คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนเสริม แอปเปิ้ลแจ็ค (Rewrite)
ณ ไร่สวีทแอปเปิ้ลเอเคอร์
หลังจากงานเลี้ยงเลิกครอบครัวแอปเปิ้ลได้เดินตรงกลับบ้านทันที (ยกเว้นตัวนึง) ยายสมิธกับแอปเปิ้ลบลูมกำลังช่วยกันทำมื้อเย็นอยู่ในบ้าน ส่วนแอปเปิ้ลแจ็คกำลังเตรียมอุปกรณ์ทำงานสำหรับวันพรุ่งนี้อยู่ที่โรงนาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ
“หนอย~!! ไอ้พี่บ้าน้า~!! ไอ้พี่บ้า!!!จู่ๆก็หายตัวโดยไปไม่บอกกันก่อนเลย!! ค่อยดูเถอะ!!! กลับมาเมื่อไรแม่จะถีบให้จุกจนพูดภาษาเอเควสเทียไม่ออกเลยค่อยดูสิ!!!! =*=” แอปเปิ้ลแจ็คพึมพำเบาๆแล้วจัดเก็บเมล็ดพืชว่างไว้บนชั้นอย่างไม่สบอารมณ์ ห้านาทีผ่านไปเธอก็จัดเมล็ดพืชเสร็จแล้วหยิบใบรายชื่อเมล็ดพืชขึ้นมาเช็คอีกรอบเพื่อความแน่ใจว่าเธอเรียงถูกต้องรึเปล่า
"อืม ครบทุกพันธุ์แล้ว" แอปเปิ้ลแจ็คพยักหน้าอย่างพอใจแล้วเดินออกมาจากโรงนา เธอออกมาพ้นประตูก็เจอกับโพนี่ส่วมผ้าคลุมสีดำ 10 ตัวมายืนดักรอเธออยู่หน้าโรงนา
“หึ!มาได้ถูกจังหวะเลย ฉันกำลังหาที่ระบายอารมณ์อยู่พอดี ^_^*” แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหันหลังไปปิดประตูโรงนาช้าๆด้วยท่าทางสบายๆพร้อมฮำเพลงอย่างอารมณ์ดีขึ้น พวกโพนี่นักฆ่าต่างมองท่าทางสบายๆของแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสีหน้าไม่พอใจเพราะเหมือนกำลังถูกเธอดูถูกยังไงอย่างงั้นแหละ!!!
“รุมมัน!!” โพนี่นักฆ่าตัวที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าชี้ไปที่แอปเปิ้ลแจ็ค พวกนักฆ่าทั้งเก้าตัวพุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คพร้อมกันโดยไม่ลังเล
“ฉันขอหัวเธอเลยละกันน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!”โพนี่นักฆ่าตัวที่อยู่หน้าสุดของกลุ่มมีเสียงคล้ายผู้หญิง สายตาของเธอที่ใต้ผ้าคลุมมองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสายตามั่นใจสุดๆว่าจะจัดการเธอได้แน่ๆ
“พวกนายไม่ต้องเข้ามา ยัยนี้แค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!!!” โพนี่นักฆ่าสาวกระโดดลอยตัวแล้วชักดาบออกมาจากผ้าคลุมเธอยกดาบขึ้นเหนือหัวหมายจะฟันแอปเปิ้ลแจ็ค พวกโพนี่นักฆ่าที่เหลือก็ต่างหยุดวิ่งตามที่โพนี่สาวต้องการแล้วมองอยู่ห่างๆ
“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!” โพนี่นักฆ่าสาวฝาดดาบลงไปโดยเล็งไปที่หัวแอปเปิ้ลแจ็ค แอปเปิ้ลแจ็คปิดประตูสนิทแล้วกดหมวงคาวบอยใบโปรดของเธอลงปิดหน้า
“ลูกที่ 1”
เปรี่ยง!!!
"!!!" พวกโพนี่นักฆ่ามองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงด้วยสีหน้าราวกับเห็นผี บางตัวมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองเพราะโพนี่สาวที่กระโดดลอยอยู่กลางอากาศและกำลังจะฟันดาบใส่แอปเปิ้ลแจ็คเมื่อกี๊หายไปราวกับอากาศธาตุ!!!แอปเปิ้ลแจ็คเงยหน้ามองบนฟ้าด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขและสายตาสะใจสุดๆ
ตุบ!!!
