Boy & Girl [God of Knight] รักนายผู้ชายขั้นเทพ!

 

 

นิยามสุดฮอต


ขั้นเทพ : ผมหล่อ รวย เก่ง ฉลาด และผมรู้ตัวดี 


แม่ทัพ : ผมคิดทุกคำที่พูด แต่ผมไม่พูดทุกคำที่คิด 


เหนือฟ้า : ผมน่ารักและแสนดีที่สุดในกลุ่มแล้วเชื่อผมเถอะ


เปลวเพลิง : อยู่นิ่งๆ ระวังโดนผมขโมยหัวใจไปแบบไม่รู้ตัวนะครับ


เป็นเซียน : ชีวิตฉันมีแต่ที่หนึ่งเท่านั้น ที่สองฉันไม่ชอบ!


เพลินตา : ก็ไม่รู้สินะ แบบว่าคนมันมั่น ทำอะไรก็สวยอ่ะ


ธารา : เราอ่อนหวาน นุ่มนิ่ม แต่อย่าให้โมโหเลย หมัดหนักนะขอบอก


เทวี : นังชะนีทั้งหลายโปรดทราบ! ฉันเริ่ดที่สุดในปฐมพี 

 

สปอย์เบาๆ

God of Knight

 

 “ปล่อยฉัน! อย่ามาจับตัวฉัน!”

“ทำไมฉันจะจับตัวเธอไม่ได้ห๊า!! หรือหน้าแบบฉันลีลาไม่ร้อนแรงพอเท่าพวกมันรึไง”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! คนสารเลว!!! ปล่อยฉัน!!!” ฉันกรีดเสียงร้องอย่างหมดความอดทน ความคิดต่ำมาก! คิดได้ยังไงถึงได้พูดออกมาแบบนั้น! เขาทำให้ฉันรู้ซึ้งเลยจริงๆ ว่าการศึกษาไม่ได้พัฒนาจิตใจคนให้สูงขึ้น ทำได้แค่ให้ความรู้! แต่ไม่ได้ให้ความคิด! เขาเป็นคนเก่ง เขาเป็นคนฉลาด เขามีมันสมองที่เป็นเลิศ แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้ความคิดเขาเป็นเลิศตามเลย เขาน่ะไม่ถามเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อกี้เลยสักนิด เขาเห็นแค่ภาพเพียงไม่กี่วินาทีก็ตัดสินทุกอย่างด้วยสายตา ปิดหูปิดตาไม่รับฟังอะไร

คนแบบเขามีดีแค่สมองกับหน้าตาจริงๆ ส่วนจิตใจน่ะเหรอ...ต่ำแบบกู่ไม่กลับ!

“ฉันเกลียด! เกลียดนายที่สุด!!!! อื้อ!”

ขั้นเทพล็อคคางฉันไว้แล้วจับเชิดหน้าให้รับจูบที่แสนดุเดือด หยาบคาย และจาบจ้วงของเขา มันไม่ใช่แค่การประทับแนบชิด แต่เขากลับแทรกลิ้นอุ่นชื้นเขามาราวกับจะกลืนกินเธอ ริมฝีปากร้ายเขาขบเม้มอย่างยั่วเย้า ดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ ลมหายใจร้อนระอุที่หายใจรดใส่กันและกันเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจมน้ำดำดิ่งอยู่ในทะเลลึกจนโผล่หัวขึ้นมาไม่ได้ เขาระดมจูบแบบไม่ยั้งราวกับจะถ่ายทอดความโกรธในตัวเขาให้เธอรู้ ร่างกายแข็งแรงภายใต้เสื้อนักเรียนของเขาบดเบียดชิดแทบไม่มีอากาศลอดผ่าน ความรู้สึกวูบวาบในอกแล่นขึ้นเป็นระลอกจนทำให้เธอกลัว กลัวที่ร่างกายตัวเองเป็นอะไรไม่รู้

ฉันรู้สึกได้เลยว่าเหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านร่างมันทำให้ฉันชาตั้งแต่ใบหน้าจนถึงปลายเท้าจนแข้งขาอ่อนแรง ฉันแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้นแล้วถ้าไม่ได้มืออีกข้างของเขาประคองไว้ ร่างสูงแนบชิดจนไออุ่นจากร่างเขาห่อหุ้มจนร่างฉันร้อน... ร้อนเหมือนอยู่ในทะเลเพลิง

ทุกๆ อย่างที่เขากำลังทำราวกับจะเผาผลาญวิญญาณฉันให้มอดไหม้

“อย่าได้พูดออกมาว่า...เกลียดฉันอีก!”

ขั้นเทพที่ถอนริมฝีปากตัวเองออกมาอย่างอ้อยอิ่งพูดกระซิบใกล้ๆ กับปากของฉัน ก่อนจะก้มมาแตะที่ปากฉันเบาๆ เลียไล้ตรงที่เป็นแผลเลือดออกซะจนฉันรู้สึกร่างกายมันหวิวๆ โหวงวูบในท้อง ความรู้สึกนิ่มนวล สัมผัสที่แผ่วเบา อ่อนโยน เขาผละออกจากปากฉันก่อนจะพูดต่อว่า

“จำเอาไว้!”

เพียะ! เพียะ!

“แล้วก็จำเอาไว้!...ว่าคนอย่างฉันไม่ยอมเสียจูบให้ใครง่ายๆ” ฉันตบเขาสองทีเท่ากับที่เขาจูบฉันสองที เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปากของเขา ใบหน้าขาวทั้งสองข้างขึ้นรอยแดงห้านิ้วเป็นปื้น 

สวัสดีนักอ่านทุกท่านนะ 
แนะนำตัวไรเตอร์ก่อนเลย ชื่อ โอปอ 
นิยายเรื่องนี้ก็ออกแนว คู่กัด คนเก่งปะทะคนเก่ง
รักหวานๆ ปนฮานิดๆ ดราม่าแทบไม่มี
หรือมีก็คงน้อยมากจนแทบไม่รู้สึก
คือแบบไรเตอร์ไมชอบดราม่าอ่ะ ฟีลมันเข้าไม่ถึงจริงๆ 
แต่ใจจริงแล้วก็อยากเขียนนะ 555 


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นดีๆ นะ
ขอเบาๆ แค่นี้แหละ
ถ้าพิมพ์ผิดโปรดแจ้งได้ในทันที เราจะได้แก้

ขอบคุณ รักๆ :)

opoceleste
28/1/57



คำเตือน!
ขั้นเทพไม่ชอบยิ้มกว้างๆ หากแต่ชอบแสยะยิ้ม
ระวังไว้เลย เมื่อไหร่ที่คุณเห็นขั้นเทพยิ้ม หัวใจคุณจะวายแน่!

แบนเนอร์นิยาย






ขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีผู้สนับสนุนนิยาย 









 

GMinor!