End | Kiss Me Pls! ^}{^ ต้องโดน(จูบ)

ลำดับตอนที่ #19 : 18. My Old Ox :D EDIT ตอบเม้น ช่วงเช้าๆ ค่ะ ^^

18. 

คยูฮยอนออกไปประชุมที่บริษัท หลังจากเสร็จเขาก็ตรงดิ่งกลับมาที่ห้องคนป่วยทันที ยังไม่ทันถึงหน้าประตูเสียงเเหกปากโวยวายก็ดังมากระทบหูทันที

“เจ็บบบบบบครับ!!!!” ร่างสูงสาวเท้าให้เร็วขึ้น เมื่อเข้าไปได้ก็เห็นว่ามีบุรุษพยาบาลสองคนล็อกเเขนลีทงเฮไว้เเล้วนางพยาบาลคนนึงก็จับขาแล้วอีกคนก็กำลังทำเเผลให้คนฤทธิ์มากด้วยความพยายามอย่างที่สุดเนื่องจากเจ้าตัวดีอยู่ไม่นิ่งเลย

“โอ้ย!!! เบาหน่อยครับ เจ็บบบบบบ!! อื้อ!! เจ็บ”

ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้เตียงคนป่วย เขาส่งสัญญาณให้บุรุษพยาบาลถอยออกมาเเล้วเป็นคนเข้าไปล็อกไหล่ทั้งสองข้างให้เเนบติดพื้นเตียงไว้เอง ตาคมทอดมองนิ่งๆ พร้อมริมฝีปากที่ขยับเพียงเบาๆ “มื้อเย็นอยากกินอะไร”

“ต็อกโบกกี่” พอได้ยินเรื่องของกิน คนที่โวยวายอยู่ก็ตาวาววับ ถูกเบี่ยงความสนใจได้ในทันที

“มีเเต่เเป้งไม่มีประโยชน์เอาอย่างอื่น”

ปากบางเรียวเดี๋ยวยืดเดี๋ยวหดอย่างครุ่นคิด “จิมดัก”

“ทานไปแล้วนี่เมื่อวานไม่เบื่อหรอ”

ทงเฮส่ายหน้า “เเต่งั้นเปลี่ยนเป็นพวกสลัดก็ได้ ทงเฮอยากกินสลัดกุ้งทอด”

“แล้วอะไรอีก” คยูฮยอนถาม

ฟันขาวเรียงซี่กันสวยพร้อมเขี้ยวเล็กๆ ขบปากสีชมพูดสดเบาๆ ตาเรียวกรอกไปมา ทงเฮดู
จริงจังกับเมนูอาหารเย็นมาก

“ปลา อยากกินปลานึ่ง อ่า ปลาเจี๋ยนเต้าเจี้ยว”

“แล้วเอาอะไรอีก” 

ทงเฮส่ายหน้า “พี่อยากกินอะไรอ่ะ”

“พี่กินเหมือนทงเฮ” 

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ก่อนจะคลี่ยิ้มบางทำเสียงอ้อนอย่างเผลอตัว “เอาของหวานด้วยได้มั้ยฮะ”

ร่างสูงพยักหน้ารับ 

“เย้ๆ เอาวาฟเฟิลสตอร์เบอร์รี่ครีมสด ใส่ไอศกรีมด้วย”

“น้ำส้มคั้นมั้ย”​คยูฮยอนเสนอ

“เอาด้วยก็ดีครับ” ทงเฮพูดด้วยรอยยิ้มกริ่ม 

คนตัวสูงยังไม่ทันตอบอะไร พยาบาลทั้งสองคนก็เดินเข้ามาส่งยิ้มให้ “ทำเเผลเรียบร้อยเเล้วค่ะ
ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ” 

คยูฮยอนเดินไปส่งพวกเธอสองคน ในขณะที่ทงเฮยังคงเอ๋อ เขามัวเเต่คุยกับหน้าเข้มๆ หล่อๆ เลยลืมเรื่องเจ็บไปเลย นี่! คุณเเฟนกำมะลอใช้เเผนเอาของกินล่าเขาหรอ ทงเฮย่นจมูกเเต่มันก็ได้ผล
จริงๆ นะ ^^

