รักใสๆใจนี้ไปให้ถึง

'นี่สหายรัก ฉันขออะไรแกอย่างได้มั้ย ก่อนที่ฉันจะไม่สามารถดูแลใครได้อีกแล้ว' เสียงชายสูงชราในชุดผู้ป่วย อายุน่าจะประมาณเจ็ดสิบได้ 
'นี่แก อย่าพูดเป็นอะไรสั่งเสียสิ แกต้องอยู่ดูแลลูก ดูแลหลานนะ จะมสพูดอย่างนี้ทำไม' เสียงชายชราอีกคนที่พูดปลอบใจเพื่อนเก่าแก่ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าโรคนี้ไม่สามารถรักษาใก้ชีวิตหายขาดได้ แต่ยังไงก็ต้องให้กำลังใจเพื่อที่จะไม่ให้ใจป่วยไปตามกาย
'ฉันพูดจริงจังนะแก ฉันไว้ใจแก ฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย'
'อะไรว่ามาเพื่อน'
'ถ้าหลานของเราอายุครบยี่สิบกันเมื่อไหร่ ฉันขอให้เค้าแต่งงานกันได้ไหม'
'แต่..หลานฉันกับแกเป็นผู้ชายนะจะแต่งงานกันได้ไงล่ะเพื่อน'
'ฉันขอล่ะนะ ได้มั้ย' คำพูดอ้อนวอนของคนกำลังหมดลมหายใจ เสียงฟังยิ่งดูเศร้ายิ่งนัก
'แต่...'
'ขอล่ะนะ ฉันจะไม่ห่วงอะไรแล้ว ฉันขอละนะ'
'เออออ'
'นี่นาย ฉันขอร้องล่ะ'
'ได้' คำตอบที่มาพร้อมกับลมหายใจที่หมดของอีกฝ่าย
น่าเศร้ายิ่งนัก

สิบสามปีผ่านไป


'อะไรนะ ไม่ตลกน่า นี่ปู่เสียสติไปแล้วแน่ๆ' คำพูดที่แสดงถึงความตกใจ แต่ไม่ใช่ความตกใจธรรมดา แต่มาพร้อมกับความสงสัย ที่คิดว่า เป็นไปได้ไงวะ 
'นี่พ่อก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน เมื่อวานปู่พึ่งเรียกพ่อไปคุยให้มาบอกแกต่อเนี่ย'
'สัญญาอะไรกัน ถามผมสักคำมั้ยเนี่ย จะให้ผมแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ บ้าชะมัด'
'ยังไงก็ดูไปก่อนนะบอส อย่าวู่วาม เข้าใจมั้ย'
'จะพยามครับพ่อ'
'บอส' เสียงตะคอกที่มาะร้อมคำกำชับ
'ครับ ผมจะไม่วู่วาม'
'ดี ถ้าบอสวู่วามไป คนที่จะเสียเปรียบก็คือ ตัวบอสเองนะ'
'ครับ'

____________________
'นี่แม่ แม่ว่าอะไรนะ คิขออีกรอบ'
'ก็เพื่อนเก่าตาน่ะสิ บอกว่าตาของคิไปสัญญาว่าจะให้แต่งงานของแกน่ะ'
'ปัญญาอ่อนชะมัด' คำสบถที่มาพร้อมกับความโกรธ
'แม่ก็งงเหมือนกันเนี่ย เขาบอกว่าจะมารับเราไปเจรจาวันพรุ่งนี้'
'ไม่แม่ คิไม่ไป คิไม่ไปตามสัญญาปัญญาอ่อนอย่างนั้นหรอก'
'ถ้าทำได้แม่ก็ไม่อยากให้คิไปหรอกนะ แต่แม่ว่าไปคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่านะ'
'ไม่มีประโยชน์หรอกแม่'
'คิ เรื่องนี้ดูเหมือนจะบ้า แต่มันก็เรื่องใหญ่นะคิ แม่ว่าเราไปคุยกันใก้มันจบดีกว่า'
'เพื่ออะไรแม่ คิไม่ยอมแน่ๆ ไม่รู้ แต่คิไม่ยอม'
'แม่สัญญา แม่จะไม่ให้คิไปแต่งงานกับพวกเขาแน่ เขาเป็นใครก็ไม่รู้ถึงแม้ตาจะเคยสนิทกับเขาก็เถอะ'
'แม่สัญญากับคิ'
'แม่สัญญา'
........................
'อะไรนะพ่อ พรุ่งนี้ปู่จะส่งคนไปรับพวกเขามาที่นี่เหรอพ่อ'
'ใช่ ปู่พึ่งบอกพ่อ'
'เพื่อ'
'ก็คงจะให้มาคุยเจรจากันล่ะมั้ง'
'เพื่ออะไรพ่อ จะคุยอะไรกันอีกล่ะ'
'พ่อว่า เราก็ควรคุยกับเขานะ เผื่อจะไกล่เกลี่ยอะไรกันได้'
'ไม่ล่ะพ่อ ไม่ต้องคุยหรอก เพราะยังไงผมก็ไม่แต่งงานกับเขาหรอก'
'บอส ใช้เหตุผลสิ'
'แต่'
'ไม่ต้อง เชื่อฟังฉัน ฉันจะช่วยแกเอง'




    พวกเขายังไม่รู้หรอกว่า เขาจะเจอกันแล้วเกิดอะไรขึ้น บางทีมันอาจจะเหนือความคาดหมายของพวกเขาก็ได้