คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 19. I'm not your toy!! EDIT ตอบเม้น ตีสองกว่าๆ ตาจะปิด zZZ
19
วันรุ่งขึ้นคยูฮยอนมีนัดคุยกับซีวอนตอนบ่าย ที่จริงเขาก็ไม่อยากจะเสียงานเเต่คราวนี้ไอ้หล่อดูจะมีเรื่องร้อนใจมากเห็นอ้อนอยู่นั่น ถ้าไม่ไปก็กลัวว่าพ่อคนงามจะมาร้องไห้โยเยเอากับยามที่บริษัทเขาอีก
คยูฮยอนเเวะเข้ามาคุยกับพ่อตัวเองเรื่องธุรกิจตั้งเเต่ช่วงสายๆ พอเขาจะออกไปข้างนอกเลยเเวะเข้าไปที่แผนกนิดนึง ร่างสูงเดินตรงดิ่งไปหาซานดาระที่กำลังเก็บของบนโต๊ะเตรียมไปทานอาหารกลางวัน
“ดาระ” ร่างสูงเรียกเล่นเอาหญิงสาวเเทบทำเเฟ้มหล่น
“มีอะไรค่ะคุณคยูฮยอน”
“บ่ายนี้ทำอะไร”
หญิงสาวมุ่นคิ้ว บอสเธอมาอารมณ์ไหนอีกเนี่ย “ก็ทำงานสิค่ะ”
“ฉันหมายถึงยุ่งรึเปล่า”
“แล้วบอสรีบเอางานรึเปล่าล่ะค่ะ ถ้ารีบก็ยุ่ง” เธอตอบตามความจริง
“ตอนบ่ายฉันจะไม่อยู่ เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีบ” ร่างสูงบอกเสียงขรึมก่อนจะพูดต่อไปว่า “บ่ายนี้ ชวนเฮียวริไปเยี่ยมทงเฮหน่อยสิ อยู่โรงพยาบาลคนเดียวเดี๋ยวจะเหงา”
หญิงสาวฟังเเล้วก็ตาโต สามสี่วันมานี้ก็เม้าท์กันให้ลั่นบริษัทว่าคุณคยูฮยอนลงทุนไปเฝ้าคุณทงเฮด้วยตัวเองทั้งวันทั้งคืน งานก็เอาไปทำที่นู่นเเค่นั้นก็หวานจนเกินจะจินตนาการเเล้ว มาตอนนี้บอสผู้บ้างานยิ่งชีพของเธอ กำลังบอกให้ดาระโดดงานเเล้วลากซองเฮียวริไปอยู่เป็นเพื่อนเเฟนตัวเองเเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเหงา อะไรมันจะน่ารัก โรเเมนติก กระชุ่มกระชวยหัวใจสาววายได้ขนาดนี้ไม่มีอีก
แล้ว
“โอเคใช่มั้ย” คยูฮยอนถามย้ำ เพราะท่าทางสาวน้อยตรงหน้าเขาจะตาลอยไปไกล
“ค่ะ! ดาระจะดูเเลคุณทงเฮอย่างดี”
“เอ่อ ... บอกฝ่ายไอทีเอาเกมส์สนุกๆ ลงโน๊ตบุ๊คเครื่องว่างๆ ไปหน่อยสิ เผื่อทงเฮอยากเล่นอะไรเเก้เบื่อ”
หญิงสาวพยักหน้ารับเเล้วก็ก้มหน้ามุดเข้าหาจอคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว ขอเอาข่าวลง Chatbox หน่อยเถอะ
หลังออกจากบริษัท คยูฮยอนก็ขับรถคู่ใจไปร้านอาหารย่านเมียงดงเเหล่งรวมวัยรุ่นของกรุงโซล ท่าทางไอ้หล่อหน้าหม้อจะชวนเขาไปลดอายุเสียเเล้ววันนี้
หลังจากจอดรถไว้ในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า Lotte นายน้อยตระกูลโจวก็ลงจากรถโดยสวมเเว่นดำทรงเท่ไปด้วย เขาเดินลัดเลาะตามตรอกซอยเล็กๆ ที่เนืองเเน่นไปด้วยผู้คนตลอดทั้งวันของเมียงดงเพื่อไปยังร้านอาหารอิตาเลี่ยนเจ้าประจำที่ได้นัดกับเพื่อนสนิทไว้
โจวคยูฮยอนขึ้นบันไดที่ซอกเเคบๆ ระหว่างตึก ใครจะรู้เมื่อถึงขั้นบนสุดจะพบประตูไม้สีน้ำตาลเข้มเเละป้ายร้านเล็กรอต้อนรับอย่างอบอุ่น กลิ่นหอมของชีสลอยปะทะจมูกโด่งได้รูปทันทีที่เขาเดินเข้าไป คยูฮยอนถอดเเว่นดำแล้วพับเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตก่อนจะสอดส่ายสายตามองไอ้เพื่อนตัวโตของเขา ซีวอนเป็นคนหล่อประเภทออร่าพวยพุ่งอยู่เเล้ว ไม่นานเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่ตรงมุมติดกระจกด้านในสุดของร้านที่สามารถมองลงไปเห็นร้านรวงด้านล่างได้
“เพื่อนคยูครับถ้า SL-Class Sport เปิดประทุนมันไร้ประสิทธิภาพ ขับช้าเนิบนาบให้ความเร็วระดับทากถุย เพื่อนวอนโดนกรดย่อยกระเพาะจนร่วนซุย ช่วยเอามันไปทำปุ๋ยเเล้วเปลี่ยนไปขับซาเล้งเเทน” ทันทีที่เห็นหน้ากัน ปากของชเวซีวอนก็ขยับคำไฟแล่บทันที
“โถ เพื่อนวอนครับ บ้านกูมันไม่ได้รวยเหมือนบ้านมึงนี่ครับ จะได้ซื้อรถได้ครั้งล่ะหลายๆ คัน”
“จะหนึ่งคันหรือหลายคันพร้อมกันวอนไม่ว่า เเต่เห็นตำตาว่าเพื่อนคยูทำงานหนัก ท่าทางเหมือนกำลังตกหลุมรัก อย่างกับจะขนธนบัติไปหมั้นใคร เพราะฉะนั้นกรุณาอย่ามาเฉไฉว่าไม่มีอัฐิ ถึงใช้เงินไม่ประหยัด เพื่อนคยูก็คงไม่จนกว่าเพื่อนวอนเท่าไหร่”
“ตกลงวันนี้ชวนกูมากินข้าวทำไมครับ”
“กูจะชวนมึงไปเลือกเเหวนหมั้นครับ” ซีวอนพูดเสร็จก็ยิ้มกริ่ม
“เห้ย กูยังไม่ตกลงเเต่งงานกับมึงนะเว่ย ซื้อเเหวนให้กูเพื่อ!”
