กล่องความทรงจำต่อฝัน ตอน แค่เธอซึ่งไร้ตัวตน..

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ต่อจาก ตอน ความเชือ เรื่องบังเอิญ หรือพรหมลิขิต ค่ะ 



 

เนื้อเรื่อง

กล่องความทรงจำต่อฝัน..

ตอน.. แค่เธอซึ่งไร้ตัวตน..

          คนหนึ่งคนซึ่งไร้ตัวตน แต่กลับส่งผลกระทบต่อจิตใจรวดเร็วในเวลาเพียงไม่นาน หากจะนั่งหาคำตอบว่าเพราะเหตุใด คงไม่มีวันเจอ เนื่องจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในความรู้สึกรับรู้ ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด และคงไม่อาจหาอะไรมาเปรียบเปรยได้เทียบเท่า

          การที่มีใครสักคนผ่านเข้ามาในชีวิต ทำความรู้จักทักทาย คงเป็นเรื่องปกติ และมองดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชีวิตผู้ชายคนหนึ่ง แต่จะมีสักกี่คนที่เขาจะยอมรับ และให้คำจำกัดความว่า ‘คนพิเศษ’ ถึงแม้คน ๆ นั้นจะไม่เคยมีตัวตนเลยก็ตาม แต่ในความรู้สึกรับรู้กลับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่สื่อสารตรงกัน

          แสนดี ผู้ชายหนึ่งคนที่มีชีวิตประจำวันเฉกเช่นมนุษย์โดยทั่วไป ดำรงชีพด้วยอากาศหายใจอยู่บนโลกกลม ๆ ใบนี้ ตื่นเช้าออกจากบ้านเพื่อปฎิบัติหน้าที่สำคัญของการทำงานในแต่ละวัน ยามว่างก็หาวิธีผ่อนคลายความตึงเครียดด้วยการพบปะสังสรรค์ ดื่มกินเมื่อเกิดงานเลี้ยงตามประสาเพื่อนฝูง แต่โดยส่วนใหญ่วิธีพักผ่อนที่แสนดีทำเป็นประจำคือการอ่านเพื่อจรรโลงใจ เก็บข้อมูล วิเคราะห์ และประมวลผลความคิด เป็นระบบขั้นตอน จึงไม่แปลกเลยกับการที่คน ๆ หนึ่งจะหมดเวลากับการทำงานหนัก เหนื่อยล้าสมอง แล้วเปิดคอมพิวเตอร์เข้ามาหาอะไรอ่านเพื่อผ่อนคลาย พักผ่อน ตามหน้าเว็บไซค์ต่าง ๆ และมันเป็นจุดเริ่มต้นของการได้เจอโลกอีกใบที่อาจจะเหมือนหรือแตกต่างจากโลกของความเป็นจริงไปบ้าง ไม่มากก็น้อย

          ด้วยเวลาหลายปีที่อยู่ร่วมกับผู้คนมากมายยังช่องทางอินเตอร์เน็ต ทำให้เป็นที่รู้จักนับถือกับผู้คนสังคมวงไซเบอร์ทั้งหลายเป็นอย่างดี รับรู้ถึงมิตรภาพความผูกพันที่สังคมนั้น ๆ มอบให้ จนทำให้ได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ดูอย่างไรก็ธรรมดา ไม่ได้มีอะไรที่แตกต่างกับคนอื่นทั่วไป และที่สำคัญ เป็นแค่บุคคลไร้ตัวตนสำหรับเขา ณ วันแรกที่ได้พบเจอ

          “สวัสดีค่ะ”

          “สวัสดีครับ”

          “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

          “เช่นกันครับ”

          เริ่มแรกการทักทายทำความรู้จัก เป็นมารยาทของการพบปะพูดคุย และทุกอย่างดำเนินการต่อเนื่องทุกวัน จนกลายเป็นความเคยชิน จากผู้หญิงหนึ่งคนที่ไม่เคยมีความหมายอะไร กลับกลายต้องคอยมองหาแต่เธอคนนั้นในทุก ๆ วัน เฝ้ารอเป็นกำลังใจ ให้คำปรึกษาในทุก ๆ เรื่องที่ได้พูดคุยสื่อการกันผ่านตัวอักษร แต่ความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดกลับรับรู้ได้ถึงความรู้สึกดี ๆ ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น สนุกสนาน และรอยยิ้ม

          จากผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะธรรมดา กลับมีอะไรดึงดูดให้น่าติดตามค้นหา อยากทำความรู้จักมากขึ้นกว่าเดิม ในชีวิตประจำวันของเธอคนนั้น มักจะมีเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไปประสบพบเจอมาเล่าสู่กัน ให้เขาได้รับฟังอยู่เสมอ และทุกตัวอักษรที่สัมผัสเป็นสิ่งที่เขาได้รับรู้ถึงอารมณ์และตัวตนของเธอคนนั้น

          “เรื่องราวที่คุณวาดฝันเล่าให้ฟังสนุกดีนะครับ ผมจะรอสิ่งที่คุณนำมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ”

          “ได้ค่ะ ไว้มีเรื่องสนุก ๆ วาดฝันจะเอามาเล่าให้คุณแสนดีฟังอีกนะคะ”

          “ขอบคุณครับ”

          จากความรู้สึกดี ๆ นำมาซึ่งมิตรภาพที่น่าจดจำ เป็นสิ่งที่ฝังลึกในความทรงจำและจิตใจ ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง มอบความจริงใจที่แสดงออกให้เห็นชัดเจน

          “วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้คิดถึงแต่คุณแสนดีทั้งวันเลยค่ะ”

          ประโยคบอกเล่าที่ดูธรรมดาสำหรับคนรู้จักกัน หากมันกลับทำให้หัวใจพองโต หวั่นไหว เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แต่คงต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ภายใต้มิตรภาพที่ดี และแสดงออกด้วยท่าทางนิ่งเฉยคงเดิม ไม่ใช่ประโยคตอบกลับที่จะทำให้เธอคนนั้นได้ชื่นใจ  มีแค่ความรู้สึกขอบคุณที่ได้มอบให้แก่กัน

          จากวันผ่านเดือน ชีวิตประจำวันของกันและกันค่อย ๆ แทรกซึมทางตัวอักษรจนเป็นความเคยชินที่คล้ายกับห่วงใย โหยหา รอคอย แต่ด้วยความรู้สึกที่ต้องควบคุมเอาไว้ สิ่งเหล่านั้นจึงไม่ค่อยแสดงออกมาให้ใครต่อใครได้เห็นสักเท่าไหร่ แสนดียังคงวางตัวเป็นปกติเฉกเช่นที่เคยเป็นมาตั้งแต่วันแรก อาจมีบ้างบางทีที่เผลอหลุดความรู้สึกดี ๆ ให้วาดฝันได้ชื่นฉ่ำหัวใจ ทว่าระหว่างแสดงความรู้สึก เขาเลือกที่จะนิ่งเฉยเก็บอารมณ์ไว้มากกว่าจะบอกออกมาเป็นตัวอักษรให้เธอคนนั้นได้รับรู้จิตใจ เขาเชื่อมั่นว่าความรู้สึกที่เขามีต่อเธอต้องสัมผัสมันด้วยใจ แล้วจะรับรู้ได้เองว่ามันยิ่งใหญ่เพียงใด

          สำหรับวาดฝันหญิงสาวที่ไม่เคยมีตัวตนแท้จริง เป็นได้เพียงความรู้สึกดี ๆ ที่แสนดีสัมผัสรับรู้เท่านั้น หากแต่วันนี้มันเปลี่ยนไป จากบุคคลไร้ตัวตน แสนดีกลับอยากให้เธอมีตัวตนขึ้นมาในชีวิตจริง โดยที่ต้องเก็บความรู้สึกไว้เป็นความลับไม่บอกให้วาดฝันรับรู้เช่นเคย เขาเริ่มจดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่วาดฝันเฝ้าบอกเล่าให้ฟังทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวของครอบครัว ประวัติส่วนตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ชีวิตสังคมที่วาดฝันต้องเผชิญอยู่ หรือแม้แต่เพื่อนกลุ่มสนิท เขาก็พยายามจดจำรายละเอียดจากที่วาดฝันนำมาพิมพ์เป็นตัวอักษรพูดคุยผ่านสายตาของเขา รายละเอียดเล็กน้อยแสนดีจดจำมันขึ้นใจ เพราะเขาหวังไว้ในใจเสมอว่าสักวันวาดฝันต้องมีตัวตนในชีวิตจริงของเขา สักวัน..

