[ Short FIC REBORN ] ฮาโลวีนของเหล่าวองโกเล่ !

ข้อมูลเบื้องต้น

HPH [ HaPpy Halloween ]
ค่ะ แจมถือโอกาสเปิดฟิคพิเศษตอนเดียวจบซะเลย ๕๕๕

"มาดูกันว่าวันฮาโลวีนของเหล่าวองโกเล่จะเป็นยังไง"








ขอแปะเครดิตของทุกอย่าง ( เว้นเนื้อเรื่อง อันนั้นแจมคิดเองค่ะ ! ) ก่อนเลยนะเออ


 

เนื้อเรื่อง

[ JAMMII ] ฮาโลวีน ... วันพิเศษของเหล่าวองโกเล่


: SAWADA  STURAYOSHI  MODE :

สวัสดีวันฮาโลวีนครับ วันนี้เป็นวันพิเศษที่เด็ก ๆ จะออกมาอาละวาดขอขนมจากผู้ใหญ่ ( ในสายตาของผมน่ะนะ )
ไม่นึกว่าเจ้าแรมโบ้และอี้ผิงจะเป็นไปกับเค้าด้วยนะ  ... ว่าแต่ รีบอร์นหายไปไหน ???

"หม่ามี้ trick or treat ครับ / ค่ะ !!" แรมโบ้กับอี้ผิงว่าแล้วแบมือ จะขอขนมล่ะสินะ = =^^^

"treat จ้ะ" แม่วางถุงขนมในมือของแรมโบ้และอี้ผิง

"สึนะ ๆ ๆ trick or treat !!! จงเอาขนมมาให้คุณแรมโบ้ซะดี ๆ เถอะ ว่ะฮ่า ๆ ๆ"

"เดือนนี้งบหมด ... วันที่  1 แล้วจะย้อนหลังให้ล่ะกัน" ผมตอบท่าทางไร้อารมณ์

"ไม่เอาอ้ะ คุณแรมโบ้จะเอาขนมมมมมมมมมม" แรมโบ้พูดแล้วสปริงตัวขึ้นมาหยิกแก้มผม

"เจ็บนะเฟ้ย" ผมสะบัดหน้าให้แรมโบ้ออกจากการเกาะกุมผม

"แง้ !! คุณแรมโบ้โกรธมาก ๆ แล้วด้วย" แรมโบ้พูดจบก็เอาบาซูก้าทศวรรษออกมาขู่ อ่ะโด่ ! ต่อให้เป็น 20 ปีข้างหน้าผมก็ไม่ให้หรอก ( คนอายุ 25 ยังจะขอขนมหวานอีกเรอะ ! )




บู้มมมมมมมมมม เกิดเป็นโกโก้ครั้นนนนน !!! ( ประโยคหลังไม่เกี่ยว )

"แฮปปี้ ฮาโลวีนครับวองโกเล่สมัยหนุ่ม" แรมโบ้ 10 ปีออกมาอาละวาด(?)จนได้สิ ...

"อือ เช่นกันนะแรมโบ้" ผมพูดตัดบท

"trick or treat ครับวองโกเล่ ^^" ไม่วายขอขนม ไอ้วัวบ้าเอ้ยยยย โตแล้วยังจะขอขนมอีก - _ -

"treat ก็ได้เฟ้ย ! อ่ะนี่" ผมยัดซูกัสหนึ่งเม็ดในหัวของแรมโบ้

"ขอบคุณครับวองโกเล่ !"


บู้มมมมมมมมมม


แรมโบ้กลับเป็นเด็กอีกครั้ง ? นี่มันเพิ่ง 4 นาทีกว่า ๆ เองนะ ยังไม่ครบ 5 นาทีซะหน่อย

"แรมโบ้ ! นายกลับมาได้ไงน่ะ ?" ผมถามด้วยความสงสัย

"เอาขนมมาก่อนดิแล้วจะบอก ! ว่ะฮ่า ๆ ๆ" มีข้อต่อรองอีก ชิ

"เออ ๆ" ผมยัดซูกัสอีกเม็ดไว้ในหัวแรมโบ้

"เอาอีกง่ะ !!" ยัดไปอีกเม็ด ...

