คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : First+ 2 100%
First 2
ฮัลโหลๆ มาทักทาย555
ตอนเปิดเรื่องๆนี้นี่แบบว่าใสมาก55 รอก่อนๆ
ความแรงและหื่น(?)มันจะตามมาทีหลัง #เอ๊ะ
ตอนนี้เอาอ่านสบายๆไปก่อนแล้วกันเน้อ
อยากอ่านต่อก็เม้นเบยยย -..-
-----------------------------------------------
มาต่อครบร้อยแล้ววววววว
อยากอ่านก็เม้นต่อเบย^____^
ใครจะรู้ว่าผมจะต้องมาอยู่บ้านเดียวกับไอ้โรคจิตนี่อ้ะ!!!
“อ่าวเห้ยยย นี่นายที่สยามบินนี่หว่า5555555” ร่างสูงหัวเราะเสียงดัง
“เออออออ นายก็ไอ้โรคจิตที่สนามบินนี่หว่าTT___TT ไอ้โรคจิตปะดึ๊บๆได้ไม่อายฟ้าดิน นั้นมันห้องน้ำสาธารณะนะเฟร้ย นายทำให้คนอื่นต้องเสียเวอร์จิ้นทางสายตารู้มั้ยยยยยยย ” ผมด่าอีกคนเป็นชุดแล้วกลับหลังหันเตรียมเดินขึ้นห้องนอน
“อ่าว จะไปไหน ฟังผมอธิบายก่อนดิ” ปาร์คชานยอลเอื้อมมือมาฉุดแขนผมไว้
“ไม่เอา อธิบายอะไรเล่า จะไปนอนแล้ว ง่วงTT^TT” ผมแกะมือไอ้สูงนั่นออกแล้วเดินหนี
“เอ้า งั้นไม่อธิบายก็ได้ แต่อย่าพึ่งไปดิ ผมยังไม่รู้จักนายเลยนะ”
“ไม่เอาแล้ว ไม่ต้องรู้จักแล้ววววววววววววววว”
“ได้ไงอ่ะ จะมาอยู่ด้วยกันไม่ใช่อ่อ ไหน มาแนะนำตัวซิ” ร่างสูงวิ่งมาตัดหน้าผมแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“อ...เอ่อ ผมบยอนแบคฮยอน.__.”
“บยอน...แบคฮยอน.. อายุเท่าไหร่น่ะเรา”
“เท่านายอ่ะ”
“อ้าวหรอ จริงดิ นึกว่าแก่กว่านะเนี่ย5555555”
“ไอ้กร๊วกกกก=[]=” ผมตบมันไปทีนึง แหม เจอกันครั้งแรกก็ประกาสศึกเลยนะมึงงง
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ แล้วนี่เรียนที่ไหนหืมม”
“ไม่...ยังไม่มีที่เรียน”
“อ่าว แล้วมาอยู่นี่ได้ไง มาทำไม มาจากไหน- -“
“นั่งเครื่องบินมา มาเรียนต่อที่นี่ มาจากอเมกา= =”
“อ่ออออออ”
“อ่าฮะ หมดธุระแล้วใช่ป่ะ ไปนอนแล้วนะบาย=__=”
ผมเดินขึ้นห้องมาด้วยความหงุดหงิดขั้นสุด กะจะเจริญสัมพันธไมตรีซักหน่อย ถ้าไม่ติดว่าไอ้ปาร์คชานยอลมันคือไอ้โรคจิตที่ปะดึ๊บๆในห้องน้ำสนามบินสร้างภาพบาดตาบาดใจให้ผม- - หล่อรับไม่ด้ายยยยยยย
ขอไปพักทำใจซักครู่ใหญ่ๆ- -
CHANYEOL
ไอ้ตัวเล็กนั่นมัน...คนที่ผมเจอในห้องน้ำนี่หว่า= =
เจอกันครั้งแรกก็เผยธาตุแท้ให้คนอื่นรู้เลยนะชานยอล
เรื่องที่สนามบินวันนี้คือผมไปส่งกิ๊ก(?)ที่กำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศน่ะ แต่เธอดันยั่วผมซะจนต้องจัดไปหนึ่งดอก(??????) แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่ากลอนประตูห้องน้ำมันจะเสียแล้วผมก็เปิดมาพบกับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง- -... บยอนแบคฮยอน คนอะไรไม่รู้ ตกใจจนลืมกระเป๋าตัวเองไว้ในห้องน้ำ55 ผมเลยจัดการทำตัวเป็นคนดีเอากระเป๋าไปคืน แต่กลับโดนด่าว่าเป็นไอ้โรคจิต=___=
บอกตรงว่าผมอายนิดหน่อย55555 และตามด้วยความซวยที่มาเจอไอ้ตัวเล็กนี่ที่บ้านอีก- -
ลูกเจ้าของบ้านนี้อ่ะหรอ...เด็กผู้ชายในรูปนั่นอ่ะนะ!?
