the hunger games 16th

ข้อมูลเบื้องต้น

หวัดดีฮะแม่ เจมส์พูดกับแม่ของเขา แม่ของเขา เป็นผู้หญิงผมสั้น ตาสีน้ำตาล ผมสีดำ และตัวสีออกครีมๆ น่าจะอายุประมาณ43-44 ปี

โอ้ กลับมาแล้วหรอลูก แม่พูด กลับมาแล้วครับแม่

เขาเดินขึ้นบันไดช้าๆ ผ่านทีวีขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น ที่กำลังเปิดเกมส์ล่าชีวิตในปีก่อนๆ ปีนั้นเป็นปีที่แข่งในโรงน้ำมัน มีคนตายประมาณ13คนเพราะสำลักก๊าสน้ำมัน และมีอีกปีนึง ที่มีผู้หญิงเขต7ลงจากแท่นเหล็กก่อนถึงเวลา เธอเลยเป็นเศษซากขาดๆและมีผู้ชายจากเขต8 ผู้หญิงจากเขต1โดนสะเก็ดระเบิดตายอีกด้วย เขาเดินเข้าไปในห้องนอน เค้าได้แต่พึมพำๆ เค้าไม่อยากจะเป็นเหมือนพี่ของเค้า ที่ได้เสียชีวิตลง ใน การแข่ง เมื่อ3ปีที่แล้ว เธออยู่เป็น8คนสุดท้ายและ....เธอโดนพวก มัตต์ ฆ่าตาย สภาพศพเธอมีลอยกัดอยู่ 2-3ที่ และในพรุ่งนี้จะถึงวันที่จะมีการจับฉลากเพื่อไปแข่งในเกมส์. ล่าชีวิต

เนื้อเรื่อง

The hunger games 16th

“หวัดดีฮะแม่” เจมส์พูดกับแม่ของเขา แม่ของเขา เป็นผู้หญิงผมสั้น ตาสีน้ำตาล ผมสีดำ และตัวสีออกครีมๆ น่าจะอายุประมาณ43-44 ปี

“โอ้ กลับมาแล้วหรอลูก” แม่พูด “กลับมาแล้วครับแม่”

เขาเดินขึ้นบันไดช้าๆ ผ่านทีวีขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น ที่กำลังเปิดเกมส์ล่าชีวิตในปีก่อนๆ ปีนั้นเป็นปีที่แข่งในโรงน้ำมัน มีคนตายประมาณ13คนเพราะสำลักก๊าสน้ำมัน และมีอีกปีนึง ที่มีผู้หญิงเขต7ลงจากแท่นเหล็กก่อนถึงเวลา เธอเลยโดนระเบิด เธอเลยเป็นเศษซากขาดๆและมีผู้ชายจากเขต8 ผู้หญิงจากเขต1โดนสะเก็ดระเบิดตายอีกด้วย เขาเดินเข้าไปในห้องนอน เค้าได้แต่พึมพำเบาๆ เค้าไม่อยากจะเป็นเหมือนพี่ของเค้า ที่ได้เสียชีวิตลง ใน การแข่ง เมื่อ3ปีที่แล้ว เธออยู่เป็น8คนสุดท้ายและ....เธอโดนพวก มัตต์ ฆ่าตาย สภาพศพเธอมีลอยกัดอยู่ 2-3ที่ และในพรุ่งนี้จะถึงวันที่จะมีการจับฉลากเพื่อไปแข่งในเกมส์…. ล่าชีวิต

ในวันต่อมา

วันนี้เป็นวันที่ทุกคนไม่อยากให้ถึง ผมได้แต่นั่งหน้าทีวี กับแม่ แม่น่าจะทำใจเรื่องที่พี่ไปแข่งเมื่อ3ปีที่แล้วได้แล้วและแม่ก็ไม่อยากเสียผมไปอีกคน และแล้วก็มีเสียงแตรดังแสดงว่าอัลเบิร์ต คนในแคปิตอลได้มาถึงแล้ว เค้าจะมาทุกๆ1ปีเพื่อจับฉลากเรียกบรรณาการ
ระหว่างเดินไป ณ ใจกลางเขต12 มีควันดำๆลอยอยู่บนฟ้า เป็นเรื่องธรรมดาเพราะเขต12เป็นเขตเกี่ยวกับเหมืองแร่หรือขุดเหมืองแร่

มีผู้หญิงกรีดร้องออกมาจากบ้านเสียงดังระหว่างเดินออกจากบ้าน เธอคือคนที่โรงเรียน เธออายุ14ปี อายุเท่าผม เป็นปีที่2ของเธอ เธออยู่ห้องข้างๆกับผมแต่เราไม่เคยคุยด้วยกันเลย

เมื่อถึงใจกลางเขต12

อัลเบิร์ตได้เปิด เทป สัมภาษณ์ ผู้พิชิตเมื่อปีที่แล้ว เป็นผู้หญิงมาจากเขต 6 เขตการสร้าง รถไฟ ยานฮูเวอร์คราฟ ยานฮูเวอร์คราฟเป็นยานที่เอาไว้ เก็บศพ ของบรรณาการทั้ง23คนเพื่อเอาไว้ไปฝังในบ้านเกิดของตนเอง เธอชนะโดยการหลบอยู่บนต้นไม้ที่มีแต่แอ็ปเปิ้ลเขียวแต่บรรณาการชายจากเขต1 ซึ่งเหลือเป็น2คนสุดท้ายหาหล่อนไม่เจอและตายด้วยความหิวโซ

และในขณะนี้ อัลเบิร์ตจะจับผู้ที่เป็นบรรณาการ “สุขสันต์เกมส์ล่าชีวิต ขอให้โชคเข้าข้างคุณตลอดเกมส์ Lady first ก่อนนะ” เค้าหยิบ กระดาษมาหนึ่งใบเค้าหยุดอยู่นาน และเค้าก็พูดกับไมค์“โอลิเวีย โฟล” อัลเบิร์ตพูด

นานประมาณ5นาทีกว่า ผู้หญิงคนนั้นจะเดินมาถึง เธอ ตาแดงก่ำ เหมือนจะร้องไห้ อัลเบิร์ต พาเค้าขึ้นมาบนเวที แนะนำตัวให้คนอื่นรู้จัก “ฉันชื่อ โอลิเวีย โฟล อายุ14ปี ” ผู้หญิงคนนั้นพูด นั้นมันผู้หญิงที่กรีดร้องตอนระหว่างเดินทางมา ณ ใจกลางเขต12หนิ ผมคิดในใจ “ถึงเวลา Gentle man” เค้าได้หยิบกระดาษอีกแผ่นมา เค้าเป็นแบบเดิม“เจมส์ กรีส” โลกทั้งโลกเหมือนจะหมุน และผมก็ค่อยๆเดินออกไปช้าๆ และอัลเบิร์ตก็ได้พาตัวเราทั้ง2คนไปในห้องเพื่อให้คนรู้จักมาพบ คนที่มาหาผมคือแม่ แม่ตอนนั้นดูแย่มาก ตาแดงก่ำ ผมรู้ทำไมแม่ถึงเป็นอย่างนั้น เพราะว่าแม่ไม่อยากให้ผมเป็นเหมือนพี่สาว แม่เพิ่งจะ ทำใจได้กับเรื่องพี่สาว ในปีนี้คือแม่ของผมจะไม่เหลือใครแล้ว พ่อก็เสียชีวิตตั้งแต่ผมยังเด็กเกิดพี่สาวก็เสียชีวิตในเกมส์เมื่อ3ปีก่อน และตอนนี้ผมก็กำลังจะไปเป็นแบบพี่สาว

แม่เข้ามากอดอย่างแรง รัดแน่น ไม่ได้พูดอะไรจนผู้พิทักสันติภาพมาลากแม่ แม่ได้ตะโกนก่อนไปว่า “ถ้าลูกเป็นอะไรไป แม่เลี้ยงดูเองได้ ไม่ต้องห่วงแม่ลูก”

ผมอึ้งอยู่นานแล้วก็ผมนึกขึ้นได้ เมื่อ7ปีที่แล้ว มีผู้หญิงจากเขต11 ได้รับธนูจากสปอนเซอร์และเธอก็ได้เป็นสวมมงกุฎในปีนั้นอยู่ดี แต่เขต12ไม่เคยมีผู้ชนะมาเลย

