Maid "รักร้ายคุณหนูสาวใช้"

ก่อนเกิดเหตุส

แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่อากาศค่อนข้างสดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง  แต่บรรยากาศรอบตัวฉันกลับอึมครึมอย่างน่าแปลก  ปกติเวลาที่ฉันตื่นนอนจะต้องได้ยินเสียงอึกทึกของพ่อกับแม่ที่ช่วยกันทำอาหารด้วยกันอย่างมีความสุขก่อนที่พวกท่านจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองทว่าวันนี้มันเงียบจนฉันอดขนลุกไม่ได้

            ฉันเดินลงบันไดมาด้วยความงุนงงพลางกวาดตามองหาพวกท่านซึ่งอาจจะอยู่มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน  แต่ก็ไม่มีวี่แววแม้แต่น้อย  ไม่ว่าจะเป็นห้องอาหารหรือห้องรับแขก  ฉันเดินทอดน่องไปที่โซฟาหนังตัวนุ่มแล้วหย่อนตัวลงนั่งหากเสียงหนึ่งก็ทำให้ฉันทะลึงตัวลุกขึ้นจากโซฟาอย่างตกใจเสียงร้องไห้ของผู้หญิง และมันก็ทำให้ฉันต้องย่นคิ้วด้วยความประหลาดใจ        เพราะมันเป็นเสียงแม่ของฉันเองและเสียงร้องที่เหมือนจะขาดใจ       นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกแย่

           “ แม่” ฉันอุทานเมื่อหันไปมองด้านหลังโซฟาซึ่งเป็นทิศที่มาของเสียง

           แม่กำลังนั่งไร้สภาพอยู่บนพื้นคล้ายคนหมดเรี่ยวแรงมองแล้วน่าสงสารจับใจฉันปราดเข้าไปหาแม่ด้วยความเป็นห่วงทันที 

            "แม่แม่ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรแม่" แม่เอาแต่ส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบมันยิ่งทำให้ฉันกระวนกระวายมากขึ้นไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่สำคัญคือ ... . พ่ออยู่ที่ไหน ... . 

             "แม่แล้วพ่อล่ะพ่ออยู่ไหนบอกหนูสิแม่อย่าเอาแต่ร้องไห้"     ฉันลูบขาแม่เบาๆเพื่อปลอบขวัญแม่เงยหน้าขึ้นมามองฉันใบหน้าที่เปียกปอน       ไปด้วยคราบน้ำใสๆนั้นกำลังสับสนอย่างมาก

         “ เบน ทำยังไงดีพ่อหนีเราไปแล้ว "

ฉันยื่นคิ้วเพราะไม่เข้าใจคำตอบของแม่

     “ ยังไงเหรอแม่พ่อหนีเราไปไหนหนีทำไมดาวไม่เข้าใจ”