แฟนฟิคบารามอส : เมื่อคาโลหึง< 2 หาง>

เนื้อเรื่อง

แฟนฟิคบารามอส : เมื่อคาโลหึง

"ไงเฟริน ทำไมมานั่งหงอยอยู่ตรงนี้หล่ะ?" เสียงที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แม้ว่าแม่หญิงสาวผู้ไม่เคยทำตัวให้สมหญิงจะไม่หันกลับไปมอง แต่เธอก็สามารถคาดเดาได้ ก็จะมีสักกี่คนกันหล่ะ? ถ้าไม่ใช่...

"นายนี่ชอบมาด้านหลังเรื่องเลยนะโร หรือนายชอบเข้าด้านหลังกัน?" นัยน์ตาสีน้ำตาลฉายแววระริกกับคำหยอกล้อเล็กๆ น้อยๆ ที่เล่นเอาคนที่ได้ฟังต้องถึงกับสะอึกจนแทบตกจากเก้าอี้

"เรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน กะว่าจะลองกับคาโลสักหน่อย" คำเถียงโต้กลับที่เล่นเอาหญิงสาวถึงกับตาเบิกโพลง โรเป็นเกย์?!! จริงอ่ะ??!

"ง่า... ฉันก็แค่ล้อเล่นนี่หว่า... แต่นายคงไม่ได้เป็นเกย์นะเฟ้ยโร??"

"ทำไม? กลัวฉันแย่งคาโลของนายรึไง?" คำนี้เล่นเอาเฟรินแทบอยากจะโดดน้ำตาย 'คาโลของนาย?' เหอะๆ คิดแล้วก็ขำแห้งๆ เพราะว่าไอ้ของๆ ฉันไม่เคยเห็นจะทำตัวให้เป็นเจ้าของสักที ตั้งแต่กลับมาเรียนที่เอดินเบิร์กหลังสงครามระหว่างเอเดนกับเดมอส คาโลก็เอาแต่เข้าประชุมๆ จนไม่ได้ให้เจ้าของที่แท้จริงทำตัวเป็นเจ้าของสักครั้ง

อาทิตย์ๆ หนึ่งเรียกได้ว่าเจอกันนับครั้งได้ แถมพูดกันก็ไม่ถึง 3 ประโยค... แล้วแบบนี้? มาพูดได้ไงว่า 'คาโลของนาย เฟริน' ไอ้โรบ้า ปัญญาอ่อนเอ๊ย!!!

"คิดอะไรอยู่หะเฟริน?" โรยิ้มยั่วใส่ หากสาวเจ้ากลับทำหน้ามุ่ยตอบ

"เปล่านิ... เบื่อชะมัดเลยโว้ย!!!" เฟรินตะโกนออกมาเสียงดังลั่น ทำเอาเหล่าผองเพื่อนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นถึงกับสะดุ้งไปตามๆ กัน

"เบื่อนักก็ไปหาคาโลสิเฟริน ตะโกนแบบนี้มันหนวกหูนะยะ!" แองจี้บ่นอย่างไม่สบอารมณ์ ก็เจ้าหล่อนเล่นตะโกนแบบนี้เป็นรอบที่ 10 แค่ภายในชั่วโมงเดียว จะไม่ให้หนวกหูได้ยังไง?

"ไปหา? ไอ้หมอนั่นมันก็ไม่สนฉันอยู่ดี" เฟรินทำปากเบ้ ไม่บอกก็รู้ว่างอนอยู่

"เดี๋ยวคืนนี้ก็ได้เจอกันแล้วนิ บ่นไรอยู่ได้" คำพูดจากวนประสาทของคิลเพื่อนสนิท เล่นเอาตัวดีถึงกับจุกจนแทบพูดไม่ออก 'คืนนี้ก็ได้เจอกัน' ทำยังกะอยู่ห้องเดียวกันเหมือนเมื่อก่อน

"นายก็ไปรอมันที่หน้าห้องเหมือนเคยสิ เดี๋ยวก็ได้เจออีกแหล่ะ"

"ใคร! ใครจะไปรอมันที่ห้อง?? มีที่ไหนกัน? ไม่มี๊!!!!"

คิลถึงกับส่ายหน้าให้กับความปากแข็งของเพื่อนตัวดีที่มีไม่เคยเปลี่ยน แหม... ตั้งแต่แยกห้องนอนกันเพราะคำสั่งของมหาปราชญ์เลโมธี เจ้าตัวดีก็ไปนั่งรอนอนรอหน้าห้องนอนแทบทุกคืน ไม่สิ! ต้องบอกว่าทุกคืนมากกว่า คิลพาลนึกกลับไปยังเหตุการณ์เมื่อคืนที่เล่นเอาเขาซึ่งนอนไปแล้วต้องสะดุ้งลุกขึ้นมาอีกรอบเพราะคนปากไม่ตรงกับใจทั้งคู่...!!

