[OS] Happy B-Day KimSungKyu

ข้อมูลเบื้องต้น

Happy B-Day KimSungKyu..

"ไม่เอาน่า คุณก็รู้ว่างานนี้สำคัญกับผมแค่ไหน"

"แล้ววันเกิดผมมันไม่สำคัญกับคุณเลยใช่ไหม"

        ถึงวันเวลาของคนเราหมุนเปลี่ยนไปแต่บางทีความรู้สึกของคนเรายังคงอยู่ที่เดิม ประโยคเดิมๆมันวนกลับเข้ามาในหัวครั้งแล้วครั้งเล่า จริงอยู่ที่มันผ่านมานานจนจะครบปีแล้ว แต่ทุกอย่างมันยังชัดเจนในความรู้สึกของเขาเสมอ ทุกคำพูดยังตามติดเป็นเงา ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบแปดเข้าปีนี้ คิมซองกยูไม่เคยเสียดายอะไรเท่ากับ เสียดายที่ตนไม่สามารถอยู่ร่วมกันในอนาคตของเขาได้ เขาที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ต้นจนใกล้ถึงตอนจบ แต่ถึงจะไม่ใช่เขา.. เรื่องราวก็สามารถเดินทางมาถึงตอนจบที่แฮปปี้ได้ ซองกยูเชื่อแบบนั้น

      "บอสคะ วันนี้คุณจางจะเมลข้อมูลของสถานที่อาคารใหม่ของเรามาให้ช่วงค่ำของวันนี้นะคะ"

      "คุณจาง? สถาปนิกที่เข้าประชุมกับเราเมื่อวานนะหรอ"

      "ใช่ค่ะ ดิฉันเห็นว่าคุณจางจะส่งมาตอนค่ำ จะปริ้นให้บอสตอนเช้าพรุ่งนี้ก็กลัวจะเอาเข้าบอร์ดบริหารไม่ทัน ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ"

      "ให้เขาติดต่อผมมาเองนั่นแหละ ผมไม่เรื่องมากคุณก็รู้"

      "ได้ค่ะ!"

      ชีวิตประจำวันที่เรียบง่ายกำลังดำเนินไปอย่างปกติ ไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมแม้แต่น้อย ซองกยูที่ตั้งใจทำงานก็ยังคงตั้งอกตั้งใจเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาเลยแม้แต่น้อย เขายังมาทำงานแต่เช้า ยังกินข้าวกลางวันที่ห้องอาหารของบริษัท ยังคงหอบแฟ้มงานกลับบ้านด้วยรถไฟฟ้าเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือความทรงจำบางส่วนของชีวิตที่เขาตั้งใจทำหล่นหายไป

      Rrrrrrrrr     

      [สวัสดีครับ ผมจางอี้ชิง จากแอลซีดีไซน์ ติดต่อคุณคิมซองกยูครับ]

      "ครับ เลขาของผมบอกว่าคุณจะติดต่อมา แต่ไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้"

      [งั้นไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมต้องการอีเมล์ของคุณ ผมจะได้ส่งข้อมูลเบื้องต้นให้กับคุณก่อนที่เราจะพบกันอีกทีตอนบ่ายพรุ่งนี้]

      "บ่ายวันพรุ่งนี้?"

      [ครับ ผมอยากจะพาคุณไปลงไซต์งาน อย่างน้อยก็น่าจะเห็นภาพมากกว่าข้อมูลที่ผมส่งไป]

      "เอสเค อันเดอร์สกอร์ฟายเดย์ แอตเนเวอร์ดอทคอม"

      [ผมกับกำลังคุยกับพี่อ้อยพี่ฉอด คลับฟายเดย์หรือเปล่าครับเนี้ยะ]

      "นี่คุณ!! ผมแค่เกิดวันศุกร์"

      [ฮ่าๆ โอเคครับ ข้อมูลส่งไปเรียบร้อยแล้วนะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่ไซต์งานนะครับ ไปถูกใช่ไหมว่าที่ ที่ทำงานใหม่ของคุณน่ะ]

