ความคิดของเด็กหนุ่ม

เนื้อเรื่อง

เฮ้อออออออออออออ.... เสียงถอนหายใจของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ยังมองไม่เห็นเส้นทางชีวิตของตัวเองที่แน่นอนเลย....ดังขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆห้องหนึ่ง ทำไมเวลาช่างเดินผ่านไปอย่างรวดเร็วจังนะ ? เขาคิด ที่เด็กหนุ่มคนนี้ตั้งคำถามกับตัวเองแบบนี้ก็เพราะว่า เขารู้สึกว่าตัวเองยังหาสาระอะไรให้กับชีวิตตัวเองไม่ได้เลย ทุกๆวันชีวิตของเขาก็ช่างน่าเบื่อเสียเหลือเกิน ไม่มีเรื่องราวอะไรที่น่าจดจำสักเท่าไหร่เลย มีแต่กิน นอน เที่ยว บ่อยครั้งที่เด็กหนุ่มคนนี้ชอบคิดว่าตัวเขาเองมีข้อด้อยหลายๆอย่างในตัวเอง อาจจะเป็นเพราะว่า เขาชอบมองอะไรที่สูงเกินไปในบางครั้งหลายๆครั้งเขาก็ชอบคิดเช่นนี้ แต่จนบัดนี้ก็ตามเถอะ เขาก็ยังตอบคำถามให้กับตัวเขาเองไม่ได้เลยว่า อะไรคือข้อด้อยของตัวเขาเอง....แต่ ณ ตอนนี้เด็กหนุ่มคนนั้นก็ยังต้องมีเรื่องให้เขาคิดอีกมากมายหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนที่ขณะนี้ก็ใกล้เวลาสอบเข้ามาทุกทีแต่ตัวเขาเองยังไม่เริ่มอ่านหนังสือเลย หรือแม้แต่เรื่องของความรัก...

ปัจจุบันเด็กหนุ่มคนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะเกษตรศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ หลายๆคนอยากรู้ว่าทำไมเขาจึงเลือกเรียนในคณะนี้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะถามเขาว่าทำไมเขาจึงเลือกเรียนคณะนี้ เพราะว่าตัวเขาเองก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ทั้งๆที่บ้านเขาก็อยู่ในเมืองกรุงโน่นแนะ แต่ทำไมถึงมาเรียนไกลเสียขนาดนี้ ทำไมน้า...เด็กหนุ่มคิด ตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เขาก็มีความรู้สึกว่าชีวิตของตัวเขาเองมีความเป็นอิสระมากขึ้น ไม่มีพ่อแม่คอยจับตามอง แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรออกนอกลู่นอกทางสักที หรืออาจจะมีในบางครั้ง? แต่มีอยู่ปัญหาหนึ่งซึ่งเป็นความคิดที่อยู่ดีๆมันก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองของเขา หลายๆครั้งตัวเขาเองก็พยายามทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่เมื่อหัวสมองว่างทีไรความคิดนี้ก็จะผุดขึ้นมาอีกทุกทีไป เช่นในขณะนี้ เขากำลังคิดว่าเขาจะเลือกใครดี? ระหว่างคนสองคนที่มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หรืออาจจะมีอะไรที่เหมือนกันก็ได้ที่เขาเองก็ไม่สามารถรู้ได้ แต่สิ่งที่เด็กหนุ่มคนนี้รับรู้ในสิ่งที่ 2 คนนี้มีความเหมือนกันอย่างหนึ่งก็คือ เธอทั้ง 2 คน ทำให้เขาหลงรักเข้าแล้วสินะ......

เธอคนแรกเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างไม่สูงมากนักแต่ก็ไม่เตี้ยจนเกินไป เป็นคนผิวคล้ำ บ้านของเธออยู่จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือเนี่ยแหละ เธอเรียนอยู่ชั้นปีที่1 คณะพยาบาลศาสตร์ แต่อะไรเล่าที่ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ตกหลุมรักเธอ ไม่รู้เหมือนกันสินะ เด็กหนุ่มตอบ แต่ที่เด็กหนุ่มคนนี้รู้จักกับเธอได้ก็เพราะว่า มีอยู่วันหนึ่งที่ทั้งเขาและเธอใจตรงกัน ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องพิพิธภัณฑ์ของภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ ต่างคนก็ต่างเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องที่ไม่ใหญ่มากนัก สักครู่ก็มีอาจารย์ท่านหนึ่งเดินเข้ามาภายในห้องแล้วพุดอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งตอนนี้เด็กหนุ่มคนนี้เองก็ยังจำไม่ได้ แต่คำพูดที่ว่านั้นทำให้ทั้งเขาและเธอหันมามองหน้ากันแล้วก็หัวเราะออกมา ด้วยความที่เด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนที่อัธยาสัยดี เขาก็เลยชวนเด็กสาวคนนั้นคุย แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป แต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็จำชื่อเธอและรหัสประจำตัวของเธอที่แขวนอยู่ที่คอเธอได้....แป้ง 111.... คืนนั้นเด็กหนุ่มคนนี้พยายามนึกหน้าของเธอเพื่อไม่ให้ลืมเธอ แต่ก็ไม่รู้อะไรเป็นใจอีกเช่นกัน หลังจากวันนั้นได้ไม่นานทางมหาวิทยาลัยได้จัดกิจกรรมรับน้องรวม ซึ่งในตอนเช้านักศึกษาชั้นปีที่1 ทุกคนจะมาทำบุญ-ตักบาตรร่วมกันที่ศาลาธรรม ขณะที่เด็กหนุ่มคนนี้กำลังยืนรอเพื่อใส่บาตรอยู่ดีๆสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นใบหน้าของหญิงสาวผู้หนึ่ง ซึ่งเขาเองคุ้นหน้ามากๆ เธอนั่นเอง เด็กหนุ่มคิด..และเมื่อถึงชั่วโมงเรียนเขาก็เพิ่งรู้อีกเช่นเดียวกันว่า เธอผู้นั่นเรียนห้องเดียวกันกับเขา หลายๆครั้งที่เด็กหนุ่มคนนี้พยายามเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ และในที่สุดทั้งคู่ก็สนิทสนมกันแต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็ยังเก็บความในใจเอาไว้โดยไม่เปิดเผยให้เธอผู้นั้นรู้...

