คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 งานศพ
“ฮึกๆๆๆ….ฮือๆ....ม๊าทึกอ่ะ....เอาม๊าคือมานะ...ฮือๆๆ....”เสียงร้องไห้ของทงเฮทำให้ผู้ที่มางานศพนั้นต่างก็สงสารร่างเล็กนี้ที่ต้องเสียแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ
“โอ๋ๆ...ทงเฮไม่ร้องนะลูก...แม่หนูเขาไปสบายแล้วนะ อย่าร้องไห้เลยนะลูกเดี๋ยวแม่เขาจะไม่สบายใจเอาเปล่าๆ”ฮีชอลน้องของอีทึกพยายามปลอบหลานของเขาสุดความสามารถ เขาเองก็รักทงเฮไม่ต่างจากที่อีทึกกับคังอินรัก
“น้าฮีชอลฮะ...ฮึก...เมื่อไหร่ม๊าจะกลับมาหาทงเฮล่ะฮะ”ทงเฮหันมาถาม ที่ฮีชอลโดนเรียกว่าน้าก็เพราะเจ้าตัวยุ่งอ้างว่าเขาสวยเกินกว่าที่จะเรียกอาแบบที่เรียกชีวอนสามีของฮีชอลได้
“ถ้าทงเฮทำตัวดีๆ เดี๋ยวม๊าทึกก็จะมาหาทงเฮเองนะครับ”ชีวอนลูบหัวเล็กๆนั้นเบาๆ เพราะกลัว...เมียดุ....
“จริงๆนะฮะ...อาวอน”ทงเฮถาม
“จริงสิจ้ะ”ริอินที่เดินเข้ามาแย่งตัวงเฮมากอด ทำเอาฮีชอลฟึดฟัดไม่พอใจ
“ถ้าหนูทำตัวดีๆ เดี๋ยวม๊าทึกหนูก็จะมาหาเองแหละค่ะ”ริอินกอดทงเฮให้แน่นขึ้นอีก แต่ภายในใจเธอกลับเกลียดชังเด็กคนนี้เสียยิ่งกว่าอะไรในโลก
“จริงนะฮะ คุณน้า…ฮึกๆๆ..ฮือ”ทงเฮร้องไห้ออกมาอีกรอบ ถึงริอินจะรำคาญแต่เธอก็พยายามเก็บมันเอาไว้เพื่อตัวเธอเอง
“งั้นหลังจากนี้ไปหนูทงเฮต้องเรียกน้าว่าแม่ก็ได้นะ น้าอนุญาติ”ริอินบอก แต่โดนฮีชอลขัดเอาแทบหน้าหงาย
“ไม่มีใครสามารถมาแทนทึกกี้ได้ แม้แต่ผู้หญิงที่รวยล้นฟ้าอย่างเธอ แต่ไม่มีปัญญาหาผ..สามี ต้องมาใช้ร่วมกับคนอื่น”ฮีชอลที่หมั่นไส้ระเบิดอารมณ์ออกมา จะพูดว่าผัวแล้ว แต่ถ้าทงเฮไม่อยู่ที่นี่พูดมาเด็กมันจำหมด
ฮีชอลกับชีวอนอุ้มทงเฮออกมาจากอ้อมกอดของริอินแล้วพาไปเล่นกับฮยอกแจลูกของฮีชอลกับชีวอน ฮีชอลเป็นน้องของอีทึกดังนั้นเขาก็เป็นคนพิเศษที่ท้องได้เหมือนกัน และฮีชอลกับชีวอนก็ได้ให้กำเนิดฮยอกแจออกมา หญิงสาวไม่พอใจเป็นอย่างมากจึงต้องระงับอารมณ์ไว้
“ฉันไม่ชอบยัยหน้ายั่วนั่นเลย”ฮีชอลที่กำลังมองดูลูกเล่นกับหลานเอ่ยพูดกับชีวอนเบาๆเพื่อไม่ให้ลูกได้ยิน
“ปล่อยให้เขาอยู่ในที่ของเขาไปเถอะ”ชีวอนเอ่ยอย่างปลงๆ ภรรยาเขายิ่งขี้วีนอยู่ด้วย
“ชีวอนนายถูกบาทหลวงที่โบสถ์นั่นล้างสมองหรือไง”ฮีชอลถาม ช่างดีเลิศเลอจริงโดนบาทหลวงล้างสมองให้ตายเถอะแจ่มจริงๆเลย ผัวใครวะ
“ผมว่าคุณต้องปล่อยวางบ้างเถอะนะ ทำอะรไปมันก้จะบาปเปล่าๆ”ชีวอนบอก
“อย่ามาล้างสมองฉันนะ”ฮีชอลตวาดแบบไม่ดังเท่าไหร่
“คังอินค่ะ คุณอย่าเศร้าไปเลยนะค่ะ”ริอินเดินออกมาปลอบคังอินที่หน้างาน สีหน้าคังอินดูเศร้ามากถึงแม้จะไม่มีน้ำตา แต่คนมองดูก็รู้แล้วว่าหัวใจคังอินตอนนี้ท่วมไปด้วยน้ำตาขนาดไหน
“ขอบคุณนะครับที่ให้กำลังใจผม”คังอินทำได้เพียงแค่ยิ้มบางๆเท่านั้น
“ขอให้ริอิน เข้าไปดูแลหัวใจคุณหน่อยจะได้ไหมค่ะ”ริอินถามพลางส่งสายตาหวานซึ้งไปให้ ...งานเข้าแล้วคังอินเอ๋ย...
