นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
SF :: {CHANBAEK} BAD MATH คณิตตัวร้ายกับควาย 1 ตัว
ความจริง.. ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจ แต่เราก็ควรที่จะยอมรับมัน..
ผู้เข้าชมรวม
249
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
249
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 30 พ.ค. 58 / 16:05 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
* ช็อตฟิคเรื่องนี้ เป็นเพียงจิรตนาการของผู้แต่ง ไม่มีเจตนาใดๆที่จะทำร้ายศิลปิน แต่งเพื่อความบันเทิงและบ้าคลั่งของอิไรต์(?) หากไม่ชอบจงไสหัวไป please -.,- ว่ะฮะฮ่า หากกระแสตอบรับดี อาจจะทำเป็นเรื่องยาว ฮุฮุ ฝาก SF กากๆไว้ในอ้อรักแร้รีดด้วยนะค้า*
#นิยายชายxชายนะคะ
#SFครูชาน
อาจารย์ปาร์ค ชานยอล
นายควรก้มหน้ายอมรับความจริงซะนะ "บยอน แบคฮยอน"
บยอน แบคฮยอน
ทำไมฮะ.. ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้.. ผมรับไม่ได้
ความจริงจริง ที่อาจารย์ชานยอล จะบอกกับแบคฮยอนคืออะไร
โปรดติดตาม..
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
มหาวิทยาลัยแห่หนึ่ ั้อยู่ใลาเมือให่ มหาวิทยาลัยนี้ เป็นที่ที่ใรๆ็ปรารถนาะเ้ามารับารศึษา หาใรบาที่นี่ไป แน่นอนว่า้อมีานทำ -*- เพราะถ้าไม่มีานทำ มันะมาเรียนเอาโล่หรือไ
ที่นี่มีนัศึษาเลื่อนลาเ็มไปหม? อาะเป็นเพราะารสอบ midterm ที่ผ่านมา ทำให้ นศ. หลายนมีสภาพเหมือนศพ เพราะ้ออนอนอ่านหนัสือสอบ หนึ่ในนั้น็มี "บยอน แบฮยอน" นศ. วิศวะปี2 ายหนุ่มนนี้เป็นถึเือนะ อาะเป็นเพราะวามน่ารั? ึไ้รับัเลือให้เป็นเือน #อยาให้นาเป็นาวอ่ะ *โนบ*
ร่าผอมบาอเ้าอนนี้็ไม่่าอะไรับลูหมาที่หิวโ อบาบวมเป่เหมือนผ่านารร้อไห้มาลอทั้ืน + ับารนอนึ ทำให้สภาพอนนี้ เอ่อ.. นั่นแหละ.. หามอผ่านทะลุเสื้อาวบาที่เ้าำลัสวมใส่อนนี้ ินนาารไ้ไม่ยาว่า้อมีี่โรโผล่ออมาแน่ๆ -.,- ็แหล่ะ เอาแ่อ่านหนัสือ ไม่ยอมินอะไรเลย แบฮยอนพาร่าอันผอมแห้ เหี่ยวเานิที่ว่า โทรมั้นสุ โทรมแบบ เออ ็โทรมอ่ะ เ้าไปในห้อบรรยาย ่อนะทิ้ัวให้นอนอับพื้นห้อเย็นเียบาเรื่อปรับอาาศที่เปิทิ้ไว้่อนหน้านี้ประมา 20 นาที -*-
"ูิถูแล้วใ่มั้ยที่เลือะนี้"
ร่าเล็ พึมพำับัวเอเบาๆ่อนะหลับาล้าๆ เวลาผ่านไปไม่ถึ 5 นาที ็มีเสียร้อเท้าระทบับพื้นเป็นัหวะ [ร็อ ป๊อป แ๊ส็ว่าันไป :: อิไร์] ย่า้าวเ้ามาในห้อบรรยาย แ่็้อะั เมื่อเห็นนที่มาเยือนห้อนี้่อนเ้านอนอับพื้น แ่็ไม่ไ้สนในที่นอนเหี่ยวเาเหมือนอไม้าน้ำ
