คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก็แค่เริ่ม
3.็แ่เริ่ม
บ้านอ
"ุผู้ายะ มีแมา่ะ"นรับใ้พู
"ใร?"
"ไม่ทราบ่ะ เาูอายุน่าะใล้เียับุหนูอนะะ แล้วที่สำัเาหล่อมา>///<"
"น้อยๆหน่อย" ุผู้หิพูเสียปรามๆปนเอ็นใ้
"ั้น็ให้เาเ้ามา"
"เ้า่ะ"
"เิ่ะ" นรับใ้ล่าวพร้อมเินนำหน้าแอล
"สวัสีรับ ุอา"แอลทัทายเ้าอบ้าน
"เธอเป็นใร"ุผู้ายเ้าอบ้านพู
"โธุ่อา ุอาำผมไม่ไ้เหรอรับ"แอลพู
"ันะไปรู้ัเธอไ้ไ เธอเป็นใร็รีบบอมาะ"แอลยยิ้มที่มุมปาให้เ้าอบ้าน
"ผม ิมมยอู ไรับ"เพียแ่ไ้ยินื่อทั้เ้าอบ้านับภรรยา่าใ ับารปราัวอเา
"แ!! มาทำไม"
"โธ่ ุอาไม่น่าถามเลยนะรับ ผม็มาหาอีอลูายหัวแ้วหัวแหวนอุอาไล่ะรับ" เาพู้วยท่าทีที่ยียวนบวับน้ำเสียที่วนประสาทเป็นที่สุ เล่นเอาเ้าอบ้านถึับาแทบถลน
"แล้วแมาหาอทำไม"เ้าอบ้านพูน้ำเสียที่พยายาม่มใหู้น่าเรามที่สุ
"ผม็มาหาแฟนผมไล่ะรับ"
"เธอ้อารอะไร"ราวนี้ภรรยาอเ้าอบ้านเป็นฝ่ายเปิประเ็นบ้า
"ผม้อารอะไรั้นเหรอ อืมมม"แอลทำท่าทีรุ่นิ
"ผม็….้อารเหมือนับสิ่ที่พวุ้อารเมื่อ 17ปี่อนไรับ"เ้าอบ้านทนไม่ไหวแล้วึลุึ้นไประาอเสื้ออแอล
"แ!!!"
"อะไรันรับุอา นี่มันยัเพิ่เริ่มเอนะรับ"
"ันะไม่ปล่อยแไปแน่มยอู"
"รับ ผมพร้อมเสมอ"แอลพูพร้อมยิ้มให้ับเ้าอบ้าน
"ุพ่อฮะ"อำลัเินลบันไ ทำให้เ้าอบ้าน้อปล่อยมือาอเสื้ออแอล ส่วนแอล็ัอเสื้อใหู้ปิ
"อ้าว พี่แอลมาเหรอฮะ"อเมื่อเห็นแอลึวิ่เ้ามาหาแอล
"รับ พี่ว่าะมาวนอไปเที่ยวน่ะรับ"แอลพูพร้อมปรายาไปหาพ่อออ ่อนะหันมายิ้มให้ับอ
"ริเหรอรับ ทำไมพี่แอลไม่โทรมาบอผม่อนล่ะรับผมะไ้เรียมัว"
"พี่อยาเอร์ไพรสอน่ะ ั้นเราไปันีเลยีไหมรับ"
"ีฮะ"
"แ่ันไม่ให้แไป"พ่อออพู
"ทำไมล่ะฮะ"
"ันบอว่าไม่ให้ไป็ือไม่ไ!!"
"ไม่รู้ล่ะ อย่าไผม็ะไป ไปันเถอะฮะ"แล้วอ็เินวแนแอลออไป
"ไอ้ลูนนี้นี่!!!"อนนี้อารม์พ่อออำลัเือมา เาำลัโมโหับารปราอมยอู ับเรื่อที่อไม่เื่อฟัเา อะรู้ไหมนะว่าอนนี้ำลัถูหลออยู่
.
.
.
.
Sungjong Part.
