Dark Hunter School ภาค พฤกษาแห่งความตาย

ลำดับตอนที่ #8 : ความบรรลัยของด่านทดสอบ(1)

บทที่ 7 : ความบรรลัยของด่านทดสอบ (1)

ส่วนของ: เฮคเตอร์

ช่างเป็นเช้าที่น่าเบื่อ ท้องฟ้ายามเช้าของที่นี่ยังมืดมิดเช่นเคย แถมยังมีทดสอบก่อนเริ่มเรียนอีก รู้สึกจะให้เข้าฐานต่างๆ13ฐานโดยที่ครูจะจับกลุ่มให้ ซึ่งก็ไม่มีใครรู้หรอกว่ามีฐานอะไรบ้าง

“เฮคเตอร์ตื่นแล้วหรอมาฝึกอาวุธกับเวธกัน” โซว์เอ่ยทักพร้อมชวนฝึกฝนก่อนทดสอบ

“ก็ได้” ผมตอบเรียบๆ

โซว์ยกยิ้มมุมปาก “คิดถึงดาบที่จะใช้ รวมพลังที่จะใช้สร้างดาบมาไว้ในจุดๆเดียว ลองเรียกมันออกมา”

ผมคิดถึงดาบสีชาเขียวอ่อนรูปร่างเพรียวบางขนาดเหมาะมือสองคมดามจับสลักเป็นลวดลายปีกมังกรฝังอัญมณีสีมรกตไว้ที่กึ่งกางด้ามจับ พอนึกได้ผมก็วาดมือออกไปข้างหน้าพลางพูด “พลันพลังแห่งสายลมเอย เฮอริเคนจงออกมา แปรสภาพเป็นดาบคู่กายาเพื่อสังหารและทำลายศัตรูข้า” พอผมพูดจบที่มีผมก็ปรากฏดาบที่ผมคิดขึ้นมา

“ว้าว! สวยทุกระเบียบนิ้วเลยนะดาบเจ้าน่ะ!” โซว์บอกขณะขยี้ผมผมจนยุ่ง

“มาจะสอนแบบรวบรัดให้!”

พอถึงเวลาสอบทุกคนก็มารวมกันที่ห้องโถง “เอาล่ะเราจะมีทดสอบก่อนเรียนกันในระยะเวลาหนึ่งเดือน ข้อมูลอื่นๆครูหรือหัวหน้าหน่วยวิชานั้นๆจะเป็นคนประกาศเอง... เริ่มสอบได้!” ครูใหญ่มาพูดก่อนจะลงจากเวทีไปด้วยความรวดเร็ว

แล้วตารางสอบก็ปรากฏขึ้นในมือทุกคน ผมกางมันออกดูข้อความค่อยๆปรากฏออกมาว่า กลุ่มที่xxx เฮคเตอร์ ลีไฮย์ ไซเวียส,โซว์ เฟย์วัสต์ ไซย์เวียส,ไฟวัสต์ ลีไลย์ ไซย์เวียส,ไมท์คลาสต์ คาไลท์... ด่านที่1 : ฟันดาบ

ในกระดาษของพี่ไฟวัสต์ โซว์ และพี่ไมท์คลาสก็เหมือนกัน “อื่ม... ปีนี้จัดกลุ่มสี่คนหรอ นึกว่าสามซะอีก” พี่ไมท์คลาสต์บ่นๆๆขณะมารวมกลุ่มกัน

“ไปๆๆรีบสอบรีบเรียนรีบพัก” โซว์พูดพลางลากพวกเราเก้าเข้าประตูที่แกะสลักเป็นรูปเถาว์กุหลาบสีดำสนิดเหนือประตูมีรูปดาบไฟและดาบน้ำแข็งไข้วกันอยู่

เฮ้อ... ผมถอนหายใจแล้วก็เดินตามทุกคนเข้าไป สิ่งที่อยู่หลังประตูคือลานประลองขนาดจุมากกว่า3,000คน และแล้วครูคนหนึ่งก็เก้าออกมา “เราจะประลองฟันดาบกับหุ่น กลไกกับดัก ลูกตุ้มก่อนจะไปสู้จริงในด่านถัดๆไป” ครูปริศนายิ้มกว้าง “เริ่มได้”

