ซิ่นเหอผิง[和平-เหอผิง] บุตรีแห่งความสุขสงบ

เธอ..งดงามเลอค่าดุจอัญมณี

เธอ...สว่างแพรวพราวเสมือนดวงดารานับล้าน

เธอ...มีความสามารถที่โดดเด่นเหนือใคร

เธอ...มีความรู้เป็นเลิศในทุกด้าน

เธอ...เปล่งประกายทั้งในที่แจ้งและที่มืด

เธอนั้นมีเสน่ห์เหลือแสนและร่ำรวยเป็นที่สุด เธอนั้นคือจุดหมายของผู้คนนับล้าน

หมายที่จะเป็นให้ได้อย่างเธอ หมายที่จะครอบครองเธอ 

และเธอนั้น...ช่างมีเล่ห์เหลี่ยมเเพรวพราวหาจับตัวยากยิ่ง

 ...แล้วอย่างไรเล่าหากต้องแลกมาด้วยชีวิตที่แสนวุ่นวายในทุกวี่วันความห่างเหินจากบิดามารดา ครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนพ้อง หรือคนรักนั้นแล้ว ชื่อเสียงเกียรติยศมากมายทั้งหลายแหล่นั้น เธอไม่เคยอยากได้หรือต้องการมันเลยสักนิด แต่ผู้คนรอบกายของเธอนั้นชั่งขยันส่งมันมาให้ยิ่ง

'เสวี่ยเหมย'คือชื่อของฉัน...

ภายในห้องคอนโดหรูหรา มีหญิงสาววัยทำงานนั่งเหม่อมองวิวระเบียงจากโซฟาภายในห้อง

เครื่องดื่มสีอัมพันถูกรินจากขวดแก้วใสราแพงลงในแก้วไวน์อย่างต่อเนื่อง อันเกิดมาจากความเครียด ที่สะสมมาตลอดทั้งวันของเจ้าของห้องราคาแพงนี้

เธอนั้นเหม่อมองภาพตรงหน้าแบบไม่โฟกัสจุดใด น้ำสีใสไหลนองจากดวงตาหวังจะให้มันช่วยปลอบประโลมความบอบช้ำภายในใจให้มลายหายโดยเร็ว

ความจริงแล้วเธอนั้นไม่ได้เข้มแข็งอะไรเลยสักนิด เธอนั้นเหมือนมนุษย์โดยทั่วไป มีเศร้า เสียใจ มีน้ำตา 

แต่สังคมของเธอนั้นไม่ใช่ที่อยู่สำหรับคนอ่อนแอ เธอจำต้องสร้างเกราะป้องกันให้ตัวเองแค่นั้น 

แม้ภายนอกจะดูเหมือนพร้อมที่จะฝ่าปัญหาในทุกเรื่อง แต่ตัวเธอนั้นรู้ดี ว่าเธอนั้นไม่ได้พร้อมกับเรื่องราวมากมายเหล่านั้น...เลือกได้เธอก็อยากจะเกิดมาเป็นบุคคลธรรมดาทั่วไปมีชีวิตที่สงบสุขเช่นคนอื่น

แต่เธอดันเกิดมาในสังคมนักฆ่า ถูกฝึกให้ฆ่ามาตั้งแต่ยังเล็กๆ ให้รู้จักสร้างภาพไว้ปิดบังตัวตน ระวังตนแม้กับพี่น้อง เพราะถ้าไปขัดผลประโยชน์คราใด ก็จะถูกกำจัดไปในทันที ไม่มีความผูกพันในสายเลือดนักฆ่า

ยิ่งกับสังคมหน้ากากด้วยแล้วยิ่งเต็มไปด้วยอันตรายที่มากมายเหลือเกิน ยิ่งมีชื่อเสียงเพียงใดยิ่งถูกเพ่งเล็งมากเพียงนั้น...

ปังง!!

เพล้งงง!!!

...และแล้วก็ถึงเวลาของเธอ

ของเหลวสีแดงหลั่งไหลไปตามพื้นกระเบื้องสีสวย มันหลั่งนองย้อมจากกระเบื้องสีขาวนวลจนเป็นสีเเดงสดของเลือด 

กลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วห้อง เจ้าของของมันเริ่มหายใจรวยรินลงทุกที แต่วินาทีสุดท้ายของชีวิตเธอนั้นเห็นเงาของท่านผู้เฒ่าท่าทางใจดีในชุดจีนโบราณเบื้องหน้า ท่านส่งยิ้มให้เธอก่อนเปลือกตาอันหนักอึ้งจะปิดลงเพราะเจ้าของของมันนั้นเหนื่อยเต็มที

----------------------------------------------------------------&

฿&%มาแว้วววววววววว เป็นไง..งามหรือไม่?

คำไหนผิดก็ขอโทษขอโพยกันตรงนี้ และก็นะถ้าอยากให้แก้ตรงไหนบอกเค้าได้เลย แล้วจะปรับปรุง ถ้อยคำก็จะไม่ค่อยสละสรวยเรียบเรียงกันเท่าไหร่ เพราะนี้เรื่องเเรกเลยต้องขอความเห็นจากผู้มากประสบการณ์จั้กหน่อยอะนะ 555555