หลัาที่ผมเินออาบ้านับพี่แอล ผม็ึ้นมานั่บนรถับพี่แอล
“พี่แอลฮะ ผมล่ะไม่เ้าใุพ่อเลย ว่าทำไม้อห้ามผมไม่ให้ไปเที่ยวับพี่แอล้วย”
“ุอาะเป็นห่วอน่ะ”
“อะไรันฮะผมอ่ะโแล้วนะ ผมูแลัวเอไ้ แล้วอีอย่าพี่แอล็เป็นนี้วยใ่ไหมฮะ” ผมหันหน้ามาถามพี่แอล ึ่พี่แอลนิ่ไปะพั่อนที่ะเอามือมายี้หัวผมเบาๆแล้วยิ้มให้ผมอย่าอ่อนโยน านั้น็เปลี่ยนไปับรถ
“ว่าแ่เราะไปไหนันีฮะ”อเอยถามเมื่อเห็นว่าบรรยาาศภายในรถเียบ
“ออยาไปไหนล่ะ”
“ไปเมียีไหมฮะ”
“อือ”
‘
‘
‘
‘
อนนี้ผมับพี่แอลำลัเินอยู่ที่ลาเมีย วันนี้นเยอะัแฮะ ระหว่าเินผม็ุยนู้นุยนี่ับพี่แอลไป ื้อนมินบ้าอะไรบ้า แ่มีอนนึที่ผมรู้สึฟินมา็อนที่พี่แอลเาป้อนนมผม อนนั้นัวผมแทบะลอยไปไหหน่อไหนแล้ว แถมยัมีนมอมาที่พวผมอี้วย แ่ใระสนล่ะว่าม่ะ แล้วพวผม็เินไปเรื่อยๆเินทั้วันยัไ้เลย และผม็ไม่สะุาอยู่ที่นหนึ่ อ้าวนั้นมันอยอลนี่น่า ทำไมมานเียวนะ ผมเลยรีบเินไปหาอยอล
“อยอลลล”ผมเรียอยอล แล้วอยอล็หันมา
“อ้าวอเอเหรอ”
“ใ่ ว่าแ่นายมานเียวเหรอ”
“อือ พอีอยู่บ้านมันน่าเบื่อ็เลยออมาเที่ยวน่ะ”
“อ๋อ”
“แล้วแมานเียวเหรออ”
“ป่าวหรอ ันมาับพี่แอลนั่นน่ะ”ผมี้ไปที่พี่แอล ึ่อนนี้พี่เาำลัเินมาทาผม
“เหรอ ั้นันไป่อนนะ”
“อ้าว แล้วแะไปไหนล่ะ”
“ันะลับบ้าน”
“เี๋ยวันไปส่”อยู่ๆพี่แอล็พี่ึ้น
“ไม่เป็นไร ันลับเอไ้”อยอลอบแบบไม่มอพี่แอลแ่มอมาที่ผมแทน
“อยอล ไหนๆัน็เอแแล้ว เรา็ไปเินเที่ยว้วยัน่อน็ไ้ ้วยพวันไปส่”
“ไม่เปน…”ผมไม่รอให้อยอลพูบ็ว้า้อมือออยอลมาเลย ส่วนพี่แอล็เินามหลัพวผมมา
“เี๋ยวันมานะ”
“เี๋ยวอนายะไปไหน”
Myungsoo Part.
ผมยืนมออยอลอย่าเียบๆ อยอลเอาแ่ะหาออย่าเียวเลย เาไม่ิอยาะุยับผมบ้าเลยหรือไ
“อยอล”ผมเรียอยอลแ่อยอล็ทำเป็นเมินผม ทำเป็นไม่สนใ แ่วามพยายามอผมมันมีสูะ้วยสิ อย่าไวันนี้ผมะ้อุยับอยอลให้ไ้ ผมึว้าอมือออยอล
“อยอล”
“ุมีอะไร” ทำไมอยอลถึทำเสียเย็นใส่ผมล่ะ หนำ้ำเวลาพูับผมยัทำเหมือนผมเป็นนแปลหน้าอี
“ือันอยาุยับนาย”
“แ่ันไม่มีอะไระุยับุ”
“อยอลนายเป็นอะไร”
“ันไม่ไ้เป็นอะไร”
“นายำลัเมินหน้าันนะ”
“ุสน้วยเหรอ”
“สนสิ”อยอลมอหน้าผม าออยอลเริ่มมีหยน้ำใสๆลอ
“แล้วที่ผ่านมามันหมายวามว่าอย่าไห้ะ มยอู!!!” แล้วอยอล็ร้อไห้ออมาหนั ผมึึัวอยอลไปอ
“นายเยรู้ไหม ั้แ่วันที่นายหายไป ันรู้สึอย่าไ ฮึ ”อยอลสะอื้นหนั
“ันอโทษอยอล”พูผมพร้อมับระับอ้อมอให้แน่นึ้น ผมอยาะออยอลเอาไว้นานๆผมไม่อยาปล่อยนอยอลไปไหนเลย
.
.
.
.
“อยอล!!!”
บไปแล้ว็อนที่ 3 ไรท์เื่อว่าหลายๆนำลัะเรื่อนี้ันอยู่ล่ะสิ ว่าเอ๊ะมันอย่าไันแน่ อนนี้ไรท์ไม่สามารถบอไ้ไ้ว่าเรื่อมันเป็นอย่าไ เพราะไรท์ะให้ิามัน่อไปอิอิ
ความคิดเห็น