เมื่อเขาพูดกลไกทุกอย่างก็เริ่มทำงานเหวียงไปมา เปิดอ้าออกกว้าง และสายลมพัดกรรโชกอย่างบ้าคลั่ง “เอาล่ะ พลันพลังแห่งสายลมเอย เฮอริเคนจงออกมา แปรสภาพเป็นดาบคู่กายาเพื่อสังหารและทำลายศัตรูข้า” ผมหันไปขยิบตาให้ทุกคน

“อะไรกัน... วัยรุ่นใจร้อนหรอ ด้วยอำนาจแห่งข้าลูกหลานแห่งไฟเเปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงจงเปลี่ยนไป จงออกมา ‘เบลส์ซิงเกอร์’ ” อาคมเวธที่พี่ไฟวัสต์สร้างขึ้นทำให้เกิดเป็นเปลวไฟสีแดงฉานและดาบที่งดงามอย่างไรที่ติก็พุ่งออกมาจากเปลวไฟ

“เฮคเตอร์ เปิดได้ข้าก็ปิดได้นะ” โซว์พูดอย่างไม่พอใจแล้ววาดไปข้างๆ “ไอซ์แอทก์แทก์” ผลันดาบของโซว์ก็ปรากฏขึ้นและแล้วทั้งสามก็ฟาดฟันดาบอย่างสุดฤทธิ์สุดเดชก่อนจะได้ยินเสียง

“นี้พวกเจ้าคงไม่ลืมวางข้าทิ้งไว้ที่ไหนใช่ไหม?” เสียงของพี่ไมท์คลาสต์ดังถามขึ้น พอเราหันไปก็พบกับไมท์คลาสต์ที่กำลังเลิกคิ้วกวนโอ๊ยอยู่บนซากหุ่นและเศษลูกตุ้ม พร้อมดาบเหล็กธรรมดาแต่ดูงดงามตรึงตาอยู่ในมือ “แต่พวกเจ้าน่าจะหลบออกจากตรงนั้นนะเพราะว่าถ้าโดนหินแหลมเสียบศพคงไม่สวยซักเท่าไหร่” เขาขมวดคิ้วมุ่นอย่างเครียดๆ พลางชี้มาปลายดาบมาทางพวกเรา เราจึ่งวิ่งไปหาเขาโดยอัตโนมัติ...
           แปะๆๆ เสียงปรบมือดังขึ้นมาก่อนเสียงครูปริศนาดังขึ้นตามมาว่า "เอาล่ะ ดูคะเเนนกันได้ที่ใบตารางสอบเลยนะ" มาแต่เสียงเหมือนหรอครับ? หลอนๆยังไงก็ไม่รู้เเหะ

ผมเอาใบตารางสอบออกมากางดู 'ด่านที่1: เฮคเตอร์ ลีไฮย์ ไซย์เวียส 89/100' ก็ไม่เลวเลยนะเนี่ย แล้วในกระดาษก็ปรากฏข้อความใหม่ต่อท้ายมาอีกว่า 'ด่านที่2: อาคมเวทเนตรมรณะ' พอผมอ่านจบเสียงของครูปริศนาก็บอกพวกผมว่า "ยังไงก็ตามนะจ๊ะนักเรียนที่น่ารัก เลือกเดินเข้าไปในประตูที่เรืองแสงเท่านั้นนะจ๊ะ ขอให้โชคดี" อ่าดีจังมีคนอวยพรด้วย(ใช่เรื่องไหมเนี่ย!!!)
           เราเดินไปยังประตูบานเดียวที่เรืองแสง ประตูบานที่เเกะสลักเป็นรูปเถาว์องุ่น เหนือประตูยังมีรูปเเกะสลักของดาว8แฉกอยู่3ดวง ผมหันไปมองหน้าทุกคนก่อนจะเดินข้ามประตูไป พอข้ามผ่านประตูมาเราก็เจอกับครูไลฟ์ยืนอยู่บนลานโล่งกว้างใหญ่ที่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างอะไรอยู่เลยนอกจากประตูบานยักษ์ที่ยึดติดอยู่กับพื้นดิน "ด้านนี้เราจะให้เสกมังกรเสกออกมาสู่กับมังกรเสกของครู ให้เวลาเตรียมตัวหนึ่งชั่วโมง เข้าใจนะ? ถ้าเข้าใจงั้นก็... เริ่มได้"