“เพื่อนคยู มาใกล้ๆ ให้เพื่อนวอนได้โบกไล่ความโง่ออกไปจากหัวหน่อยครับ เขาไม่ได้ลับนานมันชักจะยาวจนทิ้มตาคนนั่งใกล้” คุณชายขายเครื่องใช้ไฟฟ้ายกมือขึ้นทำท่าสะบัดๆ อยู่ตรงศีรษะเขา โจวคยูฮยอนหัวเราะขำ คำพูดประเภทรักษาน้ำใจกันไม่เคยหลุดมาจากพวกเขาสองคนหรอก
“จะหมั้นเเล้วหรอ ตกลงคบกันได้ไม่กี่วันเองไม่ใช่หรอ” คยูฮยอนหมายถึงคุณหมอที่เคยได้ยินเพื่อนเล่าให้ฟัง
“หัวใจพี่มันเรียกร้อง รอน้องมาดูเเล~ มัวทำเป็นไม่เเคร์ เดี๋ยวน้องไม่เหลียวเเลจะเสียใจ”
“แล้วเค้ารับหมั้นมึงเเล้วหรอ”
คนตาหวานส่ายหน้า “นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะคารมเป็นต่อ หน้าหม้อเป็นหลัก จุดนี้ถ้าที่รัก
ปฏิเสธ หนุ่มหล่อสุดพิเศษอย่างซีวอนก็ต้องบังคับเอา”
“แล้วถ้าเค้าไม่ยอม” คยูฮยอนยังหยอด
“จุดนั้นพี่ก็จะขืนใจแล้วครับ” ซีวอนยิ้มกริ่มกับความคิดตัวเอง “ว่าเเต่เพื่อนคยูคนเกเรกับน้องทงเฮเป็นอย่างไรบ้าง” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว ความจริงจุดประสงค์หลักของลิ่วล้อฮยอกเเจ
ก็คือเรื่องนี้เเหละ
“ก็...”
“Fall in love with him หรือเปล่าครับ” ซีวอนเข้าประเด็นทันที
“พูดอะไร?” ร่างสูงขมวดคิ้วประกอบ
“อย่าทำไขสือครับไอ้เสือ เมื่อวันก่อนซีวอนนี่ไปรับมายเบบี๋ที่โรงพยาบาล ระหว่างเดินผ่าน สายตาก็ประสานกับภาพบาดใจ”
“ใครทำอะไรเเฟนเพื่อนวอนหรือครับ”
“โน๊ว โน อิท น็อต มายเบบี๋ บัตฮีเป็นหนุ่มเส็งเคร็ง นอนหนุนตักเเล้วยังทำปากเเข็ง หล่อเห็นเเล้
วสุดจะเซ็ง ถ้าเเม่เอ็งชื่อโจวนาอึนกูก็ว่าไม่น่าจะผิดตัวครับ”
“ลามปามถึงเเม่กูอีกครับ”
ซีวอนหัวเราะคิกคัก นัยน์ตาเจ้าเล่ห์เหล่มองเพื่อนสนิทอย่างหาความ
“กูเเค่นอนพัก”
“พื้นหญ้านุ่มๆ ก็มี เพื่อนคยูต้องจำเพาะเจาะจงไปนอนตรงนั้นหรือครับ วันก่อนไล่ปล้ำวันนี้นอนตัก ถ้าไม่รับว่ารักก็ต้องเจอขอหาลวนลามเเล้วครับเพื่อนคยู”
“เพื่อนวอนต้องการอะไรครับ”
“ต้องการลับเขาเพื่อนคยูให้สั้นลงสักนิด เพื่อชีวิตที่มีความสุขครับ”
คยูฮยอนฟังสำนวนที่มันด่าว่าเขาก็พอจะเข้าใจเรื่องที่เพื่อนรักพูดถึง ร่างสูงถอนหายใจยาวก่อน
กล่าวสิ่งที่ค้างอยู่ในใจ “มินเพิ่งเสียไปได้ยังไม่ถึง 2 อาทิตย์เลย”
“เเล้วเกี่ยวอะไรกับซองมินครับ นี้มันเรื่องของคนเกเรกับน้องทงเฮครับ”
“มินอยู่ในใจกูมาเกือบจะ 9 ปีเเล้วนะ”
“เเต่มินเสียไปแล้วครับ” ซีวอนต่อให้ “เพื่อนคยูเพิ่งพูดเอง”
“ไอ้วอนมึงต้องการจะสื่ออะไรกันเเน่”
“หล่อเเค่อยากบอกว่า ซองมินไม่ได้อยู่กับเพื่อนคยูเเล้ว เเต่คนที่อยู่ตอนนี้คือทงเฮ เเล้วเพื่อนคยู
ก็ไม่ได้เป็นใบ้ ถ้ารู้ใจตัวเองแล้วก็บอกเขาไปสิครับ”
“แล้วมึงจะให้กูเอามินไปไว้ที่ไหน”
ซีวอนถอนหายใจ “คนก็คือคนนะเว้ยคยู การที่มึงอยู่กับมินถึงวันสุดท้าย เคยถามตัวเองรึเปล่าว่าอยู่เพราะรักหรืออยู่เพราะความผูกพันหรือเพราะอยู่ด้วยกันเเล้วมีความสุข”
“กูรักมิน กูผูกพันแล้วกูก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเค้า” คยูฮยอนตอบได้ทันทีโดยไม่ต้องคิด
“คนก็คือคนนะเว้ยคยู การที่มึงอยู่กับน้องทงเฮทุกวันนี้ มึงรู้สึกอะไรต่างกับที่มึงอยู่กับมินมั้ย”
โจวคยูฮยอนไม่ตอบ คำถามนี้เเม้เเต่ซองมินเองยังเคยถามเขา
สิ่งที่สมองอันชาญฉลาดประมวลให้เป็นสิ่งที่เขาหวาดกลัวเหลือเกิน เมื่อสมองให้คำตอบตรงกับหัวใจ เขาจำเป็นต้องยั้งมันไว้ทุกครั้ง
“คนก็คือคนนะเว้ยคยู หัวใจมันเเบ่งเป็นสองได้โดยที่มึงไม่มีทางรู้ตัว เเล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดด้วยที่มึงจะรักใครพร้อมกันสองคน”