'นายมาทำอะไรที่นี้เฟริน?'

'มาเข้าห้องน้ำมั้ง? ยืนอยู่หน้าห้องนายแบบเนี้ยอ่ะ!'

'มารอฉันหรอ?'

'เปล๊า! ใคร? ใครรอนายกัน? ฉันแค่เดินละเมอ' คำปฏิเสธที่ดูยังไงก็ข้อแก้ตัวชัดๆ มันช่างขัดกับประโยคแรกสิ้นดี

'งั้นก็เดินละเมอกลับไปนอนที่ห้องเองละกันนะเฟริน ฉันจะรีบนอนพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นแต่เช้า' คาโลทำท่าจะเปิดประตูห้อง ทำให้สาวเจ้าถึงกับอารมณ์เสียขึ้นมาทันควัน แทนที่จะถามกันว่าสบายดีไหม? ไอ้บ้านี่! งี่เง่าชะมัดเลย!!

'อยากนอนนอนไปเลย ไม่ต้องตื่นมาเลย ไอ้ก้อนน้ำแข็งบ้า!! งี่เง่า!!!!' คำตะโกนด่าก้อนน้ำแข็งที่เล่นเอาคนที่หลับเคลิ้มๆ ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกรอบ... ให้ตายสิคู่นี้ มันรักกันยังไงของมัน???

"แล้วคืนนี้เอาไงหล่ะเฟริน? จะไปยืนรอคาโลที่หน้าห้องอีกหรอ?" โรถาม

"ใครรอมันกัน?! นายพูดแบบนี้จะบอกเป็นนัยๆ ว่าฉันแคร์มันอะเดะ! บอกไว้ก่อนนะ ยังไงฉันก็คือเฟรินเฟ้ย! ไม่ใช่ว่าที่พระชายาแห่งคาโนวาลซะหน่อย!!"

"ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนิ?" โรยักไหล่ให้น้อยๆ พูดเองเออเองแบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับร้อนตัวนั่นแหล่ะเฟริน ยังไม่ได้บอกสักคำว่านายแคร์มัน แล้วก็ยังไม่ได้พูดสักแอะว่านายคือว่าที่พระชายาแห่งคาโนวาล พูดเองนะนั่น!

"พวกนายนี่ทำให้ฉันอารมณ์เสียหนักกว่าเดิมอีก ไปนอนแล้วโว๊ย!!" เฟรินเดินกระแทกส้นเท้าปังๆ ขึ้นไปบนหอนอน ทิ้งไว้เพียงสายตาของเหล่าผองเพื่อนที่มองลับไปด้วยความฉงนตามๆ กัน

อะไรของมัน? พูดเองเออเอง แถมอยู่ดีๆ ก็ทำหน้าบูดอารมณ์เสียซะงั้น สงสัยฤดูนางจะมา...

------------------------------

"ไอ้บ้าคาโล!! บ้าๆๆๆๆๆๆๆ" เฟรินแทบอยากจะทึ้งหมอนตัวเองทิ้งซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่หมอนบ้าอะไรก็ไม่รู้เหนียวยังกะอะไรดี?

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูหน้าห้องที่ทำให้หญิงสาวถึงกับชะงักค้าง รึจะเป็นไอ้บ้าคาโลกัน?? แปลกแฮะมันไม่เคยจะมาหาเธอที่ห้องเลยนี่นาตั้งแต่แยกหอนอนกัน (จิ้งจอกทมิฬ : ก็หล่อนเล่นไปรอเขาหน้าห้องแล้วเขาจะมาหาที่ห้องไอ้ไงกันหะอีนู๋  - -!!)

"เชอะ! ไม่เปิดให้หรอกน่า" เฟรินบ่นพึมพำกับตัวเองพลางแอบอมยิ้มน้อยๆ ขอดูคำง้อของนายหน่อยก็แล้วกันนะคาโล

ก๊อกๆ

.......

"เฟรินนี่ฉันเองนะโร ฉันรู้ว่านายยังไม่นอนหรอก เปิดประตูให้ทีสิ"

ผ่าง!!!

ไอ้บ้า... ไอ้บ้าโร!!!!!

โครม!

"มีอะไร?!!"

โรถึงกับชะงักค้าง ไรวะ? แค่มาหาจะคุยเรื่องคาโลด้วยหน่อยเดียวเอง แต่ดูสิหน้ามันไม่รับแขกเอาซะเลย แถมยังกระชากซะประตูแทบจะหลุด นี่ถ้ามันร้องได้คงจะร้องไปนานแล้วหล่ะมั้ง?

"นายรอคาโลอยู่หรอ?"