          ความรู้สึกดี ๆ ที่ได้รับ แสนดีคงเก็บสะสมและรวบรวมเอาไว้ในกล่องความทรงจำในจิตใจของเขาตลอดไป ไม่ว่าจะความน่ารักสดใส รอยยิ้ม ความอบอุ่นที่เขาได้รับจากเธอผู้ซึ่งไร้ตัวตนอย่างวาดฝัน

          “จะทำยังไงคะ ถ้าวันหนึ่งเราติดต่อกันไม่ได้เลยทางอินเตอร์เน็ต”

          “คงต้องมีซักทางไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ให้คิดไว้เสมอว่าผมไม่เคยห่างหายไปไหน จะอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา”

          “เวลาได้พูดคุยกันผ่านตัวหนังสือก็ต้องรู้สึกว่าอยู่ข้าง ๆ กันแบบนี้สิคะ แต่วาดฝันหมายถึง หากเราไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกันเลย คงต้องเหงามากแน่ ๆ เลย T T”

          “ไม่เอา ไม่งอแงนะครับ ผมอยู่ข้าง ๆ นี่ล่ะ”

          “ไม่ได้อยากงอแงนะคะ แต่เป็นไงไม่รู้ พอรู้ว่าคุณแสนดีต้องห่างหาย มีความจำเป็นต้องหายไปจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาเฉย ๆ อารมณ์นั้นมันเกิดขึ้นเองโดยไม่ได้บังคับความรู้สึกแต่อย่างใด”

          “อ่านแล้วก็นั่งขำ.. บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้ไปไหน อยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง และจะช้าจะเร็วก็ต้องสื่อสารมาจนได้ ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งล่ะครับ”

          “คุณแสนดีก็ต้องไม่รู้สึกอะไรสิคะ วาดฝันอยู่ตรงนี้นี่ และอยู่ตลอดเวลา เดี๋ยววาดฝันจะลองหายไปซักวัน อยากรู้เหมือนกันจะมีใครคอยเจอกันไหม แล้วอย่ามาบ่นว่าเหงานะ”

          ประโยคสนทนาผ่านตัวอักษร ทำให้แสนดียิ้มได้ไม่มีหยุด แต่ก็อย่างที่บอก เขาจำเป็นจะต้องเก็บความรู้สึกลึก ๆ เอาไว้ภายในใจ ไม่แสดงออกมาให้วาดฝันได้รับรู้ เพื่อมิตรภาพที่ดีและคงเดิม

          “คืนนี้ผมมีงานเลี้ยง คงกลับบ้านดึกนะครับ ไม่ต้องเหงานะ แล้วผมจะรีบกลับมาโดยเร็ว”

          “ค่ะ วาดฝันจะรอ ดึกแค่ไหนก็จะเปิดหน้าจอคอมรอคุณแสนดีกลับมาค่ะ”

           ความรู้สึกดี ๆ ไม่จำเป็นต้องแสดงออกในฐานะคู่รักที่มีตัวตนแท้จริง กับความรู้สึกดี ๆ เกิดขึ้นได้กับทุกคนที่มีจิตใจสื่อตรงถึงกัน ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม ความรู้สึกดีเหล่านั้นมาจากใจที่บริสุทธิ์ มีแต่ความห่วงใย หวังดีเสมอและตลอดเวลา ไม่เคยคิดร้าย หลอกลวงให้ต้องเจ็บช้ำใจ สิ่งเหล่านี้จะเรียกว่ารักหรือไม่ คงไม่สำคัญอะไร ขอแค่มีใจที่ผูกพัน ส่งตรงถึงกันและเข้าใจกันก็เพียงพอ

          หากทว่าในใจของแสนดีคงไม่ปล่อยให้วาดฝันเป็นแค่บุคคลที่ไร้ตัวตนอยู่แค่นี้ สักวันหนึ่งเธอคนนี้จะต้องเป็นหญิงสาวที่มีตัวตนสำหรับเขา

          แล้วการตามหาผู้ซึ่งไร้ตัว ให้เธอมีตัวตนขึ้นมาจริง ๆ ก็เริ่มต้น..