เราสองคนเข้าไปในรถไฟที่น่าจะความเร็ว50กิโล/ชั่วโมง เรา2คนได้แต่นั่งดูเกมส์เก่าปี และกินคัพเค้กรสมูสช็อกโกแล็ตและช็อกโกแล็ตร้อน "ฉันว่าปีนี้เราน่าจะได้ผู้พิชิตนะ" อัลเบิร์ตเริ่มพูดก่อน โอลิเวียไม่สนใจนั่งหันหน้าออกหน้าต่างอย่างเดียวแต่ผมรู้จริงๆแล้วเธอมีความลับเก็บอยู่
เราดู เกมส์ล่าชีวิตในปีเก่าๆ ประมาณ7-8ชั่วโมง จนถึงเมืองหลวงชื่อ พาเน็ม และปีนี้ประธานาธิบดีไนล์ได้เปลี่ยน เกมเมกเกอร์เป็น โนอา ผมถูกส่งตัวไปในห้องแต่ตัว ได้มีทีม สไตลิส มาล้างเท้า สระผม ตัดปอยผม ตัดเล็บ และได้มีหัวหน้าสไตลิสชื่อ เชสเตอร์ “เดี๋ยวเส็ดแล้วไปแต่งตัวด้วยหละ” เชสเตอร์พูด เชสเตอร์ได้ใส่ชุดเสื้อคลุมสีดำที่มีหินลอยอยู่รอบตัว ลอยไปมา และโอลิเวียก็เหมือนกัน

มีหลายเขต ชุดสวยมาก เขต1 เป็นชุดติดเพชร มุก ทับทิมสุดสวยเขตหนึ่งเป็นเขตที่ หาแร่ และเป็นเขตที่รวยที่สุดรวย

เขต2 เป็น ชุดเอี๊ยม ถือค้อน และ ฉาบ

เขต3 เป็น ชุดสูท ชุด เดรส มี ลวดสีหลากหลายพันตัว ทั้งสี เขียว ฟ้า แดง ส้ม

เขต4เป็น ผู้ชายชุดสูทสีฟ้า ส่วนผู้หญิงส่วนล่างเป็นนางเงือก ข้างบนเป็นชุดคุม มีตุ๊กตาปลา หอย เป็นกิฟท์

เขต5เป็น ชุดเรืองแสงสีส้ม และเหลือง หนังยางรัดผมสีเรืองแสง

เขต6เป็น ชุดคนซ่อม ยาน มีหมวกติดไฟฉาย

เขต7เป็น ชุด ที่ทำจากกระดาษ พับไปพับมา และมีขวานปลอม

เขต8เป็น ชุดหลายสีที่เย็บไปเย็บมา มีขนนก มีหมวกขนนก เป็นสี เขียว ฟ้า เหลือง ตัดกัน

เขต9เป็น ชุดชาวนา มีผ้าพันเอว มีหมวก ใส่ชุดเอี๊ยมสีน้ำเงินดำๆ

เขต10เป็น ชุดสิงโตและแมว น่ากลัว แต่งหน้าทึบๆเหมือนสัตว์ กินคน

เขต11เป็น ชุด เอี๊ยมหมือนกัน ใส่หมวกฟาร์ม ผู้ชาย อมก้านข้าวสาลี

ทุกอย่างไปด้วยดีมีผู้ชมกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น ตกตลึงมากมายประธานาธิบดีไนล์ได้บอกกล่าวพวกบรรณาการทุกคน

“ขอให้โชคเข้าข้างคุณตลอดทั้งเกมส์”

วันที่2 เป็นวันแรกที่บรรณาการทั้ง 24 คน จะได้ไปฝึก เฮเลนผู้คุมฝึก เธอเป็นคนผิวสีขาวอายุประมาณ 24-25 ปี ด้วยสูงประมาณ 5 ฟุตได้ แม่เคยบอกว่าเธอเคยเป็นผู้พิชิตใน10กว่าปีที่แล้ว ผมไปฝึกปามีด ผมปามีดได้ดีเลย แต่ว่ามันไม่ตรงเป้าตรงกลางของเป้าชอบปาต่ำไป ตอนเย็นผมไปกินข้าวกับอัลเบิร์ต โอลิเวีย และเชสเตอร์ พวกเค้าบอกว่าเขต1 เขต 2 และเขต 4 เป็นพวกที่อาสามาเป็นบรรณาการเอง ไม่น่าหละ ทำไม ผู้ชายเขต 2 ปาหอกได้โดนเป้าทุกครั้ง และผู้หญิงเขต 1 ก็เป่าลูกดอกพิษแม่นทุกลูก แต่เขต4หนะสิทำไมปีก่อนๆถึงได้เสียชีวิตเร็วเหลือเกิน หรือปีหลังๆ เขต4ไม่มีคนจะอาสาเลยต้องโดนจับฉลากแบบเขตอื่นๆ ผมคิดอยู่นาน จึงถามอัลเบิร์ตไป “แล้วทำไมบรรณาการเขต4ถึงได้ตายกันเร็วจังเลยหละ” “ก็เพราะพวกนั้นสู้เป็นอย่างเดียวไงหละ” เขาตอบ “อ่อ ขอบคุณ ไม่น่าหละถึงมีบรรณาการเขตอื่นชนะบ้าง” “ขอตัวหละ ผมอิ่มละ” ผมพูด “ฉันด้วย” โอลิเวียพูด เออใช่ ตั้งแต่มานี่เราไม่เคยคุยกันเลย

วันที่3 วันนี้ผมฝึกผูกเงื่อน จุดไฟ เป็นไปได้ดี และวันนี้เป็นวันที่ ผมมีเพื่อนใหม่ เค้าชื่อ เฮนรี่ บรรณาการชุดน่ากลัวจากเขต 10 ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตาสีน้ำตาล ผมดำ คล้ายกับผู้หญิงที่ชนะในปีที่พี่ของผมไปแข่ง เขาสูงประมาณ 6ฟุต อายุประมาณ 16ปี เค้าชอบ ยิงธนู ผมลองยิงบ้างแต่มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมกับเฮนรี่ได้ไปฝึกปีนต้นไม้ด้วยกัน แต่โชคร้ายที่ผมดันตกลงมา สะโพกช้ำ เฮนรี่ได้เล่าเรื่องพี่ของเค้าให้ผมฟัง “นี่รู้มั้ยเจมส์พี่สาวของฉันเคยเป็นผู้ชิตด้วย” เฮนรี่พูด “ว้าว จริงหรอดีใจด้วยนะ” ผมตอบ “พี่ฉันก็เคยไปแข่งเหมือนกัน” “แล้วพี่สาวนายเป็นไงหละ” เขาผม “พี่ของฉันตายแล้ว” ผมตอบเสียงเศร้าๆ “เสียใจด้วยนะเจมส์” เขาตบหลังผมเบาๆ

“แล้วพี่นายชนะตอนปีไหนหละ” ผมถาม “อ่อ เมื่อ3ปีที่แล้วหนะ” เขาตอบ “ฮะ พี่นายชนะเมื่อ3ปีที่แล้ว” “ใช่ทำไมหรอ” เขาถาม “ก็นั่นมันปีที่พี่ของฉันไปแข่งงั้นพี่ของนายชื่อ ทิฟฟานี”ผมตอบ “ ใช่ แสดงว่าพี่นายก็ชื่อ เบลล่า” เขาถาม “ใช่ นายรู้ได้ไง” ผมถามเขา “ก็ พี่ของฉัน เป็นพวกกับพี่นายไง พี่ของฉันรู้สึกผิดตลอด3ปีว่าเค้าช่วยพี่ของนายจากมัตต์ไม่ได้ ถึงตอนนี้พี่ยังทำใจไม่ได้เลย” เขาตอบด้วยเสียงเศร้าๆ“ทำไมพี่นายถึงยังทำใจไม่ได้หละ” ฉันพูด “นี่นายไม่ได้ดูพี่นายตอนตายหรอ พี่ของนายตายเพราะพี่ของฉัน พี่นายผลักพี่ฉันออก และ และ....” เขาหยุดพูด “และอะไร ตอบมาสิ ตอบมาสิ ” นั่นเป็นสิ่งที่ผมลืมไปแล้วและไม่อยากรู้มัน ผมเขย่าตัวเค้าและพูดเสียงดังจนเกือบจะตะโกนจนบรรณาการคนอื่นๆหันมามองเราสองคน และเขาเริ่มก็พูด “และพวกมัตต์ได้ขย่ำและกัดพี่นายจน จน ตาย” เขาพูดเสียงสั่นมากจนเหมือนจะร้องไห้ “พี่ฉันคงดีใจถ้าได้รู้ว่าเพื่อนสนิทที่ตัวเองยอมเสียสละชีวิตได้เป็นผู้พิชิต” ผมพูดด้วยเสียงเศร้าๆ “ฉันก็ว่าอย่างงั้น” เขาตอบ “ขอบคุณมากนะที่ได้เล่าเรื่องของพี่นายและพี่ฉันได้ฟัง ฉันไปละ” ผมลาเค้า และเดินจากไป และผมก็ได้ยินเสียงตะโกนของเขา “ไว้เจอกันวันสัมภาษณ์”

ถึงเวลากินข้าว อัลเบิร์ตได้พูดเตือนความจำ “จำได้ใช่มั้ยว่าพรุ่งนี้วันอะไร”

