มนตราซาตาน

                รังสิมันตุ์.. อย่างเขา เปล่งประกายแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด จนอิทธิพลความอบอุ่นส่งผลต่อจิตใจหวั่นไหว ดึงดูดให้หลงใหลในความงดงามเหล่านั้น หากวันใดแสงสว่างลาลับไป ศศิชา.. อย่างเธอ จะอยู่ต่ออย่างไรในความมืดมิดที่ไม่อาจคุ้นชินอย่างเดิม แต่แล้วเงาของรัตติกาลกลับซุกซ่อนใครอีกคน ผู้ให้ชีวิต ความหวัง การเริ่มต้นใหม่

เปรียบรักดุจ ดวงตะวัน กลางฟ้า

ครองนภา ส่องภพ เฉิดฉายแสง

เจิดจำรัส ประภัสสร ความร้อนแรง

ก่อนโรยแสง แรมรอน ตอนอัสดง

จันทราเผย ความงาม ยามแสงลับ

เกลื่อนพริบพราว ดาวประดับ ชวนใหลหลง

ค่ำคืนนี้ ที่มอง หม่นหมองปลง

เดือนก็คง เหงาเศร้า ร้าวกร่อนใจ

คงเทียบคล้าย เส้นขนาน กลางเวหา

แบ่งตะวัน กั้นฟ้า แต่คราไหน

มิบรรจบ พบจันทร์ ทุกวันไป

ได้แค่เพียง เคียงคู่ไป ในจักรวาล

แม้ไขว่คว้า หาประกาย ความสว่าง

ถึงเลือนราง หวังได้ ไออุ่นหวาน

ความเป็นจริง ทิ้งร้าง อ้างว้างราน

รัตติกาล แสนไกลห่าง ทิวากร