คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF : Binnie x Joshua Seventeen] If I am your sister (1/3)
If I am your sister
ใครๆ ก็บอกว่าเราหน้าตาคล้ายกัน จากการที่ชาวเน็ตนำรูปของฉันและไอดอลชายอีกคนมาเปรียบเทียบกัน ผลปรากฏว่า เราคล้ายกันอย่างกับแฝดคลานตามกันมาอย่างๆงอย่างงั้น แต่ฉัน เบ ยูบิน ขอสารภาพ ณ ที่นี้ว่า เราสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง แม้แต่เจอกันเรายังไม่เคยเลย แม้แต่ขึ้นสเตจเดียวฉัน ฉันยังไม่เห็นเขาแบบจะๆ เลย
เพราะฉะนั้นแล้ว...
เพราะการที่ฉันกับไอดอลชายคนนี้หน้าตาคล้ายกันเวอร์ๆ รายการเรียลลิตี้จึงติดต่อฉันมา พร้อมกับชื่อรายการพิลึกพิลัน "If I am your sister" ถ้าฉันเป็นน้องสาวของคุณ...
"แล้วตกลงจะเข้าร่วมไหม?" พี่คนโตถามอย่างชั่งใจ เพราะฉันไม่เคยไปออกรายการเดี่ยวเลยสักครั้ง จะมีก็แต่เป็นเอ็มซี พี่ฮโยจองถามด้วยความเป็นห่วง
เพราะรายการนี้ต้องไปกินอยู่ด้วยกันฉันท์พี่น้องตลอดหนึ่งเดือน ใช่...ฉันกับไอดอลชายคนนั้นจะต้องไปอยู่ชายคาเดียวกัน ถ้าบอกว่าเป็น we got married ฉันก็เชื่ออ่ะ
"ฉันก็อยากปฏิเสธนะ แต่ว่า..." แต่พี่เมเนเจอร์ยุยงฉันเหลือเกิน เพราะช่วงนี้อยู่ในระหว่างโปรโมทอัลบัมพอดี เลยต้องสร้างกระแสสักหน่อย
ถ้ามันทำให้วงของเราเป็นที่พูดถึง ฉันก็ยินดีสละเวลาส่วนตัวให้ได้ แต่เรื่องกระแสๆม่รู้จะดีหรือแย่ ก็ขึ้นอยู่กับการวางตัวของฉัน และฝั่งโน้นด้วย
ใจหนึ่งก็ไม่อยากไป เพราะฉันกลัวแฟนคลับผิดหวัง เผื่อฉันทำอะไรไม่ดี อีกอย่างนะ แฟนคลับทางโน้นก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยโอเคนัก
"ก็ยังมีคู่อื่นนี่นา" ซึงฮียักไหล่
"ใช่ๆ อย่างน้อยก็อุ่นใจในระดับหนึ่ง" จีโฮเสริม
"มันจะดีแน่ๆ ใช่ไหม?" ฉันเม้มริมฝีปาก
"พี่บินนี่ สู้ๆ^^" เป็นมักเน่ก็เข้ามากอดฉันหลวมๆ
"ก็คิดซะว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ไม่ต้องไปคิดว่าเขาคือ โจชัว เซเว่นทีน" พี่ยูอาบอก ใช่ค่ะ...เขานั่นแหละ คุณโจชัว ที่พระเจ้าสร้างมาได้คล้ายฉันเหลือเกิน
"...โอเค ไปก็ไป" ฉันตัดสินใจอย่างหนักแน่น ก่อนจะเอนหลังลงบนเตียงนุ่มๆ เมมเบอร์พูดคุยกันอยู่สักพัก แล้วจึงแยกย้ายกันไปนอนพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้เราต้องเข้าบริษัทแต่เช้า
Joshua Talk
