คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS : Yooa x Taeyong NCT] My friend.
My friend
ร่างบางทำกำลังขมวดคิ้วกับบางอย่างตรงหน้า ที่ดูเหมือนมันจะยากสำหรับเธอ คิ้วขมวดเป็นปม ไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันยังไง
ร่างบางจ้องมองต้นไม้ในมืออย่างชั่งใจ ก่อนที่มือจะวางมันลงหลุดที่ถูกวางแปลนไว้
"ต้องวางเป็นต้นๆ แบบนี้หรอ?" เธอพูดกับตัวเอง
"ย๊า!" เสียงทุ้มดังขึ้น เมื่อเธอวางต้นไม่เจ้ากรรมนั้นลง
"เอ๊ะ?" ร่างบางช้อนสายตามองคนตัวสูงที่ยืนถือเครื่องมือขุดหลุมอันโต ใบหน้าของเขาดูอ่อนล้านิดหน่อย แต่สิ่งที่ชัดเจนคือ เขากำลังตำหนิการกระทำของเธอทางสายตา
"ทำอะไรน่ะ?" เขาถาม
"แบบนี้ไม่ใช่หรอ?" ร่างบางถามกลับ
"ไม่ใช่แบบนั้น" ชายร่างสูงบอก ก่อนจะเรียกชื่อร่างบางขึ้น "ยูอายา~ มานี่ๆ"
"อ้อ" เธอถือตระกร้าที่บรรจต้นไม้หลายต้นมาด้วย
ยูอา หน้ามุ่ยเดินไปหาเพื่อนคนเดียวในรายการ ใช่ ตอนนี้พวกเขากำลังถ่ายรายการ Food Diary อยู่ ซึ่งเป็นรายการกินอยู่กับธรรมชาติ เนื้อหาหลักของรายการคือเน้นวัตถุดิบออแกนิค
"ต้องทำแบบนี้" ชายร่างสูงค่อยๆ แนะนำทีละขั้นตอน เขาวางต้นผักต้นเล็กต้นน้อย ลงบนดินที่ถูกเกลี่ยเป็นเนินกอง
"อ๋า~" ยูอาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"งั้นเธอปลูกนะ ฉันจะขุดเอง" แทยง สมาชิกวงเอ็นซีที เพื่อนคนเดียวในรายการบอก ก่อนจะลงมาเกลี่ยดินด้วยอุปกรณ์ในมือ
ยูอาไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่ก้มหน้าก้มตาทำตามแบบที่เพื่อนบอก ร่างบางถอนหายใจยาวๆ เมื่อปลูกไปได้แค่ต้นเดียว
"เหนื่อยไหม?" แทยงถามเสียงแผ่ว ให้ได้ยินเพียงแค่สองคน
"อ้อ เหนื่อย" ยูอาตอบอย่างไม่อาย "แต่ฉันไม่ควรพูดแบบนั้นหรอก"
"..."
"เพราะว่ารุ่นพี่คนอื่นทำมากกว่าฉันอีก" ยูอาพ่นลมหายใจ ก่อนจะวางต้นผักอีกหลุม
"นั่นสินะ" เป็นบทสนทนาเพียงเล็กน้อย ที่ออกอากาศให้ผู้ชมได้เห็น เพราะทางรายการไม่ได้เน้นชิปหรือชงอะไรทั้งนั้น แต่ทว่าเรื่องรางของทั้งสองมีมากกว่านั้น
"นายไม่เหนื่อยหรอ?" ยูอาถาม
"นิดหน่อย"
"คืนนี้นายจะลงครัวไหม?"