"เปล่านิ ใครรอกัน!!" เฟรินยืนกอดอกพลางทำหน้ามุ่ย คำพูดกับการกระทำมันต่างกันนะเฟริน... ไม่นึกเลยว่าพอเป็นผู้หญิงแล้วจะงอนเก่งแบบนี้ อิจฉาคาโลนิดหน่อยเหมือนกัน

"ว่าแต่นายเหอะ มีไรมาเคาะประตูที่ห้องดึกๆ ดื่นๆ รู้ไหมว่าฉันเป็นหญิงนะตอนนี้ มันคงไม่ดีหรอกนะถ้านายจะมาเข้าห้องของผู้หญิงดึกๆ ดื่นๆ หน่ะ แต่... ช่างเหอะเห็นว่านายขอร้องนี่นะ เข้ามาดิ"

เฟรินเดินเข้าไปในห้องพลางเปิดประตูทิ้งไว้ คนที่ยืนอยู่ก็ได้แต่ทำหน้างงก่อนจะเดินตามเข้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ อะไรของมัน? ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ ปากก็บอกว่าไม่เหมาะแต่กลับให้เข้ามาดื้อๆ ซะงั้น เดี๋ยวจับปล้ำซะเลยนิ!

ประตูห้องที่ค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับสายตาเยือกเย็นของใครบางคนที่จ้องมองอยู่ตรงราวบันได นัยน์ตาสีฟ้าสงบจับจ้องอยู่แต่กับประตูห้องที่ปิดลงราวกับหัวใจที่ถูกปิดขัง... มันน่านัก! ไอ้เรารึก็ว่าจะมาขอโทษซะหน่อย เห็นพวกเพื่อนๆ เล่าให้ฟังว่าอาละวาดซะหนัก แต่นี่กลับเปิดประตูให้คนอื่นเข้าห้องไปได้ง่ายๆ นายเป็นแบบนี้เองหรอเฟริน??

หัวใจที่เย็นชาบัดนี้กลับปะทุออกมาราวกับภูเขาไฟที่กำลังเริ่มก่อตัว หัวใจที่เต้นระส่ำหวาดหวั่นนักกับคนสองคนที่อยู่ในห้องกันดึกๆ ดื่นๆ สองต่อสอง ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ใจหนึ่งก็อยากจะไปกระชากประตูห้องเปิดออกซะให้ได้ อีกใจหนึ่งก็อยากจะรอดูก่อนว่าทั้งคู่จะออกมากันเมื่อไหร่... เช้างั้นหรอ? หึหึ... เอาเถอะ ยังไงฉันก็รอได้เฟริน... ฉันรอได้เสมอ... แต่เมื่อไหร่ที่บานประตูเปิดออกมา ฉันจะไม่รอแล้วนะเฟริน...!!

--------------------------

เสียงพูดคุยหัวเราะต่อกระซิกที่ลอดผ่านออกมาจากห้องนอน ทำให้คนที่ทำท่าจะใจเย็นกลับปะทุเดือดขึ้นอีกระลอก เมื่อไหร่จะออกมากันหะ? เมื่อไหร่จะออกมา!!!

"งั้นฉันไปแล้วนะเฟริน" ร่างของโรที่เดินออกมาพร้อมกับเฟรินที่เปิดประตูมาส่ง

ดูเถอะ! ขนาดจะกลับแล้วยังจะบอกลากันอีก... มันน่าไหมเนี้ย!!

ร่างของโรที่ค่อยๆ หายลับไปพร้อมกับบานประตูที่ถูกปิดงับลง คาโลก้าวเท้ายาวๆ อย่างร้อนรนก่อนจะเคาะประตูห้องด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

"อะไรอีกฟะไอ้โร ก็บอ... คาโล???"

ดูสิ? หน้าตาตื่นเพียงเพราะแค่เห็นฉันเนี้ยนะเฟริน? กลัวอะไรกันหะ? กลัวฉันรู้รึไงที่นายกับโรเข้าไปทำอะไรกันในห้องสองต่อสองดึกๆ ดื่นๆ

เฟรินได้แต่นึกในใจ มันจะมาทำไมอีกวะดึกๆ ดื่นๆ รึจะมาง้อ? เชอะ! ไม่มีทาง

เฟรินทำท่าจะปิดประตู หากแต่มือใหญ่ของคนตัวโตกว่ากลับผลักบานประตูออกไปอย่างไม่ใยดี สีหน้าและนัยน์ตาที่เคร่งเครียด ทำเอาเฟรินถึงกับงง

"อะไรกันคาโล นี่มันจะเช้าแล้วนะ ฉันจะนอนแล้วง่วง!"

"งั้นก็ไปนอนสิ" คาโลลากเฟรินเข้าไปในพลางโยนลงไปบนเตียงอย่างไม่ปรานี ก่อนที่ร่างของตัวเองจะถาโถมเข้ามาอย่างกระชั้นชิด

"เดี๋ยวๆ คาโล!! นายจะทำบ้าอะไรฟะเนี้ย!!" เฟรินเบิกตาโพลง มันเป็นบ้าอะไรของมันอีกฟะ? ง้อหญิงบ้านนายหรอจับกดบนเตียงเนี้ย ไอ้บ้าคาโล!!!