โจวคยูยอนรู้สึกทั้งร่างชาดิก สิ่งที่ชเวซีวอนกระตุ้นเตือนเขามันทำให้ต้องยอมรับความจริงที่ว่าตั้งเเต่ลีทงเฮเข้ามาในชีวิต ทำไมความสดใสร่าเริงของอีกฝ่ายจะไม่ประทับอยู่ในสายตา โดยเฉพาะสิ่งที่อีกฝ่ายพยายามทำให้เเม่เขามีความสุขด้วยเเล้ว มันทำให้เขานึกชื่นชมอยู่ในใจตลอด บางครั้งเวลาเห็นมารดาอยู่กับลีทงเฮก็อดนึกไม่ได้ว่าสองคนนี้คงเกิดมาเพื่ออยู่ด้วยกัน เเละเขาเองก็จะเป็นคนที่รั้งทงเฮไว้ในตระกูลโจว
ไม่อยากนึกย้อนเลยว่าพื้นที่ในหัวใจถูกอีกฝ่ายเข้ามายึดครองไปตั้งเเต่ตอนไหน
จูบเเรกของเขากับลีทงเฮอาจไม่ใช่การเริ่มต้น ...
เสียงของซีวอนดังขึ้นขัดความคิดของคยูฮยอน “สิ่งที่มึงต้องทำคือ เลือกอยู่กับใครคนใดคนนึงให้มันชัดเจนไป แล้วตอนนี้มึงก็เลือกง่ายเชียว เพราะอีกคนเขาไม่ได้อยู่กับมึงเเล้ว”
“ไอ้วอนมึงอยากโดนต่อยปากหรือเปล่า” แม้นจะรับว่าเพื่อนสนิทพูดถูกเเต่การย้ำว่าซองมินจากไปแล้วบ่อยครั้งก็ทำให้อีกครึ่งหนึ่งของหัวใจอดจะปวดร้าวไม่ได้
“ถ้าต่อยกูเเล้วมึงตัดสินใจง่ายขึ้นกูก็ยอม” ร่างสูงบอก (ที่จริงมันก็เพื่อความสุขของคุณหมอตัวเล็กเขาต่างหาก เพราะถ้าลีทงเฮไม่ซึม อีฮยอกเเจก็จะไม่หงอย เเล้วซีวอนน้อยก็จะได้เกี่ยวก้อยอีกฝ่ายขึ้นสวรรค์ คึคึ) “สิ่งที่ซองมินต้องการคือให้มึงมีความสุข เหมือนที่มึงอยากให้เค้ามีความสุขนั้นเเหละ”
“มินจะเหงา” ร่างสูงยังย้ำความรู้สึกเดิม
“คนก็คือคนนะเว้ยคยู เห็นเเก่ตัวบ้างสักครั้งมันก็ไม่ผิดอะไร”
ร่างสูงนิ่งไปกับคำเเนะนำของเพื่อน
“ถ้าเพื่อนคยูไม่ทำอะไรให้มันชัดๆ ไปสักที ระวังคนที่มีจะหนีไปได้ดีกับหนุ่มอื่น ตอนนั้นมาสะอื้น หล่อก็ตามเอามาคืนให้ไม่ได้เเล้วนะ จำคำหล่อไว้ มัวทำเป็นไม่เเคร์ เดี๋ยวน้องไม่เหลียวเเลจะเสียใจ หล่อไม่พูดต่อเเล้วเรียกน้องเด็กเสริฟมารับออร์เดอร์ดีกว่า”
ทั้งคู่จบบทสนทนากันเเค่นั้นเเล้วหันไปรับประทานอาหารเเทน เวลาช่วงบ่ายท่ีเหลือคยูฮยอนก็ถูกลากไปช่วยไอ้คุณชายหน้าหล่อมันเลือกเเหวน
ซีวอนเข้าร้านประจำที่คนในครอบครัวเขามาเป็นลูกค้าบ่อยๆ เเค่คนตัวสูงเดินเข้าไปภายใน เจ้าของร้านที่เป็นชายวัยกลางคนเเต่งตัวภูมิฐานตั้งเเต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็เดินมาต้อนรับอย่างนอบน้อมทันที คนที่อ่อนวัยกว่าทักทายไปอย่างสุภาพเช่นกัน เขาโทรมาเเจ้งความจำนงไว้ก่อนเเล้วว่าอยากได้เเหวนเรียบๆ สองวง อีกฝ่ายจึงเดินนำไปดูทันที คยูฮยอนเดินตามซีวอนไปด้านในของร้านที่จัดพิเศษไว้สำหรับเเขกกระเป๋าหนัก
เเหวนเพชรประเภทที่คุณชายตระกูลชเวต้องการถูกนำมาวางลงบนถาดตรงหน้าประมาณห้าเเบบ ทั้งหมดทำตัววงด้วยทองคำขาว ประดับเพชรเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเเต่ความละเอียดของงานเเละความงามของเพชรกลับสามารถเอาชนะบรรดาเม็ดใหญ่ๆ ที่โชว์อยู่ทีตู้ข้างนอกได้อย่างขาดลอย
คยูฮยอนก็เคยมาซื้อพวกเครื่องประดับวูบวาบกับโจวนาอึน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสินค้าตรงหน้าเป็นเกรดราชา เเละราคาสูงลิบขนาดไหน
“ไม่เเพงไปหรือว่ะ” ร่างสูงรู้ว่าเพื่อนเขามีเงินถุงเงินถังยัดใส่เต็มตู้คอนเทนเนอร์ เเต่กับเเค่เเหวนที่เป็นของนอกกายทำไมต้องทุ่มเทให้มากขนาดนั้น
“ตั้งเเต่ฉันลืมตามาเห็นฮยอกเเจกำลังยืนให้กำลังใจฉันอยู่ที่ข้างเตียง ฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะให้เเต่ของที่ดีที่สุดกับเค้า”
“คุณหมอเขาชอบของเเพง?”
