รักในมือมาร

แวะดูแวะอ่านอีบุ๊คเรื่องอื่นๆ ที่ MEB ได้เลยค่ะ

                       

ติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่เพจของผู้เขียน 'สุชาคริยา'

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

นวนิยายเรื่องนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้ลอกเลียน ทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข ส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมด ทั้งในแบบรูปเล่ม สิ่งพิมพ์ งานเขียนออนไลน์ อีบุ๊ค ภาพถ่าย ตามความคุ้มครองพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2558 (ฉบับแก้ไข) 

ผู้ใดกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดต่องานอันมีลิขสิทธิ์ ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน

มิฉะนั้นถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ มีความผิดตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ดังกล่าว และขอดำเนินคดีให้ถึงที่สุด

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอกราบขอบพระคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นักอ่านทุกท่าน

ที่อุดหนุนและรักผลงาน ของคนเขียนงานคนนี้นะคะ

-\  สุชาคริยา  /-






- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -




ขอใช้พื้นที่ชี้แจงค่ะ

 

เนื่องจากได้อ่านบทความการสนทนาของเพื่อนๆ นักอ่านบางท่านที่เสียเงินซื้อหนังสือเรื่อง "รักในมือมาร" และเสียเวลาอ่านนิยายเรื่องนี้จนจบ และรู้สึกว่าไม่คุ้มค่ากับเงินที่ท่านเสียไป อีกทั้งยังเป็นนิยายไม่จรรโลงใจ อ่านแล้วจิตตก ทำลายเวลาอันมีค่าของท่าน ซึ่งผู้เขียนก็ต้องขอโทษเป็นอย่างสูงที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น เพราะผู้เขียนไม่ได้คิดถึงตรงนี้ด้วย เพราะจุดประสงค์ที่เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพื่อต้องการสร้างความสนุกสนานตามประสานิยายประโลมโลก ต้องการสะท้อนให้เห็นข้อดีของการให้อภัย (นางเอก) และข้อเสียจากการทำอะไรโดยไม่ไตร่ตรองให้ดี (พระเอก) จนทำให้ผู้อ่านบางท่านรู้สึกแย่ได้อย่างมากมายตามที่ได้กล่าวถึง

คือ...ผู้เขียนไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า “ขอโทษค่ะ”

ผู้เขียนอยากเรียนให้ทราบด้วยใจจริงว่า หลายๆ อย่างที่ได้รับทราบมาจากบทสนทนาของท่าน ผู้เขียนจะนำมาปรับปรุงในงานเขียนเรื่องต่อไปให้ดียิ่งขึ้น และการเขียนนิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนตั้งใจเขียนให้เห็นถึงผลแห่งการกระทำชำเราผู้อื่นที่ไม่ได้เต็มใจ โดยเหตุการณ์หลายอย่างที่พระเอกเรื่องนี้ได้กระทำเพราะความคิดชั่ววูบจนก่อให้เกิดความร้ายแรงต่อเนื่องนั้น มันมีเหตุและผลของการกระทำอยู่ ทั้งตัวพระและตัวนางที่ต่างมีความอ่อนไหว รัก โลภ โกรธ หลง ที่มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคนเพียงแต่จะมากหรือน้อย ก็เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่หวั่นไหว ชีวิตไม่มั่นคง และผู้ชายคนหนึ่งที่ผิดพลาด ทั้งจากที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ และเขาก็พยายามแก้ไขความผิดพลาดนั้น ซึ่งไม่ใช่ว่าความผิดพลาดของศินรินทร์จะแก้ไขกันได้ง่ายๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตัวละครตัวนี้ก็ได้รับบทเรียน และที่สุดเขาก็เลือกจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างให้ดีขึ้น ไม่ใช่ทิ้งขว้างอย่างคนไม่มีความรับผิดชอบ