สักพักก็มีเสียงอะไรบ้างอย่างตกลงมาที่พื้นด้านหลังพวกโพนี่นักฆ่า พวกมันไปดูแล้วเจอโพนี่นักฆ่าสาวเมื่อกี๊นอนชักกระตุกตาเหลือกอยู่กับพื้น ที่คางของเธอมีรอยยุบเหมือนถูกอะไรสักอย่างกระแทกเข้าเต็มแรง โพนี่นักฆ่าทั้งเก้ามองโพนี่สาวที่นอนชักอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าตกใจ
“เฮ้ย!? ไม่ใช่เวลามาตกใจ!!” โพนี่นักฆ่าที่น่าจะเป็นผู้ชายตัวหนึ่งได้สติ พอตัวอื่นๆได้ยินเสียงของเขาก็กลับมาได้สติเช่นกันแล้วพากันหยิบอาวุตขึ้นมาชี้แอปเปิ้ลแจ็ค แอปเปิ้ลแจ็คไล่มองพวกนักฆ่าทีละตัวเรียงตามลำดับจนครบด้วยสายตานิ่งๆ เธอล่วงมือเข้าไปในหมวกหยิบนาฬิกาออกมาดู เวลาตอนี้คือ 19 : 10 PM
“อือ อาหารเย็นจะเสร็จอีกประมาณยี่สิบนาทีสินะ? ถ้ารีบจัดการให้ได้สักห้าหรือสิบนาทีก็พอมีเวลาไปเช็คอย่างอื่นต่อ...งั้นใช้ “ไอ้นั้น”เลยล่ะกัน จะได้เสร็จเร็วๆ” แอปเปิ้ลแจ็คเก็บนาฬิกาเข้าไปในหมวกแหละหยิบบางอย่างออกมาสองอัน สองสิ่งที่เธอหยิบออกมาคือสนับข้อมือและสนับข้อเท้า แบบเหล็กแท้
“ยืนโง่อยู่กันทำไม!! รีบจัดการยัยนั้นซะ!!” โพนี่หัวหน้าของพวกนักฆ่าแสดงสีหน้าและท่าทางร้อนรนออกมา พวกโพนี่นักฆ่าต่างมองหัวหน้าตัวเองอย่างงงๆกับท่าทางของหัวหน้า แต่พวกนั้นก็พุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คตามคำสั่งที่ได้รับถึงแม้บางตัวจะยังงงอยู่ก็ตาม
โพนี่นักฆ่าที่เรียกสติเพื่อนๆเมื่อกี๊แทงดาบใส่แอปเปิ้ลแจ็คตัวแรก แอปเปิ้ลแจ็คมองดาบที่กำลังพุ่งมาด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เธอเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายอย่างรวดเร็วแล้วโยนสนับกีบเท้าทั้งสี่ข้างขึ้นไปบนฟ้า เธอยกกีบเท้าหน้าซ้ายขึ้นเหนือศีรษะจากนั้นก็ฟาดลงไปที่ตัวดาบอย่างไม่ลังเล
เพ้ง!! ดาบหักเป็นสองท่อนอย่างง่ายดายโดยที่มือของเธอไม่มีบาดแผลใดๆเลย โพนี่หนุ่มมองดาบของตัวเองอย่างตกใจและไม่อย่างจะเชื่อในสิที่เขาเห็น
“เป็นดาบที่อ่อนจริงๆ ต้นแอปเปิ้ลไม่สิต้นไม้ธรรมดายังแข็งกว่าดาบของนายเลย” แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มด้วยสายตาเบื่อหน่ายโพนี่หนุ่มหันมามองแล้วเห็นท่าไม่ดีเขากำลังจะถอยออกแต่มันก็สายไปซะแล้ว
แอปเปิ้ลแจ็คยกกีบเท้าหน้าซ้ายขึ้นเหนือหัวจากนั้นสนับกีบซ้ายก็ล่วงลงมาสวมกีบเท้าเธอพอดีจากนั้นก็มีเหล็กออกมาจากสนับกีบเท้าค่อยๆคลุมกีบเธอจนคลุมทั้งหมดแล้วเลื่อนกีบซ้ายไปทาบหน้าอกอีกฝ่ายด้วยความเร็วที่มองไม่ทัน โพนี่นักฆ่าหนุ่มหน้าซีดลงเมื่อกีบซ้ายของเธอมาแตะหน้าอกเขา เขาอ่านข้อมูลของแอปเปิ้ลแจ็คมาแล้วรู้ว่าเธอเป็นพวกโจมตีระยะประชิดที่แกร่งที่สุดในหกสหายของเจ้าหญิงทไวไลท์ ถ้าใครถูกเธอแตะหรือเข้าประชิดเมื่อไร....มีแต่เจ็บหนักทุกราย เขาหลับตาลงแน่นสนิทเมื่อรู้ว่าไม่รอดแน่แล้ว
“ลูกที่ 2Shinto shimasu(ทะลวง)” แอปเปิ้ลแจ็คออกแรงดันอกของโพนี่นักฆ่าหนุ่มเบาๆ เบาจนแทบไม่รู้สึกด้วยซ้ำ โพนี่หนุ่มถอยหลังสองสามก้าวตามแรงผลักโดยไม่เกิดอะไรขึ้น เขาลืมตาขึ้นอย่างแปลกใจนิดๆแล้วก้มสำรวจตัวเองปรากฏว่าไม่อะไรเกิดขึ้นหรือมีแผลอะไรเลย
“ฮะ!! ทะลวงบ้าทะลวงบออะไรกัน!! ไม่เห็นจะมีอะ-อึก!!!” โพนี่นักฆ่าหนุ่มยังพูดไม่ทันจบก็โดนบางอย่างกระแทกเข้าที่อกเต็มแรงจนกระเด้นลอยไปชนรั้วบ้านของแอปเปิ้ลแจ็คเต็มๆ โพนี่นักฆ่าตัวอื่นต่างพากันมองไปทิศทางที่โพนี่หนุ่มพึ่งลอยไปเมื่อกี๊ด้วยทึ่งๆแล้วก็หันกลับมามองแอปเปิ้ลแจ็ค
