ความจริงที่มองไม่เห็น

สวัสดีครับท่านผู้ที่บังเอิญผ่านเข้ามาประสบพบเจอกับบทความอันนี้ที่ข้าพเจ้าไม่ค่อยได้ตั้งใจเขียนมันมากซักเท่าไหร่ ก่อนอื่นต้องขอแนะนำข้าพเจ้าก่อนนะนิดหน่อยเองครับ  ข้าพเจ้าเป็นลูกนำเค็มเกิดทางภาคใต้ของประเทศไทยเป็นคนบ้านนอกแต่กำเนิด  แต่เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้ามีความภาคภูมิใจอย่างมากที่เกิดมา ในครอบครัวที่ไม่ได้รำรวย มีเพียงแค่พออยู่พอกินก็เท่านั้นแหละคับแต่ก็ยังดีที่ไม่ได้อดตายหรือไปขอใครกินนะครับ แต่ถวบ้านเค้ามักจะเรียกว่าพวกคนรวยนะครับ ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่เป็นคนที่เรียนเก่งพอควรครับ ตั้งแต่ ป ๑- ป ๖ สอบไล่ได้ที่ หนึ่งตลอดเลย แต่ตอน ม.๑ เกรดก็ไม่ได้สูงมากนักครับ มาณ 3.35 ครับแต่เกรดเท่านี้ผมก็ดีใจแล้วครับเพราะผมต้องเป็นคนบริหารเวลาด้วยเพราะผมเป็นนักกิจกรรมตัวยงครับ ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาผมก็เป็นประธานนักเรียนมาโดยตลอดจน๔ง ม๖ ครับ แต่ประสบการที่ผมได้รับจากการทำงานต่างๆ และการดำเนินชีวิตของผมนั้นผมได้รับประสบการณ์ต่างๆ มากมายเลยครับ ทั้งเรื่องของการทำงานเรื่องการดำเนินชีวิต ของผมที่ได้รับจากการเรียนรู้ทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียนครับ เรื่องประสบการณ์ที่ผมจะเล่าให้ท่านผู้อ่านฟังนี้ครับ  เป็นเรื่องที่ผมคิดมานานแล้ว เฝ้าถามตัวเองมานานแล้วครับ ว่ามันเป็นเพราะอะไร  เกิดขึ้นอย่างไร เกิดเพราะอะไรครับ ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคใต้ ที่ใครๆต่างก็อยากที่จะมีโอกาสเข้าศึกษาในสถาบันแห่งนี้  อยากสวมชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ครับ  ในปัจจุบันนี้ท่านผู้อ่านทุกท่านลองสังเกตกันบ้างหรือปล่าวว่า หลายสิ่งหลายอย่ามีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมายหลายๆ อย่างก็มีการเจริญพัฒนา  ในฐานะที่ข้าพเจ้ากำลังอยู่ในวัยรุ่ร ดังนั้นข้าพเจ้าจะขอเขียนเรื่องของวัยรุ่นนะครับ ในยุคปัจจุบันนี้วัยรุ่นของเราของประเทศของเราก็ได้มีการเปี่ยนแปลงอย่างมากครับตามกระแสของสังคม ที่ไหล่ไปอย่างรวดเร็วครับ มีส่วนน้อยมากครับที่ไหลทวนกระแสของสังคมครับ  มันจะเป็นเพราะอะไรเหรอครับ ผู้เขียนจะไม่ขอยกอ้างกล่าวโทษใครครับเพราะว่าทุกส่วนของสังคมยอมมีส่วนที่รับผิดชอบและเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น ตั้งแต่ครอบครัว ในปัจจุบันนี้สังคมระบบครอบครัวใหญ่ของเราจะค่อยๆเป็นสังคมครอบครัวเล็กครอบครัวเดี่ยวกันมากขึ้นทั้งในชนบท หรือสังคมเมืองก็ตามเป็นสาเหตุหนึ่งของการขาดความอบอุ่นของระบบครอบครัวอย่างที่พูดกันในปัจจุบัน