หนึ่งรักหนึ่งแค้น

"ข้าให้เจ้าเลือก อยู่ให้ข้าฝึก หรือ กลับไปที่ ที่เจ้าจากมา"

ร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงปรากฏขึ้นบนใบหน้างดงามอย่างร้ายกาจของชายหนุ่ม แม้ไม่ได้มีท่าทีข่มขู่หรือกดดัน กลับกันกับทำท่าทีสบายอกสบายใจ คล้ายให้ร่างเล็กเป็นผู้เลือกทางเดินด้วยตนเอง แต่มือหนา ที่ซ้อนอยู่ข้างหลังตน กับกำลังหมุนมีดสั้นแหลมคมในมือเล่น อาวุธที่แสนร้ายกาจ สามารถปลิดชีพชั่วพริบตา อาวุธที่เขามักใช้สังหารอย่างไร้ความปราณี

แววตาเด็กหญิงสบเขากับแววตาเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มร่างสูงอย่างไร้ความหวาดกลัว ด้วยแววตามุ่งมั่นในจุดหมายบางอย่างที่ยังเป็นปริศนาของเด็กหญิงเช่นนี้ ถึงกลับทำให้เขาตื่นเต้น จนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มกำลังลิงโลดไปด้วยความสนุกจนเด็กหญิงยังจับสัมผัสได้

พลันในสมองของเด็กหญิงกำลังปรากฏภาพของเด็กชายผู้หนึ่งที่โตกว่านางไม่มากนัก แต่มักจะปกป้องนางเสมอ เขายอมสละทิ้งแม้กระทั่งชีวิตของตัวเองเพื่อนาง 

ในขณะที่นางผลัดตกหน้าผา เขาไม่เพียงยอมให้นางล่วงไปสู่เบื้องล่าง แต่กับทิ้งตัวกระโดดลงมาตามร่างนาง

‘ใครจะไปยอมให้เจ้าตายคนเดียวกัน’

‘อวี้หลง’

ในที่สุดอวี้หลงก็สามารถคว้ามือของเด็กหญิงไว้ได้ ในวินาทีต่อมาเขาดึงร่างของข้าเข้าสูอ้อมกอดอย่างรวดเร็วทันที จังหวะหัวใจที่เคยเต้นถี่รัวได้ความกลัว กับกลับมาเต้นปกติ พลันความอบอุ่นสายหนึ่งแล่นเข้าสู่หัวใจของทั้งคู่

‘หนิงอันข้าอยู่กับเจ้า’

แต่ถ้าต้องเลือกระหว่างโอกาสที่อาจจะได้แก้แค้นกับอวี้หลงเล่า แท้จริงแล้วสิ่งไหนที่กำลังมีน้ำหนักในใจของเด็กหญิงมากกว่ากัน