ต้นไม้แห่งความรัก [บทที่1 ]

♥ต้นไม้แห่งความรัก♥

[ บทที่1]

ตอน ก๋วยเตี๋ยวไก่

     เริ่มต้นวันใหม่กับวันจันทร์วันนี้

“เฮ้ออออ.เบื่ออออทำไมต้องมา โรงเรียนด้วยน่าน่าเบื่อสุดๆ”

ฉันอุทานออกมาอย่างเบื่อๆเซ็งๆ แล้วสักพักเพื่อนก็ทักทายแล้วพูดขึ้นว่า

“ อรลี่ ดีจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา>0< “

ใช่แล้วฉันชื่อ ว่า อรลี่ สามมัธยมต้น ปีสุดท้ายคือ ม.3 นั้นเองฉันอยู่ ห้อง 5 ซึ่งเป็นห้องที่เก่งพอสมควร ครูหลายๆคนก็ชมว่าห้อง ทับ5เป็นห้องที่เก่งใช่ย่อยเลยทีเดียว แล้วนี้ก็พึ่งเริ่มชีวิตสาวมัธยมต้นปีสุดท้ายเพราะปีหน้าฉันจะต้องไปเป็นสาวมัธยม ปลายแล้ว อ่ะน่ะคนที่เรียกชื่อฉันก็ไม่ใช่ใคร นั่นก็คือ ออมมี่,กี้กี้,ทิฟฟี่ แล้วก็ อายลี่ Jน่ารักใช่ไหมล่ะแต่ละคน 5555

“ไงอรลี่สบายดีป่าวว” ยัยกี้กี้ก็ได้ถามฉัน“จ้าจ้า สบายดีพวกแกล่ะ เป็นไงบ้างงงง ?”  ฉันเลยถามมันกับไปมั่ง รักษาน้ำใจมันหน่อย ตามมรรยาทอ่ะน่ะ . 555 .“อ่อออบายยยดีย่ะ’’ ทั้งสี่คนนี้ตอบมาพร้อมกันเสียงดัง เอ๊ะ? 0- 0 ตอนนี้เราอยู่หน้า โรงเรียนนะ แล้วคนก็เยอะด้วยแหละ -0-

‘’แอร้ยยยยยยย ฉันอายคนนนน 555555.พวกแกนิจะร้องเสียงดังททำไมมมมม ย้ะ 5555 ‘’ ฉันพูดอย่างเบาเบาเพราะฉันกำลังอยากอายมากๆเด้อออค่า 555

ในคาบแรกเราเรียนวิชาภาษาไทยฮาเฮ

”มีครู นัยนา สอนพวกเรา ~ พวกเรารักครูนัยนา ครูนัยนาน่ารัก ครูนัยนาสอนเราดี เอ้ว เอ้ว เอ้ววว ~ ♥” พวกในห้องร้องเสียงดังฟังชัดแหมๆร้องเพลงซะน่ารักเชียว555.ฉันคิดในใจอยู่คนเดียว

“เห้ยยย แก คิดไรของแก อยู่คนเดียวห้ะ?” ยัย ทิฟฟี่ สะกิดใจ เอ้ย! สะกิดตัวฉัน “อ่อ เปล่าวคิดเรื่อยเปื่อยน่ะแกก :) ” ฉันตอบไปตรงๆ

ในคาบตอนเช้าเราเรียนมีความสุขมากๆ สบายๆ ชิลชิล แต่ก็มีบางวิชาที่ไม่อยู่อ่ะนะ = = เห้อ บางวิชามันก็ไม่ไหวจริงจริงแหละ เช่น คณิต ฉันน่ะ เกลียดสุดๆ แถมหมั่นไส้ พวกที่อยู่หน้าห้อง ที่ตอบเสียงเจี๊ยวจ๊าวน่ารำคาญ เสียงแหลมๆ โอ้ยย ฉันแทบจะเอา ถาดฟาดหัวมัน แน่ะ ! !

#ในเวลาพักเที่ยงที่โรงอาหาร#

  “วันนี้กินไรดีอาย” ฉันถามอาย   “ไม่รู้อ่ะแกไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่แกชอบเถอะฉันรู้ใจแกอยากกินใช่มั๊ยละ? ” อายประชด   “… กินก็กิน” ฉันขี้เกียจเถียงกะอาย- - เขาว่ากันว่าร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ร้านนี้อร่อยสะอาดแถมน่ะพวกที่บ้าผู้ชาย ( อย่างพวกฉัน ) จะได้เจอผู้ชายหล่อๆ ห้องทับสี่ น่ารักมากๆ ก็มีคนนึงที่ฉันแอบปลื้มมากๆ ห่างๆเขาน่ารักหล่อ แมนสุดๆ แถมสูงๆขาวๆ ด้วยแหละ.>< แต่ไม่รู้ว่าวันนี้จะได้เจอเขาหรือเปล่าวน่ะ เห้ออ ~   

       “ป้าค่ะเอา เล็กไก่ตก ค่ะ/ครับ”  0-0 /ฉันกำลังงงเล็กน้อยที่ได้ยินคนบางคนสั่งก๋วยเตี๋ยวเหมือนฉันเด๊ะๆ แถมเป็นผู้ชายด้วย เอ๊ะทำไมหน้าคุ้นๆ น่ะ? ขาวๆ สูงๆ ? เอ๊ะ คิดสิ คิดสิ? อ่อ ปิ๊งป่องงงง ♥

  “นี่จ๊ะลูก เล็กไก่น้ำตก ของใครจ๊ะ ” แล้วระหว่างนั้นเสียงของป้าคนขายก๋วยเตี๋ยวไก่ดังเข้ามาใน ภวังค์ของฉัน แล้วก็ยังไม่มีคนหยิบ ถ้วยก๋วยเตี๋ยวไก่ถ้วยนั้นฉันเลยมองรอบๆทำไมไม่เห็นคน หยิบไปนะ แล้วจู่ๆก็มีสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นมาว่า   “เอาเลยเราให้ก่อน J ” เขาคนนั้นพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆที่ส่งมาให้ เขาคนนั้นคือ..  “อืมม ขอบใจน่ะต้นตาล ^^ ” ไม่ต้องเดายาก เขาคือต้นตาลผู้ชายที่ฉันแอบชอบอย่างเงียบๆ นั่นเองแหละ เขาเป็นผู้ชายที่น่ารัก มีความป็นสุภาพบุรุษสุดๆนะตอนนั้นฉันอยากจะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าโอบกอดก้อนเมฆนุ่มๆไว้สักพักแล้วค่อยลงมากินก๋วยเตี๋ยวไก่ถ้วยนั้น โอยวันนี้ฉันฟิน สุดๆๆ แต่ตอนนี้ก๋วยเตี๋ยวฉันอืดหมดแล้วค่าาาาา ><

 ♥


ติดตามตอนต่อไป

มีคำเเนะนำหรือติชม กันเบาๆนะค่ะมือใหม่ค่ะเรื่องเเรก