"เอาอีกกกก" ยัดอีกเม็ด

"จะเอาอ่ะ !!!"ยัดไปอีกเม็ด

"อ่ะ เอาไปให้หมดเลย !!!"ผมเทกล่องขนมที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนให้แรมโบ้

"ตอบได้ยังฮะ แรมโบ้ !" ผมทวงคำตอบ

"คำตอบคือ คุณแรมโบ้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ : P" หน็อยยย ไอ้วัวบ้า ( ติดคำมาจากโกคุเดระ )

ก่อนผมจะวิ่งไล่แรมโบ้ รีบอร์นที่ไม่รู้มาจาก ( นรก ) ขุมไหนไม่รู้พูดขัด

"วันนี้เป็นวันฮาโลวีนน่ะ นายคงรู้ใช่มั้ย" เออ รู้ ! รู้นานแล้วโว้ยยย !

"ด่าฉันอยู่ในใจสินะ เอาเถอะ ! บอสของโบวีโน่ได้ป้อนคำสั่ง ๆ หนึ่งไว้ในบาซูก้าทศวรรษ ซึ่งจะใช้ได้ในวันฮาโลวีนเท่านั้น"

"แล้วคำสั่งนั้นคือ ?"

"จะกลายร่าเป็นบุคคลใน 10 ปีข้างหน้า ไม่จำกัดเวลาไงล่ะ ^^" โห ! เพิ่งรู้ว่าไอ้บาซูก้านี่ทำอะไรดี ๆ ในสังคมได้บ้างนะเนี่ย O.O ( ดีมากกก เลยเนอะ !!!! / ประชด )

"เอ๋ ?" แรมโบ้ทำหน้างง

"อ้อสึนะ แรมโบ้ด้วย ! ตอน ทุ่มนึงพวกนายไปเจอฉันที่ ดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริหน่อยนะ" ไปทำไมกันนะ ?


.
.
.

1 ทุ่มเป๊ะ ! หน้าประตูโรงเรียนนามิโมริ


"ดูหลอนชะมัด !" เจ้ารีบอร์นนัดเรามาที่นี่ทำไมเนี่ย ?

"สะ ... สึนะ คะ ...  คุณแรมโบ้กะ ... กลัวมากเลยอ่ะ" แรมโบ้ที่เกาะขากางเกงของผมพูดขึ้น แกคิดว่าฉันไม่กลัวรึไงฟร่ะ

"น้ำอะไรแฉะขากางเกงฉันน่ะ" ผมถามเจ้าแรมโบ้

"แหะ ๆ คือว่าคุณแรมโบ้ไม่ .. กะ ...เกี่ยวด้วยน้า" นานเข้ากลิ่นเริ่มฉุน ... รึว่า ???

"เจ้าวัวบ้า แกกล้าฉี่ใส่กางเกงฉันเรอะ ! แกตายยยยยย !" 


แล้วผมก็วิ่งไล่แรมโบ้ไปจนถึงห้องน้ำใต้อาคารเรียน


"เอ๊ะ ห้องน้ำพอดีเลย แกรอฉันด้วยนะแรมโบ้" ผมเข้าไปล้างฉี่ของแรมโบ้ที่เกาะอยู่ตามขากางเกง ซวยจริง ๆ เลยเรา T^T 

"หน็อย ไอ้วัวบ้านั่น !! แล้วทำไมซีนมันเงียบจังอ่ะ กลัวนะเนี่ย"

แบร่ !!!!!!!!!


อยู่ดี ๆ ก็มีผู้หญิงผมยาวห้อยหัวมาจากเพดาน .. เธอไม่มีหน้า มีแต่ผมยาว ๆ ที่ปิดใบหน้าทั้งหน้าไว้เท่านั้น หรือว่า ...

"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ผมกรี้ดออกมาไม่รู้ตัว (?) แล้วโกยแนบออกจากห้องน้ำทั้ง ๆ ที่กลิ่นฉิ้งฉ่องของแรมโบ้ยังเกาะขากางเกงผมอยู่ ไม่มีเวลามาล้างน้ำแล้วโว้ยยยยย เผ่นก่อนล่ะ !