“เอาอะไรอีกมั้ย” เสียงเข้มถาม

คนป่วยส่ายหน้าดิก ตาเรียวจับการเคลื่อนไหวของกรอบร่างนั้น คยูฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเล้วเหมือนสั่งความอะไรบางอย่าง คงโทรสั่งเเม่ครัวที่บ้านใหญ่กระมัง หลังจากวางร่างสูงก็นั่งลงที่โซฟายาวเเล้วทำท่าจะเปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คอีกคราวนี้ทงเฮหน้างอขึ้นมาทันที อยู่ด้วยกันก็ไม่คุยกับเขา นั่งจ้องเเต่จอเหลี่ยมๆ ได้ทุกวัน ทั้งวัน หลอกเขาว่าทำงานเเล้วนั่งดูคลิปโป๊ใครอยู่รึเปล่าว่ะ อย่าให้ลีทงเฮต้องเเก้ผ้าโชว์สรีระเเมน เดี๋ยวจะเเต๋วเเตกวิ่งมาชาบูเอ้ย! บูชาไม่ทัน

  เเน่นอนว่าคนที่ปากว่างไม่ค่อยได้อย่างลีทงเฮต้องหาเรื่องให้ตัวเองไม่โดนเมินจนได้

“พี่คยูฮยอน~”

“อยากเข้าห้องน้ำหรอ” อีกฝ่ายถามกลับมาทั้งที่ไม่ยกหน้ามามองเขาสักนิด ทงเฮเบ้หน้า นอกจากเขาจะปวดห้องน้ำเเล้วเรียกไม่ได้ได้เลยใช่มั้ยเเป๊ะ!

“เบื่ออ่ะ”

“แล้วจะทำอะไร”

“อยากเดินเล่น”

ทงเฮได้ยินอีกฝ่ายถอนหายใจเเล้วก็นึกหงุดหงิด ถ้าจิตเขาเสื่อมมากกว่านี้ ประเทศเกาหลีจะ
ขาดพลเมืองผู้ร่าเริงไปหนึ่งคนเลยนะ แม้จะงอน แต่ตอนนี้ร่างกายเขาไม่ปกติ ต้องอาศัยเเขนขาจาก
อีกฝ่ายเดินเเทนดังนั้นจะไม่ออกฤทธิ์มากเท่าที่เคย

“เจ็บขาอยู่เเล้วจะไปยังไง” โจวคยูฮยอนถาม ทงเฮฟังก็ร่ำๆ จะจับน้ำมันตับปลายัดปากอีกฝ่ายเเล้ว เผื่อได้รับโอเมก้าสามเเล้วจะฉลาดขึ้นบ้าง

“รถเข็นก็ได้ ทงเฮอยู่เเต่ในห้องเบื่อนะ เป็นโรคซึมเศร้าเเล้วใครจะรับผิดชอบ”

“ก็เห็นยังเถียงได้อยู่” 

เห็นเขาเป็นเด็กปากร้ายไปแล้วสินะ ทงเฮเม้มปากสีชมพูของตัวเองอย่างน้อยใจ ใช่สิเขาไม่ใช่ลี
ซองมินที่อีกฝ่ายจะตามใจได้ทุกอย่างนี่นา เก็บคำพูดกลืนลงอกแล้วหันหนีไปอีกทาง เจ้านี่โม่สีจัด
จ้านโผล่หน้าออกมาจากปลายผ้าห่มราวกับจะปลอบ เเต่หน้ามันก็พาลให้คิดไปถึงเจ้าของทงเฮเลย
จับเจ้าปลาโชคร้ายยัดกลับไปใต้ผ้าห่มเหมือนเดิม 

“จะไปรึเปล่า” เสียงเหมือนจะรำคาญดังขึ้นที่ข้างเตียง 

ลีทงเฮยังคงเงียบ เเล้วหน้าก็เชิดขึ้นเรื่อยๆ 

“จะไปก็ขึ้นหลัง ถ้าไม่ไปจะทำงานต่อ”

พยายามเป็นคนง้อยากได้ไม่นานทงเฮก็ตบะเเตก เขาหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนหันหลังพิงเตียงคนป่วย เเค่คิดว่าเขาต้องขี่หลังอีกฝ่ายออกไปพบปะกับประชาชนเเล้วเเก้มขาวก็ร้อนซู่

“พาไปที่บ่อปลา ใกล้นิดเดียว ไม่ต้องลำบากบุรุษพยาบาลเข็นรถมาให้อีก” คยูฮยอนพูดเหมือน
จะรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรในใจ

ทงเฮไม่มีคำใดจะเถียง เขายอมพลิกตัวเเล้วเอาตัวเองไปแปะไว้ที่แผ่นหลังกว้างเเต่โดยดี มือ
เรียวโอบรอบฐานคอเเล้วก็เอาคางวางลงบนบ่ากว้าง ทงเฮรู้สึกได้ว่าหัวใจตัวเองเต้นเเรงมาก เเล้วยิ่ง
พอเลยประตูห้องคนป่วยออกมา สายตายิ้มๆ ของบรรดาพยาบาลที่มีให้ก็เล่นเอาเขาต้องรีบซุกหน้า
ลงกับซอกคนนั้นเเหละ

