ปอยปี้เกิ้ล ลุ้นรักฉบับสับสน

แรกพบสบตามาเจอหน้าเธอ

 “นี่นาย..” ฉันเอื้อมมือไปสะกิดคนข้างๆ ที่มารับน้องด้วยกัน โอ๊ยทำไมงานรับน้องมันน่าเบื่อจัง  มันควรจะสนุกไม่ใช่หรอ? -_- แต่ทำไมฉันรู้สึกเบื่อมาก รุ่นพี่ก็มายืนว้ากๆๆ คิดบ้างไหมว่าฉันอาจจะรำคาญ เห้อออออ.

“หืมมมมม. เธอเรียกฉันงั้นหรอ” อิตานั่นหันหน้าตาแล้วถ้าพลางชี้มือเข้าหาตัวเอง  โถพ่อคุณ  ฉันสะกิดแรงขนาดนั้น ไม่เรียกนายแล้วจะไห้เรียกหมาที่ไหนล่ะยะ แต่พูดอย่างนั่นไปไม่ได้ ฉันต้องสร้างมิตรภาพที่งดงามสิ่ 5555

“อื้ม. ฉันเรียกนายนั่นแหล่ะ :D” ตอบแบบสวยๆและยิ้มแบบสวยๆ

“อ่าห๊ะJ”

“ชื่อโฟนใช่ไหม ?” ฉันถามแต่ไม่ใช่ว่าจะรู้จักกันมาแต่ปางก่อน บังเอิญหันไปเห็นป้ายชื่อน่ะ เขียนว่าน้องโฟน แหว่ะ น้องโฟน หน้าตาก็ใช่ว่าจะไม่หล่อนะ จัดว่าหล่อเลยแหล่ะ แต่โตๆกันแล้ว เรียกน้อง 5555 มันดูเบบี๋มาก

“ใช่ เธอชื่อสปอยใช่มะ?” คงดูจากป้ายชื่อสินะ -_-

“ใช่J”

“เธอเป็นน้องพี่ปายนิติปี3หรอ ?” เห้ย มันเก่งเว้ย รู้ได้ไง  ยกนิ้วไห้ๆ

“ชะ..”

“นี่น้องครับ จะคุยกันอีกนานไหมมมมมม!!!” ในขณะที่ฉันกำลังสร้างมิตรภาพใหม่ในถวอยู่ มีไอ้พี่ว้ากคนหนึ่งมาว้ากใส่หน้าฉันนนนนนนน ><

“เอ่อ..” เหว่อค่ะ ~O~

“ผมเป็นคนชวนคุยเองครับ” โฟนยกมือและลุกขึ้นแต่เอ๊ะ ฉันเป็นคนชวนคุยไม่ใช่หรอยะ ? อย่าแย่งได้มะ  จะใชว์แมนใช่มะ ถ้าจะโดนก็ต้องโดนด้วยกันสิ่

“หนูชวนคุยเองค่ะ” ฉันลุกขึ้นยืนบ้าง จะให้โฟนโดยคนเดียวได้ไง ฉันก็ต้องโดนด้วยสิ่ ถึงจะแฟร์

“อื้มดี งั้นออกมาชวนกันคุยข้างหน้าเลย” พี่ผู้หญิงอีกคนเรียกฉันออกไปข้างหน้า โอ้ววว ไม่ มาวันแรกฉันยังไม่อยากเด่นแค่ผมสีแดงฟูของฉันมันก็เด่นมากแล้ว X_X

“เธอจะลุกขึ้นมาทำไม” ตอนเดินออกไปข้างหน้า นายโฟนหันมากระซิบฉัน

“เอ้า ก็ไอ้พี่คนนั้นมันว้ากใส่หน้าฉัน นายไม่เห็นรึไง?” ฉันเกือบจะตะคอกกลับแต่ตั้งสติได้เลยกระซิบกลับเบาๆ

“จะให้ทำไรดีล่ะแวม”พี่ผู้หันไปถามไอ้ว้ากที่ว้ากใส่หน้าฉัน มันชื่อแวมหรอ ไอ้แวมไพร์!

“ไม่รู้สิ่ อ๊ะนั่นไงไอ้เวย์มาแล้ว ให้มันสั่งดีกว่าโหดดี หึหึ” ไอ้พี่แวมไพร์ บังอาจยิ่งนักฉันจะให้พี่ฉันมาแฉ่งแก ไอ้พี่แวมมมมมมมมมมมมม!