"ก็คงงั้น" แทยงบอกด้วยน้ำเสียงหอบหนักๆ
"ฉันอยากกินซุปผักอ่ะ ทำให้กินหน่อยสิ" ยูอาหัวเราะแห้งๆ
"ได้สิ" เขาก็รับคำแบบไม่ได้คิด "ว่าแต่ว่า เธอต้องไปใช่ไหม? หมายถึงคืนนี้น่ะ"
ยูอาพยักหน้า ก่อนจะยืดตัวขึ้น ทำให้อาการปวดหลังเริ่มผ่อนคลายลง
"ไอกู~ พอดีมีงานที่ฮ่องกงน่ะ" ยูอาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "อยากไปมานานแล้วด้วย โบอาออนนี่บอกว่าที่นั่นอาหารอร่อย"
แทยงหลุดยิ้มออกมา เพราะน้ำเสียงตื่ยเต้นของยูอา มันน่ารักจนแทบจะกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหว
"นั่นสินะ^^"
"นายก็อยู่ทำอาหารให้รุ่นพี่กินไปนะ เดี๋ยวซื้อของมาฝาก"
"ให้ไปส่งไหม?" ยูอาชะงักมือที่กำลังขุดหลุมอยู่ ก่อนจะเงยหน้าสบตากับแทยง สายตาทั้งสองปะทะกัน ก่อนที่ยูอาจะเป็นฝ่ายหลบสายตาคู่นั้น
"ลำบากนายเปล่าๆ พี่เมเนเจอร์มารับดีแล้ว" ยูอายักไหล่
"ก็เธอไม่อยู่ตั้งสามวัน" แทยงบ่น
"คิดถึงอ่ะเด่~ กิ้วๆ"
"ไม่มีคนให้อาหารน้องหมาต่างหาก อย่าคิดไปไกล" นั่นแหละคือบทสนทนาที่ถูกตัดออก
แต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือเบื้องหลังการถ่ายทำ
แทยงพยายามเว้นระยะห่างจากยูอาให้ได้มากที่สุด เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย และเหล่าแฟนคลับ เขายอมรับว่ารู้สึกดีกับร่างบางตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน คือวันแถลงข่าว มีโอกาสได้นั่งข้างกัน แต่ก็ทำได้มากสุดคือยื่นไมค์ให้ แค่นั้น แต่โอกาสนี้คือเบื้องหลัง ระหว่างพีดีเซตกล้อง ทุกคนต่างก็วุ่นวายกับหน้าที่ของตนเอง
แทยงมองหาร่างบางไปรอบๆ กอง แต่ก็ไร้วี่แวว แต่ทว่าร่างสูงใหญ่ของรุ่นพี่ตัวโตกลับบังร่างบางจนมิด ยูอากำลังคุยอยู่กับรุ่นพี่ซังฮุน เขาหัวเราะในลำคอกับความตัวเล็กของเธอ
คนอะไรตัวเล็กกะจิ๊ดเดียว
"เฮ้ แทยงอา~" เขาหันขวับตามเสียง เป็นรุ่นพี่โบอา
"ครับรุ่นพี่"
"เห็นยูอาไหม?" แทยงชี้ไปที่ร่างบางที่กำลังหัวเราะคิกคักกับรุ่นพี่ซังฮุน
"นู้น~ ว่าแต่ถามหายูอาทำไมครับ?" เขารู้อยู่แล้วว่ายูอาปลื้มรุ่นพี่โบอามากแค่ไหน ในรายการเธอติดรุ่นพี่โบอามาก ซึ่งนั่นทำให้เขาได้เห็นมุมที่แตกต่างของเธอ
กับคนที่เธอปลื้ม เธอจะอ้อนเอามากๆ