“เป็นอะไร” คยูฮยอนถาม

“อาย“ ><

เสียงเหอะในลำคอเล่นเอาคนป่วยจี๊ด ดีนะที่ไม่มีประโยคกระตุ้นเลือดกระหายสงครามของเขาตามมาอีก ทงเฮเลยยอมสงบคำ แล้วซ่อนตัวเองจากสายตาคนรอบข้างด้วยการซุกหน้ากับต้นคอหอมๆ ต่อไป ^0^

เสียงน้ำตกกับกลิ่นหญ้าสดทำให้คนป่วยร่าเริงขึ้นมาในทันใด คยูฮยอนวางร่างโปร่งลงบนเก้าอี้ยาวในสวนหย่อม เเล้วอีกฝ่ายก็นั่งลงข้างๆ ทงเฮตาโตมองดูปลาคาร์ฟตัวโตหลากสีสันว่ายเอื่อยๆ อยู่ใต้ผิวน้ำ ความสงบร่มรื่นทำหัวใจเขาสงบลงเช่นกัน 

ทงเฮหันหน้ามองคนที่มาด้วยกัน เขาเห็นโจวคยูฮยอนหลับตา 

“พี่คยูฮยอนเหนื่อยหรอ”

อีกฝ่ายส่ายหน้า 

“แล้วหลับตาทำไม หรือว่าง่วง” 

คยูฮยอนเงียบไปอีก ทงเฮหันกลับมาที่เดิม เขาทอดตามองบ่อปลาเบื้องหน้าเเล้วเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ ที่ตรงนี้โจวคยูฮยอนอาจจะมากับลีซองมินบ่อยๆ ก็โรงพยาบาลมันจะกว้างสักเท่าไหร่กันเชียว ที่อีกฝ่ายหลับตาหากไม่กำลังคิดถึงคนที่จากไปแล้วก็คงไม่อยากเห็นบรรยากาศเดิมๆ ที่เคยอยู่ด้วยกันสินะ

“พี่คิดถึงคุณซองมินหรอ”

“ลีทงเฮ!” เสียงเข้มที่ตอบกลับมาทำเอาคนถามสะดุ้ง หันไปมองหน้าก็เจอดวงตาคมกร้าวสบกับเขาอยู่ เเต่ใต้ม่านอันน่ากลัวนั้น มันกลับเป็นร่องรอยของความน่าสงสารจับใจ

ทงเฮเองก็สะท้านในอก หากเป็นเขาต้องเสียคนที่รักมากไปแบบนี้ จะทนมีชีวิตอยู่ต่อไปเหมือนโจวคยูฮยอนที่กำลังพยายามอยู่ตอนนี้ได้มั้ยนะ

แม้คนที่ดุเขาจะหันกลับไปที่เดิมเเละหลับตาลงเเล้ว เเต่ดวงตาเรียวสวยยังไม่เปลี่ยนตำแหน่งไปไหน นัยน์ตาดำขลับพิจารณาใบหน้าด้านข้างที่ดูดีไม่เเพ้กันยามมองตรงๆ อีกฝ่ายยังคงทำงานหนักเพื่อให้สมองจะได้ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่หัวใจปรารถนาสินะ โชคดีหน่อยที่ตอนนี้ต้องมาเฝ้าเขาที่โรงพยาบาลกลางคืนจึงออกไปดื่มเหล้าทำร้ายร่างกายไม่ได้

ถึงปากบอกว่าไม่เหนื่อย แต่หัวใจคงล้ามากแล้ว...

“พักหน่อยมั้ยฮะ” ทงเฮเอื้อมมือไปประคองดวงหน้าหล่อจัดอย่างใจกล้า เขารั้งให้อีกฝ่ายเอนตัวลงมาบนตัก คยูฮยอนขืนตัวไว้ในตอนเเรก เเต่น้ำเสียงใสที่เอ่ยปลอบโยนเขากลับทำให้ไม่คิดลังเลที่จะทิ้งศีรษะลงบนต้นขาอีกฝ่ายแล้วหันหน้าเข้าหาชุดคนป่วยของโรงพบาบาล ทำเเบบนี้มันช่างเหมือนวันที่ซองมินยังอยู่กับเขา แต่ทำไมชายหนุ่มจะไม่รู้ว่าตักที่เขาหนุนอยู่ในตอนนี้เป็นของลีทงเฮ...