“จำได้ค่ะ” โอลิเวียตอบ “พรุ่งนี้เป็นวันที่เราต้องโชว์ทักษะเพื่อจะได้เรียกสปอนเซอร์” ผมตอบ “แล้วนายจะโชว์อะไรหละเจมส์” เขาถาม “ผมน่าจะโชว์ปามีดและผูกเงื่อนหนะ” ผมตอบ “เป็นความคิดที่ดี” อัลเบิร์ตตอบ “แล้วเธอหละโอลิเวีย” เขาถามโอลิเวีย “ฉันว่าฉันจะ ยิงธนูหนะ” “ขอให้โชคดีนะโอลิเวีย ฉันมั่นใจว่าเธอทำได้” เขาตอบ “ขอบคุณค่ะ อัลเบิร์ต”

วันต่อมา

ผมและโอลิเวียได้เดินไปที่ห้องฝึกและนั่ง รอ ผมได้พูดกับเค้าแค่ประโยค2ประโยค “เป็นไง ขอให้ยิงธนูได้ นะ” ผมพูด “ขอบคุณเจมส์ ฉันก็หวังว่านายจะปามีดแม่นๆและก็ผูกเงื่อนดีๆหละ” เธอพูด “ขอบคุณ” “โอลิเวีย โฟล” มีเสียงหญิงแก่ๆประกาศมาจากลำโพง และโอลิเวียก็ได้ลุกไปเข้าไปในห้องฝึกคนเดียว เป็นเวลา15นาทีที่เธอได้ไปโชว์ทักษะการยิงธนู

และมีเสียงเดิมประกาศขึ้น “เจมส์ กริส” ผมลุกจากเก้าอี้และเดินไปในห้องฝึก ทุกคนนั่งมองผมแบบเบื่อหน่าย ง่วงนอน อยากรู้จริงๆว่าโอลิเวียจะทำให้พวกเขาชื่นชมเธอได้หรือไม่ “เจมส์ กริส” ผมได้แนะนำตัว ผมเดินไม่ที่ปามีด ระยะไกลกว่าที่เคยฝึกเล็กน้อย ผมปาไปเล่มแรกเป็นมีดยาวกว่าปกติเป็นไรที่ไม่ค่อยดีนักผมปาโดนกรอบเกือบนอกสุด ผมจึงเปลี่ยนเป็นมีดสั้นกว่าเดิม ตั้งสมาธิ หายใจเข้าออกช้าๆ และได้ปามีดออกไป ทุกคนนิ่งเงียบ เป็นระยะหนึ่ง เพราะว่าผมปามีดได้ตรงกลางของหัวหุ่นพอดี ผมรีบวิ่งไปที่ฝึกผูกเงื่อนก่อนที่จะหมดเวลา ผมผูกกับดักอย่างแข็งแรงเป็นเวลา 10 นาทีกว่าผมจะทำกับดักเส็ด นี่เป็นกับดักที่ไม่เลวเลย กับดักนี้เวลามีคนเดินไปเตะมันก็จะสดุดล้มแล้วหินก็จะหล่นลงมาทับคนที่ล้ม ผมสาธิตโดยการปามีดใส่เชือกที่ทำให้คนที่เป็นเหยื่อล้ม ผมปาได้แม่นพอสมควรมีดไปโดนเชือกขาดพอดีผมหันไปมองเกมเมกเกอร์ทุกคน ทุกคนปรบมือให้ผมอย่างพึงพอใจ มันน่าจะสนุกน่าดูถ้าผมลองเอาหุ่นปลอมไปโดนกับดักที่ผมทำเอาไว้และผมก็คิดอะไรดีๆออกพวกเกมส์เมกเกอร์จะได้ไม่ลืมผม ผมรีบวิ่งไปเอาดินเหนียวปั้นเป็นรูปคนเล็กๆหน้าเหมือนบรรณาการผู้ชายเขต2 ผมเอาไปวางไว้ที่กับดัก พวกเค้าคงเห็นที่ผมปั้นไปเมื่อกี้ ผมเอาขาไปเตะที่เชือกหินก้อนใหญ่หล่นลงมาหัวเละเปื้อนสีแดงข้นเต็มตัวตุ๊กตารูปร่างคล้ายบรรณาการเขต2 ผมถืออย่างรักเกียจแล้วโยนไปโดนเป้าธนูพอดี เป้าล้มเรียงเป็นแถว “คุณกริส ออกไปได้แล้ว” และผมก็ได้ออกมาจากที่ฝึก ผมลองคิดไปมาว่าเค้าจะเป็นยังไง เค้าคิดว่าผมปั้นรูปบรรณาการผู้ชายเขต2แล้วเอาไปไว้ที่กับดักพวกเค้าน่าจะคิดว่าผมขู่คู่ต่อสู้
แต่ความจริงแล้ว ผมทำไปเพราะ....

ถึงที่พัก
"เจมส์นายทำอะไรหรอ" "ผมแค่ฝึกปามีด ทำกับดัก และก็... ฆ่าหุ่นและรูปปั้นหน้าบรรณาการชายเขต2"ผมตอบแบบไร้อารมย์ "นายทำไปทำไม" อัลเบิร์ตตะโกนอย่างหัวเสีย "ผมแค่อยากให้พวกเค้ารู้ว่าพวกเค้าเป็นคนฆ่าคนบริสุทธิ์พวกนั้น"
อัลเบิร์ตน่าจะเข้าใจเพราะเค้าก็ไม่อยากให้มีเกมส์นี้เหมือนกัน
เมื่อถึงที่พัก
“เธอทำได้เยี่ยมมากวันนี้” อัลเบิร์ตพูดกับโอลิเวีย“ขอบคุณอัลเบิร์ต” โอลิเวียตอบ

“นี่ เธอได้ทำอะไรหรอถึงอัลเบิร์ตได้ชอบใจเธอ” ผมถามเธอ “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่ยิงธนูไฟใส่กิ่งไม้ในที่ฝึกจุดไฟหักนะ” เธอตอบ “โห เธอนี่แม่นจังเลย” ผมชมเธอ “ก็เป้าฝึกมันไม่ค่อยน่าตื่นเต้นหนิ” เธอพูด “แล้วเธอหละเจมส์” เธอถาม “ก็ดีหนะ ฉันก็ ปามีดยาวไม่โดนตรงกลางเป้าหนะ แต่พอปามีดสั้นพวกนั้นเงียบไปเลย และฉันก็ไปทำกับดักและฉันก็ปามีดให้โดนเชือกขาด” ผมไม่บอกเรื่องรูปปั้นกับหุ่นรูปบรรณาการชายจากเขต2“โห ไม่น่าหละถึงอัลเบิร์ตกับเชสเตอร์ได้แต่แสดงความยินดีกับเธอ” โอลิเวียพูด “ถึงเวลาประกาศคะแนนแล้ว” อัลเบิร์ตพูด “ไปกันเถอะ” ผมชวน “ไปกัน” โอลิเวียตอบ อาร์เมอร์ พิธีกร คนเดิม ตั้งแต่ปีแรก

ได้ประกาศผลคะแนน แน่นอนเขต1 เขต2 เขต4จะเป็นเขตที่ได้คะแนนประมาณ 9-11คะแนนตามคาด แต่เขตอื่นๆก็ได้ 4-8 เป็นส่วนใหญ่ และซีซ่าก็ได้ประกาศ “คะแนนเต็ม12 เขต1 ชาย เอ็ดดี้ กริม ได้ 10 คะแนน เขต1 หญิง อแมนด้า ออซซ่าได้ 10คะแนน เขต2 ชาย แจ็ค ควิซ ได้ 10คะแนน เขต2 หญิง ลูฟี่ โคลลี่ ได้ 11 คะแนน เขต เขต3 ชายได้ 6 คะแนน เขต 3 หญิงได้ 5 คะแนน เขต4 ชาย แอนดี้ คลาลี่ ได้ 9 คะแนน เขต4 หญิง เคลลี่ มากาเร็ต ได้ 10คะแนน เขต5 ชายได้ 6 คะแนน เขต5 หญิงได้ 4 คะแนน เขต6 ชายได้ 6 คะแนน เขต6 หญิงได้ 9 คะแนน เขต7 ชายได้ 8 คะแนน เขต7 หญิงได้ 10 คะแนน เขต8 ชายได้ 4 คะแนน เขต8 หญิงได้5 คะแนน เขต9 ชายได้ 8 คะแนน เขต9 หญิงได้ 7คะแนน เขต10 ชาย เฮนรี่ อันเดร ได้ 10คะแนน” “ดีใจด้วยนะเฮนรี่” ผมกระซิบอยู่คนเดียว “เขต10 หญิงได้ 10 คะแนน เขต11 ชายได้ 8คะแนน เขต11 หญิงได้ 8 คะแนน เขต12 ชาย เจมส์ กริส ได้” “นั้นนายแล้วหนิ” โอลิเวียพูดพร้อมกับอัลเบิร์ต “ได้ 11คะแนน” “เยี่ยมไปเลยเจมส์ ” ฮัลเบิร์ตพูด “ดีใจด้วยนะเจมส์” โอลิเวียพูด “สุดยอดเลย” เชสเตอร์พูดออกมา “ขอบคุณอัลเบิร์ต โอลิเวีย