“เอาล่ะ!! ใครจะเป็นตัวต่อไป?” แอปเปิ้ลแจ็คมองไปรอบๆด้วยสายตาท้าทายพร้อมสับกีบเท้าหน้าซ้ายเบาๆ แต่ไม่โพนี่ตัวไหนกล้าพุ่งเข้าหาเธอเลยสักตัว เธอมองพวกนั้นอย่างเซ็งๆ
“ถ้าพวกแกไม่บุกเข้ามา....ฉันเข้าไปหาเองก็ได้!!” แอปเปิ้ลแจ็คพูดจบก็พุ่งตปที่โพนี่นักฆ่าทางซ้ายที่อยู่ใกล้ที่สุด โพนี่ผู้โชคร้ายตัวนั้นก็ไม่คิดหนีแล้วยกอาวุธขึ้นมาเตรียมสู้กับเธอตรงๆซึ่งเป็นความคิดที่........โง่ที่สุด
โพนี่นักฆ่าตัวนี้รอจังหวะที่แอปเปิ้ลแจ็คเข้ามาในระยะของหอกแล้วค่อยโจมตี เธอเข้ามาในระยะของหอกมันก็แทงหอกใส่เธอแบบสุดแรงโดยเล็งไปที่หัวตรงๆแต่ก็เธอใช้กีบเท้าขวาจับหัวหอกไว้ได้ทันก่อนจะถึงหัวอย่างฉิวเฉียด เธอก็หักหัวหอกทิ้งแล้วพุ่งเข้าไปใต้ท้องโพนี่นักฆ่าจากนั้นก็ถีบเต็มแรงจนอีกฝ่ายตัวลอยขึ้นเหนือพื้นเล็กน้อย
เธอกระโดดขึ้นมาตั้งหลักใหม่อย่างรวดเร็วจากนั้นก็หันหลังให้โพนี่นักฆ่าแล้วถีบเท้าหลังคู่เข้าท้องอีกฝ่ายซ้ำอีกครั้งจนได้ยินเสียงกระดูกหักไปสองถึงห้าซีก โพนี่นักฆ่ากระอักเลือดออกมาแล้วลอยลงไปนอนในถังเก็บแอปเปิ้ลอย่างน่าสงสาร
"ลูกที่ 3" แอปเปิ้ลแจ็คพึมพำเบาๆแล้วพุ่งเข้าไปจับโพนี่นักฆ่าทางขวามือโดยไม่ให้ตั้งตัวแล้วเหวี่ยงด้วยความเร็วสูงจากนั้นความเร็วในการหมุ่นก็เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะกลายเป็นพายุขนาดย่อมๆ
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
“ลูกที่ 4!! ไม้ตายประจำตระกูลแอปเปิ้ล!! AppleTornado!!” แอปเปิ้ลแจ็คตะโกนชื่อท่าแล้วหมุ่นไปเลื่อยๆๆจนในที่สุดเธอก็ปล่อยมือทั้งสองข้างปล่อยให้โพนี่นักฆ่าตัวนั้นพุ่งไปชนกับต้นแอปเปิ้ลที่อยู่ในสวนของเธอเข้าอย่างจังจนได้ยินเสียงกระดูกหลังร้าวเล็กน้อย แอปเปิ้ลแจ็คมองผลงานทั้งสองชิ้นของตัวเองอย่างภูมิใจแล้วเเธอหันไปมองตัวถัดไป
“ต่อไปก็แก” เมื่อแอปเปิ้ลแจ็คเลือกเป้าหมายเสร็จ เธอพุ่งเข้าโพนี่นักฆ่าตัวนั้นทันที โพนี่นักฆ่าที่ถูกแอปเปิ้ลแจ็คเลือกเมื่อกี๊ก็พุ่งเข้าหาเธอเช่นกันแอปเปิ้ลปล่อยหมัดออกไปโดยเล็งที่หน้าแต่อีกฝ่ายจับมือของเธอไว้ได้แล้วเตะสวนกลับมาที่สีข้างของเธอ
ตึง!! แอปเปิ้ลแจ็คใช้เท้ากระแทบพื้นจนตัวเธอลอยตัวหลบขาของอีกฝ่ายได้ จากนั้นเธอก็ฝาดขาขวาไปที่คอของโพนี่นักฆ่าอย่างแรงจนได้ยินเสียงกระดูกคอดัง กร๊อบ!! เธอชักมือกลับแล้วเพิ่มแรงขาเข้าไปอีกจนอีกฝ่ายปลิวไปตามแรงขาของเธอ
“ลูกที่ 5” แอปเปิ้ลแจ็คยังค้างอยู่ที่ท่าเตะจากนั้นเธอยกขาขวาที่ค้างไว้ขึ้นจนชี้ฟ้า โพนี่นักฆ่าตัวที่อยู่ใกล้ๆพุ่งมาหาเธอพร้อมกับค้อนยักษ์ขึ้นเหนือหัว
“เละไปซะเถอะ!!!” โพนี่นักฆ่าตัวนั้นฟาดค้อนลงมาสุดแรง แอปเปิ้ลแจ็คยังคงยกขาค้างไว้อย่างนั้นโดยไม่มีท่าทางจะหลบเลยแม้แต่น้อย จนกระทันสนับเท้าที่เธอโยนขึ้นไปก่อนหน้านี้ได้หล่นลงแล้วสวมเข้าเท้าเธอพอดีแล้วเปลี่ยนรูปร่างเหมืทนกับตอนสนับกีบซ้ายกลายเป็นรองเท้าบูทเหล็ก!!เธอก็เอาขาลงแล้วหันหลังให้ค้อนที่กำลังฟาดลงมา
“Butsuhamasumisu (บูทแฮมเมอร์!!!)” แอปเปิ้ลแจ็คใช้เท้าเหล็กถีบไปที่ค้อนยักแบบเต็มแรง เปรี่ยง!! ค้อนยักแตกกระจายเป็นชิ้นๆแล้วเธอก็หันมาหน้ากลับมากจากนั้นก็พุ่งเข้าหาโพนี่นักฆ่า เธอถีบเท้าเหล็กใส่ท้องของมันเข้าอย่างจัง หลังจากถีบไปก็มีลมพุ่งออกมาจากโพนี่นักฆ่าไปที่ต้นแอปเปิ้ลเป็นรูใหญ่เป็นการแสดงถึงพลังทำลายที่มีมากกว่าก่อนหน้านี้นัก