"ทำหน้าที่ว่าที่พระสวามีของนายในอนาคตไงเฟริน"

"ฉ... ฉันง่วงนะเฟ้ย! ฉันจะนอน!!!!" เฟรินพยายามจะผลักเจ้าคนตัวหนักให้ออกไปไกลๆ แต่แรงหญิงให้ขัดขืนยังไงก็สู้แรงชายไม่ได้

"นายก็นอนไปสิ ฉันทำเอง" สิ้นคำพูด คาโลไม่รอช้ากระชากเสื้อผ้าบางในชุดนอนอย่างไม่ปรานี ทำเอาเฟรินถึงกับร้องเสียงหลง

"อย่านะคาโล!! นี่มันห้องนอนฉันนะ!!! นายทำแบบนี้ในห้องฉันได้ไงกัน? นายน่าจะให้ความเคารพเจ้าของห้องกันบ้างอ่ะไอ้คาโล อีกอย่างฉันเป็นผู้หญิงแล้วนายก็เป็นผู้ชายนะ แบบนี้มันไม่เหมาะอ่ะ!!!!"

กึก...! เฟรินชำเลืองตามอง ดูเหมือนว่าเจ้าชายน้ำแข็งที่ทำตัวเป็นภูเขาไฟจะเริ่มเย็นลงแล้ว เฟรินถึงกับถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก แต่ที่ไหนได้...

"น... นายจะพาฉันไปไหนอ่ะ?!!" เฟรินพยายามจะฝืนตัวไม่ให้ไปตามแรงลากของคนที่กำลังจะใช้เวทมนต์เปลี่ยนตัวเองให้เป็นภูเขาไฟที่กำลังปะทุ วันนี้ไอ้บ้าคาโลมันไปกินยาปลุกเสน่ห์ของใครมารึไงฟะ!!

ปัง!! โครม!!!!

คาโลโยนเฟรินลงไปบนเตียงเดินของเธอ ที่นี้คือห้องของหัวหน้าป้อมอัศวินปี 3 ซึ่งตอนนี้มีเพียงคาโลและคิลเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้

เฟรินมองซ้ายมองขวาเพื่อจะหาเพื่อนอีกคนที่ชอบเล่นบทขัดจังหวะช่วงเวลาฉากเลิฟซีน แต่จนแล้วจนรอดก็หาไม่เจอ เตียงนอนข้างๆ ของเพื่อนคนนั้นก็ว่างเปล่า ทิ้งไว้เพียงผ้าคลุมที่ยับยู่ยี่แสดงให้เห็นว่าเคยมีคนนอนอยู่ตรงนี้เท่านั้นเอง

"น... นายจะทำอะไรหน่ะหะคาโล!!!!"

"บอกแล้วไงว่าทำหน้าที่ของว่าที่พระสวามีในอนาคต อีกอย่างที่นี้ห้องของฉัน ฉันอนุญาตตัวเองแล้ว ไม่มีปัญหา"

"มันปัญหาแค่นั้นซะที่ไหนกันเล่าไอ้บ้า!!!"

"ทำไมหล่ะเฟริน? ทีกับโรนายยังให้มันเข้าห้องได้เลย ทีกับฉันไม่ให้เข้าฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วนิ" นี่นะไม่ได้ว่าของมัน นี่ถ้าว่า... มันคงจับฉันกดซะตั้งแต่หน้าห้องเลยหล่ะมั้งเนี้ย!!!!

เฟรินพยายามขืนตัวจากร่างใหญ่ของคนที่ถาโถมเข้ามา ข้อมือทั้งสองของเธอถูกคนตัวโตกว่ารวบไว้อย่างง่ายดายด้วยแขนเพียงข้างเดียว ท่อนขาของเธอก็ถูกตรึงด้วยกระโปรงผ้าบาง(ที่จำเป็นต้องใส่เพราะชุดผู้ชายถูกพ่อเผาทิ้งไปหมดแล้ว)เพราะขาของคนตัวโตกว่าทับลงมาระหว่างขาแล้วตรึงกระโปรงของเธอไว้

ลิ้นร้อนค่อยๆ ไล้ซอกคอขาวเนียนด้วยความกระหายและรวดเร็วชนิดที่ว่าไม่ให้คนที่ถูกกระทำได้ตั้งตัวเลยสักนิดเดียว มือใหญ่ก็ค่อยๆ ดึงชายผ้าที่ใกล้จะหลุดเพราะแรงกระชากครั้งแรกอย่างไม่ยากเย็น

"อย่านะคาโล....!!!!" เฟรินถึงกับน้ำตาซึมไหลผ่านอาบแก้มช้าๆ แต่ถึงกระนั้นคนที่เปลี่ยนตัวเองให้เป็นภูเขาไฟร้อนระอุก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมปล่อยง่ายๆ

"ทำไมหล่ะ? รึโรทำได้แต่ไม่ให้ฉันทำรึไง? รู้ไหมเฟริน? นายทำให้หัวใจฉันแทบระเบิดตอนที่ฉันเห็นนายเปิดประตูให้โรเข้าไปในห้องนอน!"

