อารมณ์มันพา

ลำดับตอนที่ #2 : กลอนรอคอย และลอยคอ

ภาพคนคู่ดูดดื่มน่ารื่นรมณ์
แต่กลับขมขื่นเศร้าเมื่อเราหมาย
ได้แต่คิดในฝันจนวันตาย
มิได้กลายเป็นจริงเลยซักที

รอหนึ่งคนมาคู่นานแรมปี
หรือคนนี้เป็นแค่ภาพในฝัน
อยากมีคนหนึ่งคนมารักกัน
และคนนั้นสัมผัสได้ทั้งกายใจ

ทางเดินนี้ใครเล่าจะร่วมไป
เคียงคู่ใจร่วมคิดคนึงถึง
จะอ้อนวอนเทวาเฝ้ารำพึง
ให้ฉุดดึงความรักมาทักทาย

เพียวหนึ่งคนในใจก็มีสุข
มลายทุกข์พ้นสิ้นถวิลหา
เพียงให้ใจไม่ไร้คู่นำพา
ข้างกายาใครไว้ซักคน

ความเหงาเศร้าพัดพาตามลมหนาว
มิอาจกล่าวคำใดให้รู้ถึง
ว่าถวิลคิดถึงและคำนึง
คอยรำพึงถึงคู่รักเพียงซักคน

จันทร์ถูกบดบังด้วยกลุ่มก้อนเมฆ
ยิ่งวิเวกวังเวงใจในหนา
ยิ่งเดือนมืดพร้อมกันทันเพลา
จันทร์เจ้าขาน้อยแสงเหมือนบางคน