รักใสใส..ยัยจอมซน

ลำดับตอนที่ #1 : ฟ้าส่งเธอมา♥.♥

1
ฟ้าคงส่งให้ฉันมาเกิด ให้พบเธอ

"เจนิส จะออกไปไหนลูก"
"ไปทำงานที่โรงเรียนค่ะแม่"
"ใกล้วันคริสมาสต์แล้ว....."
แม่ทำหน้าตาครุ่นคิด...ฉันเบื่อท่าทางนี้ของแม่จริงๆมันต้องมีอะไรสักอย่าง T.T ขณะที่แม่หลับตาคิด ฉันค่อยๆก้าวขาออกนอกประตูบ้าน ฉันไม่ยอมให้แม่มาบงการอะไรฉันแน่
"เดี๋ยว !! ลูกต้องหาแฟนให้ได้ภายในวันคริสมาสต์นะเจนิส"
ไม่นะ ! คำว่าแฟนไม่เคยอยู่ในหัวฉันเลย
"แม่คะ ไม่เอาแน่ๆ หนูไปก่อนนะคะ"
"ไม่งั้นแม่จะทิ้งนิยายเจนิสให้หมด"
"T__T" โกรธจนอยากจะพ่นไฟ ฉันคงไม่ใช่ลูกของแม่ ลาก่อน = ='
        ฉันค่อยๆเดินคอตกออกนอกบ้าน จะมีอะไรย่ำแย่ไปกว่าการที่หนังสือนิยายของฉันโดนโละทิ้งหมด คอยดูนะ ถ้าแม่ทิ้งของฉัน ฉันจะหนีออกจากบ้าน และหอบนิยายหนีไปด้วย T[]T พระเอกในนิยายของฉันคือดวงใจ♥ (เว่อร์) แต่ว่าแม่จะทิ้งของของฉันจริงหรอ ฉันเก็บเงินมาตลอด 18 ปี เพื่อนิยายเลยนะ T^T คิดแล้วโซแซด แม่รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว .... นี่มันกี่โมงแล้ว ถ้าเกิดฉันไปสายยัยซันนี่ต้องกระชากหัวฉันออกมาแล้วเอาไปแปะประจานหน้าโรงเรียนแน่ๆ พูดจบฉันก็หยิบเอานาฬิกาสีชมพู♥อร๊าย น่ารักซะจริง >< แต่เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเข็มนาฬิกา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
บ่ายหนึ่งแล้วหรอ โรงเรียนนัด11โมง ทำไงดีทำไงดีทำไงดี ฉันต้องโดนเอาไปนึ่งย่างแน่ๆ ไม่ไปเลยดีกว่า T[]T หลอกว่าไม่สบายแล้วกัน ขอโทษนะจ้ะโรงเรียนที่รัก จุ้บๆ ♥.♥ 
        อ๊ะ นั่งตรงนั้นดีกว่ามีม้านั่งสีชมพู ></// หวานแหววเหมาะกับฉันซะจริง ขณะที่กำลังจะหย่อนตัวลง ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า อีก 10 วันจะคริสมาสต์แล้วนิยายฉันล่ะ เอาเถอะค่อยๆคิด แม่คงไม่ใจร้ายกับฉันมากมาย    T[]T' ถ้าหาไม่ได้จริงๆล่ะ โอ้โน .... นึกออกแล้วขอพรจากพระเจ้าดีกว่า ท่านช่วยเราแน่ๆเหมือนที่นางเอกในนิยายชอบทำบ่อยๆ ><
'หนูขอชายในฝัน แบบหล่อขั้นเทพนิสัยน่ารักกุ้กกิ้ก บ้านรวยโอเว่อร์รวยดูดีมีชาติตระกูล แบบที่ชอบเตะหมารังแกสัตว์ หรือ แบดบอย หนูไม่เอานะคะ ถ้าพรจากพระเจ้ามีจริงช่วยหนูด้วยนะคะ ♥.♥ พลีสสสส'
อ่า หลังจากอีกห้านาทีพระเอกในนิยายจะตกลงมาจากฟ้าแล้วเดินตรงเข้ามาหานางเอก ♥
อุ้บบบบบ ♥.♥ ตอนนี้ตรงหน้าของฉันมีผู้ชายหล่อมาก ขาว จมูกโด่ง สูง >< ยิ้มมีสเน่ห์ กำลังเดินตรงเข้ามาหาฉัน ขอบคุณพระเจ้ามากจริงจริงจริงนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ที่ส่งคนตามในสเปคมา นิยายฉันจะไม่โดนทิ้งแล้วววว ♥.♥ เขาเดินตรงมาแล้วฉันจะทำไงดี แกล้งหลับตาดีมั้ย เอ่อ ไม่ๆ ยิ้มให้เค้าดีกว่า >O< สู้ตาย
