เบิกตา

เนื้อเรื่อง

เช้าวันจันทร์ กับ ป้าทำความสะอาดหอ
ฉันชอบสังเกตคน และก็มีโลกส่วนตัวสูงเล็กน้อย บ่อยครั้งที่จะตัดสินคนจากพฤติกรรมของคนเหล่านั้น

เช้าวันจันทร์วันเดิมๆ กับการแหกขี้หูขี้ตาตื่นมาอาบน้ำและรีดเสื้อผ้าที่ใส่แล้วเมื่อวานจากนั้นก้อเอาถ้วยใส่มาม่าเพื่อไปใส่น้ำร้อนที่มุมสุดทางเดินใกล้ๆห้อง

ตามปกติ ..แต่บริเวณทางเดินชั้น4ไม่เหมือนเดิม มันเต็มไปด้วยเศษขยะ กับเศษผม ธรรมดาของหอหญิง ทุกคนเดินผ่านไปไม่สนใจเศษขยะกองเกือบเท่าผ้าห่มยังไงยังงั้น ฉันก็มองมันด้วยความรู้สึกหลายอย่าง
1.คนที่ทำมันเป็นใครกันนะห้องไหน
2.เราจะเก็บมันดีมั้ยเอ๊ะ ถ้าเราเก็บเค้าจะหาว่าเป็นของห้องเรารึปล่าว

ยืนครุ่นคิด และมองดูกองขยะราวกับงานศิลปะมุมมืดแห่งอารยสังคมอยู่นาน

ทันทีทันใดมีคนเดินผ่านตัวฉันไปอย่างช้าๆ ฉันจึงเบนตัวหลบเสี้ยววินาที เสื้อสีฟ้าปักลายบ่งบอกถึงยูนิฟอร์มของแก๊งทำความสะอาดประจำหอ
-ป้าทำความสะอาดนั่นเอง-
เราไม่รุ้ว่าเค้าอายุเท่าไร ไม่ได้รู้จักมักจี่กันเป็นการส่วนตัว ไม่ได้พูดคุยกันเท่าที่ควร ตั้งแต่อยู่หอมาเคยคุยกับป้า อยู่ไม่กี่ประโยค "แอบหน่อยค่ะ"กับ"ขอข้ามไปหน่อยค่ะ(ยามที่ป้าถูพื้น)"เท่านั้น

ทันทีทันใดที่ป้าทำความสะอาดมองไปที่พื้นทางเดิน อันแสนรก เหมือนมีบรรยากาศมาคุมาโอบคลุมชั้น4
"โว๊ะ โหย ไรวะนี่" ป้าตะโกนเสียงดังพร้อมกับหยิบไม้กวาดปาใส่กองขยะ
"..." ฉันยืนนิ่งเงียบ พร้อมกับมองปฎิกริยาของป้ากับกองขยะเจ้าปัญหา
"ทำไมไม่เก็บวะ *+#@//**-"และอีกหลายสิบประโยคด้วยสำเนียงบ้านเกิด


ป้าทำความสะอาด กับ กองขยะ ทำไมป้าต้องแสดงท่าทางอย่างนั้นด้วย ตอนนั้นฉันรุ้สึกว่าป้าคนนี่นิสัยช่างไม่ดีเอาซะเลย เค้ามีสิทธ์อะไรกันนะที่มาตะโกนให้คนในหอเสียสุขภาพจิตเช่นนี้ ถึงแม้ไอ่เรื่องกองขยะมันจะน่าโมโหก็จริง แต่มันก็เป็นหน้าที่ของป้าไม่ใช่หรือไง
พลันก็คิดได้เล็กน้อยว่าป้าอาจจะมาพาลใส่เราก็เป็นได้ จึงรีบเอาถ้วยมาม่ารสต้มยำเจไปใส่น้ำร้อนเพื่อหาทางรอด
"....." เสียงป้าเงียบไปแล้ว
ฉันใช้หางตา มองดูเงาสีฟ้าลางๆ พบว่าป้ากำลังหันมาทางนี้ และเคลื่อนตัวมาทางฉันอย่างช้าๆ

ป้าจะทำอะไร ในสภาวะทางอารมณ์บูดตึงเช่นนี้
1.ตะโกนด่าฉัน เพราะไม่มีใครให้ด่า อาจจะเพราะ เบื่อด่ากับกองขยะ
2.ถามฉันว่า "กองขยะนี้มาจากห้องใครฮึ" ด้วยเสียงที่ขุ่นเคือง
3.ป้าอาจจะโมโหจนคลั่งใช้ไม้กวาดตีฉัน เพื่อระบายอารมณ์
หรือ4.ป้าจะมาทำความจะอาดตรงตู้ทำน้ำร้อน
คุณเลือกข้อไหนล่ะ?

ตึก ๆ ๆ ป้าเดินมาประชิดตัวฉัน พร้อมกับไม้กวาด (สงสัยเราคงจะโดนข้อ 2.) พร้อมกับพูดว่า

"กินอะไรจ๊ะ" .....ด้วยเสียงหวานราวกับนางฟ้า . . . . . .ฉันหัวตื้อไป3วินาทีแล้วนึกขึ้นได้ว่า ต้องตอบบทสนทนาตรงหน้านี้แล้ว
"อ๋อมาม่าจ๊ะ" ฉันตอบออกไป รู้สึกตัวเองว่าเสียงเบากว่าปกติเล็กน้อย
"ป้าก้อกินมาม่า กินได้ทุกวัน เนอะ" ป้าถามให้ออกความเห็น
"ค่ะ"

นี่ เรามองป้าในแง่ลบเกินไปรึปล่าวนะ ความจริงแล้ว บุคคลที่นิสัยไม่ดีไม่ใช่ป้าทำความสะอาด แต่มันเราเองตังหากล่ะ ไม่ทันที่เราจะรู้จักป้า เราก็มองเค้าในแง่ลบเพียงเพราะเค้าตะโกนด่ากองขยะด้วยอารมณ์บูดเคือง เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง เหตุการณ์วันจันทร์ทำให้ฉันคิดได้ว่า
บางทีพฤติกรรมที่เราเห็น ในสังคมเนี่ย อาจจะไม่ใช่อะไรทั้งหมดในความเป็นตัวตันของคนคนนั้น
ป้าทำความสะอาดอาจไม่ได้ร้ายกาจอย่างที่เราเห็น เพื่อนอาจไม่ได้นิสัยไม่ดีอย่างที่เราคิด หรือ พ่อกับแม่ก็อาจไม่ได้ ชอบขัดเราเพราะท่านอยากทำบ่อยครั้งที่ เราถืออารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่

แล้วตัดสินคนคนนึง เพียงมองคนคนนั้นจากภายนอก ทุกคนล้วนมีดีซักเรื่อง ดังนั้นเวลาจะด่าใครว่าเลว ขอให้นึกตรองดูว่า
เค้าก็ไม่ได้เลวทุกเรื่อง

จริงมั้ย?