ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 นรกส่งมาเกิด!~
Fairy Luck อภินิหารโชคของนางฟ้า
ตอนที่ 2 นรกส่งมาเกิด!~
ฮานที่เป็นวิญญาณนั้นล่องลอยบินตามดูวิถีดำเนินชีวิตของทางวารินอย่างใกล้ชิด ซึ่งดูเหมือนว่ามันกำลังดำเนินไปในทางที่ดีตามที่เขาได้หวังเอาไว้อย่างมาก
หญิงสาวที่ขับรถชนฮานนั้นเป็นลูกสาวของเจ้าของโรงพยาบาลที่ฮานกำลังรักษาตัวอยู่นั้นเอง โดยเงินค่าทำขวัญกว่าครึ่งแสนได้ถูกมอบให้ทางวาริน พร้อมทั้งเงินจากกรมธรรม์ประกันชีวิตจำนวน 3 ฉบับ ที่ฮานได้ทำไว้ก่อนตายตอนที่เขายังมีหน้าที่การงานที่ดีอยู่นั้น ก็ถูกส่งมอบให้กับทางวาริน
เรียกได้ว่าการตายในครั้งนี้ไม่ตายเปล่าก็ว่าได้ เงินจำนวนประมาณ 5 ล้านกว่าๆ ได้ตกอยู่ในการดูแลของวาริน ซึ่งทางวารินเองก็ดูเหมือนว่าจะใช้เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ได้ในครั้งนี้เพื่อครอบครัวของเธอกับฮานอย่างไม่ประมาท
สิ่งเดียวที่เป็นคอยยึดเหนี่ยวจิตใจระหว่างวารินกับฮานก็คงมีแค่ลูกสาวเพียงคนเดียวที่ยังไม่รู้ความอะไรมากนัก และนั้นยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้วารินไม่กล้าจะใช้เงินที่ได้มาจากการตายของฮานนั้นไปช่วยจ่ายหนี้สินให้แม่ของตนเองที่หลบหนีไปอยู่ต่างจังหวัด
วันเวลาทั้ง 13 วันที่ดูเหมือนยาวในยามมีชีวิตอยู่นั้น ได้ไหลเลยผ่านไปอย่างรวดเร็วมากในมุมมองของฮาน เพียงแค่ไม่นานวันสุดท้ายที่เขาจะอยู่มองดูภรรยาของตนเองนั้นก็มาถึงเสียแล้ว
"{ถึงเวลาแล้วมนุษย์เอย เจ้าต้องไปแล้ว}" เสียงปริศนาที่ผสมทั้งชายและหญิงดังขึ้น
"ครับผม พาผมไปเลย" ฮานตอบออกมา โดยเขานั้นได้มองดูแววตาและสีหน้าที่ดูเข้มแข็งมุ่งมั่นของวารินเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหมุนกายหันหลังให้เธอ
"ลาก่อนนะวาริน... ลาก่อนนะจียอน..." ฮานกล่าวในใจพร้อมๆ กับร่างวิญญาณของเขาที่กำลังสูญสลายไปอย่างช้าๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่เขาไม่ได้ทิ้งภาระอะไรไว้ให้คนที่รักอีกแล้ว
"อ๊ะ..." วารินที่กำลังจุดธูปไหว้รูปกรอบรูปของฮานรู้สึกเหมือนกับว่าได้ยินเสียงของเขาที่ด้านหลัง จึงรีบหันหลังไปมอง แต่เธอพบแต่เพียงลูกสาวของเธอที่ยืนรออยู่เท่านั้น
"จียอนเองหรอลูก?" วารินกล่าวขึ้นกับลูกสาวของเธอ
"แม่ค่ะ... ทำไมป๊ะป๋าถึงกลายเป็นแสงหายไปละคะ?" จียอนเด็กน้อยตัวเล็กลูกสาวของฮานกับวารินเอ่ยถามด้วยความใส่ซื่อและสงสัย
"กลายเป็นแสง?" วารินเดินมาหาลูกสาวแล้วอุ้มขึ้นมาพร้อมกับถามอย่างสงสัย
"หนูเห็นป๊ะป๋าด้วยหรอคะ?" วารินกล่าวถามเพื่อยืนยันสิ่งที่เธอสงสัย
"อืม... หนูเห็นป๊ะป๋ายืนมองหม๊าอยู่ทุกวันเลย แต่วันนี้ป๊ะป๋ากลายเป็นแสงแล้วหายไปแล้ว" จียอนตอบด้วยความใสซื่อ
"ป๊ะป๋าทำหน้าตายังไงบ้างคะจียอน?" วารินกล่าวถามโดยที่ดวงตาทั้งสองของเธอกำลังมีน้ำตาไหลออกมาอย่างช้าๆ
"ป๊ะป๋ายิ้มคะ! ยิ้มเหมือนตอนวันเกิดของหนูกับหม๊าเลยละ~" เด็กน้อยกล่าวอย่างอารมณ์ดีและไร้เดียงสา
"ฮะ ฮะ... อย่างนั้นก็ดีแล้ว... เราไปวัดกันต่อนะคะ" วารินกล่าวประโยคแรกเบาๆ ก่อนจะกล่าวอีกประโยคกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง
"อืม" จียอนน้อยตอบรับคำพูดของผู้เป็นแม่อย่างว่าง่ายไร้เดียงสา
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ทางด้านฮาน...