ชเวซีวอนเดินยิ้มกว้างเคียงคู่มากับคุณหมอหนุ่มตัวเล็กที่เพิ่งออกเวร เขาเเวะมารับอีกฝ่ายไปทานอาหารเย็นด้วยกันพร้อมทั้งประกาศสงครามกับเกย์หนุ่มเกย์เเก่ทั้งโรงพยาบาล ว่าอย่าได้คิดเเหยมกับฮยอกเเจของเขา เเละตั้งใจจะเเวะเยี่ยมลีทงเฮที่มานอนพักที่โรงพยาบาลด้วย เเต่เมื่อไปถึงห้องคนป่วยก็หายไปจากเตียง ฮยอกเเจไปถามพยาบาลประจำวอร์ดก็ได้ความว่าโจวคยูฮยอนพาออกไปด้านนอก 

ระหว่างที่ทั้งคู่เดินเอื่อยๆ ผ่านสวนหย่อมเเห่งเดียวในโรงพยาบาล สายตาของคนขายเครื่องใช้ไฟฟ้าก็จับโฟกัสเข้าที่เก้าอี้ริมบ่อปลาอย่างรวดเร็ว ร่างสูงหยุดกึก เล่นเอาคนที่เดินมาด้วยกระเเทกหน้าเข้ากับเเผ่นหลังกว้าง ดีนะที่ไม่ศัลยกรรมจมูก ไม่งั้นซิลิโคนเบี้ยว!! 

“ทำไมหยุดกระทันหัน!”

คุณชายสะบัดหน้าไปยังจุดเกิดเหตุ

“ใคร?” ฮยอกเเจถาม ตาเล็กๆ ที่มองหน้าเขาสลับกับสวนสวยอย่างสงสัยยิ่งทำให้หัวใจทั้งดวงของคนหล่อและรวยเเทบจะโบยบิน

ซีวอนอยากจะลวนลามเเฟนตัวเองมากเลยก้มลงไปกระซิบเสียชิดหูแถมขโมยหอมเเก้มใสๆ นั้นเสียหนึ่งที “คุณทงเฮกับไอ้คยูไง” 

ฮยอกเเจตาเบิกกว้าง สองขาเรียวรีบเดินเข้าไปเกาะรั้วอลูมิเนียมที่กั้นทางเดินกับพื้นที่สวนไว้ทันทีเพื่อให้มองเห็นที่เกิดเหตุได้ชัดขึ้น คุณหมอหนุ่มตื่นเต้นจนลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้โดนใครอีกคนเอาเปรียบเเก้มนุ่มไป

“มีสวีทนอกสถานที่ด้วย” ฮยอกแจพึมพำ “ไอ้ปลาร้ายไม่ใช่เล่น”

ซีวอนที่ประสานมือวางคางพิงรั้วอยู่ด้านข้างหันมองหน้าคนรักตัวเองด้วยรอยยิ้ม “เพื่อนผมมันก็คงคิดอะไรดีๆ ได้เเล้วมั้ง”

ฮยอกเเจถอนหายใจ “คุณคยูฮยอนจะลืมคุณซองมินได้หรือวอน เเล้วเพื่อนฮยอกจะต้องเจ็บอีกเท่าไหร่กัน” 

ร่างสูงดึงคนเซนซิทีฟเรื่องเพื่อนเข้ามากอดปลอบเเล้วลูบไหล่เบาๆ “เดี๋ยววอนลองคุยกับมันดูนะ เเล้วเราค่อยมาคิดกันอีกทีว่าควรจะเป็นยังไงดี”

ฮยอกเเจพยักหน้าหงึกๆ เเต่เดี๋ยวนะไอ้ลิ่วล้อมันเนียนกอดเขากลางโรงพยาบาลเลยหรือ เเกล้งทำพูดวิชาการหน่อยเเล้วนึกว่าเขาจะลืมหรือไงว่าโดนเอาเปรียบอยู่ คุณหมออัจฉริยะเด้งตัวออกมาจากอกกว้างๆ ได้อย่างรวดเร็ว ตาขีดเดียวมองไอ้คุณชายจอมเนียนอย่างคาดโทษ 

“ทำไมชอบเเต๊ะอั๋ง” 

“ก็ฮยอกเเจของวอนตัวนุ่มนิ่ม ริมฝีปากอวบอิ่ม เห็นแล้วอยากชิม อยากกอด อยากหอม”

คุณหมอหนุ่มจะเป็นลม เขาด่าหวังให้สลด แล้วใครใช้ให้ตอบกลับมาแบบนี้ ปากไม่ต้องตรงกับใจทุกครั้งก็ได้มั้งชเวซีวอน

“เดี๋ยวจัดยารักษาโรคความต้องการทางเพศสูงให้กินจริงๆ หรอก”

“จะให้ยาหล่อ คุณหมอก็ต้องรักษาฟีโรโมนความน่ารักให้ลดลงด้วยนะ” คุณชายตระกูลชเวพูดเสียงหงอยๆ

“ทำไม?” 

