คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ชมรมที่แสนวุ่นวาย
บทที่ 4: ชมรมที่แสนวุ่นวาย
ส่วนของ: เฮคเตอร์
ตอนนี้พวกผมกำลังนั้งฟังลาสต์บ่นๆๆแล้วก็บ่นเรื่องชมรม โซว์กับพี่ไฟวัสต์หลับไปแล้วเอิ่ม ประธานนักเรียนแอบหลับขณะเรียน! โอ๊ย ผมอยากจะเป็นลม “อ้าวๆ เอาล่ะรบกวนแนะนำตัวเองกันหน่อยนะ ข้ายังไม่ค่อยรู้จักใครเลย” ลาสต์พูดขึ้นขณะผายมือไปทางเด็กหนุ่ม (มั้งนะ) ใส่ฮูดปิดหน้าสีชาเขียว จะว่าไปผมเองก็ยังไม่รู้จักใครเลย
“ไคร์ท” เขาพูดนิ่งๆก่อนจะเบื่อนหน้าไปอีกทาง
ลาสต์พยักหน้ารับ “คนต่อไปล่ะ” ลาสต์ถาม
“ทริกซ์ฮะ”
จนกระทั่งถึงคนสุดท้าย ฮื่อ ทำไมถึงหล่อเวอร์กันได้ขนาดนี้อิจฉาอ่ะอิจฉาๆ ถึงสายตาจะเย็นชามากแต่ลาสต์ก็ยังหล่อดีไม่มีที่ติ คนเอ่อปีศาจโรงเรียนนี้หล่อกันทุกคนเลยหรอเนี่ย น้อยใจอ่ะกลับไปห้องดีกว่า
“โอ้ใช่พรุ่งนี้เริ่มทำกิจกรรมชมรมนะ! ชมรมพฤกษาศาตร์น่ะมารวมกันที่นี้เลยข้าเป็นหัวหน้าชมรมอยากเช็คชื่อก่อนน่ะ” ลาสต์ตะโกนไล่หลังมา
ผมเดินอยู่กับโซว์และพี่ไฟวัสต์ ก่อนจะได้ยินประโยคแสลงหู “นี้นายหัวฟ้า หัวแดง มานี้หน่อยซิ” เสียงเถื่อนๆดังขึ้นข้างหลัง พวกเราสามคน เอ่อ หนึ่งคนสองตนหันไปดู โดยพี่ไฟวัสต์กับโซว์ ลดแลกแจกแถมรอยยิ้มซาดิสต์ให้
“มีอะไร!?” ทั้งสองถามด้วยเสียงของมัจจุราชพร้อมกระชากวิญญาณ
“ฉันไม่มีแฟน เพราะคนที่ฉันชอบน่ะชอบพวกแก!” เจ้าปีศาจเอ่อขอเออออว่าเป็นปีศาจปูเสฉวนล่ะกัน โว้ยวายลั่น
“ตกลงพวกข้าผิดหรอเจ้าปูไรสมอง” โซว์กอดอกยักคิ้วถาม
“ข้าชื่อฮ่อง ไม่ใช่เจ้าปูไรสมอง” เจ้าฮ่องดูท่าจะเดือดจริงๆ
“โอ้ท้ารึ?ดีเลยมาเป็นกระสอบทรายหนีได้ให้ข้าหน่อยก็แล้วกัน” พี่ไฟวัสต์ขยับยิ้มดีใจเสียเต็มประดา
โซว์จุปากเบาๆ “ไม่เอาน่าไฟวัสต์ อย่าไปรังแกคน ‘อ่อนแอไร้ทางสู้’ สิน่าสงสารออก” น่าสงสารแต่น้ำเสียงสมเพชซะเต็มประดาเล่นเอาฮ่องจุก
"กลับกันดีกว่าไฟวัสต์ไม่มีไรทำเลย" โซว์พูด ฮ่องทำท่าจะรั้งไว้เเต่ทั้งสองตนก็เดินไปไกลแล้ว
