หนุ่มสุดเก๊กพิชิตรักแฝดจอมจุ้น

เนื้อเรื่อง

“แม่คะ แม่คะ เรนล่ะ” เสียงยัยโบว์เอะอะโวยวายถามหาฉัน

“ไม่รู้สิจ๊ะ เรน เรนลูกเรน” เสียงแม่เรียกฉัน

“ขา เรนอยู่นี่ค่า มีอะไรกันอ่ะ” ฉันถามแม่

“ก็โบว์น่ะสิ กลัวไปเรียนไม่ทันน่ะ” แม่ตอบฉันมา ฉันเห็นยัยโบว์หน้ามุ่ยสุดขีดเลย

“อ่ะ โทษทีโบว์ไปกันยัง”

“ไปสิ” แล้วฉันกับโบว์ก็ขึ้นรถไปเรียน

หุหุ ฉันขอแนะนำตัวนะคะ ฉันชื่อ เรน ชื่อจริงชื่อ สายฝน วัฒนะสุรวงศ์ เรียนอยู่ชั้นม.๕ แล้ววันนี้ก็เปิดเทอมวันแรกด้วย ฉันมีฝาแฝดชื่อ โบว์ ชื่อจริงชื่อ สายรุ้ง วัฒนะสุรวงศ์ เรียนอยู่ห้องเดียวกับฉัน เราสองคนหน้าตาคล้ายกันมากแต่นิสัยต่างกันสุดขีด ฉันจะเป็นคนง่ายๆในขณะที่โบว์เรื่องมาก แล้วอีกอย่างตอนม.๔ ฉันกับโบว์ถูกเลือกให้เป็นดาวโรงเรียนด้วย เหอๆ หน้าตาฉันใช่ย่อยเลยนะ

“ถึงแล้วครับ”

“ขอบคุณนะคะลุงศักดิ์ ที่มาส่ง” โบว์กล่าวขอบคุณลุงศักดิ์ (คนขับรถที่บ้าน บ้านฉันทำธุรกิจส่งออกเสื้อผ้า)

“ไม่เป็นไรครับคุณหนู” ลุงศักดิ์รับคำ

“เรนกับโบว์ไปนะคะ” ฉันกล่าวลาลุงศักดิ์ก่อนจะสวัสดีแล้วเดินเข้าโรงเรียน

“โบว์ เดี๋ยวโบว์จะไปหาเพื่อนโบว์รึป่าว” ฉันถามโบว์ ที่โรงเรียนน่ะฉันไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับโบว์หรอกเพราะเพื่อนโบว์ส่วนมากจะเรื่องมากเหมือนกัน ฉันรำคาญน่ะ

“ไปสิ อุ๊ย นิว!นิว! รอโบว์ด้วย เรน โบว์ไปนะ” โบว์พูดแล้ววิ่งไปหานิว

เรื่องมากซะจริงแฝดผู้น้องของฉัน

ทันทีที่โบว์เดินไปฉันก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนฉันทันที ฉันเป็นพวกที่อยู่คนเดียวไม่ได้

“ฮัล..”

“ไอ้ไอซ์แกอยู่ไหนวะ มารับฉันด่วนเลยนะเว้ย” ฉันพูดกับปลายสาย นั่นก็คือ ไอซ์ เพื่อนสนิทของฉันเองน่ะแหละ ไอซ์เป็นนักบาสของโรงเรียนแล้วยังหล่ออีก เฮ่อ รอบๆตัวฉันมีแต่คนหน้าตาดี (ฉันด้วย^^)

“เฮ้ยไอ้เรนฉันยังฮัลโหลไม่จบเลย แกจะโวยวายทำไมเนี่ย” ไอ้ไอซ์ตอบ

“แกก็มารับฉันเด้! แกก็รู้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้” ฉันตอบไอซ์ ฉันอยากให้ไอซ์มาไวไว ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียว ฮือออ