"เปล่าหรอก เห็นคนแถวนี้ไม่กล้าเข้าไปทัก เลยกะจะไปทักแทนน่ะ" แทยงสะอึก รุ่นพี่โบอาปรายตามองเขาอย่างล้อเลียน เขายอมรับว่าเป็นคนเก็บอาการไม่เก่ง เป็นธรรมดาที่จะโดนรุ่นพี่ในค่ายจับได้
"อ่อ...ครับ" เขายกมือเกาท้าทาย
"ยูอายา~~~" รุ่นพี่โบอาเรียกเสียงดัง ทำให้เขาตกใจไปด้วย
"คะ?^^" ดวงตาโตเป็นประกายทันทีที่รุ่นพี่โบอาเรียกหา รอยยิ้มหวานผุดขึ้นทันที
อา...ใจแทยงกำลังเต้นแรง
"มานี่หน่อยสิ"
"ค่า~"
ชายหนุ่มเริ่มเกิดอาการรนราน เพียงแค่ร่างบางที่รีบรุดปรี่ตัวเข้ามาตามเสียงเรียก รุ่นพี่สาวยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกระทุ้งศอกใส่แขนเขาอย่างล้อเลียน แทยงกระแอมสองสามครั้ง
"มีอะไรหรือเปล่าคะ?^^" อ่า...รอยยิ้มนี้ ขาขอซื้อได้ไหม
"พอดีตอนนี้ออนนี่ไม่ว่างอ่ะ เลยอยากวานยูอากับแทยงไปดูผักที่โรงเรือนหน่อยน่ะ" แทยงหันควับมองหน้ารุ่นพี่
"โอเคค่ะ^^"
"โอเคไหมแทยง? ทำไมทำหน้าเหมือนไม่อยากไป" รุ่นพี่แอบแซว
"เปล่าครับ"
"ไปกันเถอะ" ยูอาชักชวนด้วยน้ำเสียงร่าเริง รีบสาวเท้าไปที่โรงเรือนทันทีตามคำขอร้องของรุ่นพี่
-โรงเรือน-
ยูอาทอดมองผักต้นเล็กต้นน้อยที่แข่งกันโต ร่างบางในเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นเท่าเข่าสีแดง คล้ายๆ กางเกงบอล รองเท้าแตะ ผมถูกปล่อยสยายอย่างเป็นธรรมชาติ แต่งตัวสบายๆ เหมือนกับอยู่บ้าน ต่างจากบนสเตจลิบลับ แทยงคิดในใจ
"แล้วออนนี่ให้เรามาทำอะไรเนี่ย? ลืมถามอ่ะ" ยูอาเคาะหัวตัวเอง ก่อนจะยู่ปาก
"ก็คงมาดูเฉยๆ นั่นแหละ" เขายักไหล่ เขารู้แผนการของรุ่นพี่ดี
"อ๊ะ! สายยางรั่ว!" ยูอาชี้ไปที่สายยางอันยาว ที่มีน้ำกระเซ่นออกมา เพราะสายยางรั่ว
"เดี๋ยวฉันไปปิดก๊อก" แทยงอาสา
"อื้อ" เธอพยักหน้า
แทยงก้าวเท้าไปที่ก๊อกน้ำใกล้ๆ ที่ไม่รู้ว่าใครเปิดน้ำทิ้งไว้ แต่ทว่าในตอนที่เขาหมุมก๊อกอยู่นั้น ก๊อกก็ดันหลุดติดมือเขามาด้วย ทำให้น้ำกระเซ่นหนักกว่าเดิม มวลน้ำไหลทะลักออกมา กระเด็นไปทั่ว
ซ่าๆๆ ~
"ย๊า!!" แทยงรีบประกบมือเข้าที่ท่อน้ำที่น้ำไหลออกมาอย่างทุลักทุเล
แต่ถึงกระนั้น ยูอาก็ยังคงชื่นชมกับต้นผักไป โดยไม่ได้หันมามองเขา
"ยูอายา~ มาช่วยหน่อย"
"หื้ม? เฮ้ย!!" ยูอาหันหน้ากลับมา พบกับร่างของเพื่อนที่เปียกไปทั้งตัว ร่สงบางรีบโถมตัวเข้าไปช่วยทันที
หมับ