ผมเดินเข้าบ้านมาอย่างงงๆ วางกระเป๋าตัวเองลงบนโซฟาก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวหาอะไรกินแล้วก็พบกับ...
-ผมทำอาหารไม่ค่อยเก่ง แต่ลองทานดูนะครับผมจบจากเยล(?)เชียวนะ5555-
โพสอิทสีชมพูใบเล็กๆติดอยู่ที่ขอบจานสปาเก็ตตี้บนโต๊ะ
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ถ้าแบคฮยอนรู้มาก่อนว่าผมคือคนที่สนามบินนั่น เค้าคงไม่ทำให้ผมกินอย่างงี้หรอก555555
ผมจัดการสปาเก็ตตี้ในจานจนเรียบแล้วเดินไปนอนดูทีวีที่โซฟากลางบ้าน หมอนั่นจะหลับไปแล้วจริงๆหรอ นี่แค่ทุ่มเดียวเองนะ- -
ตึงๆๆๆ
ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงคนวิ่งลงบันไดมา
ยังไม่นอนจริงๆด้วย
“ยังไม่นอนหรอ” ผมเอ่ยทักทายร่างเล็กที่อยู่ในชุดนอนลายหมีสีเหลือง- -
“ยังอ่ะ นอนไม่หลับ”
“มานั่งนี่ดิ” ผมตบเบาะโซฟาข้างๆตัวเองให้อีกคนมานั่ง และอีกคนก็มานั่งอย่างว่าง่าย
เหมือนลูกหมาเลย...
“นายมาเรียนต่อไม่ใช่อ่อ จะเรียนที่ไหนอ่ะ”
“ยังไม่รู้เลย ยังไม่ได้หาข้อมูลเลยซักนิด- -“
“เอ้า แล้วมาไงเนี่ย55555” ผมขำกับไอ้เตี้ยที่ทำหน้ามึนใส่ผม บอกว่าจะมาเรียนต่อ แต่ยังไม่รู้ว่าจะเรียนที่ไหนเนี่ยนะ55555
“แล้วนายอ่ะเรียนที่ไหน”
“มหา’ลัยXXอ่ะ กำลังจะเข้าปีนี้”
“เฮ้ย จริงดิ O_O อยากเข้าบ้าง”
“จริงหรอ555 เอาดิ”
“จัดไปพี่น้อง~~”
เวลาผ่านไปไวกว่าจิ้งจกวิ่ง...
ผมได้เป็นเฟรชชี่แล้วล่ะ-..-
มหา’ลัยเดียวกับชานยอลเนี่ยแหละ ผมเข้าคณะเดียวกับมันแล้วดันได้อยู่ห้องเดียวกันอีก ทำให้เราสนิทกันคูณแปด(?) ตอนนี้เราสนิทกันจนเรียกกูกับมึงได้เลยอ่ะ555
เราไปกลับบ้านด้วยกันทุกวันครับ ไอ้ยอลมันมีรถ ผมก็เลยสบายเป็นคุณชายให้มันไปรับไปส่ง55555
วันนี้ก็เช่นเคย...