“อุ๊บ!!” โพนี่นักฆ่าเดินถอยหลังพร้อมเอามือกุมท้องด้วยสีหน้าที่แสดงอาการจุกออกมาแบบปิดไม่มิดแล้วล้มลงไป แอปเปิ้ลแจ็คพุ่งหาอีกตัวแล้วยกเท้าซ้ายขึ้นแล้วฟาดลงไปที่หลังหัวของมันอย่างรุงแรงและไร้ปราณี โพนี่นักฆ่าตัวนั้นกระตุกสองสามครั้งแล้วหยุดหมดสติไป
“ลูกที่ 6 - 7” แอปเปิ้ลแจ็คยกเท้าขึ้นหัวของโพนี่นักฆ่าตัวนั้นแล้วหันไปมองพวกที่เหลือที่รวมกัน เธอมองพวกนั้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากพวกที่เธอพึ่งจัดการไปเมื่อกี๊
“ใครจะเข้ามาละ? หรือจะเข้ามาพร้อมกันก็ได้นะ?” แอปเปิ้ลแจ็คยืดขาไปข้างหลังแล้วเธอก็สวมสนับเท้าที่ล่วงลงมาพอดี(อีกครั้ง) เธอสะบัดเท้าสองสามครั้งให้รองเท้าเหล็กเข้าทีแล้วมองพวกนั้นด้วยสายตาท้าทาย
“ฉันจะจัดการเอง” โพนี่นักฆ่าตัวหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มพร้อมดึงผ้าคลุมออก ใต้ผ้าคลุมคือเพกาซัสโพนี่หนุ่มอายุใกล้เคียงแอปเปิ้ลแจ็คผิวสีดำสนิด มีผมและหางสีเขียวเข้ม มีคิวตี้มาร์ครูปกะโหลกไขว้พันผ้าปิดตา เดินตรงมาหาแอปเปิ้ลแจ็ค ที่ไหล่ซ้ายของเขามีเกราะไหล่ที่เชื่อมกับสามกรงเเล็กๆที่พับเก็บอยู่หลังกีบ
“นายไม่ดูหนุ่มไปหน่อยเหรอ? สำหรับอาชีพนักฆ่านะ?”
“หลายๆคนก็เคยบอกผมไว้อย่างงั้น..ก่อนที่พวกเขาจะตายด้วยมือของผม ^-^” โพนี่นักฆ่าหนุ่มยิ้มอย่างมั่นใจแล้วยกกีบขึ้นมาแล้วเลื่อนกรงออกมาด้านหน้าแล้วเปิดประตูกรงออกจากนั้นมีบางอย่างออกมา มันเป็นลูกแก้วสามสีเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ขนาด และมีลวดลายภายในแตกต่างกันออกไป โพนี่นักฆ่าหนุ่มหยิบลูกแก้วขนาดใหญ่สีดำสนิดมีลวดลายรูปคางคาวกางปีกขึ้นมา พอเขาหยิบลูกแก้วลูกแรกขึ้นมาแล้วลูกแก้วที่เหลือก็เลื่อนกลับเข้าไปในกรงจากนั้นกรงก็เลื่อนกลับไปด้านหลัง
“หือ? นั่นมันอะไรนะ??” แอปเปิ้ลแจ็คมองลูกแก้วที่อยู่ในมือของโพนี่นักฆ่าหนุ่มด้วยสายตาสงสัยปนสนใจนิดๆ
“มันเรียกว่า Magic Ball (เมจิกบอล)ครับ” โพนี่หนุ่มยื่นเมจิกบอลออกมาให้แอปเปิ้ลแจ็คเห็นชัดๆ แอปเปิ้ลแจ็คจ้องเมจิกบอลด้วยตาเป็นประกายความสนใจเข้าไปอีก
“ใช้ทำอะไรได้บ้างละ?”
“อีกเดียวคุณก็ได้เห็นแล้วครับ ^-^” โพนี่นักฆ่าหนุ่มหลับตาแล้วยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร แอปเปิ้ลแจ็คมองรอยยิ้มของโพนี่หนุ่มตรงหน้าด้วยความรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ โพนี่หนุ่มยกเมจิกบอลขึ้นเหนือหัวจานั้น
เพ้ง!!ก็ขว้างเมจิกบอลลงพื้นอย่างแรงจนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ แอปเปิ้ลแจ็คมองการกระทำของหมอนั้นอย่างสงสัยเธอมองไปที่ซากของเมจิกบอลแล้วเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อมีควันสีดำลอยดมาจากซากของเมจิกบอลแล้วมันค่อยๆก่อตัวเป็นรูปร่างเหมือนคางคาวแต่ไม่มีตา แอปเปิ้ลแจ็คมองสิ่งที่เหมือนคาวคางนั้นความทึ่งและแปลกใจ
“ยังเร็วไปที่จะแปลกใจนะครับ” โพนี่หนุ่มยังคงยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แอปเปิ้ลแจ็ค เธอยังไม่ทันถามอะไรก็ต้องเอียงตัวหลบเมื่อเจ้าคางคาวพุ่งมาหาเธอด้วยความเร็วสูงแทบมองไม่ทันแต่ก็มีเลือดไหลอออกมาจากแก้มเธอนิดเดียว แอปเปิ้ลแจ็คยกมือขึ้นเช็ดเลือดมี่แก้มแล้วหันไปมองเจ้าคางคาวที่พึ่งพุ่งผ่านเธอไป
