คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chaper 1 :: KaiDo
Chaper 1 :: KaiDo
13.00 น.
“ทุกคน! มานั่งนี่ๆ ><” ดีโอตะโกนเรียกเมมเบอร์ที่ตื่นนอนแล้วให้มานั่งรวมกันที่โต๊ะอาหารซึ่งทุกคนตื่นกันหมดแล้วยกเว้น ไค กับ คริส ที่นอนหลับอยู่ในห้องโดยไม่รู้เรื่อง
“มีไรอะ - -*” ซูโฮถามขึ้นอย่างสงสัย
“วันนี้เป็นวันอะไร ><”
“วันจันทร์ ที่แสนจะสบายเพราะเป็นวันหยุดไง >O<” ซิวหมิ่นตอบคำถามของดีโอด้วยอาการดี้ด้าเพราะวันนี้ไม่มีตารางงานซึ่งเป็นวันหยุดนั่นเอง
“ไม่ใช่ –O-“
“อ่าววว แล้ววันอะไรอะ” ลู่ฮานถามขึ้นด้วยความงงๆ
“พวกนายจำกันไม่ได้จริงๆเหรอ?” ดีโอทำหน้าเศร้าๆที่รู้ว่าทุกคนจำวันนี้ไม่ได้ เมมเบอร์มองหน้ากันอย่างงๆว่าวันนี้วันอะไร
“แล้วมันวันอะไร” ลู่ฮานยังถามขึ้นอีกด้วยความอยากรู้
“วันเกิดไคไง” ดีโอก้มหน้าลงด้วยอาการเศร้าๆอีกครั้ง
“เฮ้ย! O.O ใช่นี่ว่ะลืมไปเลย - -*” เซฮุนลุกขึ้นจากเก้าอี้และตะโกนขึ้นเสียงดังจนลู่ฮานต้องกดหัวของเซฮุนให้นั่งลงแบบเดิม
“แล้วเราจะเอายังไงกันดี” ซูโฮหันไปถามดีโอ
“ฉันว่า..เราหน้าจะเซอร์ไพรส์ไคนะ ><” แบคยอนที่นั่งฟังเงียบพูดขึ้นแล้วหันหน้าไปหาเมมเบอร์ทุกคนว่าเห็นด้วยไหม
“ฉันว่าโอเคนะ” ชานยอลพูดเสริมขึ้นอีก เมมเบอร์ทุกคนเลยพยักหน้าเห็นด้วย
“แล้วนายว่าไงดีโอ” แบคยอนหันไปถามดีโอที่นั่งทำท่าครุ่นคิดอยู่คนเดียว
“อื้ม โอเคแล้วพวกนายมีแผนไงบ้างหล่ะ” ดีโอพยักหน้าและหันไปถามเมมเบอร์อีกครั้ง
“แผนงั้นเหรอ.. +_+” เฉินพูดขึ้นและหันไปกระซิบกับเมมเบอร์ทุกคน
“โอเค ><” << ลู่ฮาน
“ตกลง! *0*” << ชานยอล
“จะเอางั้นจริงเหรอ - -*” << ซูโฮ
“เจ๋งไปเลยยย!” << ซิวหมิ่น
“ฮ่าๆ โอเคๆ” << เซฮุน
“คิดได้ไงเนี่ย =[]=” << แบคยอน
“โห้ สุดยอดอะ” << เทา
“เฉินแสนรู้ ><” << เลย์
“แล้วฉันอะ ไม่คิดจะบอกกันหน่อยเหรอ - -*” ดีโอพูดขึ้นอย่างน้อยใจที่เฉินไม่ได้ไปกระซิบดีโอ
“เดี๋ยวนายก็จะรู้ ^^” เฉินพูดทิ้งท้ายแล้วหันไปหัวเราะกับเมมเบอร์ที่เหลือ
“ฮ่าๆๆๆ ฮาๆๆๆๆ ><” <<< ทุนคน
14.30 น.
