เรื่องผีๆวิญญาณและไสยศาสตร์

ลำดับตอนที่ #100 : หอพักสยองขวัญ เรื่อง สยองขวัญ จาก หอพัก ที่เกย์โดนฆ่าหมกห้อง มันมาพร้อม กลิ่น ..

หอพักสยองขวัญ เรื่อง สยองขวัญ จาก หอพัก ที่เกย์โดนฆ่าหมกห้อง มันมาพร้อม กลิ่น ..
"หนูสดใส" เล่าเรื่องสยองขวัญจากหอพักที่เกย์โดนฆ่าหมกห้อง

หนูเป็นคนเมืองชลบุรีค่ะ กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 แม่ไปทำงานเป็นแม่ครัวโรงแรมที่สัตหีบ ต้องเข้าทำงานแต่เช้า กว่าจะเสร็จภาระหน้าที่บางทีล่วงเข้าสองยามกว่าๆ ฉะนั้น แม่จึงเช่าห้องพักของหอที่อยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานนั่นเอง

เวลาวันหยุดศุกร์เสาร์หรือปิดเทอม หนูก็จะไปอยู่กับแม่เพราะรักและคิดถึงมากๆ เห็นห่วงด้วยค่ะ

พอพักที่แม่อยู่ดูกว้างขวาง สะอาดสะอ้านและน่าอยู่ไม่แพ้รีสอร์ต มันเป็นตึกสามชั้นมีดาดฟ้า มีระเบียงด้านหน้าเป็นทางเดินตลอดอาคาร ทุกๆ ห้องจะเรียงรายกันไป เปิดหน้าต่างด้านหน้ากับด้านหลังให้ลมพัดได้ตลอด ไม่อึดอัด หลังห้องมีราวตากผ้าด้วย

ห้องทั้งหมดมี 30 ห้อง คนที่มาเช่ามีทั้งฝรั่ง ไทย ญี่ปุ่น ผู้หญิง ผู้ชาย และเกย์ แม่อยู่ชั้นสาม ไม่มีลิฟต์ เราขึ้น-ลงบันไดได้สบายมาก ได้ออกกำลังดีค่ะ

ถัดจากแม่ไปสี่ห้อง บนชั้นสามนี้มีเกย์มาเช่าอยู่ ชื่อพี่หมู เขาสนิมสนมกับเราพอควร พี่หมูเป็นเกย์ที่ดูมีมาดแมน ทำงานธนาคาร ใส่เชิ้ต ผูกไท ร่างสูงใหญ่ ท้วมนิดๆ หน้าเหมือนลูกครึ่งฝรั่ง ตาโต จมูกโด่ง ผมหยักศก จัดว่าหล่อเหลาเอาการ

แต่ถ้ามองนานๆ เขาเป็นคนหน้าหวาน ปากหวาน อารมณ์ขัน น่ารักน่าคบมากเชียวค่ะ

แม่บอกว่าเสียอย่างเดียวที่พี่หมูเป็นนักเที่ยวกลางคืน และมักมีผู้ชายติดไม้ติดมือมาค้างด้วย แม่เคยเตือนให้ระวังพวกไม่มีหัวนอนปลายเท้าไว้หน่อย ไม่ใช่เห็นหน้าตาดีๆ คุยสนุกก็ถูกใจไว้ใจ พามาห้อง มันอันตรายรู้ไหม? พี่หมูฟังยิ้มๆ เพราะรู้ว่าแม่หวังดี แต่เขาไม่เชื่อหรอกค่ะ กระทั่งเกิดเรื่องร้ายกาจขึ้นมาจนได้!

พี่หมูหายหน้าไปสามสี่วัน ครั้งสุดท้าย แม่เห็นเขาตอนแม่กลับจากทำงานราวตีหนึ่ง พี่หมูพาผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ ผอมๆ หน้าเสี้ยมมาด้วย แม่ยังมองอย่างเป็นห่วง แต่ก็ต่างคนต่างเข้าห้องของตัวไป

สี่วันต่อมา ถึงไม่เห็นหน้ากันก็ไม่นึกอะไร เพราะคิดว่าพี่หมูไป-กลับไม่ตรงกับเวลาของแม่ ซึ่งก็เป็นปกตินะคะ..แต่คนทั้งหอได้กลิ่นเหมือนปลาเค็มเน่าโชยออกมา

เมื่อช่วยกันค้นหาก็มาเจอว่า ต้นตออยู่ที่ห้องพี่หมูนี่เอง พองัดเข้าไปนะคะปรากฏว่าเห็นภาพสยดสยองมากเลย

แม่ไม่เห็นหรอกค่ะเพราะไปทำงาน แต่เพื่อนๆ ชาวหอเล่าว่าพี่หมูถูกแทงจนพรุน ขึ้นอืดตัวพอง ตาถลนเหมือนลูกปิงปองเละๆ ลิ้นจุกปาก น้ำเลือดกลายเป็นน้ำเน่าสีดำๆ ปนกับน้ำเหลืองไหลออกมาเต็มห้อง ที่นอนงี้เปียกชุ่มและกลายเป็นสีดำ กลิ่นเหม็นร้ายกาจที่สุด

วันรุ่งขึ้น ผู้เช่ากว่าครึ่งบอกอำลาเพราะกลัวผีค่ะ!