'คมมาก! ถ้าโดนตรงๆมีหวังหน้าขาดแน่!!' แอปเปิ้ลแจ็คคิดใจอย่างตกใจนิดๆแล้วรีบก้มตัวหลบเมื่อมันพุ่งกลับมาหาเธออีกครั้งโดยคราวนี้...มันเล็งที่หน้าผาเธอ
‘แถมเร็วมากอึกต่างหาก!!’ แอปเปิ้ลแจ็คคิดในใจอีกครั้งอย่างตกใจไม่หายกับความเร็วของเจ้าคางคาว เธอลุกขึ้นแล้วหันไปมองเจ้าคางคาว คราวนี้มันไม่พุ่งมาจู่โจเธอมันแค่บินอยู่ข้างๆโพนี่หนุ่มเหมือนมันกำลังรอคำสั่งจากเขาอยู่
“แปลกใจใช่มั้ครับ? กับความเร็วของเจ้านี้น่ะ” โพนี่หนุ่มยกกีบขึ้นมาลูบหัวเจ้าคางคาวอย่างเอ็นดู เจ้าคางคาวส่งเสียงครางในลำคออย่างมีความสุขและเคลิ้มที่เขาลูบหัว แอปเปิ้ลแจ็คขยับหมวดให้เข้าทีแล้วจ้องเจ้าคางคาวด้วยสายตาไม่พอใจแต่ต้องยอมรับว่ามันเร็วมากจริงๆจนเกือบจะเจาะรูบนหน้าผาเธอแล้ว.....แต่ก็ยังเร็วไม่เท่าเรนโบว์แดชอยู่ดี
“ต้องขอบอกเลยว่าเจ้าคางคาวนั้นมันก็เร็วจริงๆนั้นแหละ...ถึงมันจะเร็วไม่เท่ายัยทอมบอยเพื่อนฉันก็ตามเถอะนะ”
[ฮัดเช้ย!! ใครนินทาฉันย่ะ!!!by เรนโบว์แดช]
“ก็เจ้านี้ยังอยู่ในขั้นทดลองอยู่ครับ...ก็เลยยังเร็วไม่เท่าพวกเพกาซัส...” โพนี่หนุ่มเงียบไปแล้วหันไปมองเจ้าคางคาวที่ยังเคลิ้มไม่เลิกกับการลูบหัวของเขาด้วยสายตาพอใจนิดๆ แอปเปิ้ลแจ็คมองอีกฝ่ายที่จู่ๆก็เงียบไปด้วยความสงสัย
“แต่อีกไม่นานหรอกครับ เด็กคนนี้จะเร็วเท่า...ไม่สิ!! เร็วเหนือกว่าพวกเพกาซัสด้วยซ้ำ!!! เจ้านี้จะกลายเป็นอาวุธสังหารที่เร็วเหนือกว่าอาวุธชนิดใดในเอเครสเทีย!!!!” โพนี่หนุ่มหันมามองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสายตามุ่งมั่นและสีหน้าชั่วร้ายเขาเลิกลูบหัวเจ้าคางคาวแล้วมันก็ดูมองแอปเปิ้ลแจ็คด้วยท่าทางประสงร้าย ดูเหมือนมันจะรู้ว่าเจ้านายมันต้องการให้มันทำอะไรมันหันไป
“....เฮ้อ” แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มด้วยสายตาเรียบๆแล้วถอนหายใจเบาๆ
“ผมว่าเราเลิกพูดไรสาระแล้วกลับมาสู้กันต่อเถอะ....ครับ!!” โพนี่หนุ่มพูดจบเจ้าคางคาวก็พุ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คโดยไม่ต้องสั่งให้เสียเวลา มันพุ่งเล็งไปที่คอของแอปเปิ้ลแจ็คพร้อมเพิ่มความเร็วขึ้นจนสายตาของโพนี่ธรรมดามองไม่เห็น โพนี่หนุ่มยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะโดยเชื่อว่าต่อให้เป็นเธอ...ก็หลบความเร็วขนาดนั้นไม่พ้นหรอก!!!!
หมับ!!!
“กะ..กะ..โกหกน่า 0-0;;;” โพนี่หนุ่มมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจสุดๆ แอปเปิ้ลแจ็คจับเจ้าคางคาวที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วเกินสายตาธรรมดาจะมองทันด้วยกีบขวาเปล่าๆเพียงข้างเดียวแถมไม่บาดแผลเลยด้วย!! โพนี่หนุ่มไม่ได้สนใจว่ามือเธอจะมีแผลรึเปล่า ที่เขาอย่างรู้คือ....เธอยกมือขึ้นมาจับมันตอนไหน!! มองไม่ทันเลย!!!
“ตอนแรกฉันกะจะปล่อยนายไปเหมือนเพื่อนๆนายอยู่หรอำนะ” แอปเปิ้ลแจ็คพูดด้ยเรียบนิ่งๆขณะก้มหน้าพร้อมค่อยๆบีบเจ้าคางคาวทีละนิดๆ มันส่งเสียงร้องอย่างน่ารำคาญและน่าสงสารพร้อมพยายามดิ้นหนีให้หลุดจากมือของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย
“แต่ถ้าเพื่อปกป้องความสงบสุขของชาวเอเคลสเทีย ฉัน-จะ-กำ-จัด-นาย-ซะ!! =*=” แอปเปิ้ลแจ็คตะโกนพร้อมเงยหน้ามองโพนี่หนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง เปรี่ยง!! เธอกระทืบเท้าหน้าขวาที่จับเจ้าคางคาวไว้ลงพื้นอย่างแรงจนเกิดรอยร้าวที่พื้นเป็นวงกว้างเป็นแสดงว่าที่เธอพูดไปเมื่อกี๊....เธอเอาจริง!!!