“ก็เห็นหน้าหมอทีไรวอนน้อยมันชักกระดุ๊กชักกระดิ๊กอยูุ่ไม่สุขทุกที” ซีวอนหัวเราะแหะๆ เป็นซาวด์ประกอบ 

ฮยอกเเจอยากจะกลับไปเข้าเวรเเล้วจับกรอกยาไอ้คนไข้เจ้าปัญหาตอนนี้เลยจริงๆ 

ทั้งคู่เดินเถียงกันต่อไปจนถึงลานจอดรถนู่นเเหละ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความสงบกลางสวนสวย โจวคยูฮยอนพลิกตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาดึงโทรศัพท์ออกมารับในขณะที่ทงเฮกำลังหน้านิ่วเพราะเหน็บชาที่วิ่งเข้าทำร้ายเขาอย่างไม่ปราณี ไม่น่าทำตัวเป็นพระเอกเเสนดี ดึงไอ้ตัวร้ายมานอนตักเลย 

หลังชายหนุ่มคุยเสร็จเขาก็หันมามองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ตาคมหรี่มองด้วยความสงสัยที่เห็นทงเฮทำหน้าราวกับจะร้องไห้ 

“กลับห้องกัน ที่บ้านเอาอาหารเย็นมาส่งเเล้ว”

ทงเฮค้อนคยูฮยอนตาขุ่น ทำร้ายเขาทางอ้อมเเล้วไม่รับผิดชอบนะ เเถมยังมาทำหน้าซื่อย่อตัวลงตรงหน้าอีก ช่วยสังเกตนิดนึงเหอะว่าอาการเขาไม่ปกติ

“เหน็บกิน ลุกไม่ไหว!” 

คนตัวเล็กสาบานว่าได้ยินอีกฝ่ายหลุดขำเขา ถ้าไม่กลัวเท้าจะเจ็บนะจะเตะให้ คนตัวสูงหันกลับมาอีกรอบ เเล้ววางมือลงบนต้นขาอีกฝ่ายเเผ่วเบาเเต่เเค่นั้นทงเฮก็ร้องลั่นจนนกกระจิบที่เกาะอยู่บริเวณใกล้ๆ แตกตื่น

“พี่นวดให้” คยูฮยอนบอก เเต่ทงเฮกลับส่ายหน้ารัวเเถมพยายามยื้อมือไว้ เขาไม่ต้องการหักดิบอยากหายเเบบฉับพลัน ช่วยปล่อยให้มันค่อยๆ หายไปเองตามธรรมชาติก็พอ 

ลีทงเฮคงยังฝึกวิชาทำตาป่วย ปั้นสีหน้าระทวยใจชายไม่สำเร็จ รู้ตัวอีกทีไอ้ผู้บริหารหนุ่มผู้ชอบคิดเองเออเองก็หวังดีเอากีบเท้าหน้าลงเเรงกับขาเขาเเล้ว คนป่วยเเหกปากลั่น ฟังเสียงไอ้โคเเก่ชอบฟันหญ้าอ่อนหัวเราะเเล้วนึกอยากจะกระโดดมอบขาคู่และปลายศอกให้เป็นการฉลองความสำเร็จที่ทำให้เขาเจ็บปวดได้ถึงขั้วไต

ทงเฮยกหลังมือป้ายน้ำตาป้อย นอกจากจะไม่มีฉากซับน้ำให้คนอ่านชื่นหัวใจเเล้วยังตามมาด้วยคำสั่งราวกับอยู่ในกองพันทหาร

“หายเเล้วก็ขึ้นหลัง!”

ตาเรียวยังขุ่นงอนอยู่ ปากล่างก็ยื่นเสียจนคยูฮยอนต้องเบี่ยงสายตาหนี เขากลัวความน่าเอ็นดูนั้นจะทำร้ายหัวใจตัวเองไปมากกว่าเดิม ชายหนุ่มย่อตัวลงหน้าคนป่วย อีกฝ่ายก็ปีนขึ้นมาเกาะเเล้วล็อกคอเขาเเน่น 

พอคยูฮยอนออกเดินลีทงเฮก็ยิ้มร้าย หึหึ ตายเเน่ไอ้เเป๊ะคยู!

“วิ่งเร็วเจ้าโคเเก่!!” ทงเฮตะโกนสั่งเเถมยังบิดใบหูร่างสูงเป็นการลงโทษด้วย 

“ลีทงเฮ!!” เสียงเข้มดุ ถ้าสลดคงไม่ใช่ลีทงเฮ เจ้าตัวเล็กยังคงใช้มือซ้ายบิดหูคยูฮยอนเเล้วหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ

“เจ้าวัว ชักช้าวิ่งๆ!!”