หลังจากที่ผมได้ทราบข่าวการชักชวนทางรายการ ผมถึงกับขมวดคิ้ว นอกจากรุ่นพี่รุ่นน้องในคาาย ผมก็ไม่ได้รู้สึกไอดอลคนใดเป็นพิเศษ ยิ่งเป็นไอดอลหญิงยิ่งแล้วใหญ่ ผมคิดหนักตั้งแต่ทราบข่าว ผมจะทำได้ไหม? เพราะผมเป็นพวกเข้าสังคมไม่เก่ง อยู่ในวงผมก็พูดน้อยอยู่แล้ว
ยิ่งกับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก แถมยังต้องมาเป็นน้องสาวผมอีกยิ่งแล้วใหญ่
"นายคิดมากเกินไปแล้วนะชัว" จองฮันตบบ่าผม หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขานั่งลงข้างผม
"ฉันจะทำได้หรอ?" ผมถาม
"แหงสิ~ นายเก่งจะตาย" คำชมของจองฮันทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อย แค่เล็กน้อยเท่านั้น
"นายก็จะได้ออกไปเรียนรู้ด้วยไง ฉันว่ารายการมันก็ไม่แย่นะ" จองฮันบอก "อีกอย่างนะ นายจะได้รู้จักคนอื่น นอกจากคนในบริษัทบ้าง"
"ฉันเข้าหาคนไม่เก่งนายก็รู้ กว่าฉันจะสนิทกับพวกนาย มันใช้เวลานานมาก นี่แค่เดือนเดียวเอง ฉันกังวลไปหมดแล้ว"
"เอาน่า~ นายทำได้อยู่แล้ว เดือนเดียวมันแป๊บๆ เอง"
"หนึ่งเดือนมันตั้งเท่าไหร่ สี่สัปดาห์ สามสิบวัน อีกก็ร้อยกว่าชั่วโมง"
"นายชอบทำให้มันซับซ้อน รู้ตัวไหม?" จองฮันถอนหายใจ "นายก็คิดซะว่าไปหาเพื่อนใหม่ เหมือนเข้าค่ายลูกเสือไง"
"อ่า...ให้ตาย" ผมกรอกตามองบน
"นายทำได้อยู่แล้ว เป็นเพื่อนฉันต้องทำได้ทุกอย่าง" จองฮันกอดคอผม
"ว่าแต่ว่า คุณบินนี่..."
"ไม่รู้ถามอากู๋นะเพื่อน ดึกละ ฉันต้องไปมาร์กหน้าก่อน"
"ย๊า! ยุนจองฮัน!"
Joshua Talk End
If I am your sister
เทปแรกเราเดินทางไปที่สวนสนุกแห่งหนึ่งใกล้ๆ โซล กล้องถูกติดอยู่ในรถ ส่วนฉันกำลังนั่งเช็คข้อมูลของคุณโจชัว พร้อมกับคุยกับพี่เมเนเจอร์ที่ขับรถไปส่งฉันอยู่
"ทุกคนคะ สวัสดีค่ะ~ บินนี่ โอ้มายเกิร์ลค่ะ" ฉันทักทายกล้อง ก่อนจะโค้งตามมารยาท
"ตอนนี้...เจ็ดโมงเช้า" ฉันเริ่มค่อยๆ พูดกับกล้อง "อากาศเย็นมากๆ จมูกฉันแทบไม่ได้กลิ่นอะไรเลยค่ะ ฮ่าๆๆ"
เพราะอากาศอยู่ๆ ก็ลดฮวบลงอย่างกับน้ำในเขื่อน จมูกฉันเลยตอบสนองต่ออุณหภูมิอย่างรวดเร็ว เสียงฉันก็เลยแปลกๆ
"เสียงฉันอาจจะเเปลกนิดหน่อยนะคะ"
"ตอนนี้เรากำลังจะไปที่...สวนสนุก ตอนหน้าหนาวแบบนี้ อ่า...อยากนอนมากกว่า ฮ่าๆๆ"
ฉันส่งยิ้มให้กล้อง "อ้อ~ ตอนนี้ฉันกำลังเช็คข้อมูลของพี่ชายในอนาคตอยู่คะ นี่~" ฉันยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้กล้องดู ฉันเปิดค้างไว้ที่หน้าเว็บที่มีประวัติของเขา
"หวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีนะคะ ฮ่าๆๆ"
ไม่นานนัก ฉันก็มาถึงสถานที่ที่รอคอย คือสวนสนุก ที่ตอนนี้ยังไม่เปิดให้บริการ แต่ทว่าพี่เมเนเจอร์กลับไล่ฉันลงรถซะงั้น