"ฉ... ฉันแค่ให้มันเข้าห้องน้ำอ่ะ เห็นมันบอกว่าปวดท้องจะเข้าห้องน้ำฉันก็เลยให้มันเข้า!!!" คำแก้ตัวที่เริ่มจะคิดไม่ออก แต่นั่นก็ทำให้ลาวาแทบจะทะลักออกมาจากภูเขาไฟเดินได้

"ห้องน้ำ? เหอะ! ห้องตัวเองไม่มีรึไงถึงต้องไปที่ห้องของนายดึกๆ ดื่นๆ"

"ก... ก็..."

แอ๊ด...

เสียงเปิดประตูที่ทำให้สายตาของคนสองคนต้องจับจ้องไปเป็นทางเดียว เพื่อนสุดรักที่เข้ามาขัดจังหวะได้อย่างดีเยี่ยม จนเฟรินแทบนึกอยากจะเข้าไปกอด

คิลที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว นี่ตอนเข้าห้องน้ำไปปลดทุกข์หนัก ท่าทางว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นอีกแหงๆ คิลมองไปที่สายตาออดอ้อนของเฟรินที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

คิลมองหน้าเฟรินสลับกับนัยน์ตาที่แสนเยือกเย็นของคาโลที่เห็นได้ว่าถ้าเข้าไปขัดอะไรสักอย่าง คงได้เป็นประติมากรรมก้อนน้ำแข็งประดับห้องแน่ๆ คิลหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะตัดสินใจว่าจะเลือกช่วย...

"ง่า... คาโล เดี๋ยวฉันเข้าไปปลดทุกข์หนักอีกรอบก็แล้วกันนะ"

โครม!!

"ไอ้คิล!! ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!"

"ว่าไงเฟริน? นายเข้าไปข้างในทำอะไรกับโร?" คาโลหันมาถามด้วยแววตาที่แสนเย็นชาช่างตรงข้ามกับหัวใจของเขาที่เดือดพล่านๆ เหลือเกิน

"ฉ... ฉันบอกว่าโรมันแค่มาขอเข้าห้องน้ำอ่ะ" เฟรินยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง คิดหรอว่าฉันจะเชื่อหน่ะเฟริน? ได้... ฉันไม่ถามจากปากนายแล้วเฟริน... แต่ฉันจะถามจากร่างกายของนายแทน!!

คาโลกระชากผ้าบางที่ปกปิดเรือนร่างของสาวตรงหน้าอย่างไม่ปรานี บัดนี้สติของเขาที่เคยประคองมากลับดับวูบลงอย่างไร้ซึ่งทางต้าน ริมฝีปากร้อนประกบทาบทับลงไปบนริมฝีปากบางพลางกระชากลิ้นของเจ้าหล่อนอย่างรุนแรงจนน้ำตาของเจ้าหล่อนถึงกับรินไหล...

ทำไมนายเป็นแบบนี้หะคาโล...!!

มือใหญ่กร้านระไปทั่วบริเวญของหญิงสาวอย่างไม่ปรานี ลิ้นหยาบค่อยๆ ละโลมเรือนร่างของหญิงสาวช้าๆ จากซอกคอระหงระลงมายังหน้าอกที่ชูชันชวนลิ้มลองเมื่อปราศจากผืนผ้าคลุมกาย

"อย่... า... คาโ..."  เสียงของเฟรินหายเข้าไปในลำคออีกครั้งเมื่อริมฝีปากของผู้กระทำวกกลับมาลิ้มลองริมฝีปากบางอีกครั้งอย่างกระหาย

เฟรินพยายามสะบัดมือให้หลุดจากการเกาะกุม ทว่า... มือใหญ่นั้นจับเธอแน่นและแข็งแรงเกินจะต้านทาน ร่างกายของเฟรินแทบอ่อนเปลี้ยเมื่อมือข้างที่เป็นอิสระของคาโลซุกไซ้อยู่ระหว่างเรือนขาเรียวงาม

"อ...!!!" เสียงของเฟรินถูกกลืนหายไปอีกครั้งเมื่อนิ้วของคาโลเริ่มเข้าไประรานเธอจากด้านใน ลิ้นร้อนระอุค่อยๆ เล้าโลมยอดอกขาวอวบอย่างร้อนรนเหมือนกับความรู้สึกที่กำลังจะปะทุ

ฉันจะทำให้นายรู้ตัวเฟริน! ว่านายเป็นของฉัน...!!!!!

ฉันจะทำให้นายรู้ตัวเฟริน! ว่านายเป็นของฉัน...!!!!!

