อวี้เยี่ยนผู้นี้ ขอทำตัวดีกับพวกท่าน!

ในกาลก่อนนั้นสามารถพูดได้ว่า ‘อวี้เยี่ยน’ มีความริษยาต่อน้องสาวต่างมารดาของตน ‘ชิงเหลียน’ อย่างมากมาย นางกลั่นแกล้งผู้เป็นน้องสาวสารพัดอย่างเท่าที่สมองอันโง่งมของนางจะนึกออก นั่นก็เพราะ ‘รักแรก’ ของนาง มีใจปฏิพัทธ์ต่อน้องสาวของนางอย่างลึกซึ้ง

ไม่เพียงแค่รักแรกของนาง... ทว่าบุรุษทั้งหลายล้วนหมายปองน้องสาวต่างมารดาของนางราวกับภมรที่หลงใหลในดอกไม้ นั่นก็เพิ่มความริษยาให้แก่อวี้เยี่ยนไม่แพ้กัน

ความริษยา... ที่ทำให้นางก่อเรื่องร้ายกาจ และได้ถูกทัณฑ์ประหารในเวลาต่อมา

นางสิ้นชีวิตในฤดูหนาวปีที่สิบแปดของชีวิต

ทว่ากลับได้ชีวิตใหม่โดยการย้อนกลับมาในฤดูหนาวปีที่สิบสามของชีวิต

เพราะเหตุใดกัน?

...ก็ได้! ในกาลก่อนยอมรับว่านางเกลียดน้องสาวต่างมารดาของตนเข้าไส้! หากแต่ในตอนนี้เพื่อชีวิตและทรัพสินย์อันน้อยนิดของนาง...

หากน้องสาวผู้น่าชังคนนั้นอยากได้อะไรพี่สาวคนนี้จะประเคนหามาให้แม้นนั่นจะคือเข็มในมหาสมุทร!!

----------------------------------------------------------------------------------------- 

เสียงลมหายใจร้อนวนเวียนอยู่ข้างกายนาง ใบหน้าหล่อเหลาขึ้นสีแดงก่ำ ขบฟันจนกรามขึ้นคมสัน แม้จะเป็นเพราะฤทธิ์กำยาน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าภาพตรงหน้าช่างยั่วยวนคนมองนัก อวี้เยี่ยนกลืนน้ำลาย เขามองมาทางนางอย่างเหม่อลอยและอดกลั้น คล้ายกำลังอดทนต่อฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัด ขณะเดียวกันก็ไม่คิดจะทานทนอีกต่อไป

อวี้เยี่ยนสะดุ้งสุดตัว ยามเมื่อมือแข็งแกร่งรวบตัวนางเข้าไปกอด ร่างอรชรบอบบางขดตัวภายใต้ร่างกำยำสูงใหญ่ ทั้งๆ ที่สมควรรู้สึกปลอดภัย แต่ตอนนี้นางกลับรับรู้ได้ถึงความอันตรายของอ้อมกอดนี้

"ดะ...ได้โปรด ปล่อยข้าก่อน" อวี้เยี่ยนพูดเสียงสั่น นางไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเห็นภาพหลอนใดอยู่ตรงหน้า จึงรวบตัวนางไปกอดเช่นนี้

"ท่านตั้งใจมองดูก่อน!" มือเรียวเล็กบอบบางกอบกุมใบหน้าหล่อเหลาร้อนผ่าวเอาไว้ ริมฝีปากอวบอิ่มพยายามเอ่ยคำพูดให้ร่างสูงครองสติ "ข้าไม่ใช่เฉินชิงเหลียน! ข้าคืออวี้เยี่ยน! หากท่านยังดื้อรั้นต่อไป ท่านจะต้องเสียใจในภายหลัง!"

นัยน์ตาคมปราดมองที่มาของเสียงหวานที่พยายามเรียกร้องให้เขาได้สติ กลิ่นกายของนางหอมรัญจวนยิ่งนัก

เขารับรู้ว่าตนเองโดนฤทธิ์ยาปลุกกำยาน

และรับรู้ด้วยว่าหญิงสาวตรงหน้าคือผู้ใด

"อวี้เยี่ยน..."

"เป็นข้า...!"

ทันใดนั้นเสียงของนางก็ถูกสูบหายไปด้วยริมฝีปากหยักลึกของชายหนุ่ม เขาสอดลิ้นร้อนเข้ามากวาดความหวานภายในริมฝีปากอวบอิ่ม ดูดดึงความชุ่มชื้นจากนาง เรียกร้องอย่างเอาแต่ใจ

"อวี้เยี่ยน..." ยามมองไปยังนัยน์ตาเรียวหงส์ของคุณหนูคนโตตระกูลเฉิน เขายิ่งไม่สามารถต่อต้านได้ แม้จะพยายามอดกลั้นเพียงใดก็ตาม

เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า "ข้าต้องการเพียงเจ้า"

----------------------------------------------------------------------------------------- 

เมื่ออาหารแมวหมด ไรท์เตอร์จึงกลับมาขยันเขียน

เรื่องนี้อาจมีติดเหรียญในช่วงตอนที่ 18 เป็นต้นไป

ได้โปรดทำทานให้ไรท์เตอร์ได้ไปซื้ออาหารแมว

ตัวตอนจะมีประมาณ 40-50 ตอน ลงจบมี Ebook ต่อ

ไว้ใจได้ว่าลงจนจบแน่นอน

ช่องทางติดตามถ้าบักซินลงงานช้า

Twitter : @ARACIN13 (เล่นแท็ก #อวี้เยี่ยนต้องรอด ได้นะ เผื่อใครอยากหวีด)