"ถึงแล้ว ลงเลย"
"แล้วพี่ไม่อยู่กับฉันหรอ?" ฉันถาม
"ลงไปก่อนเถอะ" ฉันยู่ปาก ก่อนจะลงรถตามคำสั่งพี่เมเนเจอร์
เหล่าพี่ตากล้องสองคนก็ปรี่เข้ามาหาฉัน กล้องสองตัวถูกจับภาพมาที่ฉัน ที่ตกใจอยู่พอสมควร
"อ่ะ สะ สวัสดีค่ะ บินนี่ค่ะ" ฉันทักทายพี่ตากล้อง "ตกใจหมดเลย"
พี่ตากล้องยื่นซองสีฟ้าให้ฉัน ฉันก็รับมาแบบงงๆ
"อะไรอ่ะ? มิชชั่น?" ฉันยกคิ้วถาม และกระชับเสื้อคลุม เพื่อป้องกันลม อากาศเย็นไม่พอ ยังมีลมอีก
"อ่านมิชชั่นด้วยครับ" พี่ตากล้องบอก ฉันเปิดซอง ก่อนจะเจอกับแผ่นกระดาษแข็งข้างใน ที่มีตัวหนังสือเขียนไว้อยู่
"ยินดีต้อนรับคุณบินนี่ โอ้มายเกิร์ล สมาชิกของรายการ If I am your sister" ฉันไล่อ่าน "มิชชั่นแรก? โอ๊ะ!"
ฉันเบิกตากว้าง มาถึงก็ต้องทำมิชชั่นเลยหรอเนี่ย
"มิชชั่นที่หนึ่ง...แสดงว่าต้องมีสองสามสี่แน่ๆ เลย" ฉันแสดงความเห็น ทำเอาพี่ตากล้องยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ "มิชชั่นที่หนึ่ง คือ ตามหาพี่ชายของคุณ?"
...
"พี่ชายของฉัน? แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงเนี่ย" ฉันถามลอยๆ ฉันอ่านต่อ "โอ๊ะ มีวงเล็บด้วย...โดยหาคำใบ้ตามสถานที่ต่างๆ ในสวนสนุก โดยจะมีแผนป้ายเป็นสัญลักษณ์สีแดงเป็นคำใบ้นั้นๆ รีบหน่อยนะ พี่ชายของคุณรออยู่" งั้นก็แสดงว่า คุณโจชัวมาถึงก่อนแล้ว
"มีเวลาหนึ่งชั่วโมงนะครับ" พี่ตากล้องบอก
"ถ้างั้นต้องรีบแล้ว" ฉันบอก ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในสวนสนุกที่ไร้ผู้คน
ฉันมองซ้ายมองขวา ก่อนที่สายตาจะไปปะทะร้านไอศกรีมที่ปิดอยู่ แต่ป้ายสัญลักษณ์สีแดงเด่นหราที่หน้าร้าน ฉันรีบวิ่งเข้าไปทันที
"EL?" ฉันขมวดคิ้ว "คืออะไรล่ะเนี่ย?"
ฉันเก็บป้ายปริศนานั่นไว้ ก่อนจะรีบสาวเท้าไปจุดต่อไป ไร้วี่แววป้ายสีแดง ฉันเดินล้อมไปทางรถไฟเหาะ สายตาก็ปะทะกับอะไรสีแป๊ดๆ อ่ะ...
"เจอแล้ว RO ?" ฉันเอียงคอมองอย่างใช้ความคิด EL RO ? "น่าจะใบ้สถานที่...หรือเปล่า?"
เอาเถอะ ฉันวิ่งไปที่ป้ายบอกทาง ฉันควรไปทางไหนดี? ฉันตัดสินใจเดินไปที่ถนนขบวนพาเรด ซึ่งตอนนี้โล่งมาก ฉันมองหา แต่ไม่พบอะไร
"พักสักหน่อยแล้วกัน" ฉันนั่งลงบนฟุตบาธ ก่อนจะชวนพี่ตากล้องให้นั่งพักด้วย "นั่งเลยค่ะ เหนื่อย"
"..."
"เหนื่อยหมือนกันนะเนี่ย" ฉันพ่นลมหายใจ เนื่องจากที่เพิ่งวิ่งมา เหงื่อเลยผุดขึ้นมาตามรูขุมขน จนฉันต้องปลดเสื้อโค้ชออกเล็กน้อย เพื่อระบายอากาศ
"..."