เชสเตอร์” ผมพูดอย่างดีใจ “เขต12 หญิง โอลิเวียโฟล ได้” “ขอให้ได้เยอะๆนะโอลิเวีย” ผมพูดก่อนที่ซีซ่าจะประกาศ “ขอบคุณเจมส์” โอลิเวียพูด “10คะแนน” โอลิเวีย กรี๊ดออกมาเสียงดัง “โอ้เยี่ยมมากๆ” อัลเบิร์ตพูด “ดีใจด้วยนะ โอลิเวีย” ผมพูดอย่างดีใจ แต่ผมคิดในใจ ว่าผมต้องฆ่าเธอไม่ก็เธอต้องฆ่าผม ถ้าเราเหลือเป็น 2 คนสุดท้าย “ขอบคุณนะเจมส์” โอลิเวียพูด “ไม่เป็นไรโอลิเวีย” ผมพูด และทุกคนแยกย้ายไปเข้านอนกัน

วันต่อมา

วันนี้ไม่มีฝึกอะไรแล้วเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่อย่างสุขสบายและพรุ่งนี้เป็นต้นไปพวกบรรณาการ 23คน ก็ต้องไปตาย แต่เย็นนี้จะเป็นวันที่เราถูกสัมภาษณ์ กับคนในแคปิตอล

ตอนงานเริ่ม ผมกับเฮนรี่ได้คุยกันพักใหญ่ ผมใส่ชุดสูทเหมือนเฮนรี่แต่ของผมเป็นสีดำของเฮนรี่เป็นสีน้ำเงิน แต่น่าทึ่งโอลิเวียใส่ชุดที่สวยมากเป็นชุด เดรสสีแดงสดลายดอกไม้และมีกลิ่นหอม “โอลิเวียวันนี้เธอดูสวยจัง” ผมพูด “ขอบคุณเจมส์ วันนี้นายก็ดูดีเหมือนกัน” โอลิเวียพูดตอบ “แล้วนี่ใครหรอเจมส์” โอลิเวียถาม “อ๋อนั่นเฮนรี่จากเขต 10หนะ เค้าเป็นเพื่อนของฉันเอง” ผมตอบ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อโอลิเวีย” โอลิเวียทักทายและแนะนำตัวให้กับเฮนรี่ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อเฮนรี่” เฮนรี่พูด พอถึงเวลาสัมภาษณ์ ได้กล่าวเริ่มงาน เล่าเรื่องตลก 2-3เรื่อง และได้สัมภาษณ์ เหล่าบรรณาการจนถึงตาเฮนรี่ “หวัดดีเฮนรี่” อาร์เมอร์พูด “หวัดดีครับซีซ่า” เฮนรี่พูด “คุณมีพี่สาวชื่อทิฟฟานี่ อันเดร ใช่มั้ย ผมว่าท่านผู้ชมทั้งหลายจะจำเธอได้เธอเป็นผู้พิชิตเมื่อ3ปีที่แล้ว และนี่ คือน้องชายแท้ๆของเธอ แล้วคุณรู้สึกยังไงในการมาแข่งครั้งนี้หละเฮนรี่” อาร์เมอร์ถาม “ผมก็ไม่ค่อยอยากมาหรอกครับผมได้บอกลาพี่สาวและแม่ไว้แล้วคับ” เฮนรี่ตอบ “แล้วคุณคิดว่าคุณจะมีสิทธิ์จะชนะรึป่าวคับ” อาร์เมอร์ถาม “ผมว่าอาจจะชนะคับถ้าผมไม่ได้อยู่เป็น2คนสุดท้ายกับ เจมส์และโอลิเวีย เฮนรี่ตอบ “งั้นผมขอให้คุณชนะนะคับ” อาร์เมอร์พูด “ขอบคุณคับ” ถึงตาโอลิเวีย “สวัสดีโอลิเวีย” อาร์เมอร์ทักทาย “สวัสดีค่ะ อาร์เมอร์” โอลิเวียตอบอาร์เมอร์“คุณพร้อมมั้ยในการแข่ง” เค้าถามเธอ “ไม่ค่อยหรอกค่ะ” เธอตอบเค้า มีเสียงหัวจากผู้ชม “งั้นผมขอให้คุณชนะนะครับ” “คะขอให้เป็นอย่านั้น” เธอพูดตอบ และอาร์เมอร์ก็ได้จูบมือเธอ “ต่อไปคนสุดท้ายที่ทำให้เกมเมกเกอร์แปลกใจ เจมส์ กรีส” อาร์เมอร์พูด “หวัดดีคับอาร์เมอร์และทุกคน” ผมพูด “วันนี้คุณดูดีกว่าทุกวันนะเนี้ย” เขาพูดชม “ขอบคุณครับ ผมชอบคัฟเค้กมูสช็อคโกแล็ตที่นี่นะ คุณว่ามั้ย” ผมถาม “ผมชอบนะครับ แล้วคุณผู้ชมชอบมั้ยครับ” เขาถามทุกคน มีเสียง กรี๊ด ร้องโห่ด้วยความเห็นด้วย ปรบมือกันเสียงดัง “คุณพร้อมมั้ยคับในการแข่ง” เขาถามผม “ผมพร้อมครับ ผมอยากถึงเวลาเร็วๆ ผมไม่อยากนึกถึงความตายที่จะถึง” ผมพูดเสียงดังเรื่อยๆด้วยความหงุดหงิด “ผมว่าทุกคนยังไม่รู้เรื่องที่เค้าทำให้เกมเมกเกอร์ประหลาดใช่มั้ยครับ” มีเสียงตะโกนว่า “อยากรู้ อยากรู้” “ก็ได้ๆ คือว่าเจมส์เค้า ปั้นรูปตุ๊กตาที่มีน้ำแดงข้างในเค้าเอาไว้ใต้กับดักแล้วกับดักก็ทับตุ๊กตาตัวเละ พวกเกมเมกเกอร์คิดว่าจะจบแล้วแต่ไม่ เจมส์ได้โยนซากตุ๊กตาไปโดนเป้าธนูล้มพอดี เป้าธนูเลยพังหมด” ผู้ชมเหมือนคุมตัวเองไม่อยู่ แล้วเค้าก็เปลี่ยนเรื่อง“แล้วคุณคิดว่าคุณจะชนะมั้ยละครับ” เขาถามผม “ถ้าผมอยู่กับคนอื่นอาจจะชนะ แต่ถ้าผมก็กับโอลิเวียหรือเฮนรี่ผมคงอยู่เป็นผู้พิชิตหรอกครับ ” ผมพูด “ผมเข้าใจครับ เหมือนพี่คุณเมื่อ3ปีที่แล้ว เบลล่า กริส ที่ได้เสียชีวิตลงเพราะโดนพวกมัตต์กัด เพราะพี่สาวของคุณได้ช่วย ทิฟฟานี่ อันเดร จากพวกมัตต์ใช่มั้ย” เขาพูดเหมือนตอนนี้ผมพูดกับเฮนรี่ “ใช่คับ พี่ผมคงดีใจที่รู้ว่าพี่สาวของเฮนรี่ ทิฟฟานี่ อันเดร เป็นผู้พิชิตเมื่อ3ปีที่แล้ว” ผมพูด “ผมก็ว่าอย่างงั้น ขอให้คุณโชคดี” เขาพูด “ขอบคุณครับ”

อัลเบิร์ตมาถามผม “นายทำอย่างงั้นไปทำไม” “ผมแค่ทำในสื่งที่ถูกต้อง” ผมตอบกลับอย่างหงุดหงิด คืนนั้นจบลงด้วยความคิดถึงพี่สาว และความโกรธ

วันต่อมา วันนี้เป็นวันที่ต้องลงสนาม ผมตื่นตั้งแต่เช้า นั่งยานฮูเวอร์คราฟ เพื่อไปในสนาม อัลเบิร์ตได้มาลาผม และใส่เสื้อคลุมคล้ายๆกับเสื้อกับหนาว ได้มีประกาศอีก10นาที อัลเบิร์ต จึงให้ผมขึ้นไปบนแท่น มีกระจกปิดคลุม แท่นเลื่อนขึ้นช้าๆ ใจผมเต้น ตึกๆ ตึกๆ เสียงดัง ผมขึ้นไปบนสุด มองไม่ชัดเหมือนตายังปรับแสงไม่ทัน มองตรงข้างหน้า เห็นอาวุธอยู่ตรงนอแรดสีทองหรือเรียกว่าคอนูโคเปีย ระยะนี้ผมวิ่งได้สบายทุกคนคงไม่รู้ว่าผมวิ่งเร็ว คนเริ่มขึ้นมาจากแท่นเลื่อยๆ จนมี ตัวเลขขึ้นที่คอนูโคเปีย 50 49 48 47 ผมมองหาโอลิเวียและเฮนรี่เค้าอยู่ไม่ใกลจากผมมาก ถัดด้านซ้ายจากผม5คนคือเฮนรี่ และถัดจากด้านขวา 6คนคือโอลิเวีย 20 19 18 17 16 ผมมองไปที่กระเป๋าที่มีมีดและเชือกมีอยู่ อย่างละ2ใบ ผมควรหยิบกระเป๋ามีด 1ใบและหยิบเชือกอีก2ใบ หรือควรจะหยิบทั้ง4ใบดี ถึงมันจะอยู่ใกล้คอนูโคเปียก็ตาม