"ดะ เดียวเดียวก่อนเซ่ กลับมาก่อน~" โถ่ๆๆฮ่องเอ้ยไปหลบอยู่หลังเขาลูกไหนมาไม่รู้รึไงว่าพี่ไฟวัสต์ที่เเกไปหาเรื่องเมื่อกี่นะเป็นถึงประธานนักเรียน
พวกผมเดินมาจนถึงหอพักผมก็เลยเข้าไปอาบน้ำซะเลย อ้าสดชื่นจัง โอ๊ะๆๆ ลืมข้าวเย็นไปเลย ผมรีบอาบน้ำก่อนจะออกไปถามว่าอยากกินอะไร แต่ยังไม่ทันอ้าปากูดสักคําก็ได้ยินเสียงโหยหวนด้วยความหิว
"ข้าวเฮคเตอร์ พี่ขอ ข้าว" โซว์คลานดื่บๆๆไปตามพื้น
"มาม่า อยากกินมาม่า(ถ้วยล่ะ5ก้อน)" พี่ไฟวัสต์ส่งเสียงแหบๆขณะนี้เองที่... พี่แกหมดหล่อ ปีศาจอะไรเกิดมาหล่อซะเปล่ามาเสียมาดเท่หน้าสาวๆตอนหิว
"ครับๆ เดียวทำให้ครับ" ผมรีบแต่งตัวด้วยความเร็วชนิดจรวดเรียกพี่ ผีมองไม่ทัน แล้วก็ไปทำอาหารให้พี่ๆทันที
5นาทีผ่านไป
"เสร็จเเล้วคร้าบๆ” ผมรีบยกถ้วยมาม่า (ถ้วยละ5ก้อน) ของพี่ไฟวัสต์และ ‘เนื้อกระทิงผัดเผ็ดกับเห็ดผัดฉ่าคู่กับเนื้อหมูป่า’ ของโซว์ออกมาวางบนโต๊ะ พี่ไฟวัสต์และโซว์รีบเด้งตัวขึ้นมานั้งเก้าอี้และสวาปามอย่างรวดเร็ว กินกันเยอะจัง ผมพึ่งกินไก่ทอดไปชิ้นเดียวในขนะที่ทั้งสองเขากินกันไปแล้ว5จาน
“ข้ายังไม่อิ่มอ่ะเฮคเตอร์ ขอขนมหน่อย~” โซว์อ้อนเสียงหวาน เอ่อโซว์ครับกินไป15จานยังม่อิ่มอีกหรอครับ
“ข้าด้วยๆขอเป็น... อะไรก็ได้เอามาเยอะๆเป็นพอ” พี่ไฟวัสต์กินเยอะจัง แล้ว... ทำไมทำไมพี่ไม่อ้วน
“ข้าขอน้ำแข็งใสใส่หอยทากกับไอติมรสหนอนชาเขียวนะ” ผมเอียงคอก่อนจะถาม
“นี่นายคงไม่คิดจะกินจริงๆใช่ไหม” ผมตัวสั่นน้อยๆขณะถาม
“เอ๋ อย่าทำหน้าตกใจอย่างนั้นสิข้าล้อเล่น ข้าจะกินน้ำแข็งใสใส่ส้มกับไอติมชาเขียวธรรมดาต่างหาก”
อ้อ ผมถอนหายใจ “งั้น ก็ได้รอแปปนึ่งนะ” ผมรีบไปทำขนมหวาน(กองมหึมา) จำนวนมากให้เจ้าพวกกินจุทั้งหลาย
“เอ้า เสร็จแล้วๆ” ผมยื่นขนมหวานให้ทั้งสอง ของพี่ไฟวัสต์ มี เยลลี่ โดนัท ลูกชุบ เค้ก คัสตาสต์ ส่วนของโซว์ก็ตามที่ขอมา แต่เพิ่มหน้าให้เล็กน้อย กลายเป็น ‘น้ำแข็งใสใส่ส้มผสมสตอว์โบว์รี่กี่วี่องุ่นกับไอติมชาเขียวเคียวน้ำตาลข้าวโพด’ พอกินเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเข้านอนแทบทันที
.....
เจอคำผิดอยู่เตือนได้นะคะ^w^
ความคิดเห็น