      "บางทีคุณอาจจะไม่รู้ว่าที่ที่คุณกำลังจะก่อสร้างอาคารใหม่ของบริษัท เป็นที่ดินของผม"

      [ผมมีหน้าที่ส่งแบบและประสานงานระหว่างนายจ้างกับวิศวกรในทีมผมเท่านั้น ผมไม่มีเวลามากพอจะไปสืบค้นชื่อเจ้าของเดิมของที่ดินที่ผมกำลังจะลงเสาเข็มหรอกนะครับบบ]

      "นี่คุณ!!"

      [ถ้าอย่างนั้นแค่นี้ก่อนดีกว่า ขอโทษที่รบกวนดึกๆนะ คืนนี้ฝันดีครับ คุณคนเกิดวันศุกร์]

      ไม่รอให้เขาได้ต่อความยาวสาวความยืด อยู่ๆปลายสายก็วางไปเสียดื้อๆ นานมากแล้วจริงๆที่ไมได้มีคนมากวนประสาทซองกยูแบบนี้

..HappyBDayKimSungKyu..

"ไม่เอาน่า คุณก็รู้ว่างานนี้สำคัญกับผมแค่ไหน"

"แล้ววันเกิดผมมันไม่สำคัญกับคุณเลยใช่ไหม"

      คืนแล้วคืนเล่าที่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะประโยคเดิม จะเรียกว่าหลอกหลอนก็คงไม่ผิด จนเจ้าตัวก็คิดไม่ตกว่าอะไรทำให้คนอย่างเขาทำตัวราวกับคนที่ทำวิธีลืมหล่นหายแบบนี้ ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมาต้องบอกกับตัวเองซ้ำๆว่าไม่มีใครบนโลกนี้ไม่เดินต่อไปข้างหน้าได้โดยที่ไม่ทิ้งอะไรที่แย่ๆไว้ข้างหลังได้หรอก เขาเองก็การพยายามทิ้งความทรงจำ ทิ้งช่วงชีวิตที่เป็นสุขของตัวเองไว้ข้างหลัง แล้วเดินหน้าเต็มตัวให้กับการทำงาน

      ซองกยูเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการหันไปยิ้มให้กับนาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียงที่กำลังแสดงเวลา 05:25 น. ของวันที่ 2016/04/28 ก่อนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวออกไปทำงาน เป็นประจำที่เขาไม่เคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องงาน เขาไม่เคยสนใจวันสำคัญ วันครบรอบที่ทุกคนต่างพยายามนึกถึง และเขาก็ไม่เคยสนใจด้วยซ้ำว่ามีใครบางคนกำลังจะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอด..

      "เซงงิลชุกฮา ฮัมนิดา.."

      "วันเกิดใครงั้นหรอ"

      ยังไม่ทันที่ทำนองเพลงคุ้นหูอย่างเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จะจบลง ซองกยูก็ถามคำถามตัดบทไปเสียก่อน ก็แน่ล่ะเป็นใครก็คงจะไม่เข้าใจในสถานการณ์แบบนี้ เขาที่นั่งรออยู่ใต้เต้นท์ในไซต์งาน ทั้งร้อนทั้งหิว แล้วจะมาสุขสันต์อะไรกัน วันเกิดใครยังไงในเมื่อที่นี่มีเพียงแค่เขากับอี้ชิงเท่านั้น

      "วันเกิดคุณ"

      "ผม?"

      "อื้อ ก็เมื่อคืนคุณบอกว่าคุณเกิดวันศุกร์ ผมไม่รู้ว่าศุกร์ไหน แล้วอีกอย่างวันนี้ก็วันศุกร์นะ"

      "คุณคิดว่าคนเกิดวันศุกร์เขาฉลองวันเกิดทุกๆวันศุกร์งั้นเหรอ? ปีนึงต้องฉลองวันเกิดตั้ง52ครั้งอะนะ? คุณมันบ้าไปแล้ว.."