อ่า คะ คือ ผะ ผมเสกมังกรเวทไม่เป็น แล้วแบบนี้ผมจะสอบผ่านได้ยังไงเนี่ย! "เป็นอะไรไปเฮคเตอร์ เสกมังกรไม่เป็นงั้นหรอ? งั้นมานี้เดียวข้าสอน" โซว์ยิ้มขำๆ ทักผมหลังจากเขาเห็นผมนั่งเฉยๆอย่างมืดมน มาสักพักใหญ่ๆเเล้ว "งั้นเริ่มจาก คิดถึงสี ท่าทาง นิสัย ขนาดของมังกรที่จะเรียก เเล้วพูดสิ่งที่คิดออกมาเลย" โซว์บอกอย่างสดใส

ผมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเริ่มพูด "คาไมทาจิดราก้อนมังกรแห่งสายลมเอ่ย จงฟื้นคืนตื้นออกมาจากนิทราออกมาหาและทำลายศัตรูของนายที่แท้จริงของเจ้า" เสียงของผมก้องกังวานไปทั่วบริเวณก่อนสายลมสีเขียวจะกรรโชก ฝุ่นทรายฟุ้งกระจาย แล้วก็ปรากฏร่างของมังกรสีเขียวโปร่งแสงใส่เกราะพร้อมรบออกมาจากช่องว่างของมิติ 

'โฮกกกก'

มันคำรามเสียงดังสนั่น 'เฮคเตอร์ท่านต้องการสิ่งใดรึ? หลังจากที่ท่านไม่ได้เรียกข้าออกมาใช้งานเป็นร้อยๆปี สนิมจะเกาะข้าอยู่แล้วเนี่ย'

ผมได้ยินเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายบางคนพูด ก่อนจะคิดได้ว่าคงจะเป็นเสียงของเจ้า โมจิดังโงะ มังกรที่ผมเรียกออกมานั้นเอง อืม โมจิดังโงะ งั้นหรอทำไมต้องเป็นชื่อนี้นะ 'ไม่ได้เรียกเป็นร้อยๆปีอะไรกัน ฉันพึ่งเรียกนายออกมาเป็นครั้งแรกเองนะเนี่ย' ผมลองส่งกระแสจิตไปหาเจ้าโมจิดังโงะบ้าง

'อ่า ท่านจำไม่ได้รึ? ไม่เป็นไรๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าจะปกป้องท่านเอง! ส.บ.ม.อยู่เเล้ว' มันเชิดหน้าพูดแล้วก็ออกไปกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดี

ส่วนคนอื่น ทางโซว์เขาก็เสกมังกรน้ำแข็งขึ้นมา ทางพี่ไฟวัสต์ก็เสกมังกรไฟ สุดท้ายพี่ไมท์คลาสต์ก็เสกมังกรสีเหล็กเป็นมันวาววับยังกะลงเเวกซ์สวมเกราะเหล็กขึ้นมา เราจะต้องสู้กับมังกรอะไรกันนะ ไม่รู้แล้วมันเครียดโว้ย! <ถ้ารู้อาจจะเครียดกว่าเดิมก็ได้นะ หนูเฮคเตอร์>

'โฮกกกกกก'

เสียงคำรามอันยานคางของมังกรปริศนาดังขึ้นก่อนที่ครูไลฟ์จะปรากฏตัวออกมา "หมดเวลาตรียมตัวแล้วนะ เอาล่ะจะนับถอยหลังให้ทำใจอีกสามวิล่ะกัน" ถ้าจะแค่สามวิไม่ต้องก็ได้นะครับ "1มังกร นั้นคืออะไร" คะ ครูครับครูยังมีอารมณ์มาฮัมเพลงอีกหรอคร้าบ "2มังกรพวกนี้ตัวใหญ่ไหม?" มันเลยสามวิมาแล้วนะครับ... แต่ว่าไม่เป็นไร รอได้ครับผม "1เปิดกรงผเชิญหน้าสัตว์ร้ายกัน!!!" เกิดอาการกลัวกะทันหันอ่ะครับ ไม่สอบได้ไหมนี้ "0แล้วเอาล่ะนะ...เริ่มได้" อะ อ้าวครูครับนี้จะไม่ฮัมเพลงต่อแล้วหรอคร้าบ

