ห้ามไม่ได้

ข้อมูลเบื้องต้น

ฮัลโหลลลลล สวัสดีคนที่หลงเข้ามาอ่านฟิคของเรา ก่อนอื่นน่ะว่าฟิคเรื่องนี้

เกิดขึ้นจากความมโนของเราล้วนๆไม่เกี่ยวข้องกับตัวบุคคลเนอะ สำหรับเรื่องนี้อาจจะ

ทำให้บางคนรับไม่ได้ก็ขอให้ปิดไปน่ะค่ะ สำหรับคนที่จะอ่านก็เชิญเลย

.

.

.

.

.

.

.

back talk

โอ้ยมึน ผมเริ่มจะกินต่อไม่ไหวล่ะ ง่วงนอนจังโว้ย 

มึนหัวก็มึน โอ้ยขอกลับไปนอนที่ห้องก่อนดีกว่า 

ไม่ไหวล่ะมึน

"เห้ย!! ไอต้ากูกลับไปนอนที่ห้องก่อนน่ะไม่ไหวแล้ว"

"เป็นไรว่ะพี่"

"กูมึนแล้วว่ะ เดี๋ยวกูไปนอนก่อน"

"เออๆตามสบายพี่ ผมนั่งต่อก่อน"

"เออ ไปล่ะ"

New talk

พี่แบ็คจะไปของเค้าว่ะนั้น เอ้าๆเดินก็ไม่ตรงล่ะ 

สงสัยกินไปเยอะมั้ง ต้องไปดูแลหน่อยแล้ว

"ไอตังค์ เดี๋ยวกูมา"

"อ้าวไปไหนว่ะ"

"ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา"

"เออ"

.

.

"โอ้ยคืนนี้กูจะถึงห้องไหมเนี่ย ไม่น่ากินตามคำยอของพวกนั้นเลย 

สัสมึนชิบหาย"

"อ้าวพี่แบ็ค"

"ใครว่ะ อ่อไอนิวมีไรว่ะ"

"พี่มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"

"กูกำลังจะกลับห้อง"

"แล้วคืนนี้พี่จะถึงห้องไหมเนี่ย เซซ่ะขนาดนี้"

"เรื่องของกู ไปๆกูรำคาญ"

"อ้าว!! คนอุส่าจะช่วยด่าอีก"

"ใครขอช่วยมึง"

"ผมเต็มใจช่วย"

"กูไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอย่างมึง"

"อะไรของพี่ว่ะ"

"ไม่ต้องมายุ่งกับกู ไม่ต้องมาจับกูด้วย กูไม่ต้องการ"

"ทำไมว่ะพี่ ทำไมผมยุ่งกับพี่ไม่ได้เลย"

"เพราะมึงทำกูก่อน"

"ตั้งนานแล้วเนี่ยน่ะพี่"

"นานแค่ไหนคนอย่างอาทิตย์ก็ยังจำได้ เชิญมึงไปห่างๆจากกูด้วย"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบบบบบบบบ.

.

.

เป็นไงบ้างอ่านแล้ว ตอนแรกจะเขียนให้มันหวานๆ แต่ไงมาจบแบบนี้

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน พลอตเรื่องนี้ได้มาจากเพื่อนในทวิตคนนึง 

แต่ไม่ได้เอามาหมด ขอบคุณน่ะที่มโนออกมาแต่อาจไม่เป็นแบบที่คุยกัน

มีอะไรเพิ่มเติมก็บอกเราด้วยน่ะ ยินดีรับเสมออออออ..