Love Warp รักวิปริต #Yugjae #got7 #วิปริตยจ

Intro.

"เจ้าหมายูคของแม่ ครั้งนี้ก็ทำได้ดีอีกแล้วนะจ๊ะ แม่ภูมิใจในตัวลูกมากเลย"

"ขอบคุณครับคุณแม่" เด็กหนุ่มตัวสูงยิ้มหวานออดอ้อนคนเป็นแม่ ที่เอ่ยปากชมเขาไม่หยุด เนื่องจากผลสอบที่ประกาศออกมาหลังสอบกลางภาคเป็นที่น่าชื่นชม

ตึก ตึก

          ชายหนุ่มผิวขาวร่างบาง เดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน เขามาทันได้เห็นตอนที่คุณแม่เอ่ยปากชมลูกชายคนเล็กไม่หยุด ความจริงเขาไม่ได้พึ่งลงมา แต่เขายืนมองอยู่ตรงขั้นบันไดมานานแล้วแต่ไม่มีใครสังเกตุเห็น

"อ้าว ยองแจลูกลงมาพอดีเลย มาทานข้าวกันเร็ว" ผู้เป็นแม่เอ่ยปากชวนลูกชายคนโตมาทานอาหารค่ำด้วยกัน

"ครับ" ตอบออกไปสั้นๆ แล้วเดินผ่านร่างของน้องชายตัวสูงไปอย่างไม่สนใจใยดี

"ยองแจ ผมสอบได้คะแนนเต็มหละ เก่งมั๊ยฮะ ชมผมหน่อยสิ ชมผมหน่อยฮะ" น้องชายตัวโตกระโจนตัวออกจากเก้าอี้โถมตัวใส่เขาเต็มแรง พร้อมกับชูกระดาษผลคะแนนมาแทบจะทิ่มหน้าพี่ชาย

ยองแจปรายตามองด้วยความรำคาญ

"ไปไกลๆ ฉันจะกินข้าว" พูดออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่คนที่โดนตึงใส่กลับยิ้มร่าแถมขยับเก้าอี้มานั่งข้างๆเขาแทบจะเกยตัก

"กินข้าว กินข้าวฮะ ยองแจมาผมป้อนนะ" ไม่พูดเปล่ายูคคอมยังถือวิสาสะตักอาหารจ่อไปที่ปากของพี่ชาย

"พี่น้องคู่นี้รักใคร่กันแบบนี้แม่ก็หายห่วง น่ารักกันจริงๆเลย" คุณแม่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเด็กหนุ่มทั้งคู่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเอ็นดู

          ยองแจกรอกตามองบนอย่างเสียไม่ได้ แม่พูดมาแบบนี้ก็คงต้องจำใจต้องอ้าปากงับอาหารคำโตที่จ่อรอที่กลีบปากสวย พร้อมกับส่งสายตาดุน้องชายตัวโตให้หยุดการกระทำที่แสนน่ารำคาญนั่นซักที

          ยูคคอมจากที่เห็นสายตาของพี่ชายแสนรักก็เข้าใจทันทีว่าต้องการให้หยุด จากนั้นทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารจนอิ่ม

"เอาหล่ะเด็กๆ แม่ต้องขอตัวไปพักผ่อนแล้วนะจ๊ะ อยู่บ้านกันสองคนดูแลกันดีๆนะลูกระหว่างที่แม่ไม่อยู่"

"ครับ/ครับคุณแม่" ลูกชายสองคนรับคำพร้อมกัน

"โอเคดีมาก อาหารแม่ทำตุนไว้ให้แล้วบางส่วน ทยอยเอามาอุ่นกินกันนะ หรือถ้าขาดเหลืออะไรก็สั่งอาหารหรือไม่ก็ไปทานข้างนอกนะ" หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยทวนรายการต่างๆรอบสุดท้ายก่อนจะต้องบินไปทำงานต่างประเทศเหมือนทุกครั้ง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง

#yugjae

          หลังจากลับตาคนเป็นแม่ไปแล้วยูคยอมก็กระโจนเข้าใส่พี่ชายอีกครั้งทันที

"ยองแจ คิดถึงจังเลยฮะ" เอ่ยออกมาพร้อมกับดึงพี่ชายขึ้นมานั่งบนตักใช้สันจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวดอมดมฟ้อนเฟ้นเนื้อขาวนุ่มที่หอมหวานเหมือนไม่ได้พบเจอกันมาเป็นแรมปี

ยองแจสะบัดตัวจนหลุด ลุกขึ้นยืนแล้วผลักน้องชายร่วมสายเลือดให้ถอยห่าง

"เจ้าโง่ เลิกทำแบบนี้ซักทีฉันไม่ใช่ตุ๊กตาของแกนะ" พูดเสร็จก็เดินหนีขึ้นไปบนห้องนอนอย่างหัวเสีย ยูคยอมรีบวิ่งตามพี่ชายไปติดๆ

"ยองแจ วันนี้นอนด้วยนะฮะ นะ นะ"

"ไม่! ห้องแกไม่มีให้นอนรึไง" ยองแจเอ่ยเสียงเรียบ

"แต่ผมอยากนอนกับพี่ อยากนอนกับยองแจ ฮึก" ยูคยอมเริ่มงอแง ร้องไห้ฟูมฟายออกมาเหมือนโดนทิ้งก็ไม่ปาน

"เห้อออ หยุดร้องได้เเล้วเจ้าโง่ อยากนอนก็ไปอาบน้ำให้เรียบร้อย"

"จริงนะ เย้ รักยองแจที่สุดเลย" พูดจบก็อุ้มร่างบางของพี่ชายเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี

"ทำไรเนี่ยปล่อยฉันลงนะ" ยองแจโวยวายเมื่อโดนน้องชายอุ้มจนตัวลอยเข้าห้องน้ำมา

"อาบน้ำไงฮะ ผมอยากอาบน้ำกับพี่" ยูคยอมพูด้วยน้ำเสียงชวนสยิวแถมมองยองแจด้วยสายตาหยาดเยิ้มจนยองแจนึกหวั่นใจ

"ปล่อยฉันลงเจ้าโง่ ปล่อยก่อน บอกให้ปล่อยยังไงเล่า!" ยองแจดีดดิ้นสุดกำลังแต่ก็ไม่สามารถทำให้ยูคยอมปล่อยเขาลงได้

          ชายหนุ่มตัวสูงใหญ่อุ้มพี่ชายตัวน้อยเข้ามาถึงเค้าเตอร์หน้ากระจกก่อนจะวางพี่ชายลงและกักตัวไว้ในอ้อมแขน พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใช้สายตาคมโลมเลียจาบจ้วง

"พี่ครับ ผมอยาก"

✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️

เปิดเรื่องใหม่(อีกแล้ว)จ้า ไม่รู้ว่าจะใช้ชื่อเรื่องอะไร แต่เรื่องนี้บอกเลยโรคจิตวิปริตสุดๆถูกใจอีช้อยนัก 555555 เปิดมาเพื่อจะดองต่อจ้าลงมาให้อยากแล้วก็จากไป บรัย อิอิ

ด้วยรัก

จากไรท์เตอร์โรคจิตคนหนึ่ง