“กลางวันแสกๆโว้ย แกอยู่ไหนล่ะ” ไอ้ไอซ์มันถามฉัน

“หน้าโรงเรียน ฉันเดินเข้ามาแค่นิดเดียวเอง”

“เออๆเดี๋ยวฉันไปหา แค่นี้นะโว้ย” แล้วไอ้ไอซ์ก็วางสายไป ฉันจะเล่าเรื่องไอซ์ให้ฟังนะ

ตอนเด็กๆน่ะ ฉันถูกเลี้ยงแยกกับโบว์ โบว์อยู่กับพ่อแล้วก็แม่ที่กรุงเทพส่วนฉันอยู่ต่างจังหวัดกับอา   ที่เลี้ยงแยกก็เพราะว่าเค้าอยากให้พวกเรามีนิสัยต่างกัน มันก็ออกมาต่างจริงๆนั่นแหละ พอฉันอยู่ต่างจังหวัด ไอซ์ก็อยู่บ้านข้างๆฉัน ฉันจึงเล่นกับไอซ์มาตั้งแต่เด็กๆ จนพอม.๑ฉันต้องย้ายมากรุงเทพ เพื่อมาอยู่กับพ่อแม่ ฉันก็ไม่ได้เจอไอซ์เหมือนเดิม แต่ก็มีบางทีที่ฉันจะเจอไอซ์เวลาที่มาเยี่ยมอา แต่โบว์ก็ไม่รู้ว่าฉันกับไอซ์รู้จักกันมาก่อน พอม.๔ ไอซ์ก็ย้ายมากรุงเทพ แถมอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันอีกทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

“เรน เรนนนนน” เสียงอะไรเนี่ย

“ไรของแกวะไอซ์” ฉันถามไอซ์ ฉันเห็นมันทำหน้าประหลาดๆ

หมอนี่มันชักจะเหมือนไอ้ชินไปทุกที

สงสัยใช่ม้า ว่าชินคือใคร ชินก็คือ ไอ้หน้าหล่อหัวหน้าชมรมบาสชาย เป็นเดือนของโรงเรียน แถมเวลาเล่นบาสก็จะเล่นได้ดีเวลาอยู่กับไอซ์ ฮ่าๆ เพื่อนฉันเก่ง แต่ไอ้ชิน ฉันขอไม่พูดแล้วกัน

“ป่าว นี่เรนฉันหิวข้าวว่ะ” ไอซ์พูดแล้วลากฉันมาโรงอาหาร

“แกจะกินไรอ่ะ ไอซ์” ฉันเห็นมันเดินวนรอบโรงอาหารสามรอบแล้วอ่ะ

“ไม่รู้ดิ เฮ้ยเมื่อกี้อ่ะเรนฉันเห็นไอ้ชินยืนคุยกับโบว์อ่ะ เมื่อกี๊อ่ะ”

“ไหนวะไหน” ไอ้ชินถ้าแกทำอะไรน้องฉันแกตายแน่ ไอ้ชิน

“นั่นอ่ะ” ไอซ์พูดแล้วชี้นิ้วไปทางที่ชินกับโบว์ยืนคุยกันอยู่

ฉันเดินตรงไปทันที ฉันไม่ยอมให้ไอ้ชินบ้าบออะไรนั่นคุยกับน้องฉันหรอกนะ

“เฮ้ย เรนจะไปไหน” ไอซ์ตะโกน แต่ไม่ทันฉันเดินลิ่วมาแล้วเขาจึงวิ่งตามมา

“ชินโนะสุเกะ!!!!” ฉันตะโกนสุดเสียง คนทั้งโรงอาหารเริ่มหันมามอง รวมทั้งไอ้ชินมันอึ้งไปเลย

