Boy & Girl [God of Knight] รักนายผู้ชายขั้นเทพ!
อย่าได้พูดออกมาว่า...เกลียดฉันอีก! ขั้นเทพที่ถอนริมฝีปากตัวเองออกมาอย่างอ้อยอิ่งพูดกระซิบใกล้ๆ กับปากของฉัน ในสมรภูมิความรักใครกันคือผู้เป็นที่หนึ่ง!
ผู้เข้าชมรวม
496
ผู้เข้าชมเดือนนี้
109
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ปล่อยฉัน! อย่ามาจับตัวฉัน!”
“ทำไมฉันจะจับตัวเธอไม่ได้ห๊า!! หรือหน้าแบบฉันลีลาไม่ร้อนแรงพอเท่าพวกมันรึไง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! คนสารเลว!!! ปล่อยฉัน!!!” ฉันกรีดเสียงร้องอย่างหมดความอดทน ความคิดต่ำมาก! คิดได้ยังไงถึงได้พูดออกมาแบบนั้น! เขาทำให้ฉันรู้ซึ้งเลยจริงๆ ว่าการศึกษาไม่ได้พัฒนาจิตใจคนให้สูงขึ้น ทำได้แค่ให้ความรู้! แต่ไม่ได้ให้ความคิด! เขาเป็นคนเก่ง เขาเป็นคนฉลาด เขามีมันสมองที่เป็นเลิศ แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้ความคิดเขาเป็นเลิศตามเลย เขาน่ะไม่ถามเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อกี้เลยสักนิด เขาเห็นแค่ภาพเพียงไม่กี่วินาทีก็ตัดสินทุกอย่างด้วยสายตา ปิดหูปิดตาไม่รับฟังอะไร
คนแบบเขามีดีแค่สมองกับหน้าตาจริงๆ ส่วนจิตใจน่ะเหรอ...ต่ำแบบกู่ไม่กลับ!
“ฉันเกลียด! เกลียดนายที่สุด!!!! อื้อ!”
ขั้นเทพล็อคคางฉันไว้แล้วจับเชิดหน้าให้รับจูบที่แสนดุเดือด หยาบคาย และจาบจ้วงของเขา มันไม่ใช่แค่การประทับแนบชิด แต่เขากลับแทรกลิ้นอุ่นชื้นเขามาราวกับจะกลืนกินเธอ ริมฝีปากร้ายเขาขบเม้มอย่างยั่วเย้า ดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ ลมหายใจร้อนระอุที่หายใจรดใส่กันและกันเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจมน้ำดำดิ่งอยู่ในทะเลลึกจนโผล่หัวขึ้นมาไม่ได้ เขาระดมจูบแบบไม่ยั้งราวกับจะถ่ายทอดความโกรธในตัวเขาให้เธอรู้ ร่างกายแข็งแรงภายใต้เสื้อนักเรียนของเขาบดเบียดชิดแทบไม่มีอากาศลอดผ่าน ความรู้สึกวูบวาบในอกแล่นขึ้นเป็นระลอกจนทำให้เธอกลัว กลัวที่ร่างกายตัวเองเป็นอะไรไม่รู้
ฉันรู้สึกได้เลยว่าเหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านร่างมันทำให้ฉันชาตั้งแต่ใบหน้าจนถึงปลายเท้าจนแข้งขาอ่อนแรง ฉันแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้นแล้วถ้าไม่ได้มืออีกข้างของเขาประคองไว้ ร่างสูงแนบชิดจนไออุ่นจากร่างเขาห่อหุ้มจนร่างฉันร้อน... ร้อนเหมือนอยู่ในทะเลเพลิง
ทุกๆ อย่างที่เขากำลังทำราวกับจะเผาผลาญวิญญาณฉันให้มอดไหม้
“อย่าได้พูดออกมาว่า...เกลียดฉันอีก!”
ขั้นเทพที่ถอนริมฝีปากตัวเองออกมาอย่างอ้อยอิ่งพูดกระซิบใกล้ๆ กับปากของฉัน ก่อนจะก้มมาแตะที่ปากฉันเบาๆ เลียไล้ตรงที่เป็นแผลเลือดออกซะจนฉันรู้สึกร่างกายมันหวิวๆ โหวงวูบในท้อง ความรู้สึกนิ่มนวล สัมผัสที่แผ่วเบา อ่อนโยน เขาผละออกจากปากฉันก่อนจะพูดต่อว่า
“จำเอาไว้!”
เพียะ! เพียะ!
“แล้วก็จำเอาไว้!...ว่าคนอย่างฉันไม่ยอมเสียจูบให้ใครง่ายๆ” ฉันตบเขาสองทีเท่ากับที่เขาจูบฉันสองที เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปากของเขา ใบหน้าขาวทั้งสองข้างขึ้นรอยแดงห้านิ้วเป็นปื้น
ผลงานอื่นๆ ของ Porpaper_writer ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Porpaper_writer
ความคิดเห็น