10 9 8 7 ผมจับที่หัวใจให้เต้นช้าๆ 3 2 1 เสียงแตรดังขึ้น

ผมวิ่งไป ที่กระเป๋า ตอนแรกจะเก็บทั้ง4ใบแต่มีบรรณาการชายจากเขต8หยิบกระเป๋าที่มีเชือกไป1ใบ ผมวิ่งไปไกลที่สุดที่จะทำได้ วิ่งไปนานประมาณ1ชั่วโมงตอนนี้ผมเหนื่อยมาก และ ผมตกใจมากมีคนวิ่งตัดหน้าผม แต่เธอวิ่งชนม่านกำบังและเธอล้มลงไป นั่นน่าจะเป็นบรรณาการหญิงจากเขต3 “ขอบคุณนะ ฉันเกือบตายแล้วถ้าไม่มีเธอ” ผมพูด ผู้หญิงเขต3 ยกมือขึ้นช้ามาจับกระเป๋าแล้วค่อยๆยื่นให้ผม แต่พอมันถึงมือผม มือของเธอก็ล่วงลงไปพร้อมกับลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเธอ ปัง!!!

“คงไม่มีคนตามมาแล้วมั้ง”ผมพูดพึมพำคนเดียว ผมดูของในกระเป๋า4ใบรวมกับกระเป๋าของผู้หญิงเขต3 มีมีดรวมกับ 36เล่ม และเชือกประมาณ4เมตร 5เส้น ผมไม้อบแห้ง4ถุง ขวดน้ำอีก1ขวด และถุงนอนอีก1อัน ปัง!!!! ผมตกใจแทนสะดุ้ง มีเสียงปืนใหญ่แสดงว่ามีคนตาย มีเสียงปืนใหญ่ 8ครั้ง ตอนเย็น ผมกินผลไม่อบแห้งไปครึ่ง ถุง ผมเกือบจะอ้วกเพราะความตื่นเต้นหรือหวาดกลัว และแล้วมีเสียงวิ่งไปมา ผมดูดีๆแล้ว นั่นน่าจะใช่โอลิเวีย “โอลิเวียนั่นเธอรึป่าว” ผมตะโกนไป “ใช่” เขาตอบกลับมาอย่างตื่นตะหนก “ฉันเจมส์เอง มานี่สิฉันอยู่ข้างต้นไม้” ผมตอบกลับไป ดูเหมือนว่าโอลิเวียจะกลัวมาก ในกระเป๋าเธอมี เนื้อไก่ 3 น่อง ถุงนอน 1อัน และ ธนูอีกหลายดอกน่าจะ35ดอกได้ “เธอเป็นอะไรหรอ” ผมถามโอลิเวีย “ฉันกลัว” เขาพูดเร็วและสั่นจนแทบไม่ได้ศัพท์ “มีอะไรหรอ” ผมถามช้าๆ “เฮนรี่”เธอพูดแบบเดิม “เฮนรี่มีอะไรหรอ” ผมถามอย่างตื่นตระหนก “เฮนรี่กับฉันเจอกับตรงแม่น้ำ เฮนรี่เจอกับพวกบรรณาการมืออาชีพ จากเขต 1 2 และ4 เฮนรี่ได้ฆ่า เอ็ดดี้ บรรณาการชายจากเขต1 เฮนรี่ยิงธนูใส่หน้าเค้า แต่ อแมนด้า บรรณาการหญิงจากเขต1 เป่าลูกศรพิษใสเฮนรี่ และ ฉัน แต่ฉันเอากระเป๋าบังและหยิบธนูจากมือเฮนรี่แล้วยิงใส่หน้าอแมนด้าคนเดิมที่เป่าลูกศรใส่หน้าเฮนรี่ แต่แล้ว พอฉันกลับไปดูเฮนรี่ เฮนรี่เค้า...เค้า ตายไปแล้ว” เขาพูดช้าลง “ฮะ เฮนรี่ตายแล้ว”เธอพูดซ้ำ “แล้วพวกนั้นหละ” ผมถาม “พวกนั้นก็วิ่งหนีไป” เธอตอบด้วยเสียงหวาดกลัว ตกกลางคืน มีเพลงชาติ และภาพบรรณาการที่เสียชีวิต มี เอ็ดดี้ กริมบรรณาการเขต1 หญิง อแมนด้า ออซซ่าบรรณาการเขต1 บรรณาการหญิงเขต 3 บรรณาการหญิงเขต5 บรรณาการชายเขต6 บรรณาการชายจากเขต7 บรรณาการหญิงจากเขต9 เฮนรี่ อันเดร บรรณาการชายจากเขต10 และ และจอภาพได้ดับลง

เรานอนกันโดยไม่มีใครตื่นจนถึงตอนที่ เราสองคนได้ยินเสียงคนวิ่ง “เธอได้ยินเสียงนั่นมั้ย” ผมถามเธอ “ฉันก็ได้ยิน” เธอตอบ ในวินาทีต่อมาเราก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดัง ดังกว่าตอนที่โอลีเวียกรีดร้องตอนอยู่ที่เขต12มาก

“อย่าทำอะไรฉัน อย่าทำ” เสียงนั้นแหลมและดังมาก ปัง!!! มีเสียงปืนใหญ่ แสดงว่ามีคนตายเพิ่มอีก1คน “เราต้องรีบไปจากที่นี่” เธอพูด “เราต้องรีบมากละก่อนที่พวกมืออาชีพจะมาเห็น” เรารีบวิ่งกันเราผ่านเต็นท์ของบรรณาการสักคนที่เหลืออยู่ สักพักก็มีอะไรลูกกลมๆ ร่อนลงมาที่ผมและเธอ เราลองเปิดดู ในนั้นมี คุ้กกี้5ชิ้น ขวดน้ำ2ขวดที่มีน้ำในนั้น และมีกระดาษเล็กๆ เขียนว่า “นี่เสบียงของเธอสองคน ฉันกับสปอนเซอร์รวมเงินซื้อให้เธอสองคน จาก อัลเบิร์ต” นั่นมันสิ่งที่สปอนเซอร์ส่งมาให้เรา “ขอบคุณสวรรค์” เสียงโอลิเวียเปล่งออกมาอย่างดีใจ ตึ้ง ตึ้ง!! “เสียงอะไร” ผมกระซิบกับเธอ “กอลลิลา” เธอตะโกนออกมา เราสองคนวิ่งหนีสุดชีวิต กอลลิลามี2ตัวตัวใหญ่กว่าผม2เท่าทั้งสองตัว เสียงวิ่งของกอลลิลาหยุด “ฉันว่ามันคงไม่ตามมาแล้วหละ” ปักเสียงตัวของผมชนกับบรรณาการชุดแมวน่ากลัวในขบวนพาเหรด “นั่นมันคนในเขตของเฮนรี่หนิ” โอลิเวียพูด “ใช่ ดีแล้วที่เจอกันคนจะได้ลดลงอีก2คน อ๋อ เธอนี่เองที่ทำให้เฮนรี่ตาย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง เธอเดินถอยหลังไป10ก้วงแล้วเธอก็ขว้างขวานมาทางโอลิเวีย ฉึก เสียงลูกธนูของโอลิเวียพุ่งชนกับขวานของบรรณาการเขต10 ผมปามีดสั้นใส่ท้องเธอ “ตุบ” เสียงเธอล้มลงกระแทกกับพื้น ปัง มีเสียงปืนใหญ่อีกครั้ง แปลว่าเธอตายแล้ว เราสองคนหยิบกระเป๋าของเขา ในนั้นมี ขวาน1อัน ลูกอม1กระปุก คันธนู1อัน ลูกธนูอีก1กระบอก เชือกอีก1เส้น ถุงนอน1อัน มีดสั้น2เล่ม และมีดยาว1เล่ม “ฉันเจอของที่ต้องการจากเธอเยอะเลยหละ” ผมพูดกับเธอ “ฉันด้วย” เธอพูดตอบ ผมหยิบเชือก1เส้น มีดสั้น2เล่ม และมีดยาวอีก1เล่ม ส่วนโอลิเวีย เปลี่ยนคันธนู หยิบลูกศรอันเก่ามาใส่รวมกับลูกศรอันใหม่รวมกันมีมากกว่า40อัน และหยิบลูกอม1กระ แต่ที่แปลกใจเธอไม่มีเสบียงเลยหรือว่าเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เริ่มแข่งเธอถึงดูผอมขนาดนั้น และในขณะนั้น มี ยานฮูเวอร์คราฟมาเก็นตัวเธอไป