แม้ว่าจะเตรียมใจเอาไว้ว่าการจะเจออะไรหลังจากนี้ก็คงทำได้แต่ต้องยอมรับมันแล้วแท้ๆ แต่ว่าการเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ก็ทำให้ฮานอดที่จะรู้สึกเกรงกลัวไม่ได้อยู่ดี
ภาพของวิวทิวทัศน์ที่มองไปทางไหนก็เจอแต่พื้นดินที่แห้ง ท้องฟ้าสีแดงราวเลือดสด ธารลาวาที่มีมากมายแทนธารสายน้ำ บวกกับเสียงโหยหวนของสิ่งที่ดูเหมือนมนุษย์ในร่างเปลือยล่อนจ้อน กำลังวิ่งหนีหมาตัวใหญ่ที่ไล่กัดไม่เลือกหน้า
"ที่นี่ไม่ต่างอะไรจากนรกเลย" ฮานเอ่ยขึ้นเบาๆ กับตนเอง
"{ถูกแล้ว... ที่นี่ก็คือนรก}"
เสียงปริศนาที่นำพาฮานมาที่แห่งนี้ได้ดังขึ้น ก่อนที่จะมีความเปลี่ยนแปลงบริเวณอากาศด้านข้างกายฝั่งขวามือของฮาน
การเปลี่ยนแปลงนั้นคล้ายๆ บ่อน้ำวน แต่มันเป็นสีดำและเกิดขึ้นในอากาศ ซึ่งหลังจากนั้นก็ได้มีโครงกระดูกที่ใส่ผ้าคลุมสีดำสนิทเดินออกมา และที่มือขวาของโครงกระดูกตนนี้ก็ยังถือเคียวขนาดใหญ่สีดำที่ดูน่ากลัวเอาไว้อีกด้วย เพียงแค่รูปร่างแค่นี้ก็สามารถบอกได้แล้วว่าสิ่งตรงหน้านี้ที่ฮานกำลังเห็นอยู่นั้นก็คือ...
"ยมทูต..." ฮานเอ่ยขึ้น
"{เจ้าเกรงกลัวสถานที่แห่งนี้... แต่กับข้า... เจ้าไม่เห็นจะมีความเกรงกลัวอยู่ในสายตาเลย}" ยมทูตกล่าวขึ้น
"จริงๆ ผมก็กลัวครับ... ว่าแต่ผมจะเป็นยังไงต่อหรอครับ?" ฮานเอ่ยตอบแล้วถามกลับไป
"{ข้าจะพาไปหาท่านเมฟิสโต้เฟเลส... เจ้านั้นเป็นวิญญาณกรณีพิเศษน่ะ... มีไม่มากนักหรอกวิญญาณแบบเจ้า... รู้สึกว่าเจ้าจะเป็นดวงวิญญาณดวงแรกในรอบหลายล้านปี ที่ถูกเรียกท่านเมฟิสโต้เฟเลสเรียกเป็นกรณีพิเศษ...}"
ยมทูตเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เฉื่อยชา ก่อนจะสะบัดมือซ้ายหนึ่งครั้ง ก็พลันปรากฏโซ่สีดำขึ้นในอากาศพันร่างวิญญาณของฮานเอาไว้ จากนั้นยมทูตก็ลอยตัวขึ้นแล้วบินไปในอากาศ โดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ทางทิศของภูเขาลูกนึงที่ใหญ่ที่สุดในทวีปนรกแห่งนี้
"วิญญาณกรณีพิเศษคืออะไรงั้นหรอครับท่านยมทูต?" ฮานกล่าวถามขึ้นมาอย่างสงสัย
"{ก็แค่วิญญาณที่ไปเกิดบนโลกมนุษย์อย่างไม่สมบูรณ์ตามหลักที่ควรจะเป็นก็เท่านั้นเอง...}" ยมทูตกล่าวด้วยเสียงราบเรียบดูไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ
"ผมไม่เข้าใจเลยครับ?" ฮานกล่าวถามต่อ
"{การเกิดใหม่ในแต่ละครั้ง ไม่ว่าดวงวิญญาณจะดีหรือเลวแค่ไหน ก็ควรสมบูรณ์พร้อมก่อนจะไปเกิดใหม่ การเป็นดวงวิญญาณพิเศษนั้นก็หมายถึง เจ้าขาดตกข้อคุณสมบัติอะไรบางอย่างก่อนไปเกิดใหม่ ทำให้ตายก่อนอายุขัยที่เจ้ามี}" ยมทูตกล่าว
