อารมณ์มันพา

ครั้งยังมีชีวิตดำรงค์จิต
ก็ยังคิดแต่งไว้ดั่งใจหนา
ครั้งหมดสิ้นตัวตายคลายวิญญา
ยังประดับประดาให้โลกชม

บางท้อยคำเนื้อความตามความคิด
ครั้งมีจิตพลั้งเผลอเถลไหล
ใช่ข้าคิดเช่นนั้นทุกคราไป
ผิดพลาดไปโปรดให้อภัยกัน

ท่านใดอ่านขอให้เจรจา
วาทะมาให้ทราบแลเล่าขาร
ดีหรือร้ายประการใดให้เป็นทาน
จะเป็นการขอบคุณยิ่งๆไป

บทประพันธ์ทั้งหลายล้วนแต่งเอง
ได้บรรเลงตามแต่อารมณ์หมาย
บางครั้งอาจจะลอกเพียงประปราย
ก็จะร่ายให้เกียรติทุกบทไป

ใครจักลอกบทไหนได้ตามใจ
ใครจักพูดกลอนไปข้าไม่สนใจ
ใครจักเขียนให้ใครไม่กังวล
ใครอ้างตนแต่งเองข้าไม่ยอม

กลอนส่วนมากต่อบทไม่สัมผัส
ไม่จำกัดจำนวนกี่บทหนา
เป็นสไตล์การแต่งถ้าถามมา
จึงแปลกตาสำหรับคนบางคน

ถ้าเป็นเหมือนดูหมิ่นเหล่าครูบา
อภัยมาลดโทษให้ข้านี้
เพราะชอบแต่งเป็นส่วนรู้สึกดี
จบบททีก็ขึ้นค่อยเบาใจ