“อึก!” โพนี่หนุ่มเห็นสายตากับการกระทำของเธอแล้วก็เสียวสันหลังขึ้นมาพร้อมเขาเดินถอยไปสองก้าวด้วยท่าทางตัวสั่นๆ
“ให้ช่วยมั้ย?” ตัวหนึ่งในสองที่เห็นท่าทางของโพนี่หนุ่มก็รู้แล้วว่าเขากลัว มันทำท่าจะหยิบอาวุธและเดินออกมาจากกลุ่ม
“ไม่ต้อง!! แค่นี้ฉันจัดการเองได้!!!”โพนี่หนุ่มหันมามองหมอนั้นด้วยสายตาไม่พอใจหมอนั้นมองสักพักแล้วเอามือออกจากผ้าคลุมแล้วเดินถอยกลับไปที่เดิม โพนี่หันกลับมามองแอปเปิ้ลแจ็คแล้วหยิบเมจิกบอลลูกต่อไป คราวนี้เขาหยิบขนาดเล็กสีม่วงมีลวดลายรูปไฮดราห้าหัว เพ้ง!! โพนี่หนุ่มปาลงพื้นอย่างไม่รอช้าจากนั้นก็มีควันสีม่วงลอยออกมาเหมือนกับเจ้าคางคาวก่อนหน้านี้ แต่คราวนี้มันมีตาและมีผิวหนังเหมือนไฮดร้าตัวจริง
“ฆ่ายัยนั้นซะ!!” โพนี่หนุ่มไม่มีท่าทางสุภาพอีกแล้วเขาชี้นิ้วไปทางแอปเปิ้ลแจ็คด้วยสายตาอาฆาต ไฮดร้าวิ่งเข้าหาแอปเปิ้ลแจ็คตามคำสั่งของเจ้านาย แอปเปิ้ลแจ็คยืนมองเข้าไฮดราด้วยท่าทางเฉยๆไม่มีท่าทางตกใจหรือหวาดกลัวเมื่อตอนที่เจออีกตัวหนึ่ง*เลยสักนิด มันมายืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยท่าทางมั่นใจมันแล้วมันทั้งห้าหัวต่างอ้าปากพร้อมกันแล้วก็พุ่งจู่โจมเพื่อจะเขมือบเธอซะ
[ในซีซั่น 1 ตอนที่15 by ไรเตอร์]
แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดหลบไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว หัวไฮดร้าทั้งห้ากระแทกพื้นอย่างแรงจนแผ่นดินสะเทือนมันยกขึ้นอย่างเซไปเซมาเหมือนคนเมา เธอเหล่มองมันด้วยท่าทางสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพร้อมฮัมเพลงเบาๆ มันสะบัดหัวไปมาไล่ความมึนงงแล้วมันก็เหวี่ยงหางใส่เธอ แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดหลับหางของไฮดร้าจากนั้นพอหางของมันอยู่ใต้ตัวเธอ เธอทิ่งน้ำหนังตัวแล้วกระทืบเท้าลงที่หางของมันอย่างจัง
“แฮ่*!!!” ไฮดร้าคำรามลั่นอย่างเจ็บปวด มันมองแอปเปิ้ลแจ็คที่ยังยืนอยู่บนหางของมันอย่างโมโห แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มล้อเลียนใส่จากนั้นเธอยกขาหน้าซ้ายแล้วเหยีบหางมันซ้ำอีกครั้งแต่ครั้งเธอเหยีบเบาๆแถมขยี้ให้ด้วยเพื่อเป็นการท้าทาย ไฮดราเห็นท่าทางเธอแล้วมันยิ่งโมโหขึ้นไปอีกหัวของมันพุ่งเพื่อจะเขมือบเธอครั้ง แต่มันทำอย่างนั้นก็เข้าแผนเธอพอดี แอปเปิ้ลแจ็คกระโดดถอยหลังลงพื้นพอดีกับที่ไฮดรากัดหางตัวเอง
[ผมไม่รู้ว่าไฮดราควรใช้เสียงร้องแบบไหนถ้าท่านผู้อ่านท่านใด มีเสียงที่เหมาะกับไฮดรามากกว่าก็กรุณาคอมเม้นต์มาให้หน่อยนะครับ ผมจะแก้ให้ by ไรเตอร์]
“แฮ่!!!!!!!”
“ยังช้าและซื่อบื่อเหมือนเดิมเลยนา~ ไฮดร้าเนี่ย” แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มนิดๆแล้วมองไฮดราด้วยสายตาสะใจ เพราะเธอได้เอาคืนจากคราวนั้นถึงแม้เจ้านี้จะไม่ใช้ตัวที่วิ่งไล่เธอก็เถอะ เธอเอียงคอมองโพนี่หนุ่มที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาโมโหอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“มัวทำอะไรอยู่!!! รีบจัดการยัยนั้นสิ!!!”
“แฮ่!!!!!!” ไฮดร้าที่หายเจ็บหางแล้วก็พุ่งเข้าเธอเหมือนเดิม แอปเปิ้ลแจ็คส่ายหัวอย่างอนาถใจกับความซื่อบื่อและไม่รู้จักเรียนรู้ของมันเธอกำลังจะกระโดดหลบ
หมับ!! แต่เธอต้องชะงักเมื่อจู่ๆมีบางอย่างหรืออะไรไม่รู้มาจับขาทั้งสี่ของเธอไว้แถมยังรัดขาเธอจนแน่นซะด้วย แอปเปิ้ลแจ็คก้มหน้ามองขาตัวเองสิ่งที่จับขาของเธอไว้คือ....มือเล็กๆสีม่วง!?