“ฮ้าววว~~ -0-อ่าวหายไปไหนกันหมดฟะ” คริสเดินผมยุ่งออกมาจากห้องแล้วกวาดสายตามองห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่าเหลือแค่ดีโอเท่านั้นนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว
“พวกนั้นออกไปข้างนอกน่ะ ถ้านายยังง่วงอยู่ก็ไปนอนต่อเหอะ - -*”ดีโอพูดแล้วมองสภาพของคริสที่ดูยุ่งเหยิงไปหมดทั้งเสื้อผ้าหน้าผมแต่ดีที่หล่อถ้าไม่หล่อคงดูไม่ได้
“ไม่อะ ฉันนอนพอและเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ” คริสพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำ
“หน้าจะไปนานแล้วแหละ - -*” ดีโอพูดขำๆ แล้วหันไปตั้งหน้าตั้งตาดูทีวีต่อ
“เฮ้ย! นายออกมาไมอีก” ดีโอที่เห็นคริสเดินออกมาในสภาพเดิมก็ตกใจ
“-0- ฉันลืมผ้าเช็ดตัว” คริสยิ้มแหยะๆให้ดีโอก่อนเดินเข้าไปในห้องเพื่อไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที
“=[]=” <<< ดีโอ
(อีกฝั่งนึง)
“ย๊า! ฉันว่าลูกโป่งสีชมพูสวยกว่านะ! - -*” แบคยอนตะโกนใส่ชานยอลที่ถือถุงลูกโป่งสีขาวอยู่ในมือ
พวกเค้ามาที่ร้านค้าแห่งหนึ่งซึ่งขายของตกแต่งงานเทศกาลต่างๆหรืองานวันเกิดอยู่นั่นเอง
“ฉันว่าสีขาวสวยกว่า -0-“ ชานยอลยังเถียงกับแบคยอนต่อไป โดยไม่สนใจเมมเบอร์คนอื่นที่ดูรำคาญสองคนนี้มาก
“พวกนายจะเลิกทะเลาะกันได้ยัง - -* ฉันว่าสีส้ม จบ!” เลย์เดินมาหยิบถุงลูกโป่งสีส้มตรงล็อกลูกโป่งแล้วเดินออกไปเลือกของอย่างอื่นต่อ ปล่อยให้แบคยอนกับชานยอลยืนเอ๋อกันอยู่สองคน
“เซฮุน >< นายว่าที่คาดผมหูแมวน่ารักมั้ย” ลู่ฮานกับเซฮุนที่ยืนเลือกของตกแต่งตัวเองคุยกันอย่างสนิทสนมเหมือนในโลกนี้มีแค่เค้าสองคน
“ฮยองใส่อะไรก็น่ารักทั้งนั้นแหละฮะ” เซฮุนยืนดูยิ้มๆกับท่าทางเป็นเด็กของลู่ฮาน
“อ่าฮะ งั้นฉันเอาอันนี้แล้วกัน ^^” ลู่ฮานหยิบที่คาดผมหูแมวสีชมพูใส่ตะกร้าตัวเองแล้วเดินจับมือกับเซฮุนไปดูอย่างอื่นต่อ
“พวกนายว่าเอาเค้กแบบไหนดีอะ” ซิวหมิ่นยืนทำท่าครุ่นคิดอยู่หน้าตู้เค้กในร้านขายเค้กแห่งหนึ่งกับเฉิน ซูโฮ เทา
“เอาแบบไหนก็ได้ที่อร่อย - -*” ซูโฮพูดขึ้นอย่างเบื่อๆเพราะพวกเค้าทั้งสี่คนเดินดูมาหลายร้านแล้วก็ไม่ถูกใจซิวหมิ่นสักทีนี่มันวันเกิดใครกันแน่ฟะ
“แล้วนายอะเทาแบบไหนดี” ซิวหมิ่นยังหันไปถามเทายืนกึ่งหลับกึ่งตื่น
“ฮ้าววว~~ แบบไหนก็ได้ฮะผมกินได้หมด” เทาพูดไปหาวไปแล้วเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆ
“พวกนายนิช่วยฉันได้จริงๆ - -*” ซิวหมิ่นบ่นเบาๆกับตัวเองแล้วยืนดูเค้กต่อ
“งั้นฉันเอาอันนี้ละกัน” ซิวหมิ่นชี้ไปที่เค้กช็อกโกแลตที่ตกแต่งหน้าเค้กด้วยสตอเบอรี่สดให้พนักงานดูแล้วก็เดินมานั่งรอที่โต๊ะกับเทา ส่วนเฉินกับซูโฮก็เดินตามานั่งรอด้วย
17.30 น.
