รามสูรล่ารัก

"รามสูรล่ารัก"

โดยธีราภรณ์

นิยายลำดับที่ ๓ ในชุด Sweet Love   

          

เขารักคนที่มีอายุมากกว่านี่เป็นเรื่องที่ผิดนักหรือวะ ทำไม๊...ทำไมหม่อมแม่ (ไม่ได้มียศถาบรรดาศักดิ์อะไรหรอก เรียกไปอย่างนั้นเองแหละ เพราะท่าทางของแกให้มากเลย) ถึงได้ไม่พอใจนัก แถมสาวเจ้ายังชอบผลักไสทำตัวห่างเหินใส่เขาอีกต่างหาก ทั้งที่แต่ก่อนก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด...

เขาเรียนเกษตร หล่อนเรียนบริหาร

เขาเป็นเด็กปีหนึ่ง ส่วนหล่อนอยู่ปีสี่ ด้วยความที่เพื่อนรักเรียนอยู่คณะนั้นเลยได้เจอะเจอกัน

คนอื่นเรียกหล่อนว่าพี่ แต่เขาไม่เรียก เพราะนั่นไม่ใช่ ‘พี่’ แต่คือว่าที่ ‘เมีย’  

เขาเรียนจบมาทำไร่ส้มเป็นเกษตรกรเต็มตัว ส่วนหล่อนเป็นซีอีโอของบริษัทยักษ์ใหญ่

เส้นทางของเขากับหล่อนเหมือนเป็นทางคู่ขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้เลย ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเริ่มที่จะ ‘ลิขิต’ มันขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เขาสร้างสะพานเชื่อมต่อเพื่อเดินข้ามฟากไปหาหล่อน ก็ในเมื่อมาทำให้เขารักแล้วเขาก็จะไม่มีวันปล่อยหล่อนหลุดมือไปเป็นอันขาด

อายุมากกว่าแล้วไง...คนอย่าง ‘รามสูร’ มันไม่แคร์หรอกโว้ย!

......................................................................

          “เธอไม่อายเขาหรือไงที่เที่ยวมาตามจีบตามตอแยคนที่อายุมากกว่านายตั้งหลายปีน่ะ” หญิงสาวทำท่าทางฮึดฮัดไม่พอใจ ผลักอกของชายหนุ่มที่รูปร่างและหน้าตาเปลี่ยนไปมากโขให้ถอยออกห่าง

          ‘รามสูร’ จับมือของคนตัวเล็กไว้มั่นกล่าวเสียงหนักแน่นท่าทีจริงจัง

“ไม่อาย! แล้วก็ไม่เคยอายด้วย...ถามจริงนะครับ...ไม่เคยได้ยินหรือครับว่าด้านได้อายอดน่ะ ในเมื่อรามสูรมันอยากได้คุณมาเป็นเมียจนตัวสั่นแล้วมันจะอายไปทำไมล่ะครับ หรือต่อให้คุณแก่กว่านี้เป็นสิบปีคนอย่างรามสูนมันก็บ่ยั่นดอก สู้สุดใจขาดดิ้นเลยครับ”

.............................................................................