โจวคยูฮยอนเดินมาจนเกือบถึงห้องก็นึกอยากเเกล้งไอ้ตัวร่าเริงที่ทำร้ายร่างกายเขาอยู่ ขายาวออกเเรงวิ่งให้เร็วขึ้นเเถมเขายังเหวี่ยงตัวเร็วๆ จนลีทงเฮต้องละมือจากหูวัวมาเกาะฐานคอกว้างไว้เเน่นทันที 

“พอเเล้วๆ กลัวๆ” ทงเฮหลับตาปี๋ ร้องเหวออย่างหมดท่าเมื่อคยูฮยอนก้มตัวต่ำทำให้ตัวเขาลอยสูงขึ้นเเล้วยังตั้งท่าจะสะบัดให้หลุดจากหลังอีก 

คยูฮยอนหัวเราะร้าย แกล้งจนมือเล็กๆ ชื้นเหงื่อเขาก็เอาไปคืนไว้กับเข้าปลานีโม่บนเตียง ทงเฮลงจากหลังได้ก็เก่งอีกรอบตาเรียวที่มีน้ำหล่อขลุกขลิกดุขึ้นมาทันที 

“จะฟ้องหมอ ว่าคนเฝ้าทำร้ายคนไข้” 

โจวคยูฮยอนยกยิ้ม เเล้วชี้หูตัวเองที่บัดนี้เเดงก่ำจากเเรงบิด

“แล้วที่คนไข้ทำร้ายคนเฝ้าล่ะ ใครจะรับผิดชอบ” 

ทงเฮหนีการเอาความด้วยการทำงอน เชิดหน้าไปอีกทาง คนหล่อส่ายหน้ายิ้มๆ กับอาการเหมือนเด็กๆ ที่นานๆ จะเผลอเเสดงออกมาให้เขาเห็น จะปฏิเสธว่าไม่น่าเอ็นดูก็กลัวจะโกหกตัวเองเกินไป เเต่ถ้าจะให้เขาง้อมากกว่านี้หน่อย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็คอยเเต่จะยั้งไว้ คงต้องรอเวลาเเล้วกระมังที่จะทำให้เขาเเสดงออกกับเจ้าตัวเล็กได้สนิทใจเหมือนเเต่ก่อนเก่า

       ร่างสูงทิ้งสายตาสับสนไว้บนร่างลีทงเฮก่อนจะเดินไปรับสำรับอาหารตรงบริเวณที่นัดเเนะไว้กับคนขับรถของบ้าน 



See yah~ 


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นของเพื่อนนักอ่านคนเดิมๆ ที่เเวะมาทักทายกันทุกวันนะค่ะ เเล้วก็อยากอ่านเม้นท์เพื่อนคนอื่นๆ บ้างน๊า ใครที่ยังไม่เคยทักทายกันเลย รีบเม้นท์นะค่ะ จะบอกว่าเหลืออีกไม่ถึง สิบตอนเเล้ว เดี๋ยวจบก่อนอดเม้นท์นะเอออออ  ออเฟียสรอตอบเมนท์อยู่นะค่ะ ^^

เดี๋ยวมาตอบเม้นท์ค่ะ

มาช้าไปป่ะค่ะ TT หนูขอโทษ 

Name : Namsai

หวานน้อยสไตล์คนขี้เก๊กค่ะ เเต่ก็ดีกว่าดราม่าเนาะ

Name : onranpo

1. น้องพยายามหล่อ น่ารักเนาะ ><

1. นีโม่นี่คุณพี่เค้าตั้งใจไปซื้อมานะค่ะ เรื่องคุณพี่มาตามหน้าที่หรือตั้งใจมา เดี๋ยวมีเฉลยค่ะ ตอนนี้หลอกให้งงๆ ไว้ก่อน
2. อ่าเดี๋ยวพ่อพระเอกลิเกจะเเวะมาตอนหน้าค่ะ มาสองตอนติดเลย ทำงานกันได้ขำขันมากค่ะ 55
3. ออเฟียสเครียดเพราะเเต่งพาร์ทหวานๆ ไม่ค่อยออกค่ะ หลังผ่านช่วงดราม่ารู้สึกมุขมันจะคิดยากขึ้น TT แต่ไม่เป็นไร ได้กำลังใจจากคุณ onranpo  มาเยอะเเยะเลยค่ะ ออเฟียสสู้ๆ 55

Name : Lily of the Valley

1. โจวมันหวานเล็กๆ พี่ก็ชอบ รู้สึกถ้ามันจะหวานโจ่งเเจ้งก็ดูเร็วไปค่ะ เเบบเป็นห่วงเงียบๆ ไม่ค่อยเเสดงออกอะไรงี๊