ซีวอนส่ายหน้า “ขืนมายเบบี๋ รู้ว่าฮิสฮันนี่ เสียเงินไปกันเรื่องเเบบนี้มีหวังจะโดนไล่ตีแล้วไม่ทำตัวคาวาอี้ให้จั๊กจี๋หัวใจ”
คยูฮยอนเหนื่อยจะฟังสำนวนของมัน “แล้วจะซื้อทำไม”
“เเหวนหมั้นทั้งชีวิตคนเราซื้อเเค่ครั้งเดียวนะเว่ย” ชายหนุ่มบอกพร้อมยกยิ้ม
“ไม่นึกว่าจะได้ยินคำพูดเเบบนี้จากปากพ่อหนุ่มคาสโนว่าประจำรุ่น”
คนโดนเหน็บหัวเราะร่าเริง แล้วดวงตาสีดำสนิทก็จ้องนิ่งที่ใบหน้าอีกฝ่าย “แล้วเพื่อนคยูเคยคิดจะซื้อเเหวนให้ซองมินหรือเปล่า”
คยูฮยอนนิ่งไปเมื่อโดนย้อน เขาไม่เคยคิดเพราะตลอดเวลาที่อยู่กับซองมินเขามั่นใจว่าสองหัวใจผูกกันได้โดยไม่ต้องใช้สิ่งของเป็นตัวเชื่อม
เมื่อซีวอนเห็นอีกฝ่ายยังนิ่งจึงต่อความให้ “ไม่เคยคิดจะซื้อให้ซองมิน เเล้วทงเฮล่ะ อยากซื้อให้รึเปล่า”
“จะซื้อให้ทำไม” ร่างสูงถามกลับอย่างรวดเร็ว
“ของที่ทั้งชีวิตซื้อได้ครั้งเดียว คิดดูให้ดีก็เเล้วกัน ว่าเพื่อนคยูจะซื้อให้ใคร” ชเวซีวอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ที่มีให้ได้ยินไม่บ่อยนัก
โจวคยูฮยอนเดินเข้าห้องคนป่วยก็เห็นอีหนูของเขานั่งหัวเราะอยู่กับซองเฮียวริ ซานดาระและไอ้หนุ่มหน้าคุ้นตาแต่ไม่อยากจะคุ้นเท่าไหร่ ทำไมมันต้องโผล่มาตอนที่เขาไม่อยู่ทุกทีเลยว่ะ หรือเจ้าตัวเล็กเป็นคนโทรไปบอก คำพูดของชเวซีวอนดังชัดขึ้นมาในสมอง บางทีคนที่ทงเฮจะไปด้วยอาจเป็นผู้ชายคนนี้ก็ได้ จะว่าไปครีเอทีฟหนุ่มก็หน้าตาไม่เเย่ รูปร่างก็สูงใหญ่พอกันกับเขา หน้าที่การงานมั่นคง ทุกอย่างดีพร้อมหมด มันก็ไม่เเปลกถ้าใครอีกคนจะตัดสินใจร่วมชีวิตด้วย
คำว่าร่วมชีวิตที่ผ่านเข้ามาในสมองเล่นเอาคิ้วเข้มเริ่มขมวด ตอนเเรกเขาเข้าใจว่าทั้งคู่ตัดสินใจคบหากันเเล้ว เเต่วันนั้นที่คำบอกรักรอดผ่านมาให้ได้ยินก็เหมือนจะย้ำชัดเเล้วว่าร่างที่นั่งอยู่บนเตียงมีใจให้ใคร
ความใส่ใจที่คนตัวเล็กมีให้เขามาตั้งเเต่เริ่มสัญญาจวบจนถึงวันที่ต้องเจอมรสุมชีวิตร้ายเเรง เขาข่มเหงน้ำใจไปก็กลายครั้งเเต่ลีทงเฮก็ยังหยิบยื่นรอยยิ้มมาให้เสมอ นึกถึงตรงนี้เเล้วคยูฮยอนก็อุ่นวาบในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับวันนั้น วันที่ใบหน้าเล็กๆ ซบลงมาตรงอกเขา อาการหัวใจเต้นรุนเเรงราวกับมันกะกระเเทกซี่โครงหลุดออกมาเขายังจำได้ดี
แต่ใช่ว่าก่อนหน้าเขาจะไม่หวั่นไหวกับหน้ามุ่ยๆ ตาอ้อนๆ แล้วก็ริมฝีปากบางที่ขยับยกยิ้ม เขาไม่รู้ว่าตั้งเเต่เมื่อไหร่ที่ลีทงเฮเข้ามายึดครองพื้นที่ในหัวใจพร้อมๆ กับที่เขาเองก็มีลีซองมินอยู่ด้วย ทั้งสองเหมือนเป็นน้ำกับน้ำมันที่ไม่ก้าวก่ายวุ่นวายกัน แต่กลับทำให้หัวใจเขาฉ่ำชื่นทั้งคู่
หัวใจมนุษย์เเบ่งเป็นสองได้โดยที่เจ้าของไม่ทันรู้ตัว นั่นคือ สัญชาตญาณ
เเต่เขาต้องเลือกอยู่กับใครสักคนให้มันชัดเจน นั่นคือ ศีลธรรมจรรยา
ใครบ้างไม่เคยเห็นเเก่ตัว นั่นคือ ความมืดดำในจิตใจ
โจวคยูฮยอนผิดอะไรถ้าจะเลือกความสุขให้กับตัวเอง โดยใช้ทั้งสามตัวประกอบมาเป็นเกณฑ์ตัดสิน
เเล้วทุกครั้งที่เขาตัดสินใจจะขยับหัวใจให้เข้าใกล้ลีทงเฮมากขึ้น ผู้ชายคนนี้ก็โผล่มาทุกที ทั้งวันนั้นที่บริษัท เเละตอนนี้ ตรงหน้าเขาเลย!