“อ้าว นึกว่าใครยัยพิเรนนี่เอง มาทำอะไรอ่ะจ้ะเพิ้ง” ไอ้ชินพูดหน้าตาสดชื่น

ฉันไม่สดชื่นกับแกหรอกนะ ฉันจะเช็คบิลแก

“อะไรของแกฮะ ชินโนะสุเกะ แกมาคุยกับน้องฉันทำไม โบว์จะไปคุยกับมันทำไม” ฉันโมโหสุดๆเลย ฉันไม่ยอมหรอก ให้ไอ้บ้าบอคอแตกคนนี้มายุ่งกับน้องฉัน ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมมมมมมมมม

“เรน โบว์ไปนะ เคลียร์กันเอง” แล้วโบว์ก็เดินจากไป ฉันล่ะไม่ชอบนิสัยยัยโบว์เลย ชอบหนีปัญหา

“ดูสิ ฉันคุยกับโบว์ดีดี แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย” ชินทักท้วง

“แล้วนายมายุ่งกับน้องฉันทำไม ฉันไม่อยากให้น้องฉันเสียใจนะ” ฉันเถียงสุดชีวิต

“อะไรของเธอ ฉันมาคุยเรื่องงาน เธอนี่บ้าไม่เปลี่ยนเลยนะ ฉันไปล่ะ อ้าว ไอซ์หวัดดี” หมอนั่นทักทายไอซ์แล้วก็เดินจากไป

“ฮึ่ย บ้าชะมัด” ฉันสบถกับตัวเองก่อนจะโดนแรงลากมหาศาลลากออกมาจากโรงอาหาร

“เรนแกทำอะไรลงไป” ไอซ์พูด

“ไอซ์ ฉันไม่อยากให้น้องฉันไปยุ่งกับมัน แกก็รู้นี่ว่ามันทำอะไรกับฉันไว้” ฉันเถียงไอซ์ น้ำตาเริ่มออกมาคลอเบ้า ภาพในวันเก่ารีไวนด์มาอีกครั้ง

“อ่ะ เรนชินให้นี่ไว้เป็นของขวัญนะ เรนจะได้คิดถึงชินเวลาที่ชินไม่อยู่ ชินไปไม่นานก็กลับนะ”

ชินยื่นแหวนวงหนึ่งให้ฉันมันคือสัญญาแทนใจระหว่างเรา

“ชิน เรนรักชินนะ”

“อืม ชินก็รักเรน”แล้วชินก็จูบหน้าผากฉันเบาๆ

ภาพในวันนั้นมันยังจำติดตา วันที่ชินบอกว่าต้องไปหาพ่อที่อังกฤษ เขาไปนานมากตั้งแต่จบม.๓เขาสัญญาว่าเขาจะกลับภายในสามเดือนแต่เวลามันเลยมาถึงหนึ่งปีฉันเจอเขาอีกครั้งวันที่ฉันมาเรียนที่นี่วันแรก เขาเดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง ทำให้ฉันเริ่มเกลียดเขา เวลาเราเจอหน้ากันก็ไม่มีใครขุดความหลังขึ้นมาอีก อดีตมันก็คืออดีต ความรักของฉันกับชินมันหมดแล้วเยื่อใยต่างๆนานาที่เคยมีให้กันตอนนี้มันขาดและสลายไปหมดแล้ว และตอนนี้ก็มีเพียงแต่ความเจ็บปวดซึ่งฉันก็ไม่อยากให้เกิดกับใครที่ฉันรัก

“เรน” ไอซ์เรียกฉันเบาๆ

“หือ” ฉันเงยหน้ามองไอซ์แล้วปาดน้ำตา

“แกยังมีฉันนะ ฉันจะไม่ทิ้งแกเป็นอันขาดถึงแกจะไม่มีใครแกก็มีฉันนะ” ไอซ์พูดแล้วกอดฉัน

“อืม ฉันรักแกจริงๆเลยไอซ์” แล้วเราสองคนก็กอดกัน จนเมื่อมีใครคนหนึ่งเดินผ่านมา

ชิน!!!!