ผมเดินด๊องแด๊งอยู่หน้าคณะรอไอ้ยอลมัน หายหัวไปไหนไม่รู้ตั้งนาน
อีกห้านาทีถ้ามึงไม่มากูจะกลับบ้านเองละนะ-__-
“มาแล้วจ้า” ว่าแล้วเสียงใหญ่ๆของมันก็ดังขึ้นข้างหู
“ไปไหนมา ตกส้วมมาหรอมึง5555555”
“โทษทีๆ กูไปส่งงานมาน่ะ พอดีเจอเพื่อนเก่าก็เลยคุยกันนาน”
“อ๋อ แล้วไป กลับบ้านกันเถอะ-3-“
“โอเคคร้าบๆ เออ ลืมบอกไป วันนี้มีคนจะกลับด้วยว่ะ”
“ใคร?”
“เพื่อนเก่ากูเอง จียุน” ชานยอลพูดพร้อมผู้หญิงหน้าตาหน้ารักคนนึงที่เดินเข้ามาหา
“อ่า สวัสดีครับ ผมแบคฮยอน^^” ผมส่งยิ้มเป็นมิตรให้
“อ่อ..จียุนค่ะ”
แต่กลับได้รอยยิ้มแหยๆกลับมา- - มันใช่ป่ะ!?
ผมเดินตามชานยอลกับจียุนที่กำลังเดินไปที่รถคันหรู ผมจัดการเปิดประตูข้างคนขับเข้าไปนั่งโดยที่ชานยอก็นั่งประจำตำแหน่งคนขับอย่างเคยชิน แต่ทว่า..
“เอ่อ..ขอโทษนะแบคฮยอน พอดีเราเมารถอ่ะ ขอนั่งข้างหน้าได้มั้ย^^” จียุนสะกิดแขนผมเบาๆ
“อ่อ ได้สิ” ผมลงจากรถเปลี่ยนมาเป็นนั่งเบาะหลังให้จียุนนั่งข้างหน้าแทน
“จียุนจะให้ผมไปส่งที่ไหนหรอ” ชานยอลพูดขณะที่ขับรถไปเรื่อยๆ
“ที่บ้านยุนไง ยอลจำไม่ได้หรอ^^” จียุนพูดด้วยเสียงหวานฉ่ำ
ทำไมผมถึงรู้สึกหมั่นไส้วะ=_=!!
ผมผิดป่ะที่ผมจะคิดในแง่ร้ายว่าจียุนอาจจะสำออยทำเป็นเมารถจะได้ไปนั่งข้างๆชานยอล (แกมันนางมารร้ายแบคฮยอน5555555)
“จำได้สิ^^”
“ถ้าจำไม่ได้ก็แย่แล้ว ก็เมื่อก่อนยอลยังไปบ้านยุนแทบทุกวันเลยนี่หน่า” จียุนพูดพร้อมเน้นคำว่าแทบทุกวันจนมันขัดหูผมแปลกๆ...แหม จียุน... เยอะนะเธอ - -*
ผมถอนหายใจเบาๆอย่างละอายใจ อย่าคิดไปไกลว่าผมหึงไอ้ยอลมันล่ะ555555
ผมแค่หมั่นไส้พวกที่อ่อยออกนอกหน้า- -
“แล้ว...แบคฮยอนกลับบ้านกับชานยอลทุกวันเลยหรอ...” เสียงแหลมเอ่ยถาม
“อื้ม ใช่แล้วล่ะ” ชานยอลตอบแบบไม่คิดอะไร
หมั่นไส้นางว่ะ... แกล้งหน่อยดีกว่า-..-
“อ้าวหรอ...บ้านอยู่ใกล้กันหรอจ๊ะ” จียุนยิ้มเจื่อน อิจฉาล่ะสิๆ5555
“อ๋อ ปล่าวหรอก...เราอยู่บ้านเดียวกันน่ะ^^” ผมแย่งชานยอลตอบแล้วแน่นคำว่าบ้านเดียวกันชัดๆทำเอาจียุนหุบยิ้มไปชั่วขณะ
“อ...อ๋อ เป็นญาติกันแน่เลย” ปลอบใจตัวเองเข้าไป- -