"อยากรู้จังว่าคู่อื่นเขาวิ่งเหมือนฉันไหม ฮ่าๆๆ"
"..."
"เอาล่ะ ได้เวลาลุยต่อแล้ว" ฉันลุกขึ้น ก่อนจะเดินตามถนนไป แต่ทว่าฉันกลับเหยียบอะไรบางอย่าง แผ่นสีแดง โอ๊ะ!?
"..."
"โอ๊ะ!!!! สุดยอด ฮ่าๆๆๆ" ฉันหยิบแผ่นป้ายขึ้นมา "CA...ซีเอ อีเเอล อาร์โอ" ฉันค่อยๆ ประมวลความคิด
"รู้แล้วววว!!@&#&&@*!£" ฉันวิ่งกลับไปที่ป้ายบอกทาง และตรงที่ทางแยกซ้ายมือทันที ในที่สุดปริศนาก็ถูกเปิดเผย ฉันพูดไปด้วย วิ่งไปด้วย
"รู้แล้วหรอ?" พี่ตากล้องถามพลางวิ่งตาม
"C A R O U S E L แปลว่า ม้าหมุน เราต้องไปที่ม้าหมุน!"
ไม่นานนักฉันก็หยุดอยู่ที่ม้าหมุน ที่มันไม่หมุน ไหนล่ะ...คนที่ฉันตามหา ฉันกวาดสายมองไปรอบๆ แต่ก็ไร้ซึ่งผู้คน หรือว่าฉันแก้ปริศนาผิด
"เหมือนเราจะมาผิดที่" ฉันพึมพำกับตัวเอง "แต่ก็ไม่น่าจะผิดนะ"
และแล้ว ซองสีฟ้าก็ถูกยื่นมาให้ฉัน โดยพี่ตากล้องอีกครั้ง ฉันรับมันแล้วรีบเปิดอ่าน
"มิชชั่นที่หนึ่งสำเร็จไปได้ด้วยดี ยินดีกับคุณบินนี่ ตอนนี้ได้โปรดใช้เวลาทำความรู้จักกับพี่ชายของคุณให้เต็มที่" ฉันต้องขมวดคิ้ว ไหนล่ะ? พี่ชายของฉัน
ฉันขมวดคิ้ว มองหาอีกรอบ แต่ทว่า...
พรึ่บ~
ฉันสะดุ้งตัวโยน เมื่อตุ๊กตาหมีตัวเล็ก ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉัน โดยมือของใครบางคนที่ยื่นมาจากข้างหลัง อย่าบอกนะว่า...
ฉันรีบหันกลับมา พบกับชายร่างสูงในเสื้อฮูดสีเทา สวมทับกับเสื้อโค้ชสีน้ำตาลอ่อน และกางเกงยีนส์ ฉันยกมือปิดปากอย่างตกใจ ก่อนจะทักทายเขาที่มีปฏิกิริยาไม่ต่างกันนัก
"โอ๊ะ...สวัสดีค่ะ" ฉันโค้งทักทายเขา
"สวัสดีครับ" เขาโค้งตอบ
"ฮ่าๆๆ ตกใจหมด" ฉันยังคงปิดปากตัวเองอยู่
"ครับ ฮ่าๆๆ~ คุณบินนี่ใช่ไหมครับ?" เขาทักฉัน
"ใช่ค่ะ"
"ผมโจชัวนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เขายื่นมือมา ฉันก็จับมือเขาทักทากตามมารยาท ให้ตายเถอะ ต่างคนต่างไม่กล้าพูด นี่สินะคำว่า อึดอัด
"ฉันขอแนะนำตัวอีกรอบนะคะ บินนี่นะคะ" ฉันแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ
"โจชัวครับ" อ่า...จะมาแนะนำตัวซ้ำๆ แบบนี้ไม่ได้นะ ทำอะไรสักอย่างสิบินนี่!!!!
"ไม่ทราบว่าคุณโจชัวเกิดปีไหนคะ?"
"ผมเกิด 95 ครับ เรียกพี่โจชัวก็ได้ครับ" อ่า...