“มาจากไหนเนี่ย!?” แอปเปิ้ลแจ็คมองมือเล็กๆนั้นด้วยความสงสัยปนตกใจแต่เธอก็สงสัยได้ไม่นาน เปรี่ยง!! แอปเปิ้ลแจ็คถูกหัวของไฮดราหัวหนึ่งชนเข้าอย่างจังมทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกรถม้าชนหรือไม่ก็ตกลงจาก Cloudsdale ลงกระแทกพื้นอย่างไงอย่างงั้นเธอกระเด็นลอยไปชนประตูโรงนาเข้าอย่างจังแล้วมีเสียงดัง โครม!! ดังออกมาจากข้างในโรงนา
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เป็นไงละ!!” โพนี่หนุ่มมองไปที่โรงนาด้วยความสะใจ ไฮดราเห็นว่าแอปเปิ้ลแจ็คไม่เดินออกมามันก็เดินกลับมาหาเจ้านายของมันด้วยท่าทางภูมิใจและมันหวังว่าโพนี่หนุ่มจะชมมันที่สามารถกำจัดศัตรูได้ ไฮดราก้มหัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกับโพนี่หนุ่มเขายกมือลูบหัวมันทุกหัวอย่างชื่นชน
“ทำได้ดีมากๆ ^-^” โพนี่หนุ่มยิ้มอย่างมีความสุขปนสะใจ ไฮดราเคลิ้มไปกับการลูบหัวจนหางของมันเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นมือเล็กๆที่จับขาของแอปเปิ้ลแจ็คไว้เมื่อกี้ไฮดราตัวนี้ถูกดัดแปลงจนสามารถเปลี่ยงหางให้กลายเป็นมือถึงแม้ตอนนี้จะได้แค่สี่มือก็เถอะ
“เราไปรับรางวัลกันดีกว่า” โพนี่หนุ่มหันหลังไปตะโกนบอกพวกโพนี่นักฆ่าทั้งสอง พวกนั้นพยักหน้าแล้วก็เดินกลับไปโดยไม่รอเขาแต่โพนี่หนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาเดินตามพวกนั้นไปทำท่าทางเหมือนผู้ชนะ
ครืด~ แต่โพนี่หนุ่มต้องหยุดชะงักเพราะได้ยินเสียงลากไม้ดังมาจากข้างในโรงนา เขาหันกลับแล้วตาโตอย่างกับเห็นผี แอปเปิ้ลแจ็คเดินออกมาจากข้างในโรงนาอย่างมึนๆจนเกือบล้ม เธอแทบไม่มีบาดเจ็บอะไรยกเว้นที่หัวเธอที่เลือดไหลและขาหน้าซ้ายที่ห้อยต่องแต่งข้างหนึ่ง!!
“ยะ...ยัยนั้นเป็นตัวอะไรกันเนี่ย!!!” โพนี่หนุ่มเห็นสภาพของแอปเปิ้ลแจ็คแล้วเขาไม่อย่างจะเชื่อว่าเธอยังจะลุกขึ้นมาได้อีก เขาก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัวเธอ
“ให้ตายสิ! แขนหักอีกแล้วเหรอ ต้องไปให้ฟลัตเตอร์ชายรักษาให้แล้วสิ” แอปเปิ้ลแจ็คมองแขนตัวเองอย่างเบื่อหน่ายเพราะนี่เป็นครั้งที่สามสิบห้าที่เธอแขนหัก เธอเลิกสนใจแขนตัวเองแล้วหันไปมองโพนี่หนุ่มกับไฮดราด้วยสายตาจริงจัง
“ทำได้แสบมากนะ คราวนี้ฉันจะเอาจริงบ้างละ!!” แอปเปิ้ลแจ็คยกกีบขวาขึ้นเหนือหัว ปิ้ง จากนั้นก็มีแสงสีส้มส่องประกายขึ้นบนฟ้า ฟิ้ว~แล้วพุ่งลงมาจากฟ้าลงมาที่กีบเธอมันคือสนับมือข้างสุดท้าย
แว้ว!! จากนั้นก็เกิดแสงสีส้มสว่างขึ้นมารอบๆตัวแอปเปิ้ลแจ็ค ไม่ใช้แค่ที่เธอเท่านั้น ยังมีแสงสีแดงสว่างอยู่บนฟ้าห่างจากไร่ไปไม่ไกลมากนัก,แสงสีม่วงสว่างมาจากทาง Carousel Boutique และแสงสีฟ้าสว่างมาจากทางร้าน Sugarcube Corner ของมิสซิสคัพเค้กและมิสเตอร์แครอทเค้ก โพนี่หนุ่มตาโตมองแสงสว่างสีส้มตรงหน้าด้วยความรู้สึกตกใจและสับสน
“พะ....พะ...พวกเธอเป็นใครกันแน่!!!”
“อ้าว!? ไม่รู้จักพวกฉันเหรอเหรอ?” แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มผ่านแสงเชิงถามโพนี่หนุ่มส่ายหน้ารั้วๆแบบไม่รู้ แอปเปิ้ลแจ็คถึงกับทำหน้าเหวอกับคำตอบของโพนี่หนุ่ม
“นะ...นี้นายมาฆ่าพวกฉันโดยไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพวกฉันเลยงั้นเหรอ?!”