“อ๊ายพี่เวย์ๆๆ  พี่เวย์มาแล้วววววววว  J” แหว่ะ ผุ้หญิง/คนข้างหน้ากรี๊ดกร๊าดอย่างกับโดนน้ำร้อนลวกปาก  เห่อะ อะไรกัน ไอ้คนชื่อเวย์นี่มันเป็นเทวดารึไง ? ทำไมต้องกรี๊ดขนาดนั้น

“เวย์ แกช่วยจัดการน้อง2คนนี้หน่อยดิ เป็นตัวอย่างให้คนที่ไม่ตั้งใจรับน้อง”ไอ้พี่แวมอีกแล้ว!!

“ห๊ะ! อีกแล้วหรอ?” อิตาคนที่ชื่อเวย์ทำหน้าตกใจแล้วก็ทำหน้าระอา  อื้มหลายอารมณ์ดี จะว่าไปพี่เวย์ก็ดูดีนะ  แต่ก็ไม่ได้น่ากรี๊ดขนาดนั้นซะหน่อย --* ก็แค่ขาว สูง ดาคมเฉียว ผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับสีผิว ก็แค่นั้น--* (นี่ไม่เรียกหล่อหรอ?)

“เอ่อ งั้นพี่แนะนำตัวก่อนเลยได้ไหม”พี่เวย์เดินไปข้างหน้าฉันแล้วก็หันไปพูดกับทุกคนในแถว ซึ่งฉันไม่ได้อยู่ในแถว

“ได้สิค่ะ สำหรับพี่เวย์น่ะ อะไรก็ได้ ”ยัยคนที่นั่งหน้าสุดพูดเสียงแจ๋นแทรกออกมา โห่ววววววว  กล้ามากนะยะหล่อน สายตาเธอน่ะบ่งบอกเลย.

“อ่าครับ พี่ชื่อวันเวย์อักษรปี3ครับ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!”

“เรียกเวย์เฉยๆก็ได้ครับ”พอพูดจบก็หันหน้ามาหาฉัน  โอ้วววววว  มันใกล้ไปค่ะ หน้าเราห่างกันแค่คืบ >//////<

“>//////<” ไปแล้วค่ะ สติหายไหมดแล้ว อุบ๊ะๆ หล่อจัง

“ชื่อสปอยหรอครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อั่ยย๊ะๆ พูดกับใครๆ พูดกับฉันหรือป่าวๆ  โอ้วว พี่เวย์หล่อมากหล่อลาก หล่อจริง เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องกรี๊ดกร๊าดขนาดนั้น ฉันก็อยากจะกรี๊ดดดด!

“ผมชื่อโฟนครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” อ่าวโฟนมาจากไหน เสล่อมาก ยื่นมือไปจับมือกับพี่เวย์เฉยเลย ฉันหันไปมองแต่โฟนกลับยักคิ้วกวนๆใส่

“อ่าห๊ะๆ ยินดีครับน้องโฟน” พี่เวย์พูดกัดฟัน แล้วก็ยักคิ้ว อื้ม  เกิดลางสังหอนแล้วสิ --*

“เห้ยเวย์ น้อง2คนนั้นน่ะ ที่ไม่ตั้งใจรับน้อง มัวแต่นั่งคุยกัน ”

“....”

“แกทำโทษดิ๊..”

“....”

“จัดหนักเลยนะ” แหม่ะๆ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพี่แวมไพร์ เห่อะ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน

“อ่าวหรอครับน้องปอยJ” พี่เว่ยหันมายิ้มให้ฉัน แล้วก็เรียกชื่อฉันอย่างสนิท บ้าบ้าบ้าบ้า ฉันต้องกำลังบ้าไปแล้วแน่ๆ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

“ค่ะ >//////<”

“ไม่ต้องทำโทษหรอกมั้ง น้องเขายังเด็กใหม่น่ะ” โอ้ววววว ดีค่ะดี หนูยังเด็กใหม่  คงไม่ต้องทำโทษอะไรหรอเน่อะๆ

“??”

“คงยังไม่รู้กฎอะไร ปล่อยวางบ้างเถอะแวม อย่าดุนักสิ่”

“??”พี่แวมทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“งั้นเรามาสนใจกิจกรรมรับน้องอีกอย่างกันดีกว่าเน่อะน้องปอยJ” โธ่เว่ย เขินไปหมดแล้ว อยู่ๆก็ขยับเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับโฟน อื้มดี--* โฟนก็ตั้งท่าจะโวยวาย แต่พี่เวย์ก็พูดต่อแบบไม่สนใจใคร

“คณะเราจะมีการเข้าค่ายรับน้อง ที่ระยองอาทิตย์หน้า”

“...”เงียบกริบ ทุกคนั้งใจฟังมากไปไหม?

“2วัน3คืนครับ”

“....”

“ขอใหนักศึกษาใหม่ทุกคน ไปเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ให้ครบด้วยนะครับJ”