“ปล่าวนะ เราเป็นเพื่อนสนิทกันเฉยๆน่ะ” ชานยอลตอบให้
คำตอบมันโดนใจผมแปลกๆ5555555
หลังจากนั้นจียุนก็นั่งเงียบตลอดทางจนถึงบ้านของเธอที่ห่างจากบ้านผมไม่เท่าไหร่นัก
พอส่งจียุนเสร็จแล้วชานยอลก็พาผมแวะร้านอาหารแถวนั้นเพื่อกินข้าวเย็นกัน
“มึงคิดไงพากูมาร้านแพงขนาดนี้วะ” ผมถามมึนๆ ผมบอกมันก็ครั้งแล้วว่าแม่ให้เงินผมมาไม่เยอะผมต้องประหยัด กินอาหารแพงไม่ได้น้ะ- -
“ใครบอกว่าจะให้มึงจ่ายวะ” คนตัวสูงตอบหน้านิ่ง
“อ้าว มึงจะเลี้ยงกูหรอ555555O_O”
“เออดิ55555” ชานยอลเดินนำผมเข้าไปในร้าน
“อยากจะกรี๊ด วันนี้มีป๋าเลี้ยงกูอ่ะ ซึ้ง555555” ผมทำหน้าแบบดีใจสุดขีด(ประชดน่ะ- -)
“มาเลยน้องสาวเดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง555”
มันถือวิสาสะเอามาโอบไหล่ผมแล้วเดินต่อ
“กรี๊ด แกดูนั่นดิ เกย์คู่นั้นโคตรน่ารักเลยอ่ะ”
“เออๆ เมะแม่งโคตรหล่ออ่ะ เคะก็น่ารัก-//-“
“ถ่ายรูปไว้ดิๆ”
เอ่อะ- - ผมอยากจะหันไปตะโกนว่า ผมไม่ได้เป็นเกย์โว้ยยยยยยยยยย
ชานยอลหัวเราะเบาๆเหมือนกันว่าได้ยินเหมือนผม
“มึงได้ยินใช่ป่ะ- -“
“เออดิ ฮ่าๆๆๆ ขำจะตาย”
“ขำพร่องงงส์ มึงปล่อยกูเลย”
“เออๆ ปล่อยก็ปล่อย” มันปล่อยผมตอนที่ถึงโต๊ะพอดี ขอบคุณ- -
.
.
.
.
“อ่า อิ่มมมมมมม” ผมแทบเลื้อยไปกับเก้าอี้เพราะตอนนี้อิ่มจนพุงแทบแตก
“ก็มึงเล่นกินเยอะขนาดนั้นอ่ะ- -“
“โหย มีคนเลี้ยงทั้งทีต้องกินให้คุ้มดิ”
“กูต้องจนเพราะมึงแน่ๆเลยแบค”
“เว่อร์แล้ว5555” ผมจิกตาใส่คนตรงหน้า
“ฮ่าๆๆ กูเห็นนะ”
“เห็นอะไร- -“
“ที่มึงจิกตาใส่จียุนอ่ะ555” มันขำแล้วเอามือมายีผมของผมรัวๆ
“อ่าว เห็นหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”
“หึงกูอะดิ-..-“
“หึงอะไรล่ะ กูหมั่นไส้เฉยๆ”
“ไปหมั่นไส้เค้าทำไมล่ะนั่น- -“
“แม่งอ่อยอ่ะ”
“แรงส์=[]=” ชานยอลอ้าปากพะงาบๆ
“ก็จริงนี่หว่า555555ทำอย่างกับเคยสนิทกับมึงมากนัก”
“จียุนแฟนเก่ากูนะเวร้ย ต้องเคยสนิทกันดิ” ชานยอลปาทิชชูที่มันเช็ดปากอยู่มาใส่ผม
“อ่าวหรอ55555 กูไม่รู้ก็มึงบอกว่าเพื่อนเก่าอ่ะ” ผมขำแล้วปาทิชชูกลับ
“เออว่ะ5555 พอๆ กลับบ้านกันๆ”
.