“เอ่อ...ก็ผมเห็นว่าพวกเธอเป็นแค่โพนี่ที่สวยกับน่ารักธรรมดาและเห็นว่าบางคนมีทักษะต่อสู้ธรรมดาก็เลยเห็นว่ามันเป็นงานง่ายๆที่จะฆ่าพวกเธอก็เลยอ่านแค่ชื่อและทักษะการต่อสู้นอกนั้นไม่ได้อ่านเรื่องพวกเธอเลยซะนิด ^-^;;;;” โพนี่หนุ่มยกมือลูบหลังตัวพร้อมกับยิ้มแหะๆ แอปเปิ้ลแจ็คส่ายหน้าอย่างอนาถใจกับคำตอบของโพนี่หนุ่ม
‘นี้ยังมีโพนี่ที่ยังไม่รู้จักพวกเราเหลืออยู่ในเอเควสเทียอีกเหรอเนี่ย!?’ แอปเปิ้ลแจ็คมองโพนี่หนุ่มอย่างอนาถใจสุดๆแล้วก้มหน้าคิดบางอย่าง โพนี่หนุ่มเห็นแอปเปิ้ลแจ็คหน้าเขาใช้โอกาศนี้ค่อยๆถอยหนีช้าๆ
“งั้นฉันจะบอกให้ว่าฉันเป็นใคร” แอปเปิ้ลแจ็คเงยหน้าขึ้นมาพอดีกับที่โพนี่หนุ่มหันหลังแล้ววิ่งแบบ่คิดชีวิต แสงสีส้มในมือของแอปเปิ้ลแจ็คค่อยๆสว่างน้อยลงจนเห็นถุงมือเหล็กแบบคาวบอยที่หลังมือของถุงมือมีผลึกคริสตัลรูปแอปเปิ้ลมีสีส้มทั้งหมดเป็นลูกและมีสีเขียวเป็นใบ มันคือหนึ่งในผลึกธาตุแห่งความปรองดอง ผลึกแห่งความซื่อสัตย์ (Crystals of Honesty) แอปเปิ้ลแจ็คมองหลังโพนี่หนุ่มที่กำลังวิ่งไปที่เมืองอย่างใจเย็นเธอยืดแขนตรงเพื่อเล็งเป้าจากนั้นเธอดึงแขนกลับมาแล้วตั้งง้างค้างไว้
“จำไว้ด้วยละว่าฉันคือหนึ่งในตัวแทนธาตุแห่งความปรองดอง เป็นตัวแทนธาตุแห่งความซื่อสัตย์ ” แอปเปิ้ลแจ็คยิ้มมุมปากจากนั้นหมัดของเธอก็มีแสงขึ้นมารวมกันจนกลายเป็นรูปหอกแหลมสีส้ม
“Seigo-sei no yari*!!! (หอกแห่งความซื่อสัตย์)” แอปเปิ้ลแจ็คปล่อยหมัดออกไปหอกแสงก็พุ่งออกมาด้วยความเร็วแสง โพนี่หนุ่มมองหอกมาทางเขา
[ผมเปลี่ยนจากภาษาอังกฤษเป็นญี่ปุ่นแทนนะครับ มันดูเท่กว่าเยอะเลย by ไรเตอร์]
“กันไว้!! อย่าให้ไอ้หอกแสงนั้นตามฉันมาได้!!”โพนี่หนุ่มตะโกนสั่งไฮดร้าแล้วรีบวิ่งหนีสุดชีวิต ไฮดรากำลังจะเดินจะงับหอกแสงเพื่อหยุดมันไว้แต่ยังไม่ทันไรก็ถูกหอกแทงทะลุคอไปถึงหลังโดยความเร็วในการพุ่งไม่ลดลงเลย โพนี่หนุ่มเห็นสภาพของไฮดราแล้วก็ผวาด้วยความกลัวแล้ววิ่งหนีออกนอกเมืองไปโดยที่หอกยังคงตามไล่เลิก
“ไม่ว่านายจะไปไหนหรือซ่อนอยู่ที่ไหนก็ตาม หอกแห่งความซื่อสัตย์ก็จะตามนายไปทุกทีทุกเวลาจนกว่านายจะตายแล้วนายก็จะไม่มีวันสร้างเมจิกบอลหรืออาวุธสังหารอะไรได้อีก นั้นคือบทลงโทษที่สาสมกับนาย” แอปเปิ้ลแจ็คมองทิศทางที่โพนี่หนุ่มหนีไปด้วยสายตาจริงจังปนเย็นชา เธอหยิบนาฬิกาออกมาจากหมวดเธอจ้องมันแล้วปรากฏตอนนี้มีนเลยมาสามนาทีแล้ว
“ตายละ!! ไปกินมื้อเย็นสายแล้วเรา!!” แอปเปิ้ลแจ็คนาฬิกาและถอดถุงมือและรองเท้าคาวบอยออกแล้วเก็บเข้าหมวดแล้วเธอทำท่าจะวิ่งไปที่บ้าน แกร็บ!!แต่เธอต้องร้องเสียงหลงเพราะเธอดังเอาขาหน้าซ้ายที่หักลงพื้นอย่างลืมตัว
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขาฉ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!! T0T”แอปเปิ้ลแจ็คนอนกลิ้มไปกลิ้มมาบนพื้นอย่างเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาเล็ด เพ้ง แต่จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างแตกดังมาจากข้างในหมวกของเธอ แอปเปิ้ลแจ็คหยุดกลิ้มแล้วหยิบสิ่งที่แตกออหมาจากหมวก สิ่งที่แตกคือผลึกแห่งความซื่อสัตย์ที่แตกออกเป็นสองซีก แอปเปิ้ลแจ็คเห็นแล้วเธอแทบจะไม่แสดงอาการร้อนรนหรือโวยวายเลยสักนิด
"พังอีกแล้วเหรอ? เฮ้ย ต้องให้ทไวไลท์สร้างให้ใหม่อีกแล้วสิเรา" แอปเปิ้ลแจ็คเก็บผลึกแห่งความซื่อสัตย์เข้าหมวก สาเหตุที่เธอแทบจะไม่ร้อนรนหรืออะไรเลยเพราะผลึกแห่งความซื่อสัตย์ที่เธอถืออยู่นั้นมันเป็นของปลอมที่ทไวไลท์สร้างขึ้นเพื่อชดเชยของแท้ มันมีพลังเกือบเท่าของจริงแต่หน้าเสียดายที่มันพังง่ายเกินไป ส่วนของจริงตอนนี้กลับไปอยู่กับต้นไม้แห่งความปรองดองแล้ว*
[ในซี่ซัน 4 ตอนที่ 2 by ไรเตอร์]
"ว่าแต่เราจะอธิบายเรื่องแขนยังไงให้คุณยายฟังดีละเนื่ย =-=;;"
ความคิดเห็น