“อ่าวดีโอฮยองไงอยู่คนเดียวอะ - -*” ไคเดินออกมาจากห้องในสภาพดูดีมองดีโอที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวคนเดียวโดยไม่มีเมมเบอร์คนไหนอยู่ด้วยสักคน
“นายไม่ตื่นพรุ่งนี้เลยหล่ะ คนอื่นเค้าออกไปเที่ยวกันหมดแล้ว” ดีโอเบะปากใส่ไคทั้งที่ยังคนต้มซุปกระดูกหมูอยู่ (เลย์โทรหาให้คริสออกไปหาข้างนอกนานแล้ว)
“ซะงั้น - -* พวกนั้นนิสัยไม่ดีเลยอะปล่อยให้ดีโอฮยองอยู่คนเดียวได้ไง” ไคเดินยืนพิงตู้เย็นดูดีโอทำอาหารในห้องครัวอย่างยิ้มๆ
“ฉันไม่ไปเองเพราะกลัวนายตื่นมาไม่เจอใครต่างหากล่ะ-0-“ ดีโอพูดอย่างเขินๆที่เค้ายอมอยู่คนเดียวก็เพราะกลัวไคไม่เพื่อนต่างหาก
“ขอบคุณมากนะฮะ ><” ไคเลิกพิงตู้เย็นแล้วเดินมากอดดีโอจากด้านหลังทำให้ดีโอสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ
“เอาอีกแล้วนะ - -* นายเลิกกอดฉันได้แล้วฉันอึดอัด” ดีโอขยับตัวไปมาให้หลุดจากอ้อมกอดของไคแต่ไคก็ไม่ยอมปล่อยกลับกอดดีโอแน่นขึ้นด้วยซ้ำแล้วเอาหน้าไซร้คอของดีโออย่างอ่อนโยน ดีโอได้แต่ยืนเหมือนคนถูกแช่แข็งอยากตกใจจนลืมสนใจซุปที่ต้มอยู่
“เอ่อ.. ใช่ๆวันนี้วันเกิดนายหนิอยากได้ของขวัญอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า” ดีโอหันหน้ามาหาไคและพยายามหาเรื่องพูดคุยกับไคเพื่อให้ไคยอมปล่อยเค้าสักทีมันเลยกลายเป็นไคกับดีโอกอดกันอยู่
“พิเศษเหรอ..”
“เอ่อ..อุ๊บ! O.O” ดีโอยังตอบไม่จบไคก็ประกบปากของเค้าลงบนปากของดีโออย่างนุ่มนวล กลิ่นจางๆของลูกอมรสมินท์ที่ยังหลงเหลือในปากไคได้ซึมซับเข้าไปในปากของดีโออย่างอ่อนหวาน แล้วผละตัวเองออกจากดีโอ ดีโอที่ยังยืนเป็นหุ่นแช่แข็งเบิกตากว้างมองไคอย่างพูดไม่ออก
“มันเป็นของขวัญที่พิเศษมาก ^^” ไคพูดให้ดีโออย่างยิ้มๆ
ติ๊ด!~~ ติ๊ด!~~ ติ๊ด!~~
เสียงโทรศัพท์ของดีโอดังขึ้นได้จังหวะพอดี ดีโอล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงทั้งที่ตายังเบิกกว้างของไคด้วยความตกใจ
“วะ..ว่า..งะ..ไง” ดีโอพูดกับคนในสายแบบติดๆขัด
[เป็นไรวะพูดซะเหมือนคนติดอ่าง - -*] ซูโฮพูดใส่ดีโออย่างงงๆกับเสียงของดีโอ
“ปะ..เปล่านิ นายมีอะไรรึเปล่า” ดีโอตอบซูโฮโดยทำเสียงให้ปกติที่สุดพลางมองไคที่อยู่ตรงหน้าเป็นระยะๆ
[อือๆ ฉันแค่จะโทรมาบอกว่าช่วยไปเอาของที่ฉันลืมไว้ในห้องซ้อมที่บริษัทให้หน่อย]
“ได้ๆ แล้วพวกนายอยู่ไหนกัน”
[พวกฉันร้องคาราโอเกะอยู่อะคงกลับดึกไม่ต้องรอนะ ฝากบอกไคมันด้วยว่าแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ><]
“เออๆ แล้วจะบอกให้”
[โอเค แค่นี้นะ >< ไอ้เซฮุนมันเรียกไปร้องเพลงต่อแล้ว อย่าลืมไปเอาของด้วย]
“อื้ม อย่าดื่มกันเยอะนะพรุ่งนี้ต้องไปถ่ายรายการ” ดีโอบอกซูโฮอย่างเป็นห่วงก่อนกดว่างสายทิ้ง
“ใครโทรมาเหรอ *0*” ไครีบถามดีโอด้วยความอยากรู้
“ซูโฮน่ะ วันนี้พวกนั้นอยู่ฉลองวันเกิดนายไม่ได้นะ ฝากมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์นายด้วย” ดีโอบอกไคอย่างเศร้าๆที่ไม่มีใครสนใจวันเกิดของไคเลย
“^^ แค่มีฮยองอยู่ด้วยก็ถือว่าเป็นวันเกิดที่สุดยอดแล้ว”
“อื้อ” ดีโอเริ่มหน้าแดงเพราะคำพูดของไคแล้วกลับมาสนใจซุปที่ต้มต่อ
“เฮ้ย! T^T ซุปแห้ง!” ดีโอพูดขึ้นอย่างตกใจที่ซุปในหม้อมันแห้งไปหมดแล้ว แล้วหันมายิ้มแหยะๆให้ไค
“วันนี้เรากินราเมนก็ละกันนะ TOT”
20.00 น.