ฉันกับไอซ์ผละออกจากกันทันที ไอซ์ดูเขินมาก แต่ตอนนี้ฉันแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว

“ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะ”

“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ” ไอซ์แก้ตัวพัลวัน

“ใช่สิไอซ์ นายน่ะชินมาขัดจังหวะพวกฉันทำไม คนกำลังรักกัน”

“ฉันไม่ยักกะรู้ว่าพวกเธอคบกัน”

“ก็รู้ซะสิ ฉันเป็นแฟนกับไอซ์ รู้ไว้ซะ” ฉันพูดแล้วลากไอซ์เดินออกมาจากตรงนั้น

ฉันพูดอะไรออกไปนะ

“แกคิดอะไรอยู่สายฝน” ไอซ์ถามขึ้น

“แกช่วยฉันหน่อยนะ ฉันไม่อยากให้หมอนั่นรู้ว่าฉันเสียใจ”

“ได้^^” ไอซ์พูดยิ้มๆแล้วเราก็เดินไปเข้าแถว

“ไฮ เพื่อนๆ ไม่ได้เจอกันนานเลย” ฉันทักทายเพื่อนในชั้นเรียนหลังเข้าแถวเสร็จ

“ไฮ นี่เรนเธอคบกับไอซ์เหรอ”

“ใช่ๆเรนคบกับไอซ์เหรอ ถึงว่าไปไหนมาไหนด้วยกัน”

พวกเพื่อนๆรุมถามฉัน โชคดีที่ไอซ์อยู่คนละห้องกับฉัน พอฉันมองไปหลังห้องฉันเห็นชินเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ชิ! ขี้เก๊ก

“ตกลงว่าไง เรน เรนคบกับไอซ์รึป่าว” ยัยโบว์ถามเสียงดังทีเดียวแหละ

“จ้า” ฉันตอบหน้าระรื่น นายชินคงได้ยินเสียงฉันเลยเดินออกนอกห้องไป ฉันเลยแกล้งเดินตามไป อิอิ อยากแกล้งคนน่ะ

~ฉันเข้มแข็งไม่พอที่ฉันจะคิดกับเธอเหมือนเดิมในเมื่อความรู้สึกที่มีมันเกินเพื่อนไป~

ฉันแกล้งร้องเพลงแล้วเดินตามหลังชินมา

อย่าเข้าใจผิดคิดว่าฉันหลงรักหมอนี่ล่ะ ฉันจะตามมาแกล้งตะหาก

“ใครเหยียบหางเธอ” ชินพูดแล้วหยุดเดิน เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะ ใครเหยียบหางเธองั้นเหรอ ยี๋ น่าเกลียดที่สุด ผู้ชายอะไรเนี่ย

“มีความสุขมากใช่มั๊ย เธอรักเขามากใช่มั๊ย ใช่มั๊ย” ชินตะคอกใส่ฉัน

“ทำไมนายต้องตะคอกด้วย” ฉันตอกกลับบ้าง “เฮ้ย ปล่อยนะ” ไม่ทันแล้ว ชินลากฉันไปตรงสวนหลังโรงเรียนทันที ทำไมมันไม่มีคนเลยนะ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยเรนด้วย

“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม” ฉันถามชิน เก๊กอยู่นั่นแหละ ฉันล่ะเซ็งหมอนี่จริงๆ เก๊กอยู่เรื่อย

“ฉันอยากคุยกับเธอให้เข้าใจ”

“ทำไมต้องเข้าใจด้วยล่ะ นายไม่เห็นต้องให้ฉันเข้าใจอะไรของนายเลย” ฉันท้วงชิน ก็มันจริงน่ะ ทำไมอยู่ดีดีเขาต้องมาพูดแปลกๆให้ฉันเข้าใจเค้า ฉันจำเป็นต้องเข้าใจเขางั้นเหรอ อะไรกันเนี่ย ฉันสับสนไปหมดแล้ว