"อ่าค่ะ ฉันเกิด 97 ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะคะ" ฉันโค้งอีกรอบ เขาก็โค้งกลับ ทำตัวไม่ถูกเลย
"ทานอะไรมาหรือยังครับ?"
"ยังเลยค่ะ"
"ถ้างั้น...เราไปหาอะไรทานกันก่อนไหมครับ ผมก็ยังไม่ได้ทานอะไรเลย"
"เอางั้นก็ได้ค่ะ" ผมตอบรับ เหมือนมาเดทกันมากกว่ามาเป็นพี่น้องกันซะอีก...
ในระหว่างที่เราเดินไปที่ร้านอาหารที่อยู่นอกสวนสนุก บรรยากาศระหว่างทางค่อนข้างเงียบมาก จนพี่ตากล้องถึงกับบอกว่า 'คุยอะไรกันสักหน่อยสิ' ฉันเลยตัดสินใจพูด
"เมื่อไม่นานมานี้...เราเพิ่งออกอัลบัมใหม่ค่ะ" ฉันเริ่มเปิดประเด็น
"ครับ ผมเพิ่งได้ฟังเมื่อวานนี้เอง เพลงเพราะดีนะครับ ซึงกวาน เมมเบอร์ของผม เขาชอบมากๆ เลย" เขายิ้มปนหัวเราะ
"จริงหรอคะ? ฝากขอบคุณคุณซึงกวานด้วยนะคะ"
"อีกสักหน่อยเราก็จะคัมแบ็คเหมือนกันครับ กำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัว" เขาเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง
"จริงหรอคะ?"
"ครับ"
"พอดีฉันเอาอัลบัมมาด้วย กะว่าจะมาแลกกับคุณโจชัว...แต่ว่าวันนี้คงไม่สะดวก เอาเป็นว่าเซเว่นทีนคัมแบ็คแล้ว ค่อยมาแลกกันนะคะ" ฉันบอกติดตลก
"โอเคครับ ผมว่าเราสุภาพกันมากเลย ฮ่าๆๆ" เขาบอก "เราพูดแบบกันเองดีไหมครับ?"
"คุณโจชัวก็พูดก่อนสิคะ เดี๋ยวฉันพูดตาม"
"อย่างแรกเราต้องตัดคำว่าครับ ค่ะ ออกไป"
"ค่ะ..."
"หื้ม?" เขามองฉัน "ตอบว่า อืม หรือ อือ ก็ได้" เขาหัวเราะ
"โอเค"
"อย่างที่สองตัดคำว่า คุณ ออก" เขาค่อยๆ บอก "เรียกผมว่า พี่โจชัวหรือพี่จีซูก็ได้"
"ค่ะ...อืม" ฉันรีบแก้คำตอบรับอย่างทันควัน "เรียกฉันว่ายูบินก็แล้วกัน ดูสนิทดี"
"โอเค~ ทีนี้เราก็สนิทกันแล้ว"
ในที่สุดเราก็เดินมาหยุดอยู่ที่ร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เขาเดินเข้าไปในร้านและทักทายเจ้าของร้านอย่างสนิทสนม ราวกับว่ารู้จักกันมานาน
"สวัสดีครับ" เขาทัก
"อ้อ~ จีซูยา~" เจ้าของร้านทักตอบ ฉันก็ได้ตัวยืนตัวลีบอยู่ข้างหลังเขา "ไม่เจอกันนาน สบายดีไหม?"
"สบายครับ พี่ล่ะ?"
"สบายมาก แล้วนี่...ใช่ไหมที่นัดไว้?" เจ้าของร้านชี้มาที่ฉันยิ้มๆ มองเราสลับกันไปมา
"นี่ยูบินครับ น้องสาวผม" ฉันแอบแปลกใจเล็กน้อย ที่เขาเริ่มแนะนำฉัน เหมือนกับเราเป็นพี่น้องกัน หรือคลานตามกันมาจริงๆ
"สวัสดีค่ะ^^" ฉันโค้งอย่างสุภาพ
"อ๋อ~ ยินดีทีได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อปาร์คซูบอมนะครับ"
"ค่ะ^^ ยินดีเหมือนกันค่ะพี่ซูบอม"
"ผมขอเหมือนเดิมนะพี่ เพิ่มเค้กส้มด้วย" เขาสั่ง "อยากกินอะไรเลือกเลย พี่เลี้ยง"
ให้ตายเถอะ เขาแทนตัวเองว่า 'พี่' เขาปรับตัวได้เร็วมาก จนฉันตกใจไม่น้อย ใครจะไปชินคะ เพิ่งเจอกันครั้งแรก...