"แล้วผมขาดข้อคุณสมบัติอะไรงั้นหรอครับท่านยมทูต?" ฮานเอ่ยปากถาม
"{ข้าบอกไม่ได้... ข้อมูลส่วนนี้มีเพียงท่านเมฟิสโต้เฟเลสเท่านั้นที่รู้ และมีสิทธิ์บอกให้เจ้ารับรู้}" ยมทูตกล่าว
"งั้นช่วยยกตัวอย่างของวิญญาณกรณีพิเศษก่อนหน้าผมได้ไหมครับ?" ฮานยังไม่ยอมแพ้และลองถามกลับไป เพื่อจะตอบข้อสงสัยในหัวของตนเอง
"{เฮ้อ... วิญญาณกรณีพิเศษก่อนหน้าเจ้า... ถ้าจำไม่ผิดมีปัญหาเรื่องสุขภาพ และตายก่อนอายุขัยละมั่ง...}" ยมทูตถอนหายใจแล้วกล่าวตอบไปอย่างเอื่อยเฉื่อย
จากนั้นไม่นานนักยมทูตก็พาฮานมาถึงจุดหมายปลายทาง โดยพื้นที่แห่งนี้นั้นแทบจะไม่ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของวิญญาณที่ถูกทรมานเลยแม้แต่น้อย มันเป็นพื้นที่ๆ มีทางเดินทอดยาวไปด้านหน้า และตรงสุดทางเดินก็มีบางสิ่งอยู่
ร่างสีแดงสดที่สูงกว่า 3 เมตร เขาบนหัวทั้งสองข้างที่ดูหน้ากลัว นัยน์ตาที่มีความคล้ายคลึงกับมังกรที่ฮานเคยเห็นในหนังแฟนตาซี และสุดท้ายสิ่งที่เด่นชัดก็คือปีกค้างคาวขนาดใหญ่ของร่างนั้น ซึ่งฮานสามารถเดาๆ ได้เลยว่า สิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 'เมฟิสโต้เฟเลส' จ้าวแห่งนรกนั้นเอง
'เมฟิสโต้เฟเลส' นั่งเท้าแขนอยู่บนบันลังค์หินของเขาด้วยใบหน้าไม่พอใจอย่างมาก และสองสายตาของเขาก็กำลังจับจ้องมาที่ฮานกับยมทูตผู้ซึ่งเป็นผู้มาเยือนในตอนนี้
"{ข้านำดวงวิญญาณกรณีพิเศษมาส่งตามคำบัญชาแล้วขอรับนายท่าน... ข้าขอตัวลา}" ยมทูตกล่าวจบก็พลันปรากฏสิ่งคล้ายน้ำวนในอากาศแล้วยมทูตก็เดินหายไปในบ่อน้ำวนนั้น พร้อมๆ กับโซ่ที่พันตัวของฮานก็หายไปด้วยเช่นกัน
"[เจ้าคือฮานใช่ไหม?]" เมฟิสโตเฟเลสกล่าวด้วยเสียงที่ดูคล้ายคนเบื่อโลก
"คะ... คะ.. ครับท่าน" ฮานที่เกร็งๆ รีบตอบอย่างตะกุกตะกัก
"[เจ้าคงได้ยินมาจากยมทูตเรื่องวิญญาณกรณีพิเศษมาบ้างแล้วใช่ไหม?]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวถาม
"ชะ..ใช่ครับ"
"[เจ้าน่ะเป็นดวงวิญญาณที่ไปเกิดโดยไม่มีค่าโชคเลย... เข้าใจรึป่าว?]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าว
"ค่าโชค?" ฮานทวนคำกล่าวของเมฟิสโต้อย่างงงๆ
"[ข้าไม่มีเรื่องอะไรที่อยากจะอธิบายให้เจ้าฟังมากนักหรอกนะ แต่ที่นรกนั้นมีกฏที่ว่าไม่รับดวงวิญญาณที่ไม่หมดอายุขัยมาพิพากษา และเจ้าก็เป็นหนึ่งในนั้น รวมถึงเจ้ายังเป็นดวงวิญญาณกรณีพิเศษที่ไปเกิดแล้วยังขาดคุณสมบัติด้านโชคลาภอีกด้วย ซึ่งสรุปแล้วข้าสามารถปฏิบัติกับเจ้าได้ 3 ทาง คือ 1.ไปเกิดใหม่ในร่างของเจ้าที่อยู่โลกใบอื่น, 2.ไปเกิดใหม่โลกเดิม และ 3.พิพากษาบาปของเจ้าแล้วล้างความทรงจำส่งไปเกิดใหม่ตามบุญวาสนาของเจ้าที่มี... เอาละจงเลือกมา]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวพร้อมกับหรี่ตามองมาที่ฮาน