'โอ้โย่! สวัดดีข้าเป็นมังกรดำแล้วเจ้าล่ะ?' ผมได้ยินหนึ่งในมังกร'ที่ทรงอำนาจที่สุด' ในบรรดามังกรสามมังกรเสกที่ทรงอำนาจที่สุดเอ่ยถามเจ้าโมจิดังโงะที่กำลังเต้นแทบอยู่ ในขณะที่มังกรน้ำแข็งของโซว์ลังสู้อยู่กับมังกรเงินส่วนมังกรสีเหล็กของพี่ไมท์คลาสต์และมังกรไฟของพี่ไฟวัสต์กำลังฟัดกันนัวเนียกับมังกรทอง

และแล้วไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะเจ้าโมจิดังโงะมันเสยเจ้ามังกรดำไปนอนนับดาวเล่นบนสวรรค์แล้ว จากที่เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วมันยังนั่งเล่นตบแปะด้วยกันอยู่เลย โอ้โห!คือแบบว่าเจ้านายอึ้งอ่ะ "เก่งมากเลยนะนักเรียนกลุ่มนี้ เสร็จเร็วมากๆเลย" ครูไลฟ์ชมพลางยิ้มอย่างดีใจ "เชิญไปด่านถัดไปได้จ๊ะ” โอ่เย่จะได้พักเเล้ว~ 'กลับได้แล้วโมจิดังโงะ' ผมบอกเจ้ามังกรตัวเขียวของผม'รับแซ่บขอรับท่าเฮคเตอร์' มันตะเบ๊ะเเบบทหารให้ผม ผมยิ้มน้อยๆตลกจริงเจ้าตัวเขียวเอ้ย! 

เราเดินไปด่านถัดไปด้วยประตูเวทลวดลายแปลกตาจนผมอธิบายไม่ถูก...ไม่รู้ทำไมแถมการสอบด่านนี้มันก็โหดมหาโหด ใครจะไปทำได้กัน อ่าใช่ลืมไปเลยคะแนนด่านที่แล้วผมได้ 100+0.23751/100 ไม่รู้ว่าครูคิดได้ยังไงผมล่ะนับถือเลย-*- ส่วนด่านนี้มีชื่อด่านว่า"ทางเดินหฤหรร" ที่ผมบอกไปว่าการสอบด่านนี้มันโหดหมายความว่า เราจะต้องเดินเข้าไปในเขาวงกตมิโนทอร์ที่ไม่ได้มีมิโนทอร์แค่ชื่อแต่มันมีมิโนทอร์อยู่ในเขาวงกตด้วย แถมฟรีกับดัก ปีศาจธาตุดินต่างๆมากมาย ส่วนสิ่งที่เราตองทำก็คือ คือ คือ ชิงธงสีแดงที่มีรูปมิโนทอร์ปักอยู่ออกมาก่อนกลุ่มอื่นซึ่งมีด้วยกัน3-4กลุ่ม มหาโหดไหมล่ะ?

และแล้วครูปริศนาNo.2ก็โผล่ออกมา "พอจบด่านนี้มีอุปกรณ์เกรดDเเจกกลุ่มที่ออกมากลุ่มแรกด้วยนะ อ้อพกพลุนี้ไปด้วยสีแดงยิงเมื่อเจอธงแล้ว ส่วนสีเขียวยิงเมื่อบาดเจ็บจนสอบต่อไม่ได้ เข้าใจนะ? งั้นเริ่มได้!" ครูครับโรงเรียนนี้มีคำขวัญของครูว่า "รวดเร็วรวบรัดกระชับงงงันไม่ได้ใจความ"รึไงนะฝังไม่ทันครับคุณครูปริศนาNo.2

"นั้นธงอยู่ตรงนั้น เฮคเตอร์ไปเอามา!" เสียงสมาชิกสามตนในกลุ่มตะโกนขึ้นพร้อมกัน

"มันเป็นรูปมิโนทอร์ก็จริงเเต่มันเป็นสีฟ้า(โว้ย)ครับคุณพี่ที่เคารพรักทั้งสาม" ผมบอกอย่างหงุดหงิด