....โอย..เบื่อจังโว้ย เด็กหนุ่มตะโกนออกมาเมื่อเขามองนาฬิกา แล้วทำให้เขารู้ว่าเขาจะต้องไปเรียนวิชาที่เขาเกลียดทีสุดอีกแล้ว นั่นก็คือวิชาภาษาอังกฤษ วันนี้เป็นวันที่ทุกๆคนจะต้องออกไปนำเสนอผลงานหน้าห้อง ซึ่งเด็กหนุ่มเองก็ยังไม่พร้อมสักเท่าไหร่กับภารกิจนี้ คนแล้วคนเล่าผ่านไป...ในที่สุดก็มาถึงคิวของเขาที่จะต้องออกไป เขาเกร็งมากและแล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี เด็กหนุ่มคนนี้ถอนหายใจ..เฮ้ออออ...แต่คนต่อไปที่จะต้องออกไปต่อจากเขาก็คือหญิงสาวผู้หนึ่ง รูปร่างของเธอนั้นก็สูงกำลังพอดี ผิวคล้ำเนียน หน้าตาเธอก็น่ารักดีในสายตาของเด็กหนุ่ม แต่สิ่งที่ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้สะดุดก็คือ เธอแนะนำตัวเองว่าเธอมาจากโรงเรียนบดินเดชา สิงห์เสนี เด็กหนุ่มนึกขึ้นมาในใจว่า ในห้องนี้ไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียวที่เป็นเด็กต่างถิ่น หลังจากหมดเวลา เด็กหนุ่มรีบเก็บข้าวของของตัวเองลงในย่ามใบเลอะๆใบหนึ่ง แล้วก็วิ่งตามเธอออกไป เด็กหนุ่มก็ถามว่าเธอมาจากรุงเทพหรอ เธอผู้นั้นก็ตอบว่าใช่ เธอบอกว่าเธอชื่อส้ม เรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 คณะเทคนิคการแพทย์ แล้วทั้งสองก็แลกเบอร์โทรศัพท์กัน ก่อนที่ทั้งสองคนจะแยกกัน เด็กหนุ่มก็ถามได้ถามส้มว่า วันหยุดนี้จะกลับบ้านหรือป่าว ส้มก็ตอบว่ากลับดิแล้วเธอก็ชวนเด็กหนุ่มคนนี้ว่ากลับด้วยกันดิ เด็กหนุ่มนึกในใจ มาชวนอะไรเอาตอนนี้ เพราะทั้งเธอและเขาก็ต่างจองตั๋วเครื่องบินไปเสียแล้ว ไว้โอกาสหน้าล่ะกัน เด็กหนุ่มตอบในใจ แล้วทั้งคู่ก็ต่างเดินแยกกันไป ทุกๆครั้งที่ถึงชั่วโมงเรียนภาษาอังกฤษเมื่อทั้งคู่เจอหน้ากันก็จะยักคิ้วให้กันและอาจจะมีคำพูดตามออกมาอีกเล็กน้อย หลักจากนั้นไม่นานไม่รู้อะไรดลใจให้เด็กหนุ่มคนนี้คิดจะลองจีบเธอดู เขาไม่อาจหยุดความคิดนี้ไว้ได้...เด็กหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์ ไอโมบายเครื่องเก่าๆของเขาขึ้นมาแล้วกลั้นหายใจโทรไปหาเธอ ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไรดี ยังไม่ทันจะหาคำตอบให้กับตัวเองได้ เสียงก็ดังมาจากโทรศัพท์ของส้มว่า.....เออ..มีไรว่ะแก...คำพูดสั้นๆแค่นี้มันทำให้เด็กหนุ่มคนนี้งงไปเลยทีเดียว ส้มคุยเป็นกันเองกับเรามาก เด็กหนุ่มคิดในใจ พอดีเขากำลังจะซื้อกล้องดิจิตอลตัวใหม่อยู่พอดี เขาก็เลยถือโอกาสถามส้มว่ากล้องรุ่นไหนดี ทั้งๆที่ก็มีคำตอบให้กับตัวเองในใจอยู่แล้ว ทั้งสองคุยกันไปสักพักเด็กหนุ่มก็เป็นฝ่ายขอตัววางสายเอง หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็พยามยามโทรไปคุยกับส้มอยู่เรื่อย ทั้งคุยเรื่องมีสาระและไม่มีสาระ แต่เหมือนกับว่าส้มเป็นฝ่ายรู้ทันเด็กหนุ่มว่าเขากำลังจีบเธออยู่ เพราะหลังจากนั้นเด็กหนุ่มสังเกตเห็นได้ว่า เวลาส้มเจอหน้าเขาทีไรส้มจะพยายามทำเป็นไม่เห็นเขา หรือถ้าเห็นก็ยักคิ้วให้แบบไม่เต็มใจสักเท่าไหร่...หรือเราจะหยุดความรู้สึกไว้แค่เพียงเท่านี้ เด็กหนุ่มคิดในใจ

 ....................เด็กหนุ่มกำลังอยู่ในห้วงของความคิดที่สับสนของความรัก ว่าตัวเขาเองจะเลือกใครดีระหว่างคนสองคน....จะให้เป็นเพื่อนทั้งสองคนหรือเพื่อนเพียงคนเดียวดีนะ.....เด็กหนุ่มนึก เด็กหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นยืนเดินออกไปที่ระบียงหลังห้อง ทุกๆครั้งที่เขาคิดอะไรไม่ออกเขามักจะออกไปยืนที่ระเบียง เพื่อสูดอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์ ...ต้นสักออกดอกชูช่อสวยงาม ดอยสุเทพอยู่ในอ้อมกอดของปุยเมฆ ..... เป็นภาพที่เด็กหนุ่มคนนี้เห็นอยู่เป็นประจำเมื่อเขาออกมายืนที่ระเบียงหลังห้อง