หรือที่จริงเเล้วพระเจ้าส่งดงยองมากระตุ้นเตือนเขา ว่าอย่ามัวเเต่ลังเล!
ดวงตาคมกริบมองประเมินสถานการณ์ในห้องผู้ป่วย มันทำให้ทุกคนก็หยุดขำ บรรยากาศเงียบขึ้นมาฉับพลัน
“ครีเอทีฟเค้ามาทำงานเเถวนี้ด้วยหรือครับ” คยูฮยอนเลยทักยิ้มๆ ป้องกันงานกร่อย
“พอดีทราบข่าวว่าคุณทงเฮเข้าโรงพยาบาลเลยเเวะมาเยี่ยมครับ” ดงยองตอบสบายๆ
อย่าให้รู้ว่าเป็นใครเอาข่าวไปบอก โจวคยูฮยอนจะเอาระเบิดไปลงให้สักลูก ยกเว้นถ้าลีทงเฮเป็นคนโทรเอง อันนั้นจะลงโทษอีกสถานนึง
“นี่ก็จะกลับเเล้วใช่มั้ยครับ” ผู้บริหารหนุ่มถามเล่นเอาคิ้วเรียวของคนที่นั่งอยู่บนเตียงขมวดฉับ องค์อะไรลงพ่อพระเอกใจเถื่อนของเขาอีก เล่นไล่กันเสียน่าเกลียดเชียว
“คุณคยูฮยอนคงอยากอยู่กับทงเฮสองต่อสอง งั้นพวกเรากลับกันดีกว่าค่ะ” ซองเฮียวริ เลขานุการที่ทำงานมานานกับบอสหนุ่มพอจะเดาทางเจ้านายออก เลยพูดเเบบนั้นให้บรรยากาศมาคุที่ออกมาจากสายตาคมไม่ดำทะมึนจนเกินไป ถึงเธอจะชอบเห็นร่างสูงเเสดงความรักกับคุณทงเฮ เเต่อารมณ์เเปรปรวนเหมือนมวลลมเพชรหึงจะก่อตัวเเบบนี้เธอก็ขอลาเหมือนกัน
ดาระหันไปลาทงเฮอย่างรู้หน้าที่ ดงยองเองโดนถามเเบบนั้นจะยังให้หน้าด้านอยู่ก็คงไม่ควร กลายเป็นว่ากลับกันหมดเลย ทงเฮพยายามรั้งไว้เเต่ก็ไม่มีใครกล้าอยู่ ร่างบางเลยหมดสนุก
ตวัดตาเรียวมองคนหน้าขรึมก็ยิ่งหงุดหงิด ไล่เพื่อนคุยเขากลับหมดแล้วก็ไม่คิดจะขยับปากพูดกับเขาหรอก อยากจะฝึกให้ทงเฮใช้โทรจิตสื่อสารหรือตัวเองเป็นมนุษย์ดาวอังคาร พูดภาษามนุษย์ออกมาเกินกำหนดแล้วจะโดนเรียกตัวกลับยานเเม่!