      "แล้วคุณเกิดวันศุกร์ไหนล่ะ"

      "ทำไมผมต้องบอกคุณด้วย"

      คนตรงหน้านี้ต้องแปลกที่สุดในโลกคนนึงแน่ๆ แปลกจนซองกยูกำลังคิดว่านายสถาปนิกนี่ใช้ตรรกะแบบนี้อยู่บนโลกมานานเท่าอายุเขาได้ยังไง ฉลองวันเกิดให้ผมทุกๆวันศุกร์จนกว่าจะถึงวันเกิดผมอย่างงั้นหรอ.. ที่อื่นอาจจะเรียกว่าปกติ แต่แถวๆบ้านผมใกล้เคียงกับคำว่าประหลาดแน่ๆ

      "แต่ผมอุส่าห์ตื่นมาต้มซุปสาหร่ายแต่เช้าเพื่อวันเกิดคุณเลยนะ..."

      "ผมรับมันไว้ก็ได้ คุณจะได้ไม่เสียน้ำใจ"

      ตั้งแต่เช้าข้าวปลาไม่ได้ตกถึงท้อง หิวก็หิวร้อนก็ร้อน แล้วอยู่ๆก็มีลาภลอยมาถึงที่  ซุปสาหร่ายกับข้าวร้อนๆก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ซองกยูรับกล่องข้าวจากมืออี้ชิงแล้วเปิดออกดูหน้าตาซุปข้างในอย่างตั้งใจ

      "หิวก็บอกว่าหิวน่า.. จริงๆแล้วเพื่อนเกาหลีของผมบอกว่าจะต้องกินซุปสาหร่ายในมื้อแรกของวันเกิด แต่ถ้ากินตอนนี้คงไม่ทันใช่ไหมล่ะ มันจะไม่เป็นไรใช่ไหม"

      "นี่เป็นมื้อแรกของผมนะ"

      "จริง? คุณกินมื้อเช้าตอนบ่ายทุกวันเลยเหรอ"

      "ไม่นะ แค่วันนี้ที่ไม่ปกติตอนเช้ามีประชุมบอร์ดบริหาร มติที่ประชุมไม่ลงตัวในบางเรื่อง ประชุมเลยลากยาวกินเวลาข้าวเที่ยงของผมไป แล้วสถาปนิกบ้าบอก็ดันมานัดผมเอาตอนบ่าย ผมเลยต้องมานั่งหิวไส้แห้งรอเขาอยู่นี่แหละ"

      "แต่สถาปนิกบ้าบอนั่นก็หิ้วซุปมาให้คุณด้วยนะ"

      บรรยากาศรอบๆตัวเริ่มผ่อนคลาย ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของคนทั้งคู่แม้แต่น้อย แต่เพราะภาพตรงหน้ามันทำให้อี้ชิงต้องหยุดปากลงแทบจะทันที ก็คุณเอ็มดีที่บ้างานคนนั้นกำลังตั้งหน้าตั้งตากินซุปสาหร่ายในกล่องอย่างเอร็ดอร่อย แก้มขาวๆนั่นตุ่ยออกมาทั้งสองข้าง ปากก็ขยับขึ้นลงบดอาหารข้างใน มือเล็กๆกำลังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีข้างนึงถือกล่องข้าวไว้แน่นอีกข้างก็กำช้อนตักซุปสาหร่ายเข้าปาก ไม่รู้จะนิยามความน่ารักตรงหน้าว่าอะไรอีกนอกจากคำว่า “น่าเอ็นดู”

      "ขอบคุณนะ.. จริงๆแล้ววันนี้ วันเกิดผม"

      "แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับ คุณซองกยู"

     หนึ่งอย่างที่คนอย่างคิมซองกยูยังไม่รู้คือ ค้นหาวันเกิดของคนที่ชอบ มันไม่อยากเกินความสามารถของอี้ชิงหรอกนะ

#Happy28thSungKyuDay แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะคนเก่งของไพลิน

O W E N TM.