ฉันจะทำให้นายรู้ตัวเฟริน! ว่านายเป็นของฉัน...!!!!!

คาโลเริ่มขยับนิ้วอย่างรุนแรงขึ้นทุกขณะ เฟรินได้แต่กัดฟันทนกับความเจ็บปวดเมื่อยามนิ้วที่หยาบกร้านของคาโลรุกไล้เข้ามายังภายในเรือนร่าง ความรู้สึกที่เจ็บปวดแม้จะเพียงเล็กน้อย หากปวดที่หัวใจมากกว่าหลายเท่านัก

ทำไมนายถึงไม่เชื่อใจฉันนะคาโล... ทั้งๆ ที่ฉันรักนาย... เชื่อนาย... ไว้ใจนายมาตลอด... แต่นายกลับ... กลับทำ... แบบนี้เพียงเพราะไม่เชื่อใจฉัน...!!

คาโลยังคงใช้ลิ้นของตนสัมผัสกับหน้าอกขาวเนียนที่บัดนี้ตั้งชันอวดยอดสีชมพูสดที่แสนจะน่าลิ้มลอง คาโลค่อยๆ ถอนนิ้วออกมาจากเรือนร่างของเฟรินเมื่อรู้สึกได้ว่าเธอเริ่มจะเกร็งตัวเองอย่างทนไม่ไหว เมือกลื่นสีขาวขุ่นค่อยๆ ไหลออกมาจากหว่างขาของเธอยามเมื่อคาโลถอนนิ้วออกให้เธอเป็นอิสระ

ร่างของเฟรินนอนหอบอย่างเหนื่อยอ่อนกับการกระทำตามใจตนเองของคาโล คาโลค่อยๆ ยันกายขึ้นมาช้าๆ จนสามารถมองเห็นเรือนร่างของหญิงสาวได้อย่างชัดถนัดตา... เสื้อผ้าของเขาค่อยๆ ถูกปลดออกอย่างไม่รอช้า ก่อนเสียงที่น่ารำคาญจะดังขึ้นมาอีก

ก๊อกๆ

สายตาของคาโลเหลือบมองไปยังประตูห้องน้ำพลางจ้องเขม่ง เขาระวางจากหญิงสาวตรงหน้าเพื่อรอดูว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำจะทำอย่างไร??

"คือว่าเดี๋ยวฉันจะอาบน้ำเลยนะคาโล ถ้านายทำอะไรกะเฟรินเสร็... เอ๊ย!! ถ้านายอยากอาบน้ำก็บอกฉันแล้วกันนะ ฉันกะว่าจะอาบนานสักหน่อยหน่ะ"

ซู่!!!!! เสียงน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัวกระเด็นลงกับพื้นอย่างรุนแรง ทำให้คาโลเริ่มเบือนหน้ากลับมาทางหญิงสาวที่ทอดร่างนิ่งเหนื่อยหอบอยู่บนเตียง สายตาของเธอมองดูร่างชายหนุ่มอย่างดูแคลนราวกับจะต่อว่า

อย่ามองฉันแบบนั้นนะเฟริน... นายบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้...

คาโลล้มตัวลงทาบทับร่างบางอีกครั้งก่อนจะพรมจูบซับรอยน้ำตาที่เริ่มแห้งเหือด บัดนี้เฟรินไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านแล้ว ถึงยังไงแรงเธอก็คงสู้แรงของชายผู้ที่กำลังโมโหเลือดพล่านไม่ไหว และถึงยังไงคาโลก็คงไม่เชื่อที่เธอพูดแล้ว...

คาโลประกบริมฝีปากร้อนกับเฟรินอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ แยกขาของเธอออกอย่างแผ่วเบา ความโกรธแค้นที่มีพลันหายไปหมดสิ้น มีเพียงความปรารถนาเข้ามาแทนที่... ใจหนึ่งก็นึกอยากที่จะหยุดการกระทำของตนไว้เพียงแค่นี้ หากแต่อีกหนึ่งใจกลับปรารถนาที่จะได้เรือนร่างของเธอมาครอบครอง...

คาโลค่อยๆ ขยับกายเข้าไปใกล้เฟรินทีละนิด ก่อนจะความเป็นชายของตนยัดเยียดลงมายังเรือนร่างของหญิงสาวที่ตนปรารถนา ร่างของเฟรินกระตุกสั่นไหวน้อยๆ เมื่อพบว่าช่วงล่างของเธอนั้นเจ็บปวดทรมานราวกับโดนมีดกรีดแทง...

"อ๊!! ไม่นะคาโล... อย่...!!!" เสียงของเฟรินเริ่มหวนกลับมาอีกครั้ง เมื่อชายผู้ที่เธอรักทำให้เธอต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้...