“เธอต้องเข้าใจ!!!!” ชินตะโกนใส่ฉัน ฉันผงะไปเลย

“........” ฉันเงียบ ไม่ใช่ว่าฉันเถียงเขาไม่ได้ ฉันกำลังทบทวน ทบทวนว่าฉันกับเขามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

“เธอรักไอซ์มากใช่มั๊ย เธอรักไอซ์จริงๆ หรือแค่อยากลองใจฉัน ฉันรู้นะว่าเธอก็ยังรักฉันอยู่ลึกๆ แต่เธอไม่กล้าพูด ทำไมล่ะเรน ทำไมเราถึงไม่คุยกันให้รู้เรื่อง ทำไมเธอถึงชอบคิดไปเอง ฉัน....ฉันรักเธอมาตลอด ฉันรักเธอมาตลอด!!!! เธอรู้บ้างมั๊ย เธอเย็นชาใส่ฉัน เธอไม่คุยกับฉัน ทำไม เธอทำแบบนี้เพราะอะไร” ชินพรั่งพรูคำพูดพร้อมน้ำตาออกมา

“.........” ฉันอึ้งพูดอะไรไม่ออก เพราะถูกแทงใจดำอย่างแรง

“ฉันรักเธอนะเรน รักมาตลอด”

“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ ที่ฉันเจอตอนเปิดเทอมวันแรก สัญญาที่นายบอกจะไปแค่สามเดือน แต่นายรู้มั๊ยฉันรอนายหนึ่งปี หนึ่งปีนะชิน พอนายกลับมานายก็ไม่โทรบอกฉัน นายกลับไปเดินกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ แถมนายไม่ทักฉัน นายคิดว่าฉันจะให้อภัยนายได้อย่างนั้นเหรอ”  ฉันตอบกลับเขาไป น้ำตาของฉันมันทรยศ มันไหลออกมาไม่ขาดสายเลย ฉันไม่อยากให้หมอนี่รู้ว่าฉันเจ็บปวดนะ

“ฉันขอโทษนะ เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย กลับมารักกันเหมือนเดิมนะเรน” ชินพูดแล้วจ้องหน้าฉัน

“แล้วไอซ์ล่ะ ฉัน...ฉันคบกับไอซ์อยู่นะ” ฉันแกล้งอ้างทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้คบกับไอซ์หรอก

“เธอไม่ได้คบกับไอซ์ ไอซ์บอกฉันหมดแล้ว ฉันไม่โทษเธอนะเรน กลับมาคบกันเถอะนะ”

หนอยแน่ไอ้ไอซ์ที่แท้แก.....แกกล้าทำกับฉันอย่างนี้เลยเหรอ

“ให้ฉันคิดดูได้มั๊ย นายต้องพิสูจน์ว่านายรักฉันจริง แล้วฉันจะกลับมาคบกับนาย” ฉันตอบชิน ฉันว่าเขาไม่ได้อยากมารักรีเทิร์นจริงๆหรอก

“ได้คร้าบบบบ ไปเรียนกันเถอะ” ชินพูดแล้วเดินจูงมือฉันเข้าห้องเรียน

เฮ้อ โชคดีอาจารย์ยังไม่เข้าสอน

“เรน เธอหายไปไหนมา” โบว์ถามฉัน อ่า เอ่อ ฉันจะตอบว่าอะไรดีล่ะ

“ไปข้างนอกมาน่ะ”

“เหรอแน่นะ นี่ๆความจริงเธอไม่ได้คบกับไอซ์ใช่มั๊ย ไอซ์บอกฉันแล้วล่ะ”

“เอ่อ....” ไอ้ไอซ์ๆๆๆ แกตายแน่!!!!

