ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter5: love true than fiction
"ฮึก...ฮืออ จักกะ..จักรยานพัง.."
คยองซูล้มลงกับพื้นพร้อมกับจักรยานคู่ใจของเขาที่ตอนนี้บิดเบี้ยวจนไม่สามารถใช้งานได้แล้ว ถ้าเขาไม่หักหลบรถคันนั้น ปานนี้คงบินไปถึงดวงดาวแล้วล่ะ
"จะรีบไปไหนกัน ไปหาแม่ไม่ทันแน่เลย" คยองซูสถบเบาๆกับตัวเองก่อนจะพยายามลุกขึ้น อ่าา...ปวดข้อเท้าจังเลย คยองซูได้แต่ทำหน้าปวดกริ่ว เพราะตอนนี้ข้อเท้าของเขาได้ปวดแปรบๆขึ้นมา เขาจึงกดมือถือเพื่อโทรหาใครสักคน
"ฮัลโหล พี่ซิกว่างรึเปล่า.....รถล้มอ่า มารับหน่อย คยองอยู่ทะ..อ่ะอ่าวว ฮยอนซิก!" คยองซูไม่ทันที่จะพูดว่าเขาอยู่ที่ไหน คนปลายสายก็รีบวางหูทันที ไม่นานนักรถหรูก็มาถึงอย่างไว
"รู้ได้ไงว่าอยู่นี้?"
"พี่เก่งไง" คนที่พึ่งมาถึงยักคิ้ว ก็ในโทรศัพท์มันมี GPS เด็กโง่เอ้ย
"เดินขึ้นรถไหวไหมเนี่ย"
"ม่ายย อุ้มหน่อยย" คนตัวเล็กกว่าอ้างแขนแล้วทำหน้าอ้อนจนคนข้างหน้าส่ายหน้าเบาๆกับท่าทางเด็กๆของน้องชายลูกของเพื่อนพ่อเขา ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กยัดลงรถ
"ไปทำยังไงให้ล้มหื้ม ตัวเล็ก"
"ก็รถที่ไหนไม่รู้ ขับมาเร็วมากเลย แล้วก็บีบแตรใส่คยอง คยองตกใจก็เลยหักหลบ พอหักหลบปุ๊บนะก็เป็นแบบนี้เลย"
คยองซูบ่นออกมาพร้อมทำไม้ทำมือแสดงท่างทางเหมือนเด็กที่กำลังเล่าเหตุการ์ณให้ผู้ใหญ่ฟัง ฮยอนซิกได้แต่หัวเราะกับท่าทางของคยองซู ไม่รู้จักโตสักที เด็กคนนี้
ครืด ครืด..
"สวัสดีครับแม่ ทำไมเอาเบอร์ที่ฮาวายโทรมาล่ะครับ?"
[คยองซูอ่า วันนี้แม่คงไม่ได้กลับแล้วนะลูก งานด่วนมากเลย]
"อ่าว..แม่อ่าา"
[แม่ขอโทษนะค้าบคนเก่งของแม่ ยังไงแม่ต้องวางก่อนแล้ว รักคยองนะค้าบ]
"แม่อ่าา คยองก็รักแม่ครับ"
ตื้ด
จากตอนแรกงอแงอยู่แล้ว ตอนนี้คยองซูงอแงมากกว่าเดิมเลยทีเดียว คนที่ขับรถตั้งแต่แรกก็พอจะเดาออกว่าคุณนายโดไม่กลับโซลชัวร์ สงสัยวันนี้คงต้องไปส่งคยองซูที่ภัตตาคารแล้วล่ะมั้ง
"พี่ซิก ไปส่งคยองที่บ้านสองหน่อยสิ อยากกินอะไรอร่อยๆ"
"ฮ่าๆๆ พี่รู้อยู่แล้วว่าเราต้องพูดแบบนี้ กินเยอะอ้วนนะ"
"ไม่สนใจหรอก" คยองซูพองแก้มที่แก้ม ทำไมให้คนข้างๆเอื้อมมือไปหยิกแก้มตุ่ยๆนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
---------------------------------------------
เมื่อถึงภัตตาคารหรูหรือบ้านสองที่คยองซูว่า ฮยอนซิกก็ขอตัวไปคุยกับผู้จัดการสักครู่ เพื่อไปวานงานที่คุณโดมอบหมายให้ เขาเป็นผู้ช่วยคุณโดน่ะ พ่อของเขาได้ฝากฝังให้กับพ่อของคยองซูและต้องค่อยดูแลคยองซูตลอด เปรียบเสมือนน้องชายแท้ๆ แต่เขากลับไม่คิดแบบนั้นน่ะสิ
คยองซูเดินมาที่ห้องอาหารสไตล์หรูที่เขาชอบมาอยู่ทุกครั้งที่อารมณ์ไม่ค่อยดี ก็พอเดินได้บ้าง ข้อเท้าไม่ได้พลิก แต่ปวดเฉยๆ คนตัวเล็กเดินมาที่โต๊ะประจำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่ง ที่กำลังนั่งมองหน้าเขาอยู่ที่โต๊ะอีกฟากหนึ่ง
เอ๊ะ! นั้นมันคนที่จ้องหน้าเมื่อตอนกลางวันนิ่
คยองซูรีบก้มหน้าหลบสายตาลง พอนึกถึงตอนกลางวันแล้วใจก็เต้นขึ้นมาซะอย่างนั้น คยองซูก้มหน้าจนคางชิดกับอก เพราะเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับคนผิวเข้มเลย ใครจะไปกล้า เล่นจ้องขนาดนีั้น ไม่จูบก็ดีแค่ไหนแล้วว!!
