my perfume รักหมดใจนายนำหอม

เนื้อเรื่อง

            เจ้าตัวปัญหา


                " wake up!!   wake up!! " นาฬิกาปลุกเรือนละ 99 บาทของฉัน ปลุกให้ตื่นจากภวังค์ "เมื่อคืน ฉันคงปรับเสียงมันดังไปหน่อย...เฮ้อ...ฮ้าว!" ฉันหาวพร้อมบิดขี้เกียจและลุกออกจากที่นอนอันแสนงอม..เอ้ย!..แสนงาม (แสนงอมน่ะถูกแล้ว อิอิ) ฉันชักจะหิวขึ้นมาแล้วจึงเดินไปที่ห้องอาหาร "แม่คะ อาหารเช้าล่ะคะ...โอย" ฉันครางพลางมองไปที่โต๊ะอันว่างเปล่า "วันนี้แม่ไม่ทำกับข้าว  แกไปกินข้าวข้างนอกเถอะ แม่จะให้เงินแกเพิ่มอีก 20 บาท" แม่ชอบเล่นไพ่นกกระจอกอยู่เรื่อย นี่ก็ไปเล่นเสียอีกตามเคยล่ะสิถึงได้หักค่าอาหารเช้า "โธ่...แม่คะ อีกแล้วเหรอคะ"  "อย่ายุ่ง! เรื่องของฉัน" แม่ตะคอกใส่ฉัน..น่ากลัวจังU_U  "ตามใจ" จากนั้นฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปร้านป้าอ้วน "ป้าอ้วน..ข้าวมันไก่ไม่หนัง 1 ค่ะ"  "ได้จ้า รอแป๊บนึงนะ" ป้าอ้วน แกเป็นแม่ครัวระดับ 5 ดาวเชียวนา..ฝีมือไม่แพ้เชฟในโรงแรมเลยนะจะบอกให้ "หงิงๆ" ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างใต้โต๊ะนะ ฉันค่อยๆก้มมองใต้โต๊ะ "เฮ้!เจ้าหมาน้อย แกหลงทางเหรอ" เจ้าหมาตัวหนึ่งมาอยู่ใต้โต๊ะ มันเป็นพันธุ์พุดเดิ้ล น่ารักเชียวและมันมีเจ้าของแล้วแน่เลยเพราะมีปลอกคอสีนำตาลห้อยไว้บนคอแล้วo_o "ป้าอ้วนคะ เจ้านี่เป็นหมาของใครหรอคะ" ฉันถามป้าอ้วนพลางลูบหัวเจ้าหมาน้อย "อืมมม..ไม่รู้สิ" ป้าอ้วนตอบและยื่นจานข้าวมันไก่ให้ฉัน "งั้นหนูจะเอามันไปตามหาเจ้าของดีกว่า น่าสงสารจัง" ฉันเริ่มกินข้าวมันไก่และแบ่งให้เจ้าพุดเดิ้ลด้วยนิดหน่อย ฉันได้กลิ่นอะไรแปลกๆ ไม่รู้ว่าเหม็นหรือหอมกันแน่ มันใกล้เข้ามา ฉันก็ยิ่งอยากจะอ้วกเข้าไปใหญ่ "แหวะ! ฉุนจัง" "ป้าอ้วน หนูเอาเงินวางไว้บนโต๊ะนะ ไปละ" ฉันวิ่งออกจากร้านไปพร้อมอุ้มเจ้าหมาออกมาด้วยและรีบเข้าเขตรั้วมหาวิทยาลัย "เฮ้อ...ทำไมมันฉุนอย่างนี้นะ กลิ่นอะไรเนี่ย" ฉันถอนหายใจแรงๆหลังจากที่กลั้นหายใจมานานพร้อมก้มตัวลง "นี่เธอ!" อื้อ..หือ~_~หูจะแตก ใครเนี่ยร้องซะดังลั่น ฉันยืดตัวและหันหลังไป แต่แล้วก็ต้องชะงัก พูดได้คำเดียวคือ "เหม็นสุดๆ" ฉันปิดจมูกและผลักชายคนหนึ่งออกไป เขาตัวฉุนมากอย่างกะพริกไทย "ออกไปห่างๆฉันนะ" ฉันพูดเสียงอู้อี้ และวิ่งเข้าไปในห้องเรียนโดยไม่สนใจเจ้าหมาน้อยเลย