“ทำไมต้องไล่ทุกคนกลับด้วย”ความอึดอัดทำให้คนหน้าหวานถามออกมา
“เห็นอยู่ว่าเฮียวริขอตัวกลับเอง”
“พี่พูดประชดคุณดงยองต่างหาก” เสียงใสเถียงให้
“หรืออยากให้เขามาเฝ้าเเทนพี่ จะได้โทรตามมาให้” คยูฮยอนถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ลีทงเฮมองสบตาคมที่มองเขานิ่งเหมือนจะปรามอยู่ในทีเเล้วก็ต้องเม้มปากอย่างเจ็บใจ พูดก็ไม่
พูด เถียงด้วยก็ทำตาดุใส่ ถ้าจะมาเฝ้ากันเเล้วเอาแต่พูดจาทำร้ายน้ำใจเดี๋ยวก็ปล่อยให้เท้าอักเสบ อ้อนให้มาอยู่เฝ้าเเม่งสักสามเดือนเลยคอยดู จะได้เจ๊งกันไปทั้งบริษัท
เห็นหน้างอๆ เเล้วคยูฮยอนเลยเสไปยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ป่านนี้เเล้วทำไมคนขับรถยังไม่เอาอาหารมาส่ง สงสัยได้เเค่เพียงสองวินาทีเสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมคำอุทานเเหลมสูงก็ทำเอาสองคนหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
“คุณเเม่!!” คู่สามีภรรยาจอมปลอมอุทานได้พร้อมกันเป๊ะ หญิงกลางคนที่ยังคงความงดงามไม่สร่างหรี่ตามองแล้วก็ค้อนคว่ำไปทางโจวคยูฮยอนก่อนจะตรงดิ่งไปกอดรับขวัญลูกสะใภ้ไว้เเนบอก
“เกิดอะไรขึ้นค่ะ เข้าโรงพยาบาลทำไมไม่บอกคุณเเม่ ต้องให้รู้จากปากเเม่บ้าน”
“ผมบอกพ่อเเล้ว” คยูฮยอนเอ่ยสอด
“รายนั้นก็เหมือนกัน ถ้าไม่ถามก็ไม่เปิดปากบอก ถ้าเเม่รู้ตั้งเเต่เเรก คงบินกลับมาเร็วกว่านี้”
“พวกเราไม่บอกก็เพราะกลัวคุณเเม่หมดสนุกไงฮะ” ทงเฮอ้อนเอาเสียงหวาน เท่านั้นโจวนาอึนก็ยิ้มออก เธอหอมเเก้มนุ่มๆ ด้วยความเอ็นดูเเล้วก็ทำสีหน้าตระหนกอีกครั้ง
“ไหนเล่าเเม่มาสิว่าเกิดอะไรขึ้น เเม่บ้านที่ไปทำความสะอาดบอกว่าเเก้วเเตกเต็มห้องคยูฮยอนเลยเเถมเลือดก็เต็มพรม พีคยูฮยอนทะเลาะกับน้องหรือค่ะ” ความนั้นถามทงเฮ เเต่สายตาเเสนโกรธกลับซัดไปหาลูกชายคนเล็กของบ้าน ทงเฮหันไปมองร่างสูงเห็นมัวเเต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก เขาเลยชิงตอบให้เองดีกว่า
“คุณเเม่ครับ เราไม่ได้ทะเลาะกันหรอก” ทงเฮจับมือคุณเเม่มาอ้อน “เราเล่นตีหมอนกันเหมือนฉากกุ๊กกิ๊กในชีรี่ย์ไงฮะ เเต่พอดีทงเฮพลาดไปหน่อยกวาดเอาพวกเครื่องเเก้วตกลงมาหมดเลยเเถมซุ่มซ่ามเหยียบซ้ำอีก”
“โถ...จะเล่นกันทำไมไปเล่นตรงทางเดิน ทำไมไม่ไปตีกันบนเตียงค่ะ นอกจากจะไม่เจ็บตัวเเล้วยังมีโอกาสปั๊มหลานให้คุณเเม่อุ้มด้วยนะ คึคึ”
ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกัน เเต่คุณนายโจวก็ยังหัวเราะร่วน ตอนเเรกเธอกลัวเเทบตายว่าลูกชายเธอจะซาดิสม์ ทะเลาะกับเเฟนถึงขั้นลงไม้ลงมือเเต่พอได้มาฟังความว่ามันเป็นอุบัติเหตุจากการละเล่นอันน่ารักเธอก็โล่งใจ
“ไม่รู้ล่ะ โจวคยูฮยอนทำน้องเป็นเเผลเต็มเท้าเเบบนั้นคงต้องรับผิดชอบไปทั้งชีวิตเเล้วล่ะ จะเป็นเเผลเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ทงเฮเหลือบมองปฎิกริยาร่างสูง เขาเห็นใบหน้าหล่อคมยังนิ่งก็หันมาโอดเอากับคุณเเม่ “อย่าถึงขั้นนั้นเลยครับ ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อย”
โจวนาอึนยกมือทำท่าจะตีลูกสะใภ้ตัวเอง “กล้าดียังไงมาบอกให้ลูกชายฉันไม่รับผิดชอบเธอ หื้ม ลีทงเฮ เดี๋ยวจะโดนคุณเเม่ตี”
ทงเฮหัวเราะร่า “ก็ดูหน้าลูกชายคุณเเม่สิฮะ ไม่มีเเววอยากจะรับผิดชอบผมสักนิด” เสียงใส
กล่าวเหมือนจะพูดเล่นเเต่ความนัยน์นั้นก็จงใจย้อนให้ร่างสูงได้รู้ตัวบ้าง
“แม่ครับ” ร่างสูงเรียกขึ้น โจวนาอึนเลิกคิ้ว รอฟังสิ่งที่ลูกชายจะพูดต่อ “ให้ทงเฮออกจากโรงพยาบาลเเล้วจัดงานเเต่งงานเลยดีมั้ยครับ ผมอยากเข้าหอเต็มเเก่เเล้ว”
คราวนี้เล่นเอาทั้งคนที่นอนอยู่กับคนที่นั่งฟังบนเตียงคนป่วยตาลุกวาวพอกัน โจวนาอึนกรี๊ดกร๊าดสุดฤทธิ์ แต่ลีทงเฮกลับหน้าเผือด
ในเมื่อไม่มีใจ..ก็อย่าให้ความหวัง...