มือเล็กวางทับมือของชายหนุ่ม เพื่อช่วยปิดช่องทางน่ำ แต่นั่นก็ยังไม่สามารถทำให้น้ำหยุดทะลักออกมาได้ แทยงกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนจะเห็นวาล์วน้ำอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เขาวิ่งไปที่วาล์ว และปิดมันทันที
พรึ่บ~
น้ำจำนวนมากถูกยับยั้งโดยแทยง เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก สงสัยเขาต้องไปบอกพีดีซะแล้ว จังหวะที่กำลังเดินกลับไปหายูอานั้น
ร่างบางที่ใบหน้ามีหยดน้ำเกราะพราว ผมเผ้าเปียกแฉะ กับเสื้อสีขาวที่มองทะลุเห็นยันข้างใน ทำให้เขาชะงักทันที
"เฮ้อ~ หยุดสักที" ยูอาถอนหายใจยาว ก่อนจะลูบหน้าตัวเองสองสามครั้ง
'ให้ตายเถอะ บนเวทีว่าเซ็กซี่แล้ว ตอนเปียกน้ำยังเซ็กซี่มากกว่านั้นสิบเท่า' แต่แล้วเขาก็ต้องสะบัดความคิดอกุศลออกไป เมื่อร่างบางเดินเข้ามาหาตัวเอง พร้อมกับก๊อกน้ำที่หลุดออกมาก่อนหน้านั้น
"อ่ะ เดี๋ยวฉันไปบอกพีดีก่อน" ผมรับมันมาแบบงงๆ
"เดี๋ยวๆ" จะออกไปในสภาพนี้เนี่ยนะ
"หื้ม?"
"อ่ะ" แทยงถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออก แล้วยื่มให้เธอ "ใส่ไว้ เธอเปียก"
ยูอาก็คงจะรู้ตัว จึงรีบสวมเสื้อนั่นทันที เธอไม่ได้พูดอะไร แต่พวงแก้มกลมๆ ขึ้นสีระเรื่อ กับหูที่แดงแจ๋ เป็นคำตอบให้กับเขาแทน
แทยงยกมือเก้าท้าทาย "เดี๋ยวฉันไปบอกเอง เธอไปเปลี่ยนชุดเถอะ"
"อ่า...โอเค"
22.30
ร่างบางออกมาจากห้องพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง เตรียมตัวไปที่สนามบิน เหล่ารุ่นพี่ที่นั่งคุยกันอยู่หน้าบ้านก็รีบลุกขึ้น ล่ำลากันเรียบร้อย เว้นแต่เขาที่หลบอยู่ในบ้าน โดยให้เหตุผลว่ากำลังอาบน้ำอยู่
ยูอากอดลารุ่นพี่โบอา เธอขอโทษขอโพยที่ไม่ได้อยู่ช่วย นั่นทำให้แทยงใจกระตุกวูบ
"ไปนะคะ"
"อ้อ~ บายๆ"
Taeyong Talk
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่ไปส่งที่หน้าบ้านยูอา แต่ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามบินเรียบร้อย ผมในชุดสบายๆ กับหมวกไว้พลางใบหน้า และแมทสีดำ ผมไม่รู้ว่าผมมาอย๋ที่นี่ได้ยังไง รู้ตัวอีกทีผมก็โบกแท็กซี่ แล้วตรงดิ่งมาที่นี่เลย
อ่า...ดึกป่านนี้แฟนคลับก็ยังตามมาอีก ไม่รู้จะสงสารไอดอลหรือสลสารแฟนคลับล่ะงานนี้
เจอแล้ว...
ยูอาในชุดเดรสสีขาว กับใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อนๆ ผมดึงปลายหมวกลง ก่อนที่จะเดินเลี่ยงเหล่าแฟนคลับไปอีกทาง
แทยง : เจอกันที่ห้องน้ำครับ
ยูอา : ??