“แล้วตอนนี้ชินก็กำลังง้อเธอ ฮะฮะ เรนเธอไม่รอดแน่” นี่ยัยโบว์พูดอะไรเนี่ย เซ็งเลย

นอนดีกว่า คร่อกกก

“เรนๆ เรนๆ”

“หือ” โบว์ปลุกฉัน

“กลับบ้าน”

“อุ๊ยโบว์โทษนะเรนกลับกับโบว์ไม่ได้ เรนต้องไปดูไอซ์เล่นบาสน่ะ นัดกับมันไว้” ฉันตอบโบว์

“เรน โบว์ขอเบอร์ไอซ์บ้างสิ” อุ๊ย อยู่ดีดีโบว์ก็พูดถึงไอซ์ขึ้นมา ต้องมีอะไรแน่ๆเลย

“เอาไปทำไมอ่ะ”

“น่า เอามาเหอะ” อิอิ ต้องมีอะไรในกอไผ่แน่นอน

“อือ เอาไปดิ” ฉันยื่นมือถือให้โบว์เม็มเบอร์อย่างง่ายดาย

“ขอบคุณนะ จะกลับตอนไหนอ่ะ”

“เดี๋ยวก็กลับค่ำๆหน่อย เดี๋ยวกลับกับไอ้ไอซ์มัน โบว์ไปเหอะ”

“จ้ะ” แล้วโบว์ก็เดินจากไป

ฉันเดินดูดชาเย็นไปเรื่อย จนถึงสนามบาส ฉันจึงนั่งดูไอซ์เล่นบาส หึหึ ฉันจะแก้แค้นแกไอซ์

“มานานแล้วเหรอ”

“อือ” ฉันพูดตอบ ตอบใครก็ไม่รู้อ่ะ เขามานั่งข้างๆฉันด้วย (ฉันไม่ได้หันไปมอง)

“ฉันซื้อนี่มาให้น่ะ”

“ชิน นาย” ชินนี่นา กะว่าจะไม่เจอแล้วนะเนี่ย

“เงียบไปเลย กินซะฉันซื้อมาให้พุดดิ้งนมของโปรดเธอไง” พุดดิ้งนมฉันชอบที่สุด แต่ชินยังจำได้อีกเหรอ

“ขอบใจ” ฉันตอบชินแล้วมานั่งกินพุดดิ้ง

พุดดิ้งของฉัน

“เมื่อไหร่เราจะเหมือนเดิม” ชินโพล่งขึ้นมาทำเอาฉันสำลักพุดดิ้งเลย

“แอ่ก แอ่ก เดี๋ยวฉันบอกเอง” ฉันพูดตอบเขาไป

“อืม” ชินพูดแล้ววิ่งไปเล่นบาสระหว่างทางเขาวิ่งสวนกับไอซ์ที่วิ่งมาหาฉัน ฉันเห็นเขาซุบซิบอะไรกันด้วยล่ะ

“ไอ้ไอซ์ แกทำอะไรไว้” ฉันพูดน้ำเสียงเยือกเย็นกับไอซ์

“ฉัน ฉันทำอะไรเหรอ” ไอซ์พูดหน้าตาอินโนเซ้นส์

“แกไม่ต้องมาทำไม่รู้ไม่ชี้เลย แต่ช่างมันเหอะ แล้วทำไมอยู่ดีดีโบว์มาขอเบอร์แกกับฉันวะ” ฉันถามไอซ์ ฉันสงสัยมานานแล้วอ่ะ เวลาที่ฉันอยู่กับไอซ์ โบว์ก็ชอบมาหาทั้งๆที่ถ้าไม่มีอะไรโบว์ก้ไม่มาหาหรอก หรือว่า

“ฉันชอบโบว์ว่ะ” ไอ้ไอซ์พูดหน้าซื่อ

“จริงดิ อู้ววว ดีเลยไอซ์ จีบให้ติดนะเว้ย แต่ถ้าแกหักหลังน้องฉันแกตายแน่” ฉันพูดกับไอซ์