“งั้นเเม่ไปคิดงานเลยดีกว่า ไม่กวนสองคนเเล้วนะจ๊ะ โอ๊ะ! น้องทงเฮคุณเเม่ทำกับข้าวมาให้ เดี๋ยวให้พี่เค้าป้อนนะจ๊ะ ขอเก็บเรื่องนี้ไปปรึกษาคุณสามีก่อนว่าจะจัดยังไงดี บ๊ายบายค่ะ” คุณเเม่ยังสาวดึงคนป่วยเข้ามาหอมเเก้มซ้ายขวา เเล้วก็ไม่ลืมจะจัดการกับลูกชายตัวเองด้วยก่อนจะเดินลั้ลลาออกไปอย่างมีความสุขที่สุด มาไวไปไว ปรู๊ดปร๊าดเหมือนตัวเองยังเป็นสาววัยรุ่นอย่างไรอย่างนั้น
พอโจวนาอึนกลับไป ภายในห้องก็เหลือเเต่ความอึดอัด ทงเฮพลิกตัวหนีหน้าคยูฮยอนทันที เขาไม่สนุกด้วยกับมุขที่อีกฝ่ายเล่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้สถานะหัวใจเขาไม่ใช่คิดเพียงจะเเก้เเค้นอีกฝ่ายให้อกหัก แต่กลายเป็นหลงรักไปหมดหัวใจ เเล้วเรื่องเเบบนี้มันล้อเล่นกันได้หรือ
“ทานมื้อเย็นเลยมั้ย”
ทงเฮเงียบ เขายังพูดอะไรไม่ออกตอนนี้
“ทงเฮ” คยูฮยอนเรียกซ้ำ คนป่วยเลยส่ายหน้าดิก
คราวนี้ร่างสูงเดินอ้อมไปดูอีกฝั่ง คนป่วยรีบเอาผ้าห่มคลุมโปงหนีทันที เเต่มือใหญ่ก็ยังตามไปรังควาญ คยูฮยอนกระตุกผ้าทีเดียวลูกเเก้วสีดำขลับที่มีน้ำตาคลอหน่วงก็เผยให้เขาเห็นทันที ทงเฮหันหน้าหนีด้วยความเจ็บใจ ทำไมเขาต้องร้องไห้ให้ศัตรูเห็นด้วยนะ
ให้โดนคู่เเข่งตัดหน้าขายคอนโดฯ สักร้อยโครงการโจวคยูฮยอนก็ยังรับมือได้ เเต่น้ำตาเม็ดน้อยๆ ที่ไหลอาบเเก้มนวลกลับทำร้ายเขาสาหัสนัก เเค่น้ำไม่กี่หยด หัวใจเขาก็ทำท่าจะประท้วงไม่ยอมเต้นให้ตรงจังหวะเสียอย่างนั้น เเล้วที่พร่ำบอกตัวเองอยู่ทุกวันว่าไม่ได้หลงตาใสๆ แก้มขาวแล้วก็ปากสีชมพูสวยที่เอาเเต่พูดเเจ๋วๆ มันก็คือโกหกทั้งเพสินะ
“ทงเฮครับ” เสียงทุ้มทอดให้หวานตามที่หัวใจสั่ง ในเมื่อมันไม่ผิดที่จะรับว่ามีลีทงเฮอยู่ในหัวใจ เขาก็จะอ่อนโยนกับอีกฝ่ายให้มากที่สุด ส่วนหนึ่งคือการชดเชย ส่วนที่สองคือการขอโทษ และส่วนที่สามคือย้ำให้รู้ว่าสิ่งที่เขาเอาเเต่ปฏิเสธมาตลอด เเท้จริงเเล้วมันอ่อนหวานเพียงใด
มือใหญ่ประคองดวงหน้าเปื้อนน้ำให้มองตรงมาที่เขา เเต่อย่างว่าลีทงเฮคนดื้อก็ยังอุตส่าห์หลับตาหนีได้อย่างน่าเอ็นดูที่สุด ดูสิข่มตาเสียเเน่นราวกับมันจะทำให้ซ่อนตัวจากเขาได้อย่างนั้่นล่ะ
โจวคยูฮยอนใช้ปลายนิ้วปาดหยดน้ำใจร้ายออกไปจากเเก้มใส ประทับรอยจูบลงบนหน้าผากกว้าง ก่อนจะเคลื่อนลงมาซับน้ำตาให้ พอเขาหยอกล้อกับพวงเเก้มบ้าง ลีทงเฮก็ลืมตาขึ้น ดวงตาเจ้าเเมวร้ายตั้งท่าขู่เขาทันที เเล้วมือที่เคยสงบก็ยันไหล่เขาเเรง
“จะทำอะไร!”
“จูบ” คยูฮยอนตอบไปซื่อๆ เเค่นั้นลีทงเฮก็ตวัดตามองเขาอย่างดุร้าย
“บ้ากามอะไรขึ้นมาอีก!” เสียงใสตวัดถามอย่างไม่น่ารักเลย
ร่างสูงส่ายหน้าปฏิเสธแล้วบอกความในใจ “อยากจูบ ขอได้มั้ย”
ทงเฮกัดปากเเน่น พยายามข่มความรู้สึกเจ็บที่พุ่งพล่านอยู่ในอก เขาหายใจเเรงก็ไม่ได้ ผ่อนให้เบาก็ไม่สะดวก หัวใจมันปวดราวกับจะเต้นต่อไปไม่ได้ ความเสียใจที่จุดกำเนิดจากความไม่เข้าใจกระตุ้นให้น้ำตาที่หยุุดไปแล้วก็ไหลลงมาอีกรอบ เสียงสะอื้นรุนเเรงขัดกับอาการที่เจ้าตัวขืนเอาไว้ โจวคยูฮยอนรวบร่างที่นอนอยู่ขึ้นมากอดเเน่น กดศีรษะอีกฝ่ายให้ซบกับอกกว้าง เเล้วลูบหลังเเผ่วเบา มือเล็กทุบหลังอีกฝ่ายไม่เบาเลย เเถมยังขืนตัวอยู่ตลอดเวลา แต่อกกว้างของคยูฮยอนมีไว้ให้ทงเฮซับน้ำตาดังนั้นเขาจึงไม่เห็นความจำเป็นอะไรเลยที่ต้องคลายกอด
เนิ่นนานกว่าทงเฮจะยอมนิ่ง คราวนี้เขาปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระ ตาเรียวช้ำน้ำจนน่าสงสาร กระนั้นยังส่งเเววโกรธขึ้งมาให้เขาได้อย่างทิ่มเเทง
ร่างบางถามเสียงเจือสะอื้น “พี่ทำแบบนี้ทำไม... พี่อยากเห็นทงเฮตายหรือฮะ...”