"โอ้ยนั้นมันธงอันที่83แล้วนะยังไม่ใช่ของจริงอีกหรอ?" คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบของพี่ไมท์คลาสต์ดังขึ้นก่อนจะบ่นต่อแบบหมีโดนแย่งน้ำผึ้ง แล้วก็ลงไปนั่งหอบซบพื้น เวลานี้เก้าอี้คงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพวกเรา เหนื่อยๆๆๆๆ

สาเหตุที่เราต้องมานั่งหอบตอนนี้ก็คือ...

ย้อนไปไม่กี่นาทีก่อน "เราจะเข้าทางไหนกันดี?"

ใช่แล้วเราเจอทางเเยกมากมายเต็มไปหมดจากตอนเเรกเป็นทางเดินตรงๆธรรมดา "ไม่รู้/ซ้ายดิ/ขวาๆ/ตรงไป" พวกเราหันมามองหน้ากันหลังผมพี่ไฟวัสต์โซว์พี่ไมท์คลาสต์พูดพร้อมๆกัน

"โอเคงั้นไปทางนี้" พี่ไฟวัสต์ชี้ไปทางทางเดินที่มีเถาว์ไอวี่สีเเดงเลือดกลมกลืนกับพี่ไฟวัสต์ เราจึงจำยอมเดินตามพี่ไฟวัสต์เข้าไป

ตึง ตึง ตึง 'โฮกกกก'

เสียงไดโนเสาร์เต่าล้านปี เอ้ยT-Raxพ้นไฟได้ตัวเบ้อเร่อยืนจังกางขวางทางอยู่ "ออซ์โซ่ว์ ออซ์ซี่ จัดให้หมอบแล้วกลับไปได้" โซว์สั่งมังกรเสกของเขาหลังจากที่เสกมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดังนั้นสิ่งที่ทำให้เราหอบจึงไม่ใช่ทั้ง ไดโนเสาร์ มิโนทอร์ ไคมีร่าหรือโทลร์ เพราะมังกรเสกของเราจัดการเรียบ สิ่งที่ทำให้เราหอบจึงเป็นกองทับกลไกกับดักต่างๆ เช่นหนามแหลม กำแพงบีบตัวได้ ลาวาน้ำกรดฯลฯมากมายนับไม่ถวนเราจึงหอบแดก อ่ะแอ่มหอบรับประทานอยู่ตอนนี้นี่เอง

"โอ๊ยไม่ทนแล้ว 'หมอกมาช์เมโลว์'ออกมานี้" ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด และแล้วตุ๊กแกขนาดใหญ่กว่าแมมมอทหลายเท่าสีกวาดก็ปรากฏกายขึ้น อย่าดูถูกหมอกมาช์เมโลว์เชี่ยวนะทุกคน ถึงมันจะเป็นตุ๊กแกแต่มันก็เก่นนะ มันพรางตัว ทำลายข้าวของแเละเอาตัวรอดได้เก่งมากๆ "ไปหมอกมาช์เมโลว์ ทำลายกับดักให้หมด พรางตัวดีๆด้วยล่ะ อย่าให้พวกฉันบาดเจ็บแม้เเต่ปลายผม" คำสั่งสุดแสนเอาแต่ใจของผมถูกหมอกมาช์เมโลว์น้อมรับบัญชาเอไว้

"พวกเรารีบปีนขึ้นหลังหมอกมาช์เมโลว์เร็วเข้า" ผมตะโกนบอกพวกพี่ๆพวกเขาทำหน้าอึ้งๆ เเต่ก็ยอมปีนขึ้นหลังหมอกมาช์เมโลว์แต่โดยดี และแล้วหมอกมาช์เมโลว์ก็วิ่งคลานหายตัวเตะถีบกระโจนตีลังกา โชว์ลีลากังฟูและลีลาการทำฟองดู เอ้ยไม่ใช่เดินไปมาจนเจอธงสีแดงปักรูปมิโนทอร์ไว้ตรงกลาง

.....

ช่วยดูคำผิดให้ GoldMoon ด้วยนะคะรู้สึกจะเยอะอยู่....