คาโลทาบทับลงไปบนเรือนร่างของเธออีกครั้งก่อนพร้อมกับพรมจูบเช็ดหยาดน้ำตาที่รินไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย มือเรียวบางพยายามจะผลักไสการกระทำของคนที่ยัดเยียดเรือนร่างโถมเข้าใส่เธออย่างไม่ปรานี คาโลยันตัวเองขึ้นอีกครั้งก่อนจะขยับเข้าไปอย่างกระชั้นชิดเมื่อทางเข้านั้นช่างแคบแสนแคบ...

เฟรินถึงกับน้ำตาร่วงผล็อยลงอีกครั้งด้วยความทรมาน เธอไม่ชอบเลยที่โดนกระทำอย่างไร้ปรานีเช่นนี้ โดยเฉพาะเมื่อคนที่กระทำนั้น... เป็นชายที่เธอรักยิ่งกว่าใคร!

"อ๊า...!!...อ๊..." เฟรินถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อพบว่าความกดดันทั้งหมดถูกถาโถมเข้ามาอย่างไม่ปรานีอีกครั้งอย่างรุนแรง

คาโลโน้มตัวลงมาจุมพิตสาวในอ้อมกอดอีกครั้งอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะเริ่มโยกตัวเล็กน้อยไหวตามอารมณ์ปรารถนาที่พาลุกโชนขึ้นในกาย

ทุกครั้งที่กายของเขาขยับโยกไหว หญิงสาวในอ้อมแขนก็จะร้องครางอย่างเจ็บปวด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยคราบน้ำตาที่พาลจะรินไหลอย่างไม่หยุดหย่อน มือของคาโลบีบนวดเค้นเรือนอกงามพลางระดมพรมรอยจูบไปทั่วอย่างไม่ลดละ

"พ... พอแล้ว... คาโ...ล..."

เรือนร่างของทั้งคู่ต่างถูกหล่อหลอมด้วยเพลิงแห่งความปรารถนาที่พลางลุกโชนอย่างไม่มีทีท่าว่าจะมอดลง คาโลหอบน้อยๆ หากแต่กายของเขาก็ยังขยับขึ้นลงอยู่อย่างไม่ลดละ สาวน้อยในอ้อมกอดที่ได้แต่หลับตาพริ้มพลางส่งเสียงครางอย่างเจ็บปวด ความเจ็บที่ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลง...

เสียงหอบที่ดังสลับไปกับเสียงเสียดสีของผิวกาย ร่างของทั้งคู่ที่เริ่มลุกโชนด้วยไฟแห่งราคะที่ไม่มีทางมอดลง คาโลเริ่มขยับกายเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อรับรู้ว่าความปรารถนาของตนใกล้จะหายไป เสียงของเฟรินที่ร้องครางเสียงดังอีกครั้งเมื่อคาโลเริ่มเร่งจังหวะอย่างฉาบฉวย

"อ... อ๊า...!!!"

คาโลค่อยๆ ถอนตัวเองออกพร้อมกับของของเหลวที่หลั่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย ผ้าปูที่นอนสะอาดที่ถูกละเลงด้วยคราบเลือดสีเข้มผสมกับเมือกสีขาวขุ่น... คาโลโน้มตัวลงมาพรมจูบเรือนร่างของหญิงสาวในอ้อมแขนอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ...

"จะยิ้มบ้าอะไรของนายอีกฟะ!..." คำด่าที่ราวกับเสียงกระซิบ หากกระนั้นรอยยิ้มของคนเบื้องหน้าก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกหมั่นไส้นัก!

"ฉันเชื่อแล้วว่านายไม่มีอะไรกับโร... นายแค่ให้โรเข้าห้องน้ำเฉยๆ" คาโลยิ้มอีกครั้งก่อนจะจุมพิตลงบนหน้าผากเนียน

"ทีเงี้ยดันเชื่อ!"

"งั้น... ถ้าฉันไม่เชื่อนายจะให้ฉันลองอีกครั้งไหมหล่ะ?" คำพูดแสนยียวนเล่นเอาเฟรินสะดุ้งเฮือก... อีกครั้งหรอ? แค่ครั้งเดียวก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ขืนมีอีกครั้ง... ไม่ต้องได้เดินแหงเลย!!!

"ว่าแต่โรเข้าไปในห้องนายทำไม?" คาโลถามอีกครั้ง ยังไงเขาก็ยังคงสงสัยไม่หายอยู่ดี

"ก็... นั่งเล่นหมากรุกกันอ่ะ ไอ้บ้านั่นไม่ยอมเลิกสักที ฉันจะแกล้งแพ้ก็ไม่ได้ เดี๋ยวมันไม่ยอมไปอ่ะ" เฟรินพูดกลางเอื้อมหยิบผ้าห่มที่ตกลงไปด้านล่างเพื่อมาห่อหุ้มตัว หากแต่มือของคาโลกลับดึงผ้าห่มออกพลางโยนไปยังทิศที่คาดว่าหญิงสาวจะหยิบไม่ได้

"นายจะทำบ้าอะไรอ่ะ?!!!!"