ชั้นสามแทบไม่มีคนอยู่ ห้องสิบห้องเปิดแน่บไปซะหก เหลือแม่กับฝรั่งและครูสอนเต้นรำ รวมสามห้องเท่านั้นเอง หนูกลัวบอกให้แม่ย้าย แม่ก็ทนอยู่เกือบเดือนจึงย้ายมาอยู่ห้องชั้นล่างสุด

หนูถามแม่ว่าเจอผีไหม? แม่บอกว่ามีอะไรแปลกๆ เหมือนกัน เช่น เสียงคนเดิน เสียงเปิดปิดประตูเหมือนพี่หมูยังอยู่ที่นี่ มีคนบอกว่าเห็นเขายืนเกาะระเบียง แต่แม่ไม่ค่อยกลัว..ความเวทนามีมากกว่าค่ะ

คนตายที่น้ำเลือดน้ำเหลืองไหลเยิ้มท่วมห้องนี่ทำความสะอาดยากมากเลย

แม่เล่าว่า เขาขนพรม ที่นอนและทุกอย่างออกไป เหม็นมากๆ ส่วนคราบเลือดกับน้ำเหลืองบนพื้นห้อง เขาต้องเอาชะแลงมาแซะ มันหลุดออกเป็นแผ่นๆ กรอบๆ บางๆ น่ากลัวจัง แต่น้ำเหลืองก็ซึมลงไปในเนื้อปูนใต้พรม เปิดเครื่องปรับอากาศมีแต่กลิ่นเน่ากระจายคลุ้งไปหมด

ยิ่งเจ้าของปิดห้องมันยิ่งเหม็น พอเปิดก็เหม็นอีก ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ พวกญาติๆ มาขนของพี่หมู ทุกสิ่งทุกอย่างมีแต่กลิ่นศพ ทั้งน่ากลัว น่าขยะแขยง ข้อสำคัญคือน่าขนหัวลุก

คนที่น่าสงสารที่สุดคือเจ้าของหอพัก เป็นใครก็แทบร้องไห้ทั้งนั้นแหละ

ทุกวันนี้ เวลาหยุดเรียนสุดสัปดาห์หนูยังไปอยู่กับแม่ บอกตรงๆ ว่าหนูกลัวมากค่ะ

กลัวจะเห็นพี่หมูเดินผ่านไปขึ้นบันได กลัวเงยหน้าขึ้นไปเห็นพี่หมูเกาะระเบียง หนูไม่กล้านั่งเล่นนอนเล่นดูทีวีรอแม่อยู่คนเดียวในห้องหรอกค่ะ ติดแม่ไปทำงานไป-กลับด้วย ถ้าง่วงๆ มาต้องนอนรอ

หนูอยากให้แม่ย้ายห้องพักไปอยู่ที่อื่นจังเลย แต่แม่บอกว่าสงสารเจ้าของหอ ที่สำคัญ แม่สงสารพี่หมูอยู่เสมอ

แปลกนะคะ ที่คนอื่นๆ เขายังได้กลิ่นเน่านั้นอยู่ บางคนถึงกับย้ายหนีเพราะทนไม่ได้ คนที่มาเช่าห้องอยู่ใหม่ๆ ยังไม่เคยรู้เรื่องน่ากลัวมาก่อน ก็เคยบ่นกับใครๆ เหมือนกันว่าที่นี่มีกลิ่นเหม็นแปลกๆ น่าขนลุก คนที่อยู่มาก่อนก็อดเล่าไม่ได้ว่าเคยมีเรื่องสยองขวัญอะไรเกิดขึ้นบ้าง

น่าแปลกใจอยู่อย่าง ตรงที่ใครๆ ก็ได้กลิ่นน้ำเลือดน้ำเหลืองน่ากลัวกันทุกคน แต่หนูกับแม่ไม่เคยได้กลิ่นนั้นมารบกวนเลยค่ะ

เพราะพี่หมูรักเราหรือเปล่าคะเนี่ย?

ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
- ข่าวสด หน้า 38 - ฉบับวันที่ 10 กันยายน 2547