เมื่อดีโอกับไคกินอาหารเสร็จทั้งสองคนก็นั่งรถประจำทางไปที่บริษัทเพื่อไปเอาให้ของที่ซูโฮลืมไว้ ไคกับดีโอเดินออกมาจากรถเมื่อถึงที่หมายและตรงดิ่งไปที่ห้องซ้อมทันที
“ทำไมบริษัทมันเงียบอย่างนี้นะ” ดีโอพูดขึ้นทำลายความเงียบในขณะกำลังเดินไปห้องซ้อม
“กลัวเหรอฮะ ^^” ไคพูดจบก็เอาแขนไปโอบไหล่ของดีโอไว้แล้วเดินต่อไปจนถึงหน้าห้องซ้อม
แกร๊ก!
เมื่อไขกุญแจเสร็จดีโอก็เปิดประตูห้องที่มือสนิทแล้วใช้มือคล่ำหาสวิตไฟโดยมีไคเดินตามไม่ห่าง
พรึ่บ!
“เซงอิลซุกฮาฮับนิดา~~ เซงอิลซุกฮาฮับนิดา~~ ซารังฮานึน’จงอิน’ชิ~~ เซงอิลซุกฮาฮับนิดา” เมื่อดวงไฟสว่างขึ้นเมมเบอร์ทุกคนก็ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ไคโดยมีแบคยอนเป็นคนถือเค้กที่ซิวหมิ่นเลือกเดินมาตรงหน้าไคกับดีโอ ไคกับดีโอยืนอึ้งกับการเซอร์ไพรส์วันเกิดไคของเมมเบอร์ในวง คริสเลยเดินไปตบหัวไคกับดีโอให้เป่าเค้กสักทีเพราะเทียนมันละลายจนสั้นแล้ว
“โอ้ย! - -* เล่นไรของแกวะ” ไคกับดีโอตะโกนใส่คริสพร้อมกันอย่างเคืองๆ
“เป่าเทียนสักทีเหอะแม่งละลายหมดและ -0-“ คริสยืนพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ใส่ไคและดีโอ
“เออๆ พู่!!~~” ไคเป่าเทียนให้ดับบนเค้กที่แบคยอนถืออยู่
ปั่ง!!
“เย้ๆ ><” เลย์ดึงพลุในมือแล้วตามด้วยเสียงเฮฮาของเมมเบอร์ทุกคน
ในห้องซ้อมที่ว่างเปล่าตอนนี้เต็มไปด้วยลูกโป่งสีส้มที่เลย์เลือกลอยอยู่บนเพดานห้องเต็มไปหมดและอาหารอีกมากมายที่วางเรียงกันเต็มโต๊ะจนกินไม่หมด มันคือการปาร์ตี้วันเกิดเล็กๆนั่นเอง
Talk
อัพคู่ไคโด่แล้วนะคะ >< หวังว่าทุกคนคงจะชอบ
ตอนนี้ไม่มีไรมากค่ะ แค่เซอร์ไพสร์วันเกิดไคเฉยๆ
แล้วจะมาอัพคู่อื่นเรื่อยๆนะคะ :)
อ่านแล้ว "เม้น" ด้วยนะจ้ะ
ความคิดเห็น