ตอนกลางคืน วันนี้มีคนตาย2คน บรรณาการหญิงจากเขต7 และ บรรณาการหญิงจากเขต 10 ตอนนี้มีคนตาย 10คนแล้ว ตอนนี้เหลือ บรรณาการ ชายหญิงจากเขต2 บรรณาการชายจากเขต3 บรรณาการชายจากเขต 4 บรรณาการชายเขต5 บรรณาการหญิงเขต6 บรรณาการหญิงเขต 7 บรรณาการชายหญิงจากเขต8 บรรณาการชายจากเขต9 บรรณการชายหญิงจากเขต11 และเราสองคนตอนนี้เหลืออีก 14คน และเราก็นอนแต่วันนี้ผมกับเธอสลับเวนกันเราเฝ้าเวนกันคนละ6ชั่วโมงไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันที่3

เสบียงตอนนี้หมดแล้วผมกับเธอเลยไปหาอาหาร “โอลิเวียเธอไปล่าสัตว์นะ เดี๋ยวฉันไปหาผลไม้เอง” ผมบอกเธอและเราก็แยกย้ายกันออกไป ระหว่างที่ผมกำลังปามีดให้โดนกิ่งไม้ที่มีผลแอปเปิ้ลแดง ฉึก ปัง!!! และแล้วก็มีของบรรณาการหญิงเขต8กำลังถือกระบอกเป่าลูกดอกพิษหล่นลงมาจากต้นไม้นั้น วินาทีนั้นผมอึ้งและขาชาเป็นเวลา5นาทีจนมียานฮูเวอร์คราฟมาเก็บศพที่อยู่ตรงหน้า ผมรีบวิ่งไปหาโอลิเวีย “เธอรู้มั้ยฉันทำอะไรไป” ผมพูดอย่างตื่นตระหนก “มีอะไรเจมส์” เธอพูดอย่างสงสัย “ก็เมื่อกี่ฉันกำลังจะขว้างมีดใส่กิ่งแอปเปิ้ลแต่มันไม่โดนกิ่งแอปเปิ้ลแต่มันโดนบรรณาการหญิงเขต8ที่กำลังซุ่มเป่าลูกดอกพิษใส่ฉันตาย” ผมพูดรัวๆ เธอดูตกใจมาก ตอนนี้มีคนตายไปแล้ว11คน ตอนนี้มีคนตายเพราะผม2คนแล้วและคนตายเพราะโอลิเวียอีก2คน “เธอล่าอะไรมาบ้างหรอ” ผมถามเค้า “ฉันล่านก3ตัวและก็กวางอีก1ตัวหนะ แล้วเธอหละ” เขาถามผม “ขอโทษนะฉันกลัวเลยไม่ได้ปามีดต่อ” ผมพูด “ไม่เป็นไรหรอก” เราช่วยกันสานใบไม้เพื่อจะได้พลางถุงนอนของเรา เราสานกันได้ประมาณ4-5ชั่วโมงตอนนี้ก็เน็นแล้ว ผมกับเธอหิวมาก เราย่างนกกินกัน2ตัว เราต้องรีบดับไฟเดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า ตกกลางคืนเรานอนกันใต้ต้นไม้และมีใบไม้สานกันคลุม มีเสียงเพลงชาติและรูปบรรณาการหญิงจากเขต8ขึ้น คืนนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับผมออกไปหาอาหารเตรียมไว้ผมไปเด็ด สตอเบอรี่และแบล็กเบอรี่มาเพื่อเอาไว้พรุ่งนี้เช้า “เราจะเจอใครมั้ยวันนี้” เสียงคุ้นๆเหมือนเสียงของลูฟี่บรรณาการหญิงจากเขต2 “เรากลับไปก่อนมั้ย”เสียงของแอนดี้พูดเบาๆ “ไม่ฉันจะไปต่อ” เสียงลูฟี่ตะโกนใส่เขา และพวกเขาก็เดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ ต้นไม้ใหญ่ที่โอลิเวียนอนอยู่ ผมต้องรีบเดินไปให้ถึงก่อนที่พวกนั้นจะฆ่าเธอ ผมเดินไปถึงต้นไม้แต่ไม่เห็นพวกเขา “เดินเร็วดีนี่” เสียงของ แจ็คบรรณาการชายจากเขต2 “ทำไมนายไม่ไปเดินกับพวกนั้นหละ” ผมถามเสียงเบาๆ “ทำไมฉันต้องไปกับพวกห่วยพวกนั้นหละ” เขาตอบกลับมาเสียงดัง “เอาหละ เสียใจด้วยนะที่คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเธอ” เขาพูดอย่างมั่นใจ เขาวิ่งมาหลังผมเอามีดจากมือผมแล้วนำมาจี้คอ “บอกมาว่าผู้หญิงจากเขตนายอยู่ไหน” เขาตะโกน “ทำไมฉันต้องบอก” ผมตอบกลับไป แสดงว่าเค้ายังไม่รู้ว่าโอลิเวียอยู่ที่นี่ “งั้นบอกลาตัวเองได้เลย” “1 2 3” ฉึบ!!! เค้าปล่อยมีดจากมือแล้วล้มลง ปัง!!! มีเสียงปืนใหญ่อีกลูก แสดงว่าเค้าไปตาย ผมหันหลังไป เจอโอลิเวียถือธนูอยู่ “เธอตื่นนานยัง” ผมถามอย่างสงสัย “ฉันก็ได้ยินตอนผู้ชายจากเขต2 ตะโกนถามว่าฉันอยู่ไหนหนะ”

วันที่4

ผมยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่จนเช้า ผมกับโอลิเวียยังเดินทางต่อไป ตอนนี้มีคนเหลือแค่12คนแล้วอีกไม่นานก็จะถึง8คนสุดท้าย และแล้วเราก็หยุด เราอยู่ใกล้คอนูโคเปียแล้ว แสดงว่าแถวนี้ต้องมีคนอาศัยอยู่ประมาณ 5-6คน มีเสียงฮัมเพลงเบาๆอยู่แถวๆเราสองคน เป็นเสียงฮัมที่คุ้นหูมาก มันเหมือนเพลงที่พี่ของผมฮัมก่อนออกจากบ้านเพื่อไปจับฉลากในวันเก็บเกี่ยว

ณ 3ปีในวันเก็บเกี่ยว

“ฮือ ฮือ ฮึม” เสียงฮัมเพลงตอนเช้าทำให้ผมตื่น ผมลืมตามาเจอพี่สาวกำลังจัดดอกไม้ที่หน้าต่างอยู่ “ตื่นแล้วหรอเจมส์” “ตื่นแล้วฮะ” ผมตอบอย่างสดใส และมีเสียงแตรขึ้น พี่สาวผมลาผมกับแม่แล้วเดินออกไปใจกลางเขต12 “เบลล่า กรีส” เสียงอัลเบิร์ตเรียกชื่อบรรณาการที่ถูกจับฉลาก พี่เดินออกไปแบบควบคุมอารมย์ไม่อยู่ นั่นเป็นนาทีที่ผมกับแม่เศร้าที่สุดที่เคยเกิดมา

“พี่” ผมตะโกนออกไปเสียงดัง โอลิเวียรีบเอามือมาปิดปากผม นี่มันปัจจุบันตอนนี้ ผมอยู่ในเกมส์ล่าชีวิตครั้งที่ 16 ผมชื่อ เจมส์ กริส ผมอยู่ในเขต12 ผมเตือนตัวเองในใจ “เธอเป็นอะไรไปเจมส์” โอลิเวียถามผม “อ่อไม่เป็นไร ฉันแค่นึกถึงเรื่องเก่าๆหนะ” ผมพูดไป ตอนนี้ก็ตกเย็นแล้วเรานึกกันได้ว่าเรามีเสบียงพี่อัลเบิร์ตส่งมาให้เรานั่งกินกันและเราก็นอนกันวันนี้มีแต่รูปของแจ็ค บรรณาการชายจากเขต2ที่ตายเมื่อวานตอนกลางคืนขึ้นอยู่บนท้องฟ้า แต่วันนี้ไม่มีคนตาย