ยัยโบว์จะมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อ แล้วฉันล่ะ

“กลับกันเหอะ” ไอซ์ชวนฉันกลับ

“เออ ปะ” ไอซ์มาส่งฉันที่บ้าน แล้วก็คุยอะไรกับโบว์ไม่รู้ แล้วก็กลับไป

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขึ้นมาที่ห้องนอน แล้วฉันก็เปิดคอมพ์เพื่อจะเช็คเมลล์ แต่มีแต่เมลล์ไร้สาระทั้งนั้นเลย ฉันจึงออนเอ็มแต่เล่นไปได้สักพักก็มีคนโทรมาฉันจึงตั้ง status เป็น away ไว้

“สวัสดีค่ะ”

“เรนชินนะ” ชินนั่นเอง

“มีอะไรเหรอ”

“ชินคิดถึงเรนน่ะ”

“เหรอ” ตาบ้าเอ๊ย ไอ้บ้าชิน

“นอนรึยัง”

แล้วฉันก็คุยกับชินจนดึกจนฉันรู้ว่าเขารักฉันจริง ฉันจึงตกลงใจคบกับเขาเหมือนเดิม

ที่โรงเรียน

ฉัน ชิน โบว์ ไอซ์ อยู่กันพร้อมหน้าตอนนี้ฉันคบกับชินอยู่แล้วโบว์ก็คบกับไอซ์ พวกเรามีความสุขกันจริงๆเลย

“เรน” ชินเรียกฉัน

“หือ มีอะไรเหรอ”

“ชินมีอะจะให้เรนล่ะ”

“อะไรเหรอ” แล้วชินก็ยื่นกล่องอะไรซักอย่างให้ฉัน

คืนนั้นฉันกลับมาเปิดดูก็พบว่ามันเป็นสร้อยที่มีจี้ห้อยสองอัน อันนึงเขียนว่า สายฝน อีกอันนึงเขียนว่า ชินวุฒ

สักพักชินก็โทรมา เราก็คุยกันจนดึก สุดท้ายชินบอกฉันว่าทุกๆครั้งที่ฉันใส่สร้อยนั้นก็เหมือนกับว่ามีชินเคียงข้างอยู่เสมอ

“อ่ะ เรนชินให้นี่ไว้เป็นของขวัญนะ เรนจะได้คิดถึงชินเวลาที่ชินไม่อยู่ ชินไปไม่นานก็กลับนะ”

ชินยื่นแหวนวงหนึ่งให้ฉันมันคือสัญญาแทนใจระหว่างเรา

“ชิน เรนรักชินนะ”

“อืม ชินก็รักเรน”แล้วชินก็จูบหน้าผากฉันเบาๆ

“เรนจะไม่ให้ชินไปไหนอีกแล้ว เรนรักชิน” ฉันพูดแล้วกอดชินแน่น

“ชินรักเรนนะ รักมากที่สุดเลยนะ ฉันรักเธอ สายฝน” แล้วเราก็กอดกันไม่มีใครอยากสูญเสียใครไปอีกแล้ว

จากความรักครั้งนี้อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าความรักเราต้องหัดเข้าใจมัน ไม่ใช่ว่าเมื่อเจอปัญหาแล้วก็ปล่อยมันและละทิ้งความรัก ความรักของคนสองคนต้องเกิดจากความเข้าใจ ในยามที่ทะเลาะกันเราต้องปรับความเข้าใจกันไม่ใช่ต่างคนก็ไม่พูดกันแล้วความรักระหว่างคนสองคนนั้นจะไม่มีอีกเลย เราต้องหัดปัดฝุ่นความรัก อุปสรรคเปรียบเสมือนฝุ่นเราต้องคอยช่วยกันปัดออกไป ถ้าเราปล่อยให้ฝุ่นเกาะนานๆฝุ่นนั้นก็จะบดบังคุณค่าที่แท้จริงของความรัก ถ้าเราปัดมันออก ความรักก็จะใหม่เสมอ ความเข้าใจทลายอุปสรรคทุกอย่าง

ฉันรักนายชิน