บุพเพอาละวาดมาหารัก(ฉบับรีไรท์ อัพแล้ว)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : ข้อความนั้น... [ แก้ไขเนื้อหาบางส่วน ]

บทนำ

( อิมเมจนางประมาณนี้ : ขอบคุณภาพของฟ่านปิงปิงจาก Google )

            เวลา 19:25 น.

            “ ขอเชิญแขกทุกท่านร่วมอวยพรให้แก่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้ด้วยครับ! โดยคนแรกคือคุณ พริกไทย! “ พิธีกรหนุ่มกล่าวส่งเสียงผ่านไมโครโฟนประกาศเรียกชื่อหญิงสาวในสคริปส์ที่ถูกลิสมาให้อย่างเป็นธรรมชาติ

            ใบหน้าสวยหวานที่ถูกแต่งแต้มจนดูสวยเปรี้ยวตามสไตล์เจ้าตัว เดินเฉิดฉายขึ้นไปบนเวทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแช่มชื่นกับพิธีสมรสของเพื่อนรักเพียงคนเดียวที่กำลังจะเข้าหอในไม่นาน

            หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานให้เพื่อนรักและเจ้าบ่าว แล้วรับไมค์มากรอกเสียงพูดลงไป

            “ อ่า... จะพูดไงดีล่ะ โคตรดีใจอ่ะที่เพื่อนสาวอีกคนในกลุ่มขายออกแล้ว ฮ่าๆ ก็นะพริกก็ขอให้ที่รักกับคุณว่าที่สามีรักกันนานๆมีลูกตามบ้านหลานเต็มเมือง แล้วก็อย่าลืมสิ่งสุดท้ายคือ มีอะไรก็หันหน้าคุยกันนะ อย่าปล่อยทิ้งไว้นานๆ มันไม่ดีหรอก “ ฉันพูดจบแล้วโค้งตัวให้กับทุกคนจากนั้นก็เดินลงจากเวที ปล่อยคนอื่นๆขึ้นไปอวยพรต่อ

            “ ว่าไงล่ะแก? จะขึ้นคานเลยมั้ยยะคุณพริกไทย ฮ่าๆ “ หญิงสาวในชุดคลุมท้องสีชมพูนั่งกุมมือกับคนรักแล้วพูดแซวเพื่อนสาวในกลุ่มที่พึ่งลงจากเวทีมานั่งบนโต๊ะด้วยใบหน้าบึ้งตึง

            “ ก็ว่ารอลูกแกเกิด แล้วค่อยจีบดีมั้ย? “ ฉันย่อเขาซบหน้าลงท้องป่องของเพื่อนซี้อีกคน “ ว่าไงคะน้องมอร์ส โตมาน้าพริกขอจีบได้มั้ยเอ่ย? “

            “ กวนตีนและพริก เดี๋ยวแม่โบกหัวทิ่ม! “

            “ ล้อเล่นน่ายัยซิน! ถ้าฉันจะจีบลูกแกตอนนั้นฉันคงเลื่อนสถานะเป็นยายแก่หนังยานหมดแล้ว “

            “ แน่นะ! “ ยัยซินพูดหรี่ตาเหมือนไม่ค่อยเชื่อฉัน

            โว๊ะ! นี่ฉันเพื่อนแกนะเว๊ยอิซิน! คนอย่างด็อกเตอร์ พริกไทย ไม่กินเด็กหรอกย่ะ... ถ้าเด็กไม่ให้ท่าอ่ะน่ะ กร๊ากกก -3-

            ฉันหัวเราะชั่วร้าย แล้วรีบกระแฮ่มขอตัวกลับบ้านโดยเร็วเนื่องจากพรุ่งนี้ฉันมีคิวเดินแบบทั้งวัน ก็นะคนมันสวย... จริงๆแล้วฉันหมั่นไส้ทุกนางที่แต่งงานค่ะ! โดยส่วนตัวชะนีใบหน้าสวยเลอร์ค่าแต่ไม่มีใครเอาอย่างพริกไทยแอบเคืองนิดๆ ไม่ทราบว่าใช้ตาตุ่มมองรึไงคะว่าคนมันโสด สวย และรวยมากก... แต่ดันไม่มีใครมาจีบ เอิ่มขอระบายสักนิดนะ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุย่างสามสิบสถานะปัจจุบันชะนีขอระบายผู้ชายสักคนตกถึงท้องยังไม่มี อย่าแต่ตกถึงท้องเลยชายตาแลชะนีสักคนยังไม่มีเลย ซิกๆ พูดแล้วเศร้าเฟร่อ เจ็บใจเว่อร์อ่ะ!