"ผมขอเลือกข้อ 3 ครับ" ฮานกล่าวตอบออกมาอย่างไม่คิดอะไรเลยแม้แต่น้อย
"[โฮ่... เจ้าเป็นวิญญาณตนแรกเลยนะที่เลือกข้อ 3 ข้าขอถามได้ไหมว่าทำไมถึงเลือกข้อนั้น?]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวขึ้นมาอย่างแปลกใจ
"ผมคิดว่าเริ่มใหม่โดยไม่รู้อะไรเลยนั้นคงดีที่สุดครับ" ฮานกล่าวตอบขึ้นมา
"[น่าเสียดาย... น่าเสียดาย...]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวขึ้นมาพลางส่ายหัวไปมา
"[แม้เจ้าจะเลือกหนทางที่ 3 ข้าก็มิอาจทำให้เจ้า ข้าถามไปก็เพียงหยั่งความคิดของเจ้าเท่านั้น ตราบใดที่อายุไขของเจ้ายังไม่หมด หนทางข้อ 2 หรือ 3 ข้านั้นไม่อาจจะทำได้สักข้อ และสิ่งที่ข้าจะทำได้ ก็มีเพียงนำวิญญาณของเจ้าไปเข้าร่างกายของเจ้าในโลกคู่ขนานอื่นที่ข้าดูแลก็เท่านั้น]"
เมฟิสโต้เฟเลสกล่าว ก่อนจะทำท่าดีดนิ้วชี้มือซ้ายมาที่ฮาน โดยลูกบอลแสงสีขาวได้ปรากฏขึ้นที่ปลายมือของเมฟิสโต้เฟเลสแล้วพุ่งเข้าใส่กลางอกของฮาน ก่อนที่มันจะจมหายไปในร่างวิญญาณของเขา
"นี่คือ?" ฮานกล่าวถามอย่างสงสัย
"[ค่าโชคลาภที่เจ้าควรมี และเพราะเจ้าไม่ได้นำไปด้วยในภพชาติก่อน]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าว
"แล้วจากนี้จะยังไงต่อครับ?" ฮานกล่าวถาม
"[ข้าจะส่งวิญญาณเจ้าลงไปในร่างของตัวเจ้าในอีกโลกคู่ขนานนึง ตอนนี้มีร่างมากมายที่ตายอยู่ในทุกวันอยู่แล้ว และข้าก็เจอร่างที่เหมาะกับเจ้าแล้วด้วย]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าว
"จะส่งผมไปเลยมั้ยครับ?" ฮานกล่าวถาม
"[ตอนนี้แหละข้าจะส่งเจ้าไปเลย]"
เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวจบก็ลุกขึ้นจากบันลังค์แล้วก็ยกมือขวาขึ้นมาสะบัดไปด้านหน้าข้างตัวหนึ่งครั้ง จากนั้นร่างวิญญาณของฮานก็ได้พลันสลายหายไปทันที
"[หวังว่าเจ้ามนุษย์นั้นจะทนความเจ็บปวดไหวไม่ตายมารอบสองหรอก]" เมฟิสโต้เฟเลสกล่าวด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย จากนั้นเขาก็กางปีกออกแล้วทยานบินออกไป
____________________________________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ติดตามข่าวสารไร้สาระของไรท์ได้ที่ลิ้งค์ด้านล่างครับ
ฝากกดกำลังใจ ให้นิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น