โลกใบโน่นเป็นไงบ้าง

ข้อมูลเบื้องต้น

วันที่คุณจากไป....  ไม่ได้บอกลา  จำได้ว่าตอนนั้น เหมือนว่าสมองมึนงง  ว่างเปล่า รู้ตัวอีกทีก็จำได้ว่า  มีเมล์มาบอกว่าเผารัน
วันเสาร์   นึกได้ว่าเรายังไม่ได้บอกลา ยังไม่ได้ทำตามที่เราฝันไว้

เนื้อเรื่อง

จำได้ว่า  ตอนนั้น  เหมือนความรู้สึกเลื่อนลอย   ลางเลือนและว่างเปล่า  รู้ตัวอีกที่ก็จำได้ว่า  มีเมล์มาบอกว่าจะเผารันวันเสาร์   เป็นอะไรที่ มันหลุดลอยหมดไป  ความรัก ความหวัง  ความฝัน สิ่งที่สวยงามทุกสิ่ง   ทุกอย่างในชีวิต   ไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไร  พรุ่งนี้ต้องทำอะไร     ตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่   ผู้คนหายไปไหนหมด  ไม่ได้เห็นใครมันมืดไปหมด  ไม่ได้ยินใดเลย 
แม้แต่เสียงอะไร เลย  หรือเราไปอีกโลกนึง    พร้อมกับเขาก็ดีซิ  คงจะมีความสุขที่สุด   เรายังไม่ได้ทำอะไรที่เราได้คุยกันไว้อีกตั้งหลายอย่าง  เราชอบปลูกต้นไม้    เราเห็นอะไรเราก็ว่าสวยงามได้หมดแม้แต่ดอกผักบุ้ง   เราก็ว่าสวยดี  เราชอบกลิ่นหอมของต้นโมกเหมือนกัน  และบ้านของเราก็ปลูกเอาไว้เยอะมาก    วันเวลาที่เราได้เจอกันมันเป็นอะไรที่    อธิบายไม่ได้มันสุข
อยู่ในตัวเองไม่สามารถบอกได้     เราได้นั่งรถไฟฟ้าไปเจอกันที่พารากอน และครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน    คุณเคยบอกว่าอีกไม่นานเราจะไปเที่ยวระนองด้วยกัน ที่ ที่ เราทั้งสองคนชอบและมีความหลังฝังใจเมื่อวัยรุ่น  ซึ่งไม่น่าเป็นที่เดียวกันและเหมือนกันได้    วันเวลาที่คุณจากไป ไม่ถึง 3  เดือนหลังจากที่คุยโทรศัพท์อยู่คุณก็ล้มป่วยลง  และรุ่งขึ้นก็โทรมาบอกว่าหมอให้ไปตรวจที่โรงพยาบาล  หลังจาำกพูดโทรศัพท์กันอยู่ดี ๆ คุณก็หมดสติ  หมอบอกเจอบางสิ่ง  ขอให้ไปตรวจอีกครั้ง   และทายออกมาหลังจากนั้นก็คือ   มะเร็งตับระยะสุดท้ายคุณรู้ตัวดี  แต่กำลังใจก็ดีเยี่ยม   หลังจากนั้นได้ไปเยี่ยมคุณ ที่บ้าน  อีกครั้ง  หวังว่าจะมีปาฎิหารย์ แต่มันก็ไม่มี  บ้านเราสองคนไกลกันมากอยู่คนละจังหวัด    และในวันสุดท้ายคุณได้บอกว่า   เราจะมีกันและกันตลอดไป   ...........................................     ขอให้คุณหลับสบายไม่ต้องห่วงอันใด
สายลมนั้นจะพัดลมกายคุณเสมอ  รู้สึกได้(คุณบอก)  มันเป็นความอบอุ่นเสมอเช่นกันที่คิดถึงมัน   สุขเถอะที่รัก    หลับให้สบาย     ยังคงมีคุณอยู่ในห้วใจเสมอ              รัก  รัน ตลอดไป