.
.
.
ก๊อกๆๆ
ดึกขนาดนี้ เคาะประตูทำไมวะ- - ผมเดินไปเปิดประตูด้วยความงัวเงีย
“ชานยอลลล กูนอนไม่หลับTT^TT”
เมื่อเป็นประตูมาก็พบร่างเล็กที่ยืนกอดหมอนอยู่หน้าห้อง
“ให้กูช่วยไงอ่ะ”
“กูขอนอนด้วยดิ” แบคฮยอนไม่รอคำตอบ กลับแทรกตัวเข้ามาให้ห้องผมทันที แล้วถามกูเพื่อ- -?
ร่างบางทิ้งตัวลงเตียงผมอย่างไม่เกรงใจ ผมยืนมองแบบงงๆอยู่ซักพักแล้วเดินตามไปที่เตียง
เฮ้ย มันหลับไปแล้วอ่ะ=0=..
ไหนบอกนอนไม่หลับวะ หัวแตะหมอนปุ๊บหลับพริ้มเลยนะมึง555 ผมขำแล้วจับแบคฮยอนที่นอนแผ่หลาอยู่กลางเตียงให้ขยับไปนอนชิดอีกด้าน เห็นตัวเล็กอย่างงี้นี่หนักไม่เบาเลยนะ- -...
“อื้อ~” คนตัวเล็กครางเหมือนลูกหมาก่อนจะพาดแขนลงมากลางตัวผม
อักกก-0- (แทบกระอักเลือด)
ผมจับแขนเล็กให้วางลงที่เตียงแทน จังหวะนั้นคนตรงหน้าก็ขยับอีกครั้งจนผมเกือบล้มทับ ส่งผลให้ตอนนี้ผมหายใจรดแก้มของอีกคนอยู่... ทำไมมันเหมือนผู้หญิงงี้วะ!!
แก้มขาวๆมีเลือดฝาดเล็กน้อย จมูกโด่งเป็นสันกับปากเล็กๆน่าสัมผัส กลิ่นตัวหอมๆอันเนื่องมาจากสบู่ไม่ก็ครีมทาผิวเนี่ยแหละ ถ้าบอกว่ามันเป็นผู้หญิงผมก็เชื่อ
ตึกตัก...
หัวใจผมเต้นแรงเกินไปป่ะ-///-
พอได้สติผมก็ยันตัวเองขึ้นแล้วกลับมานอนข้างๆตามเดิม
แหนะ ตั้งแต่ตอนแรกก็คิดว่าผมเจ้าชู้ใช่ป่ะล่ะ
ใช่...ตวามจริงผมเจ้าชู้แหละ พาผู้หญิงเข้าบ้านไปต่ำกว่าอาทิตย์วันละสองคน-..-
แต่เดี๋ยวนี้ไม่เห็นแล้วใช่ป่ะล่ะ ก็เพราะไอ้แบคนั่นแหล่ะ เข้ามาอยู่ได้สองวันเราก็เล่นสงครามประสาทใส่กันตอนที่ผมพาผู้หญิงเข้าบ้าน มันดันออกคำสั่งว่าห้ามพาผู้หญิงเข้าบ้านตอนมันอยู่ซะงั้น ไม่งั้นอ่ะหรอ...
เรื่องจะถึงหูแม่มัน...แล้วแม่มันก็จะบอกแม่ผม...=___=
ด้วยการนี้จึงต้องลาพักการกิ๊กกั๊กชั่วคราว แต่แปลกดี ผมไม่ยักจะรู้สึกเหงา คงเป็นเพราะผมมีเพื่อนมั้ง555
รู้ตัวอีกทีผมก็นอนจ้องแบคฮยอนไม่วางตา
จ้องทำไมวะ!?
พอๆๆ นอนกันดีกว่าครับ ว่าแล้วผมก็จัดการห่มผ้าให้คนข้างๆแล้วห่มให้ตัวเองอีกครึ่งนึง
“ฝันดีไอ้เตี้ย”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
:) Shalunla
ความคิดเห็น