"ก็เห็นหมดแล้ว ยังจะปิดอีกทำไม?" เฟรินถึงกับหน้าแดงเถือกเมื่อได้ยินคำพูดเพียงประโยคเดียว... ก็ใครมันบังคับกันหล่ะ?!!!

ก๊อกๆ...

"ง่า... คาโลฉันคงไม่กวนนายนะ ว่าแต่... นายจะให้ฉันเลิกอาบน้ำได้ยังอ่ะ? ตัวฉันจะเปื่อยหมดแล้วนะ!!!" เสียงของคิลที่ตะโกนดังมาจากห้องน้ำ ทำให้เฟรินถึงกับรู้สึกหมั่นไส้ตงิดๆ

"ไอ้คิลบ้า! ตัวเปื่อยตายไปเลยนั่นแหล่ะดี ช่วยกันก็ไม่ได้ ดูเดะ!! ฉันเจ็บระบมไปทั่วตัวหมดแล้วเห็นไหม??!!!" เสียงตะโกนดังชัดแจ๋วที่บ่งบอกถึงอารมณ์อันแปรปรวนของสาวเจ้า อยู่ในอ้อมกอดคาโลหล่ะพูดไม่เป็นภาษา ทีตอนนี้หล่ะ? ด่าได้ด่าดี เสียงงี้ชัดแจ๋วดังลั่นเชียวนะ

"อ่าวๆ พูดงี้ได้ไงฟะ? ไอ้เรารึอุตส่าห์หลบฉากจะให้คืนดีกันซะหน่อย ดันไม่รู้จักบุญคุณ" เสียงของคิลที่ยังคงตะโกนดังมาจากห้องน้ำ ดูท่า... ถ้าคาโลไม่บอกให้ออกไปมันคงจะอาบน้ำอยู่ในนั้นทั้งชาติ!

"คืนดีบ้านเตี่ยนายดิ มันทำกับฉันแบบนี้เนี้ยนะ!!!"

"อะไร? มันทำอะไรนายงั้นหรอ??..." เสียงที่ดูรู้ดีแต่แกล้งถามอย่างยั่วๆ ทำให้เฟรินถึงกับหน้าแดงจนไม่รู้จะไปหลบที่ไหนได้ ส่วนไอ้เจ้าชายน้ำแข็งก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แถมยังแอบยิ้มแอบขำอีก

ดูเอาเถอะ! ปล่อยให้เรานอนอยู่บนเตียง ผ้าอะไรก็ไม่มีปิดสักผืน จะลุกก็ลุกไม่ได้ เจ็บระบมไปทั่วตัว... โอย...!! ไอ้บ้าๆ ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่า!!!!

สรุป...!! วันนั้นทั้งวันเฟรินต้องนอนนิ่งอยู่บนเตียง ดีนะว่าคาโลยังนึกสงสารเอาผ้าห่มมาปิดให้ ส่วนคิลที่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับร่างที่เปียกโชกอย่างไม่รู้ว่ามันอาบน้ำหรือว่าตกน้ำกันแน่... เหล่าผองเพื่อนที่ต่างก็ถามหาเฟรินกันเกลียว พอรู้ว่าอยู่ที่ห้องของคาโล(กับคิล) เท่านั้นแหล่ะ... ต่างพากันเลิกถามเอาซะดื้อๆ

ส่วนคิล... ที่ได้แต่ปฏิเสธลูกเดียวเกี่ยวกับเหตุการณ์นอกห้องน้ำที่ตนประสบมา ครี๊ด ซีบิล กัส แองจี้ มาทินด้า รวมทั้งสาวหวานอย่างเรนอนก็เข้ามาร่วมกันคะยั้นคะยอถามอยากจะให้เล่า... ก็จะให้เล่ายังไงกัน? เปิดน้ำก็ออกจะซะดังขนาดนั้น แถมยังไม่ได้เห็นอะไรอีกต่างหาก เพราะกลัวว่าไอ้คุณชายน้ำแข็งที่เปลี่ยนตัวเองเป็นภูเขาไฟจะเกิดอารมณ์อยากสร้างประติมากรรมเมื่อไหร่?

และงานนี้... คนที่ได้รับกำไรไปเต็มๆ เห็นจะเป็นคาโลนี่แหล่ะ... เดินอมยิ้มทั้งวันจนคนที่พบเจอต่างพากันเสียวสันหลังวาบไม่รู้เพราะสาเหตุใด? พอนึกถึงใบหน้าของเจ้าหล่อนเมื่ออยู่ในอ้อมแขน ก็อยากที่จะกอดอยู่แบบนั้นไม่ให้ห่างตัว แต่ก็นะ... ไว้แต่งงานกันเมื่อไหร่เถอะ...! จะกอดไว้ไม่ให้ห่างตัวเลยแม้แต่คืนเดียว...!!!!