วันที่5

ผมตื่นมาแต่เช้าเพราะเสียงปืนใหญ่ โอลิเวียสะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมรีบวิ่งไปทั่วๆและเห็นบรรณาการชายจากเขต9โดนมีดแทงท้องอยู่ น่าจะเป็นพวกมืออาชีพที่เหลือที่เป็นคนฆ่าเขา ตอนนี้เหลือ 11คนแล้ว เหลือ บรรณาการหญิงจากเขต2 บรรณาการชายจากเขต3 บรรณาการชายจากเขต 4 บรรณาการชายเขต5 บรรณาการหญิงเขต6 บรรณาการหญิงเขต 7 บรรณาการชายจากเขต8 บรรณการชายหญิงจากเขต11 และเรา2คน เราไปหาอาหาร จนตกเย็นผมกับเธอได้กวางกันคนละ2ตัวแต่เธอได้นกอีก3ตัว เราย่างนก3ตัวกินในมื้อเย็น เรากำลังจะกินนกกันแต่แล้วก็มีหอกขว้างมาเฉี่ยวหัวเรา เราหันหน้าไปเจอบรรณาการชายเขต5ยืนอยู่เขามีดาบ1อันเค้ากำลังจะมาแทงโอลิเวียแต่โอลิเวียถีบเขามาทางผมเขาวิ่งมาที่ตัวผม ผมหยิบมีดในกระเป๋าหลังแต่ไม่ทันเขาปามีดมาทางผม มันเฉี่ยวแขนของผมแล้วปักกับต้นไม้ ตอนนี้เขาไม่มีอาวุธแล้วผมปามีดไปโดนท้องเขาพอดี ปัง!! ผมมองไปที่โอลิเวีย เธอกำลังลุกขึ้นยืน ตอนนี้เหลือ10คนแล้ว ใกล้ถึง8คนสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือบรรณาการมืออาชีพอีก 2 คน มีบรรณาการชายหญิงจากเขต11 พวกเขาน่าจะอยู่กัน2คนแบบเรา โอลิเวียให้ผมเฝ้ายามก่อนแล้วเธอค่อยมาเฝ้าแทนผม มีหน้าบรรณาการชายจากเขต 5 และบรรณาการชายจากเขต 9

วันรุ่งขึ้นผมกับเธอตกลงกันว่าจะไปหาอาหารในแม่น้ำ ผมกับเธอกำลังเก็บ หอยเซลล์และเอามีดแทงปลา ผมได้แค่2ตัวแต่โอลิเวียไม่ได้เลย เรานั่งกินหอยเซลล์และปลาย่างอีก2ตัว วันนี้บัลเบิร์ตส่ง ขนมปังกับเนย เราเก็บไว้กินกันตอนเที่ยง ผมกับเธอปีนขึ้นไปบนบนต้นไม้ เราอยู่คนละต้นกัน และแล้วก็มีน้ำท่วมประมาณคอผมได้ “โอ้ ขนาดเราอยู่บนต้นไม้นะเนี้ย” ผมตะโกนคุยกับโอลิเวีย และแล้วก็มีเสียงปืนใหญ่อีก2นัด ปัง ปัง เราสองคนมองตากัน “เธอว่าจะเป็นใคร” เขาถามผมเสียงเบา “ไม่รู้สิ บรรณาการมืออาชีพอีก2คนมั้ง ไม่ก็ บรรณาการชายหญิงจากเขต 11” ผมพูด แล้วเราก็นอนพักจนมีเสียงเด็กหญิงกรีดร้องเสียงดัง ปัง!!! มีคนตายอีก1คน น้ำที่ท่วมเริ่มลดลงขนถึงตาตุ่ม เรา2คนปีนลงจากต้นไม้ เรายืนกินขนมปังกับเนยที่ อัลเบิร์ตส่งให้ “ตอนนี้เหลือบรรณาการอีก7คน” ผมกระซิบใสหูเขา ผมไม่อยากให้เรา2คนเหลือเป็น2คนสุดท้ายเลย “ฉันอยากรู้จัง3คนที่ตายไปนั่นใคร” เขาพูดอย่างสงสัย แล้วผมก็นึกถึงเฮนรีขึ้นมา เขาน่าจะอยู่ถ้าเขาอยู่เราอาจจะไปฆ่าบรรณาการ2คนนั้นได้ แต่ตอนนี้เฮนรี่ตายไปแล้วความคิดนั้นหมดลงอย่างสิ้นหวัง “พรุ่งนี้เข้าเราจะมีของให้ บรรณาการแต่ละคนที่ คอนูโคเปีย” เสียงแก่ๆเหมือนตอนที่เรียกผมเข้าไปในห้องฝึกดังออกมา ตกค่ำเราไม่กินอาหารเพราะเราจะเก็บไว้พรุ่งน้เช้า มีหน้าบรรณาการหญิงเขต 6 บรรณาการชายเขต 8 บรรณาการหญิงเขต 7 น่าจะมีใคร2ใน3คนนั้นน่าจะเป็นพวกกันเพราะตอนน้ำท่วมมีเสียงปืนใหญ่ดังพร้อมกันไม่ก็อยู่ใกล้ๆกันเลยตายพร้อมกัน ตอนนี้เหลือ7คนแล้ว มี ลูฟี่ โคลลี่ บรรณาการหญิงเขต 2 บรรณาการชายจากเขต3 แอนดี้ คลาลี่ บรรณาการชายเขต 4 บรรณการชายหญิงจากเขต11 และเรา2คน

ตอนเช้า ผมรีบปีนต้นไม้เพื่อจะได้ดูว่าเราห่างจากคอนูโคเปียเท่าไหร่ “เจมส์เราห่างอีกเยอะมั้ย” โอลิเวียถาม “ไม่มากประมาณ2-3กิโล” ผมตะโกนตอบ เราตกลงว่าผมจะไปเอาของส่วนโอลิเวียจะไปล่าสัตว์เพราะเธอมีธนู ผมวิ่งไปซุ่มอยู่แถวๆ คอนูโคเปีย ผมกำลังจะวิ่งออกไปแต่แล้วก็มีบรรณาการหญิงจากเขต 11 วิ่งออกไป เธอกำลังหยิบถุงผ้าที่เขียนเลข11เอาไว้แล้วแล้วก็มีหอก1อันปักเข้าสู้หัวใจของเธอ บรรณาการชายจากเขตเดียวกับเธอ ทั้ง2คนนั้นเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอผมคิดในใจ เค้ามองมาทางผม เค้าขว้างหอกใส่ผม ผมก้มหลบทันพอดีก่อนหอกจะแทงใส่ต้นไม้ข้างหลัง ปัง!!! แสดงว่าตอนนี้บรรณาการหญิงเขต11ตายไปแล้ว ผมรีบวิ่งออกไปที่คอนูโคเปีย เค้ามีหอกอีก1อัน เค้าโยนมาอีกรอบครั้งนี้ผมหลบทัน ผมขว้างมีดสั้น2อันติดต่อกัน โดน หัวและหัวใจ ปัง เสียงปืนใหญ่ แสดงว่าบรรณาการชายจากเขต11ตายแล้ว ผมรีบวิ่งไปเก็บมีดที่ปักอยู่ที่หน้าผากและหัวใจของเค้า แล้วผมก็ไปเก็บถุงผ้าจากเขตผมและเขต11 “ตอนนี้เหลือ5คนสุดท้าย” ผมพูดกับโอลิเวีย “ใครตายหรอ” เขาถาม “บรรณาการชายหญิงเขต11” ตอนนี้เหลือแค่ บรรณาการหญิงเขต2 บรรณาการชายจากเขต3 บรรณาการชายเขต 4 และเรา “บรรณาการมืออาชีพน่าจะอยู่แถวๆคอนูโคเปียไม่งั้นพวกเค้าคงออกมาเอาตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว”

“มาดูของที่อัลเบิร์ตส่งมากันเถอะ” ผมเปิดถุงผ้าออก ในน้ำมี ไม้กับหัวปลายธนูและขนนกจำนวนมาก มีคุกกี้อีก1โหล “ฉันว่าเขาอยากให้เธอทำธนูแน่เลย” ผมพูด แล้วเราก็เริ่มทำธนูจนตกเย็นเราทำได้เสร็จหมด ถึงมันจะไม่สวยและยิงยากกว่าของแคปปิตอลมาก ตอนนี้โอลิเวียมีลูกธนูประมาณ50อันได้ “เราทำได้ไม่เลวเลย” เขาพูด “ฉันก็ว่างั้น” ผมพูดตอบ แล้วก็ไปนั่งกินคุกกี้ที่อัลเบิร์ตส่งให้ เรากินกันคนละ6ชิ้นหมดพอดี เรานอนกันบนต้นไม้กันคนละต้น