และการที่นางเอกของเรื่องตัดสินใจอยู่กับพระเอกหลังจากรู้ว่าตัวเองท้องนั้นไม่ใช่เพราะรัก และถ้าอ่านให้ดี ก็จะรู้ว่าสาเหตุที่นางเอกยอมอยู่กับพระเอกก็คือนางเอกเป็นเด็กบ้านแตกสาแหรกขาดมาก่อน และรู้ซึ้งถึงรสชาติของความรู้สึกแบบนี้ดี จึงไม่อยากให้ลูกที่เกิดมามีประสบการณ์เช่นเดียวกับตนเอง และผู้เขียนก็มีประสบการณ์การเป็นเด็กบ้านแตกสาแหรกขาดเช่นกัน นั่นจึงทำให้ผู้เขียนคิดว่าคนเป็นแม่หลายๆ คนก็คงคิดอย่างนี้ คือไม่ว่าจะมีปัญหากันสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเพื่อลูก คนเป็นแม่ก็จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีความสุข แต่ก็ยังมีผู้หญิงที่เป็นแม่คนอีกมายมายที่จะคิดไม่เหมือนกัน เพียงแต่นางเอกในเรื่องเลือกที่จะสร้างครอบครัว “เพื่อลูก” เพราะพระเอกก็แสดงความตั้งใจที่จะแก้ไข และเขาทำให้นางเอกเห็นว่าตั้งใจจริง นางเอกถึงได้ยอม แต่คงเป็นความผิดของคนเขียนเอง ที่ไม่สามารถอธิบายให้ผู้อ่านบางท่านเห็นภาพได้ชัดเจนกว่านี้

เรื่องราววุ่นวายในเรื่อง รวมถึงความพยายามของคนทั้งสองที่จะประคับประคองกันและกันโดยไม่รู้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอย่างไร ผู้เขียนเพียงอยากสะท้อนให้เห็นถึงการไม่ยอมพูดคุยกันของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ซึ่งถ้าหากเปิดใจคุยกันตั้งแต่แรก เรื่องราวก็คงไม่บานปลาย และถ้าหากพระเอกเลือกที่จะอดทนอีกสักนิด ไม่ยอมให้กิเลสตัณหาและความต้องการของตัวเองบังตา เรื่องเลวร้ายแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น และถ้าหากนางเอกจะไม่ดื้อรั้นดันทุรัง และยอมรับฟังหลายๆ เรื่องราว หลายอย่างก็คงจะไม่ดำเนินมาในรูปแบบนี้เช่นกัน ซึ่งเจตนารมณ์ของผู้เขียนคือต้องการชี้ให้เห็นถึงการปิดกั้น และไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา จนเป็นที่มาของเรื่องทั้งหมด ซึ่งถ้าหากผู้อ่านเข้าใจถึงสิ่งนี้ ที่ผู้เขียนต้องการนำเสนอและต้องการสื่อออกไป ก็ถือว่านิยายเรื่องนี้ได้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งใจไว้แล้วค่ะ แต่หากสื่อออกไปให้นักอ่านบางท่านเข้าใจไม่ได้ ก็สุดกำลังของผู้เขียนเช่นกัน จากนี้ไปก็มีเพียงต้องพยายามพัฒนางานเขียนเรื่องหน้าให้ดียิ่งขึ้นเท่านั้น

ส่วนเรื่องลูกกรงเหล็กดัดนั้น พระเอกไม่ได้ทำเพื่อขังนางเอกแต่อย่างใดค่ะ คือบ้านของใครต่างก็ต้องหาทางป้องกันเอาไว้ก่อน โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ ก็คงต้องมีเหล็กดัดกันทั้งนั้น (ส่วนมาก) เพราะต้องกันขโมย และเหล็กดัดสมัยนี้เขาก็ไม่ได้ทำแบบทื่อๆ ไขว้กันเป็นรูปกากบาทเพียงอย่างเดียวหรอกค่ะ แบบสวยงาม ลูกเล่นน่ารักๆ ก็มีมาก ซึ่งบ้านผู้เขียนอยู่กาญจนบุรี ก็ยังมีเลยค่ะ เพราะบ้านไหนไม่มีเหล็กดัด ก็คงล่อตาล่อใจโจรไม่น้อย แม้จะมีกล้องวงจรปิดและสัญญาณกันขโมยไว้ก็เถอะ (บ้านผู้เขียนเป็นร้านอินเทอร์เน็ต-เกมส์ ติดกล้องวงจรปิดทั้งสามชั้น มีกล้องไม่ต่ำกว่า 9 ตัว แต่ก็ไม่เคยวางใจค่ะ เพราะกล้องแค่ทำหน้าที่จับภาพได้ แต่มันคงกันโจรให้เข้าบ้านเราไม่ได้ง่ายๆ เหมือนเหล็กดัดหรอกค่ะ) ซึ่งคงจะแปลกที่คฤหาสน์ราคาแพง มียาม มีสัญญาณกันขโมย แต่กลับไม่ได้ป้องกันพื้นฐานเอาไว้ทั้งที่ภายในบ้านมีของมีราคาอยู่ จึงขอชี้แจงว่าเหล็กดัดนั้น พระเอกไม่ได้ทำมาเพื่อขังนางเอกแต่อย่างใด แต่มันมีเพื่อป้องกันขโมยและมีอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว เพราะคงเป็นไปไม่ได้ ที่จะติดเหล็กดัดในช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่พระเอกจะได้รับโทรศัพท์จากนางเอก ไหนจะตัดเหล็ก ไหนจะดัดรูปทรงให้ออกมาสวย ในจะอ๊อก ไหนจะทาสี ไหนจะติดตั้ง และอื่นๆ อีกมากมาย จริงไหมคะ แต่ผู้เขียนก็ต้องขอโทษที่ไม่ได้เขียนลงไปในต้นฉบับว่าเหล็กดัดนั้นมันมีอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว จึงทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิดไป และทำให้ท่านรับไม่ได้จนคิดว่าพระเอกโรคจิต ชอบทำร้ายร่างกาย ทั้งที่จริงๆ แล้ว ตัวละครนี้ก็ได้แสดงไว้ชัดว่าไม่ต้องการทำร้ายนางเอกเลย เพียงแต่มีเหตุผลที่ตนเข้าใจผิดๆ จึงทำให้ทำผิด แต่ผู้เขียนก็ต้องขอโทษอีกครั้งค่ะ