            ขอสรุปสั้นโดยชะนีด็อก... ขอโทษคะลืมเต็มเตอร์ไปค่ะ ฮะแฮ่มๆ สรุปโดยชะนีด็อกเตอร์พริกไทย ชีวิตอนาถไร้สิ้นบุรุษชายตาแลจนสามสิบแล้ว เดอะแก๊งค์ก็แต่งงานมีลูกเต้ากันหมด จนบางคนผัวตายก็มี

อย่าซีเรียสค่ะ... ของจริงคือ เจ๊อยากมีสามีดี๊ดี!!

ติ๊ง...

ฉันสไลด์หน้าจอโอโฟนหกเอสพลัสรุ่นล่าสุดราคาย่างสามหมื่นมาปลดล็อกแล้วอ่านข้อความด้วยรอยยิ้มกริ่มสุดชีวิต

‘ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ไสยศาสตาร์หาผัวสำหรับชะนีไร้คู่ ง่ายๆแค่คุณมาหาเราที่ศาลขอรัก เจ้าพ่อพรหมลิขิต ที่ XXX เพียงคุณเอ่ยปากเราก็ดลบัลดาลให้คุณได้สิ่ง ยกเว้นเรื่องเงิน... หากคุณสนใจเรื่องเงินด้วย ทางเราขอแนะนำให้คุณ พูดตามสคริปส์ดังนี้ สาธุ! ลูกโสดจนหมดสาวแล้ว ขอให้เจ้าพ่อช่วยดลบัลดาลเนื้อคู่ให้ลูกที อยากมีสามีจนตัวสั่นหมดแล้ว ขอแบบออฟชั่นพร้อม รูปหล่อ พ่อรวย ตัวเองรวย พุงไม่ย้วย แขนไม่ยาน ปากไม่หมา ไม่บ้าเลือด จ่ายไม่อั้น อย่ามีน้อย คอยเราคนเดียว สาธุอีกรอบค่ะ! ‘

เอ่อ... คุณข้อความแน่ใจนะคะว่าถ้าอิฉันพูดตามคุณข้อความแนะนำมาฟ้าจะไม่ผ่าตายเหลือตอให้รอเฝ้าศาลจนท่านยมมารับไปเกิด คือบับ! ใจจริงก็อยากจะพูดแต่เกรงใจเจ้าพ่อเขา... แต่ก็นะ... สตาร์ดรถแปร๊บ!

บรื้นนนน....

สู่ความเว้งว้างอันไกลโพ้นนนนนน....

ณ ศาลเจ้าพ่อพรหมลิขิต

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลังจากฉันอ่านข้อความจบก็รีบสตาร์ดรถมายังศาลที่ว่าทันทีด้วยความเร็วสูงจนเกือบโดนพ่อปรับแล้วล่ะค่ะ หลังจากนั้นก็รีบวิ่งจ้ำย่ำเท้าเข้ามามาโดยไวตามจีพีเอสในข้อความ จนปัจจุบันอิพริกอยากร้องไห้โฮกกก หนูหลงทางค่ะTT  #ร้องไห้หนักมาก

“ เอ้าแม่หนู! มายืนอะไรอยู่ตรงนี้? ทำไมไม่เข้าไปในศาลล่ะลูก... “

ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงอย่างรวดเร็ว จนพบกับคุณยายวัยประมาณเจ็ดสิบได้ ในชุดอยู่บ้านเรียบๆ ยืนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน พลางเอ่ยชวนคุยอย่างเป็นกันเองจนสรุปได้ว่า อิฉันโง่เองเองค่ะ!  ที่จริงมันไม่ได้หลงป่าห่าเหวอะไรหรอก แค่ไม่สังเกตว่าศาลอยู่ข้างหน้า แต่อยู่ในถ้ำตรงหน้าที่มีเถาวัลย์เลื้อยปิดทางไว้อยู่ ถ้าไม่สังเกตแสงไฟ ก็ไม่เห็นหรอกล่ะนะ