ฟึ้บ!
"ข้อเท้าเป็นอะไร"
---------------------65%------------------------
"รถล้มน่ะ เฮ้!" คยองซูเงยหน้าขึ้นก็ตกใจจนแทบตกเก้าอี้ เมื่อคนผิวเข้มได้นั่งตรงเก้าอี้ฝังตรงข้ามของเราแล้ว
"ไปทำยังไงให้ล้ม"
"เอ่อ..."
"ตกใจมากเลย?"
"กะ..ก็..เราไม่ได้รู้จักกันนิ่ครับ" คยองซูได้แต่พูดตระกุตระกะ แล้วก้มหน้าลงบีบมือตัวเองไปมา แล้วใจเต้นแรงทำไมเนี่ย กับผู้ชายอ่ะ จะร้องไห้.....
"ฉัน คิม จงอิน"
จงอินแนะนำตัวเองพร้อมกับยื่นมือออกมาข้างหน้า คยองซูมองหน้าอีกคนอย่างลังเล ตาแป่วๆใสๆของคยองซูทำเอาจงอินอยากพุ่งเข้าไปกอดแน่นๆ ให้ตายเถอะ..อย่าน่ารักมากได้ไหม
"อ่า..ฉัน โด คยองซู"
คนตัวเล็กยื่นมือออกไปจับมืออีกคนแล้วจะชักมือกลับ แต่อีกคนดันจับมือแน่นไม่ยอมปล่อย คยองซูพยายามจะชักมือกลับ จงอินกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าเหวอ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ลมหายใจอุ่นและริมฝีปากหนา กดลงใบหน้าตุ้ยนุ่ยของคยองซูฟอดใหญ่
"ย๊าา!!!!!"
คนตัวเล็กสะดุงขึ้นพร้อมกับเอามือปิดแก้มข้างที่โดนอีกคนลวงเกิน แก้มของคยองซูคงแดงไปถึงหูแล้ว แต่จงอินกลับหัวเราะชอบใจกับท่าทางตกใจของคยองซู คนบ้า! โรคจิตแน่ๆเลยเนี้ย!! ใจของคยองซูตอนนี้เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก มันทั้งเขิน..ทั้งโกรธ ผสมปนแปกันหมด
"มองแบบนี้อยากหอมคืนบ้างอ่ะดิ อ่ะๆ"
ป้าบ!!
เมื่อจงอินยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ คยองซูก็รีบตีไหล่หนาทันที
"ตลก หอมคืนบ้าบออะไร โรคจิต!"
"ฮ่าฮ่า โอ๊ยยน่ารักว่ะ ชอบ"
จงอินหัวเราะออกมาพร้อมกับคำพูดที่ทำให้คยองซูถึงกับชะงัก ตอนนี้คยองซูกลับหน้าแดงจนอยากจะระเบิดตัวเองตรงนี้ จงอินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวทุ่ยๆของอีกคนอย่างเอ็นดู
อยากดูแลเด็กคนนี้...
แววตาที่ขี้เล่นในตอนแรก ตอนนี้กลับอบอุ่น ทำให้หัวใจของคยองซูสูบฉีดเลือดได้ดีเลยทีเดียว ดีจนมันสูบเยอะไปไหม? เราต้องโกรธคนตรงหน้าสิ! ไม่มีใครเคยได้หอมแก้มเรานอกใจแม่นะ!
"ต่อไปนี้จะฉันจะไม่ปล่อยแน่"
----------------------------------------
ฮัลโหลลลล แฟนฟิคคะ วันนี้ไรเตอร์มีไรจะบอก คือว่าด้วยความเฟอะฟะของไรเตอร์..เผลอไปกด ปิดเรื่อง แงงงงงงงงงง T___T เลยมาเปิดเรื่องใหม่ตรงนี้นะคะ แล้ววันนี้ก็เอาพี่จงอินกับน้องคยองซูมาฝากด้วยย อย่าทิ้งพวกเราไปไหนหน่าาา ขอโทษจริงๆ รักรีดเดอร์ทุกคน <3 ครบ100 แล้วหน่าาาา
----------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น