และเรื่องการทำหมันนั้น ผู้เขียนเพียงเห็นว่ามีประโยชน์สำหรับคู่สามีภรรยา เป็นความรู้ปกิณกะสอดแทรกในนิยาย เพราะคนใกล้ตัวผู้เขียนก็มีความหวาดกลัวในเรื่องนี้เช่นเดียวกัน จึงได้เสาะหาข้อมูล และได้รู้ว่าการทำหมันชายนั้น ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด และง่ายกว่าการทำหมันหญิงเสียอีก เพียงแต่คำพูดบางคำอาจสื่อออกไปได้ไม่ดีนักจนทำให้ท่านคิดว่าทะลึ่งจนน่าเกลียด ทว่าทั้งหมดทั้งมวลนี้ ผู้เขียนเพียงนึกถึงแต่ประโยชน์ที่นักอ่านอาจจะได้ แต่ก็ไม่คิดว่าการอธิบายเป็นเกร็ดความรู้เล็กน้อย หรือคำบางคำที่สามีภรรยาพูดกันในเรื่อง เช่น จัดหนัก ซึ่งท่านรู้สึกว่าเป็นคำหยาบคาย รวมถึงมุกตลก (ฝืดสำหรับท่าน) ในนิยายนั้น จะทำให้ท่านสะอิดสะเอียน พะอืดพะอมจนอยากอาเจียนได้เช่นกัน

ส่วนนิยายเรื่องนี้ แม้เริ่มต้นพระเอกจะร้าย แต่ก็มีเหตุและผลแห่งความเป็นคน ที่มีทั้งโทสะ ทั้งราคะ ทั้งโมหะ เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่บางครั้งก็ฉลาด บางครั้งก็โง่เขลา บางครั้งก็มืดบอด แต่ใช่ว่าจะเป็นคนโรคจิต หากเป็นเพราะความไม่มีสติและไม่ยั้งคิดให้ดี ซึ่งไม่ต่างจากนิทานสอนใจเรื่องก่องข้าวน้อยฆ่าแม่เลย เพราะก่องข้าวน้อยก็ไม่ใช่โรคจิตที่ฆ่าได้แม้กระทั่งแม่ของตนเอง ซึ่งถือว่าเป็นมาตุฆาต เป็นอนันตริยกรรมหรือบาปสูงสุด แต่ที่ทำลงไปก็เป็นเพราะโทสะของตน ซึ่งสุดท้ายก่องข้าวน้อยก็สำนึกผิด แต่ก่องข้าวน้อยไม่สามารถกลับไปแก้ไขความผิดนั้นได้ แต่ศินรินทร์ยังมีโอกาส

เพราะแม้แต่คนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ดูดีที่สุด ต่างก็ย่อมเคยผิดพลาดมาบ้างไม่มากก็น้อย ตามประสามนุษย์โลกๆ คนหนึ่งที่มีกิเลสครอบงำ เพราะความไม่มีสติของศินรินทร์ จึงทำให้หลายอย่างเสียหาย จนเกือบทำลายชีวิตของคนๆ หนึ่ง แต่เขาก็พยายามปรับปรุงตัวเพื่อภรรยาและลูก พยายามแก้ไขสถานการณ์ทุกอย่างให้ดีขึ้นตามสภาวะที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เพราะทุกอย่างในโลกไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบค่ะ นิยายเรื่องนี้ก็เช่นกัน นั่นก็เพราะผู้เขียนไม่คิดว่าการเขียนนิยายของเรานั้น บางครั้ง...มุมมองของแต่ละคนก็แตกต่างไป มองในมุมต่างกันออกไป เนื่องจากคนเขียนมีเจตนาและหวังเพียงว่าผู้อ่านจะมองเห็นถึงผลร้าย และมองในมุมดีๆ ที่นิยายเรื่องนี้มี แต่บางท่านก็อาจมองต่างจากจุดประสงค์ที่ผู้เขียนต้องการนำเสนอ ก็มีเช่นกัน ประมาณละครเรื่องดอกส้มสีทองที่บางคนก็แอนตี้กับการกระทำของเรยาจนโด่งดังไปทั่วบ้านทั่วเมือง แต่บางคนก็เลือกที่จะมองความร้ายกาจของเรยาและเก็บมาเป็นบทเรียน ซึ่งก็ต้องแล้วแต่ว่าจะเลือกมองในแบบใด