1. เฮไม่เล่นตัวเพราะรู้ว่าเล่นไปก็ไม่น่าจะมีอะไรดีขึ้น 55 เดี๋ยวโดนพี่คยูปล้ำอีก เก็บไว้เล่นตัวตอนอีกฝ่ายหลงหัวปักหัวปำแล้วท่าจะเเสบกว่านะพี่ว่า
2. อย่าทำร้ายคุณไฟค่ะพี่ขอ ประเดี๋ยวโกรธพากัดับทั้ง กทม. พี่อัพนิยายต่อไม่ได้จะทำไง 55  พี่ชอบที่อีกฝ่ายซื้อนีโม่มาให้มากเลยอ่ะ มันดูห่วงเเบบเก๊กๆ ดี
3. วันนี้ขี่หลังไปถึงสวนนะเฮ้ย
4. เจี๊ยบรำคาญวอนค่ะ ฝ่ายนั้นขี้หึง เเล้วก็เอาเปรียบตลอดอ่ะ
5. ขอบคุณนะค่ะที่ไฟดับ เม้นหายเเล้วยังอุตส่าห์เม้นใหม่ให้พี่ น่ารักมาก มาหอมเเก้มทีดิ 55 เข้าใจความเฟลค่ะ เเละก็ขอให้คุณไฟไม่ดับอีกนะค่ะ ไม่อยากให้เหนื่อยหลายรอบ เพราะเข้าใจว่าเวลาเม้นท์มันใช้ความตั้งใจสูงมาก เเถมยังต้องใส่อารมณ์และก็อะไรอีกมากมายเนาะ อยู่ๆ หายเนี่ยนอยจริงอะไรจริง เหอะๆๆ 
6. วันนี้พี่ตอบสั้นจังเลย ขอโทษนะค่ะน้องออม เเต่ตาใกล้ปิดเเล้วจริงๆ 55 ช่วงนี้เเต่งฟิคไม่ค่อยออกเลยค่ะ นั่งจนดึกก็ไม่ค่อยขยับไปไหน ตอบเม้นก็เลยได้สั้นตามไปด้วย TT  เจอกันตอนหน้าค่ะ

Name : Scorpio ★||

1 สวัสดีค่ะ น้องมินไปแล้วค่ะ โอเคนะค่ะตอนนี้เรามาลุ้นคยูเฮกันได้อย่างสบายใจค่ะ

1. อ่า ตอนนี้คยูเริ่มรับมากขึ้นค่ะ เเต่ก็ลุ้นกันต่อเนาะว่าเมื่อไหร่จะรับทั้งหมด พระเอกเราช้าหน่อย ต้องค่อยๆให้กำลังใจ ^^
2. รู้สึกเหมือนกันว่าพี่วอนเขาต้องมากับบทประมาณนี้ สงสารฮยอกค่ะ 55 

เจอกันตอนหน้าค่ะ

Name : darkreaction

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^

Name : QHyunGirl

ตอนเเต่งก็กรี๊ดค่ะ มันดูอบอุ่นเนอะ ตอนเเรกจะให้โจวจุ๊บตรงเเผล เเต่คิดว่าทำเเบบนั้นน่าจะเจ็บกว่าเดิม 55 เลยเเค่เป่าดีกว่า เรื่องความเเมนของทงเฮ ก็ยังมีมาเรื่อยๆ ค่ะ ยังไม่ยอมรับว่าตัวเองน่ะหวานใส 55  เจอกันตอนหน้า หวังว่าจะหวานขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกันค่ะ ^^

Name : FayFai

ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวมีฉากสารภาพรัก รอลุ้นค่ะว่าชายโจวจะทำยังไง

Name : Ai-inny

มินป่วยค่ะ เลยนน.ลง เพราะดูตัวจริงพี่ก็ไม่ผอมเท่าไหร่นะค่ะ 55 

เเต่งไปก็เริ่มรู้สึกว่าเฮอายุลดลงเรื่อยๆ เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ภาพในหัวน้องเริ่มตัวเท่าหัวเข่า หึหึ โมเอ๊เนอะ ><

พี่ทงเฮแมนจริงๆ ถึงเราจะไม่ใจง่ายแต่เราก็ได้ไม่ยากใช่มั๊ยคะ >> LIKE!!