"แรมโบ้ หนีเร็ววววววว"

"มีอะไรหรอออออ ? "แรมโบ้ที่หันหลังให้ผมลากเสียงแล้วกดเสียงต่ำลง มันแปลก ๆ นะ 

"มีอะไรกับฉันนนนนนนนนนน" แรมโบ้หันหน้ามา เฮ้ย ! นี่ไม่ใช่แรมโบ้นี่หว่า ! มีแมงมุมเกาะอยู่บนใบหน้า ตาขาวล้วน ผวสีซีด รอยรูป # ที่อยู่บนแก้มของแรมโบ้ประจำก็หายไป เขาก็ไม่มี ... โว้ย ผีหลอกกกกกกกกกกกกกก

"โว้ยยยยยยยยยย ช่วยด้วยคร้าบบบบบบบบบบ TOT" ผมวิ่งไป ขอความช่วยเหลือไป 


ฟิ้ววววววววววววววววววว

 
"ให้ช่วยอะไรจ๊ะหนุ่มน้อย ^____^"ผู้หญิงใส่หมวกแม่มด ในมือถือไม้กวาด มาดักหน้าผมไว้ .. แม่มดงั้นหรอออ ?

"ผะ ... ผมลาล่ะครับบบบบบบบบ" ผมวิ่งไปใต้อาคารตามเดิมเพราะยัยแม่มดนั่นดักทางไว้หน้าประตู T^T

ผมวิ่งขึ้นบันไดมาชั้นสาม ซึ่งชั้นนั้นมีห้องวิทยาศาสตร์อยู่ สารเคมีห้องในนั้นอาจช่วยผมได้ก็ได้ TOT ( สึนะ นายฉลาดมากอ่ะ )

ตึก ๆ ๆ


ก่อนจะบิดลูกบิดประตูในห้องแล็บวิทยาศาสตร์ ก็มีผีกองกอยกระโดดดึ๋ง ๆ มาทางผม T^T อะไรกันเนี่ยยยยย ผมเกลียดวันฮาโลวีนแล้ววววววววววววววววว TOT

ห้องแล็บนั้นล็อกประตูอยู่ และมีกุญแจดอกใหญ่หลาย ๆ ดอกเสียบคาไว้ ตายล่ะ ! ผมลืมไปเลยว่าห้องนี้กุญแจไขเข้าและไขออกคนล่ะอันกัน โธ่โว้ยยยยยย

ผมรวบรวมสมาธิและสุ่มุญแจมาซักดอกเพื่อจะไขเข้าห้องแล็บวิทยาศาสตร์

กึก ๆ

เจ๋ง ! ไขเข้าด้วยล่ะ ! ขอบคุณพระเจ้า ! ( นายควรขอบคุณฉันที่ทำให้ไขกุญแจได้ต่างหาก ! / ไรท์ )

"รอดแล้ววะ ..." เฮ้ยยย!! ผมพูดค้าง เพราะในนั้นน่ะ .. มีจูออนดักไว้ในห้องแล้ว ..

หน้าประตูก็มีกองกอย ทางหน้าต่างก็มีจูออน T_T

"ฮึก .. ผมขอร้องล่ะ ฮือ ๆ ๆ ปล่อยผมไปเถอะ !!!" ผมตะโกนสุดเสียง แล้วปล่อยโฮไม่เกรงใจใคร

"เสียงอะไรน่ะ ?" เสียงสวรรค์มาแล้ว เสียงคุณฮิบาริ T.T;;; เขามาช่วยผมแล้วววววว ( เฮ้ย ๆ ไม่เกี่ยวกับ 1827 เฟ้ย ไม่ต้อมาเซอร์วิสเชียวนะ !! )

"ฮึก .. คุณฮิ .. ฮิบาริ " ผมสะอึกสะอื้น ปาดน้ำตาให้หมด ส่วนพวกผีก็หนีหายไปไหนหมดไม่รู้ ทีอย่างี้มาหนีนะ ไอ้พวกผีเว_เอ้ยยยย

คุณฮิบาริเข้ามาพยูงผมไปยังดาดฟ้า ของโรงเรียน ผมนัดรีบอร์นไว้ที่นี่นี่นา ... พอเปิดประตูดาดฟ้าเท่านั้นแหละ ..

เซอร์ไพรท์ !!!! 

แปะ ๆ ๆ ๆ

เสียพลุสลับกับเลียงปรบมือ .... นี่มันอะไรกันน่ะรีบอร์น ?

" หึหึ นายเก่งมากที่มาจนถึงดาดฟ้าได้ อุตส่าห์วางแผนไว้อย่าดีแล้วเชียว "  รีบอร์นบอก แผนขอนายงั้นหรอ ?