แทยง : มาเถอะน่า
ผมพิมพ์ไปแค่นั้น ผมยืนรอที่หน้าห้องน้ำ มองหาร่างบางเป็นระยะๆ มันอาจจะดูลึกลับไปหน่อย แต่ผมบอกไว้เลยว่า...ผมพร้อมเสมอที่จะเปิดเผยว่า 'ผมชอบยูอา' ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบผมก็ตาม
"แทยง! นายมาทำอะไรที่นี่...อื้อ 0×0" ร่างบางโวยวายเสียงดัง ผมเลยจำเป็นต้องปิดปากเธอด้วยมือ และลากเธอเข้าไปที่ประตูบันไดหนีไฟ ที่ไร้ผู้คน
"ชู่ว~" ผมป้องปาก
"นายมาทำไมเนี่ย? แล้วที่กองไม่วุ่นวายหรอ? แล้วนี่มายังงะ..." ยูอาชะงัก เมื่อผมยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ก็บอกว่าจะมาส่งไง" ผมบอก
"ทำไมนายไม่ส่งฉันตั้งแต่อยู่บ้านเล่า" ยูอาชักสีหน้า
"มันไม่เป็นส่วนตัว" ผมยักไหล่ "อีกอย่างที่บ้านมีกล้องเยอะแยะไปหมด"
"นี่ก็กล้อง" ยูอาชี้ไปที่กล้องวงจรปิด ย๊า!!! ผมลากเธอมาอยู่ใต้กล้องที่เป็นจุดบอดของเฟรมกล้อง
"แค่นี้ก็ไม่เห็นละ"
"นี่นาย!" ยูอายู่ปาก "ตามมาทำไม ถามตรงๆ"
"ก็มาส่งไง"
"ฉันหมายถึงทำไมต้องมาส่ง" ดวงตากลมโตจ้องผมไม่วางตา ผมกระแอมสองครั้ง
"ก็แค่อยากมา"
"นายทำเหมือนนายชอบฉันงั้นแหละ" จะว่างั้นก็ไม่ผิด
"เฮ้ย~ คิดมากป่ะ"
"ก็ดูนายทำสิ ไม่ให้คิดมากได้ยังไง"
นั่นสินะ
"จะเข้าเกรตแล้ว ต้องไปแล้ว" ยูอาก้มลงมองนาฬิกา ร่างบางช้อนสายตามองผม
"มา" ผมอ้าแขน
"?"
"มาดิ" ผมอ้าแขนค้างอยู่อย่างนั้น ยูอาหรี่ตามองผมอย่างจับผิด แต่ก็ยอมเข้ามาสวมกอดผมหลวมๆ ผมลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนจะแอบกดจูบบนเส้นผมสวย
"นายนี่มัน จริงๆ เลย" ยูอาบ่น
เราผละออกจากกัน "เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"อย่าพูดครับได้ไหม?" ยูอาขมวดคิ้ว
"ทำไมครับ?"
"อย่าพูดก็คืออย่าพูดไง โว๊ะ นายนี่" ยูอาบ่นต่อ
"มีอะไรก็ไลน์มานะ...ครับ^^" ผมโบกมือลา
"อื้อ~ รู้แล้วค่ะ"
ผมมองตามหลังยูอา ก่อนจะหลุดยิ้มออกมาน้อยๆ คนอะไร ตัวห๊อมหอม...
เป็นกอดแรก ที่ผมรู้สึกดีเป็นบ้าเลย...
ให้ตายเถอะยูชีอา...
ผมชอบเธอเข้าแล้ว...
..........
Talk
เปิดมาเรื่องแรก
ยินดีต้อนรับผู้อ่าน(ซึ่งไม่มี)
ฉันรักรอยยิ้มของคุณยูอามากๆ คนอะไรน่ารักไปหมด เป็นผู้หญิงด้วยกันยังหลงขนาดนี้เลย แงงงงงง
สาวๆๆ คัมแบ็คแล้วน๊าาา
Remember me - OH MY GIRL
ฉีกแนวเก่าทิ้งไป แนวใหม่กำลังมา เป็นเพลงที่แบบว่า...@#$&%฿£@! ดีย์ทากๆ
สนับสนุนโอ้มายเกิร์ลด้วยนะคะ
#บายเด้อ
ความคิดเห็น