"เธอ"
อ่าก พรจากพระเจ้าเรียกชื่อฉัน ♥.♥
"หะ หะ ห๊ะ อะไรนะคะ"
"หยุดทำหน้าแดงแล้วลุกขึ้นมา ไม่รู้หรอว่าเก้าอี้ตัวนี้สียังไม่แห้ง"
"ห้ะ O.O"
พอฉันทำท่าจะลุก ไอเก้าอี้เจ้ากรรมตัวนี้มันยังส่งสีมาติดที่ชุดเอี๊ยมสีดำของฉัน T[]T ช่วยด้วยดึงก้นไม่ออก มันติดเก้าอี้ ...
"เธอทำท่าบ้าอะไรนะ ทำไมไม่ลุก เอาก้นไปถูๆไถๆอยู่ได้"
อ่ากก -///////////- อายโว้ย
"ไถหน้านายสิ ฉันเอาออกมาไม่ได้ สีมันแห้งติดชุดฉัน"
"555555555555555555555พยายามต่อไปแล้วกัน มันก็ติดป้ายข้างๆอยู่ว่าสียังไม่แห้งยังมานั่งอีกยัยบื้อ"
ว่าแล้วพรจากพระเจ้ารูปหล่อน่ารักใสก็เดินจากไป ... พระเจ้าคะ ทำไมเค้าไม่ช่วยหนู พรข้อที่สองขอให้เค้าหันกลับมาช่วยหนูด้วยยย
ท่ามกลางสายตานับสิบที่จ้องมองมาทางฉัน ประมาณว่า ยัยนั่นเอาก้นทำอะไรกับเก้าอี้
เมื่อชายในฝันของฉันเดินไปอย่างไม่ใยดี หนอยยยย .....
"ไอผู้ชายตูดหมึก"
.....
เขาหยุดเดินแล้วค่อยๆหันกลับมาด้วยสายตาอาฆาตแค้น T[]T แว้กก หันกลับไป
"เธอว่าไงนะ"
"นายมันนิสัยไม่ดี ก้นฉันติดอยู่นายยังไม่ช่วยเลย ฉันอายคนเค้านะ"
"อ๋อได้ สงเคราะห์ให้"
พอพูดดจบเค้าก็ยกเท้าขึ้นมา >O< หล่อเท่ห์รองเท้าคอนเวิร์ด ♥.♥ แล้วเค้าก็....
พลั่กก แว้กกกกกกกกกกก ไอสารเลวนี่มันถีบก้นฉันนนนน !!!
"นายมาถีบก้นฉันทำไม!!!!"
"ก็บอกให้ช่วยนี่ ดึงธรรมดาคงไม่ออก"
"ไอ้ @#$%^&*()_"
"ใจร้ายนะเธอเนี่ย อย่างน้อยน่าจะเลี้ยงข้าวฉันสักหน่อย"
ฉันคิดในใจ ... พระเจ้าคงส่งคนมาผิด คงไม่ใช่คนนี้ แต่เค้าหล่อดูดีตามสเปคเป๊ะ ติดไปตรงนิสัยเนี่ยแหละ ....
"ฉันไม่มีเงินหรอก นายจะไปไหนก็ไป"
ฉันหันหลังให้เค้าแล้วเดินหนีออกมาอย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลยชาตินี้ ลาขาด 
"5555555555555555555555555555555555"
เอ๊ะ ไอบ้านี่ขนาดฉันเดินมาแล้วยังหัวเราะอีกล่ะ
"นายจะหัวเราะบ้าอะไรฮะ"
"ก้นเธอเป็นสีชมพู555555555555555555"
ความอับอายแล่นเข้าสู่ใบหน้า ตายล่ะ T[]T 
"เอ้าคลุมนี่ไป"
เค้าค่อยๆดึงเสื้อสูทนักเรียนออกแล้วเอามาคลุมตัวฉันไว้ นี่เสื้อเค้ายาวเท่าก้นฉันเลยหรอ ฉันคงเตี้ยมาสินะ นายนั่นนะเปรต - -
"เอามาคืนด้วยละ ยัยบ๊อง ไปและ บ๋ายบาย ยัยก้นสีชมพู"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
♥.♥ ความจริงเค้าก็ดูอบอุ่นอยู่หรอกนะ เว้นแต่มาถีบฉันเนี่ยแหละรับไม่ได้ เฮ้ออออ ทำไงดีเนี่ย -//////-