“ขอเวลาให้ผมหน่อยนะครับ”คังอินบอก แล้วเดินหาทงเฮเพื่อจะพาทงเฮกลับบ้าน
“วันนี้แกไปนอนบ้านฉันนะคังอิน ฉันอยากนอนกับลูกแก”ฮีชอลบอกในขณะที่คังอินอุ้มทงเฮและชีวอนก็อุ้มฮยอกแจ
“ลูกฉันแค่5ขวบเองนะ นายจะพรากผู้เยาว์เหรอ”คังอินถามกวนๆ ฮีชอลแทบจะแตะก้านคอ
“แกจะบ้าหรือไง นั่นหลานฉันนะ!!!”ฮีชอลตบเข้าที่หัวคังอินโดยลืมไปว่ามีลูกๆอยู่ แต่ทั้งทงเฮและฮยอกแจก็หัวเราะออกมา ทุกคนดีใจมากที่ทงเฮหยุดร้องไห้และหัวเราะออกมา
“แล้วรถล่ะ”คังอินมองไปยังรถตัวเอง
“เดี๋ยวให้คนที่บ้านฉันมาเอาไปไว้ที่บ้านฉันก็ได้แล้วพรุ่งนี้แกก็ขับกลับ”ชีงอนบอกแล้วทุกคนก็ย้ายเข้าไปนั่งในรถโดยมีชีวอนเป็นคนขับ คังอินนั่งข้างๆคนขับ และฮีชอลก็นั่งข้างหลัง ฮยอกแจอยู่ข้างขวาทงเฮอยู่ข้างซ้ายแย่งกันนอนตักฮีชอลกันใหญ่สุดท้ายก็ได้นอนกันทั้งคู่
“เมื่อกี้ริอินพูดอะไรกับพี่อ่ะ”ฮีชอลถาม
“เขาขอให้ฉันเป็นสามีเขาอ่ะสิ”คังอินตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วพี่จะเอายังไง”ฮีชอลถามต่อ ซักให้มันขาววอกแบบลูกฮยอกไปเลย
“ขอพี่คิดดูก่อน”คังอินบอกปัดไป ซักซะจะขาวอยู่แล้วเนี่ย ให้ตายเหอะ จะซํกอะไรนักหนาแค่นี้ก็หอมแล้ว
“ฉันขอบอกไว้เลยไม่ว่าพี่จะตกลงกับยัย.เอ่อ..ริอินยังไง แต่พี่ห้ามลืมอีทึกกับทงเฮเด็ดขาด ถ้าพี่ลืมเมื่อไหร่ พี่โดนดีแน่ เออ พี่ว่าแต่มือพี่ทึกที่หายไปมันอยุ่ไหนอ่ะ”ฮีชอลถามต่อ ซักเข้าไปขยี้เข้าไป
“พี่เก็บไว้เองแหละ ห้ามไปบอกใครด้วยนะ แต่พี่ขอจากหมอมาแล้วหล่ะ”คังอินบอกแล้วหลีกเลี่ยงการตอบคำถามของฮีชอล นอนหลับดีกว่า
-----------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างค่ะ ถูกใจไหมเอ่ย
มาอ่านแล้วช่วยเม้นท์หน่อยนะค่ะ
เราชื่ออุ้มนะ อายุ 13
Ao Mz
ความคิดเห็น