ผมตื่นมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังและโอลิเวียหายตัวไป ผมรีบลงจากต้นไม้ลงมา “โอลิเวีย โอลิเวีย” ผมตะโกนเสียงดัง เค้าวิ่งมาพร้อมเป้และถุงผ้าจากเขต3 “ไม่นะ เธอฆ่าเค้าหรอ” ผมพูดอย่างสับสน “ป่าวหรอกพวกมืออาชีพฆ่าเค้าแต่พวกเขาไม่เอาเป้ไปฉันเลยรีบวิ่งไปเอาหลังจากพวกนั้นเดินไป” เขาพูดอย่างดีใจ ในนั้นมีมีด3เล่มและไม่ขีดไป ผลไม้ดอง เราเดินหาแหล่งน้ำ ตกเย็นเราเจอน้ำสายเล็กๆเราเติมน้ำในขวดจนเต็มขวด “เจมส์เธอได้ยินเสียงอะไรมั้ย” เขากระซิบถาม ผมรีบเอามือไปปิดปากเค้า พวกมืออาชีพ2คนกำลังต่อสู้กัน และมันก็แน่อยู่แล้วผู้จะแข็งแรงกว่าผู้หญิง แอนดี้แทงดาบเข้าหัวใจของลูฟี่ ปัง!!! ทำให้เรารู้ว่าลูฟี่ตายแล้ว เกมเมกเกอร์ปรับ สภาพอากาศให้หนาวเย็นและเป็นตอนกลางคืน ผมกับโอลิเวียรีบวิ่งหนีแอนดี้ไป แต่ดูเหมือนแอนดี้จะได้ยินเราวิ่ง เค้ารีบวิ่งตามเรามา เค้ากระโดดเข้ามาตะคลุบโอลิเวีย “เก่งนี่แม่สาว” เค้าพูดอย่างแค้น “อย่าทำอะไรเธอ” ผมตะโกนไป เค้าเริ่มเอาดาบมาจี้ที่คอของโอลิเวีย “ไม่ อย่าทำอะไรฉัน” โอลิเวียกรีดร้องออกมา “3 2 1” เค้าพูดพลางมองผม ผมตัดสินใจขว้างมีดไปแต่มันเป็นความคิดที่ผิด มันไม่โดนเขาแต่มันโดนท้องโอลิเวีย เพราะอาจจะเราะผมเครียดจนมือสั่นผมเลยตัดสินใจหยิบขวานที่เฉาะอยู่บนต้นไม้ข้างๆ “ผู้ชนะในปีนี้คงต้องเป็นเขต4นะ เสียใจด้วยเขต12คงไม่มีคนชนะแน่ในปีนี้” เค้าพูด แต่เค้าสนใจแต่โอลิเวียไม่สนใจผม ผมรีบดึงขวานและขว้างใส่เขา โชคดีมากเขากำลังจะลุกขึ้นเพื่อทิ่มดาบใส่โอลิเวียที่นอนอยู่ ขวานที่ปาไปเลยเฉาะหัวขาพอดี ปัง เสียงปืนใหญ่เกิดขึ้นหลังจากที่ขวานเฉาะเข้าที่หัวเขาไม่ถึง2วินาที ผมรีบวิ่งไปหาโอลิเวียเค้าดูจะเจ็บมากเธอตัวสั่นไปหมด ผมรีบดึงมีดออกแล้วเอายาจากเป้ของแอนดี้มาทาและผมเอาเนื้อแกะจากกระเป๋าของเขาไปให้เธอกินเธอรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย “เจมส์เธอจะทำยังไงต่อไป” เธอพูด “เราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้นเลย” ผมพูด ใช่แล้วตอนนี้เหลือเราสองคนแล้วต้องมีคนนึงตายส่วนอีกคนจะชนะ เกมเมกเกอร์ปรับเวลาเป็นตอนบ่ายแดดร้อนจัด โอลิเวียดูท่าจะไม่อิ่มเพราะเนื้อในกระเป๋าของแอนดี้มีน้อยมาก ไม่แน่2คนนั้นอาจจะทะเลาะกันเรื่องแย่งอาหารกันก็ได้ “เจมส์ฉันจะไปหาอาหารก่อนนะ” เขาพูดด้วยสีหน้าเศร้า และเขาก็เดินออกไปพร้อมธนูอีกนับ50กว่าอันได้ แต่น่าแปลกใจโอลิเวียใช้มีดไม่เก่งหนิทำไมเธอพกมีดไป ผมนึกถึงแม่และพี่สาว โอลิเวีย เฮนรี่ แม่เคยบอกว่า “ไม่เป็นไรถ้าลูกเป็นอะไร แม่ดูแลตัวเองได้” แม่น่าจะต้องไม่เศร้าถ้าผมเป็นอะไรไป เฮนรี่ก็เคยบอกกับผมว่า “ฉันรู้ทุกคนก็อยากกลับบ้านกันทั้งนั้น แต่ผู้ชนะมีแค่คนเดียว ถ้าเป็นฉันเหลืออยู่กับโอลิเวียไม่ก็นายฉันก็ยอมสละชีวิตให้กับคนที่ฉักรักหรือสนิท” ใช่ผมควรเสียสละให้โอลิเวีย เธอยังมีแม่ น้องชายและน้องสาวตัวเล็กที่กำลังรอการเลี้ยงดูอย่างดีอยู่ ผมจึงตัดสินใจที่จะ... “ขอบคุณนะโอลิเวียที่เราเคยได้รู้จักกันถึงมีเวลาร่วมกันไม่มากแต่ฉันก็มีความสุขที่สุด” ปัง

โอลิเวีย โฟล

“กรี๊ดดดดดดดด” ฉันกรีดร้องเสียงดัง ฉันรีบวิ่งกลับมาฉันเห็นเจมส์นอนคากองเลือดแล้วมีมีดปักอยู่ “ตอนนี้ เราได้ผู้ชนะใน เกมส์ล่าชีวิตครั้งที่16แล้ว” เสียงเดิมเหมือนที่เรียกฉันเพื่อเข้าไปโชว์ทักษะในการยิงธนู

ฉันรู้สึกสับสนและงงมาก และแล้วก็มียานฮูเวอร์คราฟมารับฉันไป “เก่งมาก ชนะที่ได้” “อัลเบิร์ต” ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเขา “คืนนี้เธอต้องสัมภาษณ์กับอาร์เมอร์” เขาบอก “ค่ะ ฉันรู้แล้ว” ฉันตอบ คืนนี้ฉันแต่งตัว ชุดเดรสสีชมพูอ่อน รองเท้าส้นสูงสีเนื้ออ่อน “เข้ากันมากเลยนะเนี้ย ตัวสีดรีม ตาสีฟ้า ผมสีบรอน เสื้อสีชมพูอ่อน รองเท้าสีครีม” เชสเตอร์ชม ฉันเกือบจะลืมเขาแล้ว “หวัดดีค่ะ เชสเตอร์”

“หวัดดี คุณโฟล”

“ขอเชิญ ผู้พิชิตในปีนี้ โอลิเวีย โฟล” อาร์เมอร์ตะโกนเสียงดัง “คุณรู้สึกยังไงครับที่ชนะมาและเป็นคนแรกในเขต12” “ดีใจสิคะ” เสียงผู้คนหัวเราะ “แล้วคุณรู้สึกยังไงที่เจมส์ยอมสละชีวิตเพื่อคุณ”

ฉันเริ่มพูดช้าๆ “คือฉัน ฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกคุณทุกคนก็ไม่รู้ ว่าฉันก็กำลังจะฆ่าตัวตายเหมือนกัน” เสียงผู้คนเงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบโต้ อาร์เมอร์หยุดอึ้งไป 4-5วินาที “จริงๆที่ฉันบอกเจมส์ว่าฉันกำลังไปล่าสัตว์ จริงๆ ฉันกำลังจะเอามีดแทงเข้าที่ท้อง แต่ฉันก็ได้ยินเสียงปืนใหญ่ดัง” ฉันพูดต่อ

“ผมว่าเจมส์เค้าคงมีเหตุผลที่ยอมสละชีวิตเพื่อคุณนะ” “ค่ะ ฉันรู้ทำไม เขาเคยบอกกับฉันว่า เขาจะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อให่คนที่เค้ารักมีความสุขหรืออยู่รอด” “งั้นแสดงว่าเค้ารักเธอหนะสิ” อาร์เมอร์ถาม “ค่ะฉันคิดอย่างงั้น”

“ผมว่าคงเจมส์มีความสุขนะที่เห็นผู้หญิงคนที่เค้ารักมีชีวิตรอดอยู่”

“ขอบคุณค่ะอาร์เมอร์” “ขอแสดงความยินดีกับผู้พิชิตในเกมส์ล่าชีวิตครั้งที่16” ประธานาธิบดีไนล์ มาใส่มงกุฎบนหัวให้ฉัน “ยินดีด้วย” เสียงต่ำและกลิ่นกลิ่มกุหลาบหอมๆ “ขอบคุณคะ” ฉันตอบอย่างกลัวๆ

"ยินดีกับผู้พิชิตในเกมส์ล่าชีวิตครั้งที่16"

จบแล้วคับ ติ ขมได้นะคับ จะได้ปรับตามที่ทุกคนบอกเผื่อจะได้แต่งเรื่องอื่น จะได้ดีกว่านี้ ขอบคุนที่อ่านครับ^^