ร่าสูส่าเินไปประำำแหน่้านหน้าออาารย์ผู้สอน และหยิบเอสารที่ั้อยู่บนโ๊ะึ้นมา วาเรียวไล่อ่านัวอัษรผ่าน เลนส์แว่นาที่มีราาสูลิบลิ้วนิที่ว่า มีอันเียวในโล? แ่รอบแว่นมัน็หนาะนิว่านี่เป็นไอเ็ทึ่มบ้าเรียนสินะ แ่ไอทึ่มที่ไหนะหล่อนาเน้ [อวยพิานแปป /- :: ไร์]
"อ..อาารย์" ร่าสู้อละสายาาเอสาร หันไปมอ้นเสีย ร่าเล็เหี่ยวเาที่พยายามลุึ้น และโ้ให้ผู้ที่มาใหม่
"ทำไมนายมานอนรนี้ ไม่ไหว็ไปนอนที่ห้อสิ" ผู้ที่ึ้นื่อเป็นอาารย์เอ่ยำหนิผู้เป็นลูศิษย์ ้วยสายาที่ไม่สามารถาเาอารม์ไ้
"เอ่อ ือ ผมแ่พัสายานิหน่อยเอฮะ" นศ.ที่พึ่สร่าาอาาร่วอบเสียแผ่ว
"ถ้านายไม่ไหว ็ลาออไปะ" ร่าสูพูะที่สายาอัวเอลับมาสนใเอสารในมือแทน
"ไม่ไหวไ้ไ ผมเรียนมาสอปีแล้วนะรับ ผมทุ่มเทให้มันสุๆเลยนะ" นัวเล็เอ่ย้วยน้ำเสียที่ัพ้อเล็น้อย
"เสียายทำไม นาย็ไปเริ่มเรียนะที่อบ ไม่เหนื่อยสิ ถือว่าสอปีที่ผ่านมา มันือบทเรียน" ปา็ว่า แ่สายา็ยัไม่ละาเอสาร
"อาารย์านยอล.." นัวเล็มอผู้เป็นอาารย์ที่เอาแ่สนใเอสารในมือ ไม่มอเ้าเลยสันิ ทำไมนะทำไมม
"มีอะไร" านยอลอบ้วยน้ำเสียห้วนๆ
"ะ..ือว่า.. แลมันมีไว้เพื่ออะไรอ่ะรับ.. ผมไม่เห็นว่าำเป็น้อมีมันเลย ยา็ยา.. ผมไม่เ้าใน่ะรับ.." ใ่ ยามา้วย.. แบฮยอนสูหายใเ้าปอแบบลึั้นสุ และถามำถามที่เ้าอัอั้นันใมานาน..
ร่าสูที่ไ้ยินำถามนั้น ็ระุยิ้มที่ริมฝีปาเล็น้อย และละสายาาเอสารนั่นมามอนัวเล็ ยับแว่นราาสูเสียฟ้าเล็น้อย ่อนะเินเ้าไปหา นศ. ใล้ๆ ใล้นิที่ว่า สัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆอันและัน..
ึึ.. ึึ.. ไม่ใ่เสียอะไร เสียา้อนเนื้อบริเว้า้ายอแบฮยอนเอ มันันหน้าอาย ร่าเล็สบาร่าสูภายใ้รอบแว่นอยู่นาน ไม่รู้เวลาผ่านไปี่นาทีแล้ว.. แ่็ละสายาไม่ไ้ ไม่ไ้เลยริๆ ร่าสูอบำถามอนัวเล็ที่ถาม่อนหน้านี้ไม่ี่นาที
.
.
.
"มีไว้ันโ่ออาะไล่ะ" ร่าสูล่าวเสียเรียบ ่อนะเินออาห้อบรรยาย ทิ้ให้ นศ. ัวเล็อึ้ับำอบนั้น..
ันโ่ออาะั้นหรอ....
# THE END #
SF ใสใสอ่ะ้าา 55555555555555555555 เป็นแะ เหมาะะื่อเรื่อป่ะ อย่า่าเรานะ โแอลทั้หลาย นี่ว่ามา เลยแ่ าเนอะ 5555555555 ริๆไร์อบลู่หมินนะ แ่อ่านฟิานแบเยอะว่าือไร! 555555555555555555555555555555555555555555555 ่วยเผยแพร่หน่อยเ้อ
อบ็บอนะแ๊ะ ฮิฮิ ♥ #อัลไลอป้าเียววะ
#ฝา้วยนะับ #SFรูาน #ริบนี่ร้อ
ผลงานอื่นๆ ของ พัคอุ้ม ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พัคอุ้ม
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น