“ สรุปหนูไม่ได้หลงเหรอคะคุณยาย? “

“ ฮ่าๆหนูไม่ได้หลงหรอกลูก ใครๆที่มาก็พลาดทั้งนั้นแหละ โชคดีนะเนี่ยที่หนูมาเจอยายก่อนนะลูก ไม่งั้นก็คงกลับไปตัวเปล่า “

“ นั้นสิคะ เกือบไปแล้วเชียว! “

“ เอาคบเพลิงนี่ไปสิ แล้วเดินตรงไปเลยนะ จากนั้นยื่นคบเพลิงใส่เถาวัลย์เดี๋ยวมันก็คลายตัวเองแหละนะลูก ยายไปก่อนนะ... “ สิ้นเสียงคุณยายก็หายแว๊บ เหลือไว้แต่คบเพลิงในมือฉันที่สว่างจ้าและร้อนจ้าเว่อร์

ฉันยืนนิ่งแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย จะว่าไงดีล่ะ ฉันจบด็อกเตอร์มานะเฮ้ย! ใครจะบ้าอยู่ดีๆเกิดมาสามสิบปียังไม่เคยเจอผี แต่อยู่ดีๆจะมาเจอผีเพียงเพราะว่าหาทางเข้าถ้ำไม่เจอ เหตุผลน่าเชื่อพอมั้ย? แต่ก็ช่างเถอะ... ยังไงผีจะมีจริงรึเปล่าฉันเองก็ไม่สนใจหรอกนะ เพราะว่าสิ่งที่ฉันสนใจตอนนี้คือ สามี! ใครจะหาว่าฉันบ้าก็ยอม... เรื่องผู้ชายไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ ต่อให้จบสูงสมองปัญญาดีแค่ไหน แต่ถ้าเรื่องแบบนี้มีเหรอจะปล่อยวาง

ฉันเดินตรงไปยังปากถ้ำและยื่นคบเพลิงไปตรงที่เถาวัลย์ ยื่นจนแขนเมื่อยมันก็ไม่คลาย แม่โว๊ย! ผีหลอกกันนี่หว่า... สงสัยจะเป็นวิธีหลอกคนฉบับผีเว่อร์ชั่นใหม่

ครืด...

            เสียงเถาวัลย์หดตัวคลายเปิดปากทางถ้ำ ทำให้เห็นแสงสว่างจ้า พร้อมกับกลิ่นหอมดอกไม้มากมายลอยอบอวนจนฉุนกึก ฉันเบ้หน้าอย่างรังเกียจกลิ่นหอมดอกไม้ชวนอ้วก แล้วขยับขาเดินเข้าไปภายในถ้ำด้วยความเร็วแสง

            ตะลึง! ตะลึ่ง ตึ่งๆ! ผิดๆ แค่จะบอกว่าข้างในสวยเว่อร์ ดอกไม้หลายชนิดที่ยังเบ่งบานกันจะแจ่มเลย แถมข้างในยังมีหิ่งห้อยลอยให้ว่อน คบเพลิงถูกจุดเรียงแถวอย่างดี เออ... มีน้ำตกด้วย สดชื่นสุดๆ มิน่าล่ะปากถ้ำถึงถูกปิดผนึกไม่ใครเข้าง่ายๆนอกจากว่าจะเจอผียายแกแล้วยังไม่สะทกสะท้านหน้าด้านเดินเข้ามาด้วยคำชวนที่เกือบนึกว่าโดนผีหลอก

            ฉันเดินตามทางคบเพลิงที่จุดไว้จนไปถึงสะท้านที่ต้องเดินข้ามไปสู่ศาล จะเรียกว่าศาลดีมั้ยวะ คือแบบ... อธิบายไม่ถูกแค่รู้ว่าสวยงามอลังการก็พอ ภายในศาลมันเหมือนห้องนอนขนาดย่อมๆมีเตียงไม้มีผ้าปูปูทับอย่างดี แถมเป็นสีแดงด้วย มีข้าวปลาอาหารเรียบร้อย นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นศาลนะ นึกว่าห้องพักแบบธรรมชาติซ่ะอีก

ฉันเดินข้ามสะพานไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าศาลทำให้เห็นรูปปั้นตา ยายแก่ๆผูกผ้าแดงคล้องกันอยู่ ทั้งยังมีคำจารึกไว้อีกด้วย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล็อกอ่านตามข้อความเขียนไว้ เอิ่ม... จะเสี่ยงดีมั้ยวะ?

