พรหมลิขิตรักเรา

...........เฮ้ย+++++อึ้ก..ชนไรเนี่ย...แล้วทุกอย่างก็ดูเงียบลงแล้วตัวเราเองก็รู้สึกว่ามึน...งง..นิดหน่อย...โทษนะเราไม่ได้ตั้งใจ..จากนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ฉันเองเดินชน(ไม่ได้สิต้องเรียกว่าวิ่งต่างหาก)...แต่กลับเจอสายตาที่แทบจะเรียกได้โหดมากๆๆ..

       ไมอ่ะ..ก็เราขอโทษแล้วไงทำไม่ต้องจ้องหน้าแบบนี้ด้วยล่ะ...แค่เดินชนนะทำอย่างกับมันเป็นเรื่องใหญ่แล้วตัวฉันเองก็บ่นไปเรื่อยๆจน..มีมือใหญ่ถึงใหญ่มากปิดปากฉันไว้...เฮ้ย..อู้ๆอี้ๆ ..นี่แล้วฉันก็ใช้พลังที่มีอยู่อันน้อยนิดแกะมือของอีตานี่ออก..ปิดปากเราทำไม