Name : kissjuaer

อยากให้เฮจัดหนักคยูเหมือนกันค่ะ (จัดเรื่องอะไร 55)

อ่า...มีหวานๆ นิดหน่อย ยังไม่เยอะเพราะอย่างว่าค่ะ คุณโจวเขาเพิ่งเสียคนรัก เเต่หวานน้อยๆ เเบบนี้ก็ทำเอาทงเฮตัวจะสุกแล้วอย่าหวานมากค่ะ เดี๋ยวเลือดกำเดาน้องไหลแล้วเป็นลมอีก ><  เจอกันตอนหน้าค่ะ

Name : Hudchild

อ่า...คยูยังมีเก๊กอยู่บ้าง ช่วยๆ กันให้กำลังใจพี่เค้าหน่อยค่ะ เดี๋ยวมีฉากบอกรักให้ลุ้นนะเออ ^^

ชอบที่คยูเอาตุ๊กตามาให้เหมือนกัน มันดูไม่หวานเลี่ยนเเต่ก็เเคร์อยู่นะ ^^ กรี๊ดคยู เป็นเเม่ยก อิอิ 

อ่า...ถ้าอัพถี่ขนาดนั้นออเฟียสสิ้นลมนะค่ะ TT ช่วงนี้เเต่งไม่ออกเลยค่ะ นั่งดึกๆ แล้วก็ยังไม่มา เลยตอบเม้นช้าไปด้วยเลย TT 

เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ 

Name : dreamydeil

1. คยูจะหวานขึ้นเรื่อยๆ ฟันธงค่ะ

1. ส่วนตัวเบื่อนายเอกขี้งอน เหอๆ เลยให้น้องยอมๆ พี่เค้าไป 55 เดี๋ยวเก็บไปเล่นตัวตอนเรื่องอื่นๆ ดีกว่า เอ๊ะ เรื่องอารายน๊า
2. พี่เป่าให้ นี่ก็ทำเอากรี๊ดลั่นเหมือนกันค่ะ มันดูอุ๊นอุ่นเนาะ คยูหล่อขึ้นอีก 80% 55
3. ชอบเวลาเจี๊ยบมาคุยกับเฮเหมือนกันค่ะ มันดูน่ารักๆ เเบบเป็นเพื่อนขี้อ้อน (แต่คิดว่าตัวเองเเมน) แล้วก็อีกคนที่คอยให้คำปรึกษ ดูเเล (แต่เฮก็ยังคิดว่าตัวเองดูเเลเจี๊ยบ) เหอๆ น้องน่ารักเน๊อะ >> เกี่ยวกันมั้ย 55
4. เรื่องพาร์ท คยู คิดว่าไม่มีค่ะ เเต่ความคิดพี่คยูนี้จะเเทรกๆ มาเป็นระยะ ที่เป็นมุมน้องมากกว่าเพราะยังไม่อยากเฉลยใจพี่คยูค่ะ อิอิ พยายามให้ลุ้น (ลุ้นมั้ยเนี่ย 55) จะพยายามเขียนให้เข้าใจพี่คยูมากขึ้น (ความสามารถต่ำอีก จะเขียนได้มั้ยเนี่ย) 
5. ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ เเล้วเจอกันตอนหน้า รับรองว่ามีให้กรี๊ดค่ะ ^^

Imjeab  (มันก็อบชื่อมาไม่ได้อ่ะค่ะ TT)
อ่า...ตอนนี้คงเฉลอยได้บ้างเนาะว่าคยูรู้สึกยังไง เเล้วก็หลังจากนี้คงหวานขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ตอนหน้านี้มีกรี๊ด (ถ้าจำไม่ผิด 55) ขอบคุณสำหรับคอมเม้น เเล้วเจอกันตอนหน้านะค่ะ ^^ 

Name : Oiiiii

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^ วันนี้ก็มาตอบเม้นช้าเลย อ่า...เรื่องคุณโจว ออเฟียสก็ชอบรู้สึกมันหวานเบาๆ ไม่หวือหวาดี อารมณ์เเคร์แบบเก๊กๆ เนาะ

Name : kamoo

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ ^^ คยูจะพัฒนาความหวานขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ 55 เดี๋ยวมีกรี๊ดเเน่นอน เเต่จะกรี๊ดเรื่องไรอันนี้อุบ ><

Name : kyuhaemania 

สวัสดีค่ะ เดี๋ยวมีหึงเเน่ๆ เเต่พี่ก็ยังขรึมนะตอนหึง เอาเป็นว่ารอลุ้นกันค่ะ ^^

 Name : iearnbaa  

ฟังเพลงเเล้วค่ะ น่ารักมาก ><  (ได้ยินบ่อยเชียวตอนไปเที่ยวกลางคืน อุ๊บ!) ขอบคุณที่เอาเพลงมาฝากค่ะ ออเฟียสก็อยากจะเเกล้งป่วยบ้าง ต้องการคนดูเเลด่วนๆ เลย 55 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