"อ้อ...ค่ะ มีเมนูแนะนำไหมคะ?" ฉันถามพี่ซูบอม
"เรากินกาแฟไหมล่ะ?" พี่เขาถาม
"ช่วงนี้งดกาแฟน่ะค่ะ^^"
"นมสดน้ำผึ้งร้อนๆ ก็ดีนะพี่ว่า บำรุงเสียงด้วย ช่วงนี้โปรโมทไม่ใช่หรอ" เป็นคนข้างกายที่เสนอขึ้น เขามองฉันด้วยสายตาที่แบบว่า...อ่อนโยน
เป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ มาเป็นพี่ชายฉันเลยไหมอ่ะ แบบนี้แหละสิ่งที่น้องสาวคูควร
"เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ" ฉันพยักหน้า
"งั้นเพิ่มขนมปังไส้ครีมด้วยก็ได้ครับ" เขาแทรกขึ้น
"โอเคครับ"
เขาล้วงกระเป๋าสตางค์ ก่อนจะควักการ์ดสีดำออกมา โอ้โห~ แบล็กการ์ด ไม่จำกัดวงเงิน ดูเหมือนจะเป็นของต่างประเทศด้วย
"นี่ครับ" เขายื่นให้พี่ซูบอม
"โอเค นั่งรอเลยครับ"
ฉันเลือกที่นั่งติดกับหน้าต่างบานใหญ่ ที่สามารถมองออกไปข้างนอกได้ ฉันชอบมานั่งดูคนเดินไปเดินมาแบบนี้ มันทำให้สมองปลอดโปร่ง ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ก็เลยไม่มีลูกค้าในร้านสักคน พี่ตากล้องและพีดีก็นั่งจิบกาแฟอีกโต๊ะ ตั้งกล้องค้างไว้ถ่ายแค่เรา
"ชอบไหม?" เขาถาม หลังจาดที่เรานั่งลง เขานั่งตรงข้ามกับฉัน
"ชอบค่ะ" ฉันตอบ "ฉันชอบบรรยากาศเงียบๆ มันทำให้สมองโล่ง ผ่อนคลายด้วย"
"พี่ก็เหมือนกัน ชอบสงบๆ ไม่ชอบที่ที่มันเสียงดัง" เขายักไหล่
"สำเนียงพี่ดูแปลกๆ..." ฉันสงสัยตั้งแต่เราพูดกันครั้งแรกแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าถาม
"อ้อ...พี่เป็นคนเกาหลี แต่ถือสัญชาติอเมริกันน่ะ" เขาอธิบาย
"อ๋า~"
"เกิดและแล้วโตที่นู้น ภาษาเกาหลีเลยไม่ค่อยแข็งแรง ถ้าพี่พูดอะไรแปลกๆ ก็แก้ให้ด้วยนะ ฮ่าๆๆ" เขาหัวเราะร่า ส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มกว้าง ไม่เคยคิดเลยว่าคนๆ หนึ่งที่เกิดและโตที่อเมริกา จะโคจรมาพบกับฉันที่เกาหลี และหน้าตาคล้ายอย่างกับแกะดอลลี่อีกต่างหาก
"โอเค~" ฉันเอียงคอมองเขา "อย่างนี้พี่ก็พูดอังกฤษคล่องเลยสิคะ"
"ก็...คงงั้น" เขายักไหล่ "ว่าแต่ยูบินเถอะ นอกจากภาษาเกาหลีแล้ว พูดภาษาอื่นได้ไหม?"