และทั้งหลายทั้งปวงที่อธิบายมา ผู้เขียนก็มีเจตนาเพื่อขอโทษผู้อ่านบางท่านที่ทำให้ท่านเสียเวลาเพราะอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ และผู้เขียนจะระมัดระวังการนำเสนองานเขียนให้ดียิ่งขึ้นกว่านี้ค่ะ

ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่แนะนำให้ผู้เขียนเห็นถึงมุมมองที่แตกต่างค่ะ

สุชาคริยา

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -



'ฉันเคยรู้จักความรัก และฉันรู้ดีว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อไม่สมดังหวัง

แต่ฉันรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่า เมื่อต้องอยู่กับคนที่ไม่มีความรักให้ฉันเลย'


/////
 

"คุณไม่เข้าใจเหรอหนูหริ ว่าการอยู่ด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องรักกันมาก่อนก็ได้ ที่สำคัญคือคุณอุ้มท้องลูกของผม คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ"

"คุณเองก็มีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัว คุณจะกักขังฉันไว้ทำไม...คุณศินรินทร์ ฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องการ... ไม่ใช่เลย..."

"ต้องการหรือไม่ต้องการคุณจะมารู้ใจผมได้ไงณสิริ แต่สิ่งที่รู้แน่ๆ ก็คือคุณเป็นของผมไงล่ะ หรือจะบอกว่าไม่ใช่ เพราะไอ้ที่ป่องมาก็เป็นหลักฐานชั้นยอดอยู่แล้วนี่"

"คุณมันใจร้าย"

"รู้ไว้ก็ดี!"
 

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -

แวะมาบอกข่าวของพี่ขุนค่ะ

ว่าได้เป็นเล่มแล้ว ตอนนี้หาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป

หน้าปกประมาณข้างล่างนี้นะคะ

ที่สำคัญที่สุดคือ ขอกราบขอบพระคุณมิตรรัก  เพื่อนๆ นักอ่านทุกๆ ท่านที่คอยเป็นกำลังใจ

คอยอยู่เคียงข้าง และรออ่านนิยายเรื่องนี้ ที่เรียกได้ว่าเริ่มอ่านและรออ่านตั้งแต่อ้อยเริ่มเขียนพี่ขุน

จนกระทั่งทิ้งช่วงงานเขียน  ป่วยจนไม่ได้เขียน  และระหว่างที่ส่งต้นฉบับก็ยังเข้าๆ ออกโรงพยาบาล

จนถึงตอนนี้ที่ยังรักษาตัวอยู่  จนกระทั่งว่าได้รับการติดต่อและได้ปกมาดูอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวในวันนี้

ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านด้วยความเคารพอย่างยิ่ง  กราบขอบพระคุณจากใจสุชาคริยาคนนี้

กราบขอบพระคุณมากๆ ค่ะ  และถ้าหากจะมีข่าวเพิ่มเติมใดๆ  จะแจ้งมาให้ทราบอีกครั้งค่ะ

ส่วนจากนี้ ก็จะรีบมาลงให้อ่านนะคะ









- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -


ขอฝากนิยายทำมือของน้องสาวด้วยนะคะ เขียนคู่กันค่ะ ชื่อเรื่อง ฮานะ กับ คิคุ จ้า



ขนาด A5, กระดาษกรีนรีด 75 แกรม, พิมพ์ดิจิตอล, ปกสี่สี, จำนวนหน้าราวๆ 370 หน้า ต่อเรื่อง/เล่ม

ราคาเล่มละ 370 บาท สั่งพร้อมกัน 2 เล่ม 700 บาท ค่าจัดส่งฟรีทั่วประเทศไทยจ้า

สั่งจองได้ที่ fk_partner@hotmail.com จ้า



ขอขอบพระคุณทุกท่านที่อุดหนุนค่าขนมน้องๆ ทั้งสองคนด้วยนะคะ


 

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -