Keroro Fan Fic

(บรรยาย)

ในเช้าที่มีแต่สีขาวโพลน ต้นไม้ปลิวไสวไปตามลมหนาว แม่นกเตรียมตัวไปหาอาหารแต่รุ่งเช้า เพื่อที่จะไปหาอาหารมาตุนไว้เยอะๆสำหรับหน้าหนาวและให้ความอบอุ่นแก่ลูกๆ ท้องฟ้าวันนี้มจะมึดมนกว่าทุกๆวัน เมฆทั้งหลายจับตัวเป็นก้อนหนา

ฮินาตะ ฟุยูกิ ได้ลืมตาขึ้น เขาไม่รู้เลยว่าเข้าได้ทำอะไรกับผ้าห่มของเขา มันขดตัวม้วนๆเหมือนถูกพันมาเป็นเวลานาน เขาสะลืมสะลือสักพักแล้วหันไปมองนาฬิกา.....

"หวา!"

..........นาฬิกาตอนนี้ 8:30 ซึ่งเวลาเรียนคือ 9:00

แล้วเขาก็ต้องเจ็บช้ำยิ่งกว่าเดิม เมื่อเขาเหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตที่ติดอยู่บนประตู
มันเขียนว่า - ฟุยูกิ พี่เบื่อที่จะเข้ามาปลุกแล้ว ถ้าจะสายก็เชิญสายไปเถอะ จาก พี่สาว -

เขารู้สึกโกรธนิดหน่อย หนอยยย พี่นะพี่... แต่แล้วเขาก็คิดได้ว่า สักวันมันต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้วที่พี่เขาจะต้องเบื่อที่จะมาปลุกเขา
คิดได้ดังนั้น ฟุยูกิจึงรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปโรงเรียนให้ทันยังจะดีกว่า รีบซะจนลืมอะไรบางอย่างไป...

-----------------------------------------------------------
(Fuyuki POV)

และแล้วผมก็สายจนได้ ผมจึงโดนทำโทษให้นั่งคุกเข่าถึอกระเป๋าไว้เหนือหัว แต่ผมไม่เมื่อยหรอกนะ เพราะผมเจอแบบนี้มา
ทุกครั้ง....บ่อย......บ่อยจนชิน แต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือ วิชาที่เรียนอยู่ในห้องนั่นคือวิชาวิทยาศาสตร์ ผมคงพลาดเรื่องน่าสนใจอย่าง
เรื่องลึกลับ เรื่องสัตว์กลายพันธุ์ เรื่องมนุษย์ต่างดาว.......

...................สิบโท......................

เมื่อเช้าเรารีบจนลืมไปอรุณสวัสดิ์สิบโทเลยนี่นา ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ กินข้าวหรือยัง ทำความสะอาดบ้านอยู่หรือเปล่า
จะว่าไปก็ไม่เห็นสิบโทตั้งแต่เช้าแล้ว หรือว่าจะตื่นสาย? หรือว่าสิบโทจะไม่สบาย? เป็นห่วงจัง หรือว่า...

********(ถึงเวลากลับบ้าน)*******

ผมรีบวิ่ง.....วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่คนไม่ชอบออกกำลังกายอย่างผมจะทำได้ ไม่นะ....สิบโท...อย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดนะ....

อย่า...........อย่านะ........ได้โปรด..........

"สะ....สิบโท! ผะ...ผม.....ผมกลับมาแล้ว..!"

เงียบ..............สิ่งที่ผมได้รีบตอนนี้คือความเงียบ....

"สะ.....สิบโท...."

ผมรีบวิ่งลงไปที่ห้องใต้ดิน สิบโท...ฮะๆ สิบโทอาจจะแค่ป่วยก็ได้...สิบโทอาจะแค่ป่วยจริงๆก็ได้ จะกังวลอะไรนักหนา ฮะๆ

ในห้องได้ดินที่แสนสงบ...ไม่มีแม่แต่แสงไฟ หรือเสียงเจี๊ยวจ๊าวของสิบโท.....ไม่ก็เสียงของทามามะ.....

"มะ......ไม่นะ....ไม่จริงน่า...."

สิ่งที่ผมคิดไว้มันถูกทุกอย่าง.......เหมือนมันถูกกำหนดไว้แล้ว...สิบโทได้หายไปแล้ว....
หรือสิบโทถูกเรียกไปเป็นการเร่งด่วน? แล้วทำไมสิบโทไม่บอกผม?
แล้วทำไม? ผมต้องรู้สึกคิดถึงสิบโทขนาดนี้ด้วยนะ.....

----------------------------------------------------
(Keroro POV)

ข้าศึก... มันคือข้าศึกขอรับ ตอนนี้รอบตัวข้าน้อย เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด แต่ละตัวมีสีเลือดแตกต่างกันไป เขี้ยวสีแดงสดนั่น.......
คงจะขย้ำชาวเคโรนไปหลายร้อยชีวิตแล้วหล่ะมั้งขอรับ.....แต่ก็โล่งใจหน่อยที่ข้าน้อยมีขุนศึกอยู่ข้างๆ ทั้งทามามะคุง กิโรโระคุง
คุรูรุคุง แล้วก็โดโรโระคุง ข้าน้อยสูดหายใจเอาลมเย็นๆของหน้าหนาวเข้าไป พยายามคิดถึงความรู้สึกเก่าๆก่อนที่ข้าน้อยจะเข้าสู่สนามรบ....
ท่านฟุยูกิ...ท่านนัทสึมิ.......ข้าน้อย........ข้าน้อยไม่มีอะไรจะต้องกลัวอีกแล้วขอรับ!
(ติดตามตอนต่อไป ^w^)