“ ฮะแฮ่ม! สาธุ! ลูกโสดจนหมดสาวแล้ว ขอให้เจ้าพ่อช่วยดลบัลดาลเนื้อคู่ให้ลูกที อยากมีสามีจนตัวสั่น ขอแบบออฟชั่นพร้อม รูปหล่อ พ่อรวย ตัวเองรวย พุงไม่ย้วย แขนไม่ยาน ปากไม่หมา ไม่บ้าเลือด จ่ายไม่อั้น อย่ามีเมียน้อย คอยเราคนเดียว สาธุอีกรอบค่ะ! “

ตุ๊บ! เสียงโทรศัพท์หล่อนกระตบพื้น ร่างบางล้มตัวลงนอนที่พื้นดินอย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ เสียงกรีดร้องดังระงม รวมทั้งเสียงเจ้าตัวด้วย

“ กรี๊ดดดด.... อีแม่หก! เจ็ด แปด ก้าววว! จ๊ากกกก! “

สิ้นเสียงร่างบางสลบสไหลไปพร้อมเสียงหัวเราะอย่างชอบใจของสองตายายที่ยืนขำหญิงสาวที่เมื่อครู่อุทานไม่ได้ศัพท์ด้วยความตกใจ เพราะว่าพวกเขาได้แกล้งรับขวัญว่าที่เจ้าสาวรายต่อไปของสวรรค์ด้วยความเอ็นดูยิ่ง(?) เลยแถมมือจากนรกมาพากลับไปสู่อดีตมิติขนานของหญิงสาวที่พลัดพรากมานับร้อยปี พันปี

“ อัยหยา! ตาแก่นี่เจ้าเล่นแรงไปรึเปล่าเนี่ย? โฮ๊ะๆ “ น้ำเสียงยานของหญิงชราหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

“ เจ้านี่ก็! ข้าเล่นแรงตรงไหน? นี่มันยังไม่เท่ากับที่ข้าส่งนังหนูคนก่อนไปเลยนะเออ คิดแล้วก็ว่าสงสาร ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงบ้าง ฮ่าๆๆ “ สองเสียงหัวเราะชอบใจกับผลงานสะท้านฟ้าจนกลายเป็นเสียงฟ้าผ่า และฝนตกระหน่ำเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนก่อนจะจางหายไปเหมือนไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นมาก่อน

 

     มาอัพแบ้ววว>< กลับมารีเทิร์นหลังจากหายหน้าหายตาไปเกือบปี เอ๊ะ! หรือปีแล้ว... แหะๆ อันที่จริงไม่เค้าทิ้งหรอกนะนิยายเรื่องนี้อ่ะ แค่เค้าอารมณ์ติสอัพตามอารมณ์TT อย่าดุด่าเค้าเลยย... นี่พยายามาแต่งให้ง่า ชนิดที่ว่าต้องขุดจากเตียงมาเลยทีเดียว 55555 

     ต้องขอบอกสักหน่อยว่ากลับมาคราวนี้เนื้อเรื่องจะเปลี่ยนไปสักนิดหลังจากไปเพิ่มพูนประสบการณ์มาโดยการร่วมแต่งนิยายกับเพื่อนๆซึ่งเค้าเองก็แอบไปสร้างไอดีใหม่ นามปากกาคือ หมวยเล็กตัวน้อย ไปติดตามอ่านนิยายได้นะเออ 

     ลี่เซียนเวอร์ชั่นใหม่นางจะค่อนข้างติสสักหน่อย บ้าระห่ำไปสักนิด ชีวิตจะแจ่มใส่มากถ้านางได้ส่องผู้ชาย (ง่ายๆก็แรด) แต่นางจะอ่อยผู้ชายคนๆหนึ่ง แต่ดันไปได้กับอีกคนหนึ่ง ซื้ดด... สวรรค์รังแก ถ้าอยากรู็ก็... รอ! รอค่ะรอ 555 พรุ่'นี้มาอัพให้อ่านแบบจุใจเลยค่ะ ให้สมกับที่หายไปนานเน๊อะ กลับมาครคาวนี้ยืดเยื้อค่ะ ....