ตอนนี้อยู่ในช่วงท็อกโชว์กับจีซูและยูบินนะคะ "ได้แค่ภาษาญี่ปุ่นค่ะ"
"อ้อ~"
"เอสเปสโซ่ นมสดน้ำผึ้ง เค้กส้ม และขนมปังไส้ครีม ได้แล้วครับ" พี่ซูบอมเดินมาพร้อมกับถาดที่มีของหวานวางบนนั้น มันถูกวางบนโต๊ะทีละอย่างสองอย่าง
ฉันบอกได้เลยว่า...มันน่ากินมาก ถึงมากที่สุด ทุกคนก็รู้ว่าช่วงนี้ฉันติดโปรโมท ต้องลดอาหารประเภทแป้งหรือน้ำตาล เพื่อหุ่นที่สวย แต่ขอบคุณรายการนี้ ที่ทำให้ฉันกินมันได้ โดยที่พี่เมเนเจอร์ไม่ดุ ><
ฉันหยิบช้อนขึ้นมา ชั่งใจอยู่สักพัก...กินไม่กิน?
"กินสิ" เขาใช้ช้อน ชี้ไปที่เค้ก
"..." ฉันไม่ตอบอะไร
"วันเดียวเอง ไม่อ้วนหรอก" ฉันก็เคยพูดแบบนี้...แต่แล้วความอ้วนมันก็มาเยือนอยู่ดี
"นั่นสิ" ตอนนี้เอาความยับยั้งชั่งใจไว้ที่หอก่อน ขอลงมือจัดการน้องเค้กส้มชิ้นเล็กๆ ก่อนก็แล้วกัน กลัวน้องน้อยใจ ^0^
"อร่อยไหม?" เขาถาม หลังจากที่ฉันตักมันเข้าปาก
"..." ฉันยกมือปิดปาก เพราะเคี้ยวยังไม่เสร็จ เลยยกนิ้วโป้งให้เขา เขายิ้มจนตาเป็นสระอิ
"เค้กร้านพี่ซูบอมอร่อยที่สุดในย่านนี้เลย" เขาบอก "ปกติคนเต็มร้านตลอด แต่วันนี้ดูเหมือนพี่ซูบอมจะเปิดเพื่อเราโดยเฉพาะ"
ถึงว่า ทำไมไม่มีลูกค้าสักคน ฉันแอบรู้สึกผิดเหมือนกันนะ ที่พี่ซูบอมตั้งลำบากมาเปิดร้านเพื่อถ่ายรายการ ฉันชะงักมือที่ตักเค้ก
"อ่า...รู้สึกผิดเลย"
"ใช่ไหม พี่ก็รู้สึกเหมือนกัน แต่พี่ซูบอมบอกว่าไม่เป็นไร แต่ก็ยังไม่โอเคเท่าไหร่"
"นั่นสิคะ..."
"งั้นเรารีบกินแล้วรีบไปกันเถอะ"
ฉันพยักหน้า แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นซองจดหมายสีฟ้าคุ้นตา ที่ถูกยื่นโดยพีดี ฉันยกนมสดน้ำผึ้งขึ้นดื่ม ก่อนจะรับมาจากพีดี
"มิชชั่นหรอ?" เขาถาม
"น่าจะใช่ค่ะ" ฉันเปิดซองสีฟ้าออก พบกับแผ่นกระดาษแข็งที่ถูกเขียนไว้ว่า...
"..."
"ภารกิจต่อไป เราได้จัดเตรียมครอสเต้นไว้สำหรับคุณโจชัวและคุณบินนี่ เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากขึ้นระหว่างพี่น้อง..." ฉันสบตากับเขา
"ครอสเต้นหรอ? น่าสนใจนะ"
"โดยทางเราจัดรถไว้ให้ ไปยังสถานที่ตามนี้ โรงเรียนสอนเต้น A เขต B ขอให้โชคดีและเดินทางปลอดภัย" ฉันสอดแผ่นกระดาษเข้าซองเช่นเดิม
"รถหรอ?" เขามองออกไปจ้างนอก และมองหารถที่ว่านั่น
"พี่ขับเป็นไหมคะ?"
"เป็นสิ แต่ยังไม่มีใบขับขี่" ฉันควรนั่งไปกับเขาใช่ไหม... "หรือเราจะขับแทนพี่ล่ะ?" กวนจริงๆ
"เดี๋ยวพาไปทัวร์ข้างทางค่ะ ฮ่าๆๆ"
"ฮ่าๆๆ"
"..."
"พี่ไม่พาเราลงข้างทางหรอก เชื่อใจพี่ได้เลยครับ"
Talk
เฮลโหลลลลลลล
ไม่มีไร อยากทักเจ๋ยๆ 5555555
ความคิดเห็น