"เจ๋งมากครับรุ่นที่สิบ " โกคุเดระ

" ฮ่า ๆ ๆ " ยามาโมโตะ นายหัวเราะอะไรน่ะ ?

"สุดขั้วววววววววว" คุณพี่ชายเรียวเฮ

"เก่งมากค่ะบอส" โคลม นี่มากันได้ไงเนี่ย !

"หึหึ" คุณฮิบาริ 

"ครอกกก ฟี่ ครอกกกกกก" แรมโบ้ มาได้ไงน่ะ ? แรมโบ้ที่กำลัหลับอย่างสุชสบายมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง ? ผมงงไปหมดแล้วนะ !?!

"แรมโบ้กลัวจนหลับไปเลยน่ะ" เคียวโกะจัง มาได้ยังไง ?

"คุณสึนะค้า >3<" ฮารุมาเกาะแขนผม เธอไม่ได้อยู่นามิโมริไม่ใช่เรอะ

"เพื่อฉลองความกล้า(?)ของเธอ ฉันทำอาหารไว้ให้" เบียงกี้ยื่น พอยซั่น คุ๊กกิ้ง มาให้ผม ! ถ้าผมกินเข้าไป จะได้ฉลองงานศพผมไปด้วยเลยสิ 

"เดี๋ยวนะ ? นี่มันอะไรกัน "ผมถาม

"ก็งานทดสอบความกล้าไงล่ะ"รีบอร์นตอบเสียชิว ๆ

"สนุกมากเลยสินะคะ" ยูนิ ? มาจากไหนกันเยอะแยะฟะเนี่ย

"ตอนนายอยู่ในห้องแล็บวิทย์น่ะ ฉันฮามากเลยนะเว้ยเฮ้ย ! " เว้ยเฮ้ยแบบนี้คงจะรู้ว่าใคร ...

"แต่ ... นายรู้ได้ไงว่าฉันไปห้องแล็บวิทย์น่ะ ???"ผมถามอีก พวกนี้เห็นภาพตอนที่ผมร้องไห้ด้วยเร้ออออ =[]=;;;

"เพราะฉันกับฟงคือผีกองกอยตัวนั้นไว้ยเฮ้ย"

"อย่าที่โคโรเนโร่บอกล่ะครับ" ฟงที่โผล่มาจากไหนไม่รู้สนับสนุน

"ส่วนจูออนคือฉันเองจ้ะ" เคียวโกะจัง สมรู้ร่วมคิดด้วย ? ผมนึกไม่ถึงจริง ๆ

"ฮารุเป็นแม่มดที่หน้าประตูค่ะ นึกไม่ถึงสินะคะ =W= ..."

"ฉันเป็นผีอะไรไม่รู้ที่โผล่มาจากเพดานน่ะ"เบียงกี้ตอบ

"แล้วผีที่เป็นแรมโบ้ล่ะ ?" ผมถามอีก แรมโบ้ก็หลับอยู่นี่นา

"เอ๋ ? มีด้วยหรอสึนะ" ยามาโมโตะถาม

"ของแบบนั้นเราไม่ได้เตรียมไว้นะซาวาดะ" เรียวเฮบอกอีก

"หรือว่า ... ของจริง ?" โกคุเดระทำหน้าหลอน

"เปล่าค่ะ .. นั่นฝีมือฉันเอง" โคลมรับสารภาพ

"จริง ๆ นั่นก็คือแรมโบ้ที่หลับอยู่นั่นแหละค่ะ แต่ฉันใช้ภาพลวงตานิดหนึ่ง บวกกับเอฟเฟกนิด ๆ หน่อย ๆ น่ะคะ" เนียนมากนะโคลม =___=^^^^

"เราหยุดเรื่องหลอนแล้วมาเล่าเรื่องตลกกันดีกว่านะ" ยูนิเสนอ

"งั้นเริ่มจากฮิบาริเลยล่ะกัน"

"..."ฮิบารทำหน้าตายแต่ก็ยอมเล่า ( - {} - นี่คุณเคียวยอมสุมหัวเเล้วเรอะ )



และแล้ววันฮาโลวีนก็จบลงด้วยดี ... ( ดีมากเลยนะเฟ้ย ฉันโดนหลอกอยู่คนเดียว / สึนะ )

---