คยูฮยอนปิดปากอีกฝ่ายด้วยปาก จากที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่ขืนใจเหมือนที่ซีวอนจะทำกับเเฟนมัน เเต่เมื่อคำต้องห้ามหลุดออกมาเขาก็ยั้งตัวไม่ทัน
ริมฝีปากอ่อนนุ่มไม่ต่างจากกลีบดอกไม้เพิ่งเเย้มทำเอาชายหนุ่มอดจะรังเเกให้บวมช้ำไม่ได้ ทงเฮขืนไว้ในตอนเเรก แต่ความหวานและอบอุ่นที่ได้รับกลับทำให้มือที่รั้งไว้เปลี่ยนเป็นโอบรอบลำคออีกฝ่ายอย่างเผลอไผล
สมองโทษตัวว่าเผลอใจ เเต่หัวใจกลับปฏิเสธว่าจริงจัง!
เมื่อถึงเวลาอันสมควรคยูฮยอนปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ ลีทงเฮที่หอบน้อยๆอยู่ในอ้อมอกเขาน่าเอ็นดูไม่เเพ้ยามที่เถียงอยู่ฉอดๆ ตาดุนั้นยังคงไม่ปล่อยให้คยูฮยอนลอยนวล มันทั้งต่อว่าและตัดพ้อไปพร้อมๆ กัน
ลีทงเฮไม่อยากอ่อนเเอ เขาไม่อยากเเพ้กายสัมผัสของอีกฝ่าย ถ้าไม่มีใจให้ทำไมต้องมาทำแบบนี้
“จูบทำไม” ทงเฮถามออกมาตามที่คิด
“อยาก”
“ใจร้าย เห็นเเก่ตัว ไอ้บ้า!!” คนฤทธิ์เยอะเริ่มอาละวาด “ครั้งก่อนก็มาบอกว่าเผลอ แล้วครั้งนี้บอกว่าอยาก ทงเฮไม่ใช่ของเล่นของพี่นะ!!”
ฝ่ามือเรียวที่ทุบตีเขานั้นไม่เบาเลย อย่าเรียกว่าทุบดีกว่าเดี๋ยวจะไม่สมเป็นลีทงเฮเพราะคุณเธอมอบให้เขาทั้งหมัดน่าจะอธิบายได้ดีที่สุด เเต่มันก็ไม่ยากที่คยูฮยอนจะรวบกำปั้นน้อยๆ ไว้ เขาใช้ดวงตาคมเข้มสบนัยน์ตาดื้อรั้นของอีกฝ่ายนิ่งนาน เหมือนจะให้มนต์สะกดอีกฝ่ายให้สงบลง
“ทงเฮที่พี่บอกว่าอยาก หมายความว่าพี่ตั้งใจ”
ร่างบางเอียงคอน้อยๆ คิ้วเรียวก็ขมวดมุ่นอย่างสงสัย
“พี่ตั้งใจจูบเพราะพี่ ‘รัก’ เข้าใจมั้ย”
ลีทงเฮเป็นลม!!
See Yah~
1. ตอนนี้ยาวนะ ขาดตัวละครคนเดียวคือน้องเจี๊ยบ คิดถึงๆ
2. เป็นไงล่ะ มีกรี๊ดกันรึเปล่าฮะ ถึงบทจะรุก ตาโจวก็มาไวเคลมไวเหมือนประกัน ^^
3.
อยากอ่านเม้นท์เยอะ จัดให้้น้องหน่อยนะค่ะ
เดี๋ยวดึกๆ มาตอบเม้นท์นะค่ะ
Name : QHyunGirl |
สวัสดีค่ะ ออเฟียสว่างทุกวันค่ะช่วงนี้ไม่มีวันงานวันหยุด เพราะฉะนั้นตื่นมาก็อัพ แต่วันไหนอัพช้านั้นเเปลว่าตื่นสายค่ะ 55
ไม่มีอะไรจะตอบเเล้วอ่ะ ตอนนี้ก็คงเฉลยความรู้สึกคยูที่มีต่อเฮไปหมดเเล้วมั้ง เเละท่าทางคยูจะหวงเฮด้วย ฮี่ฮี่ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ จะไป ตปท หรือค่ะ ออเฟียสขอติดไปด้วยทันมั้ยค่ะ ตอนนี้อยากเที่ยวไกลๆ มากเลยค่ะ >< แต่ขาดเเคลนทรัพย์ 55 เดินทางโดยสวัสดิภาพ ทำงานราบรื่นนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ (ลงรอทุกวันเลย ^^)
Name : HEECHULLY❤ |
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ ตอนนี้พี่กี้ก็เเสดงความรู้สึกในใจเเล้วเนาะ ^^ มินๆ รู้เเบบนี้ก็คงสบายใจค่ะ
Name : Lily of the Valley |
1. เเม้น้องจะอุเคะมาก เเต่สิ่งทีฝังลึกในใจคือคิดว่าตัวเองเเมนค่ะ ^^ จะเห็นว่าความเชื่อนี้โผล่มาเรื่อยๆ 55
- ถึงฉากจะซ้อนกับมินๆ เเต่ว่าพี่คยูรู้ตัวค่ะว่าที่เเบกอยู่น่ะน้องเฮ ไม่งั้นจะรู้หรือค่ะว่าหนักกว่า 55
- ตอนที่เเล้วน้องออมไม่รู้จะทำไงใช่ป่ะกับความหวานน้อยของชายโจว เจอตอนนี้น๊อกดาวน์เลยค่ะ พี่โจวเขามาเเรงจริง หึหึ เป็นลมตามน้องกันเลยดีกว่าเราสองคน
- บอกเเล้วเฮเค้าซ่า ออกฤทธิ์เหมือนมดอ่ะ เจ็บๆ คันๆ จะโกรธก็โกรธไม่ได้เนาะ เดี๋ยวเจอน้องอ้อนตอนหน้าๆ ไอ้คยูไม่รอดเเน่ค่ะฮี่ฮี่
- ได้กรี๊ดยังค่ะ เจอโมเมนต์กี้เเล้วใช่ป่ะ เป็นไงล่ะ พี่เค้าเเรงจริง น้องเป็นลมเลย ^^ หลังจากนี้กี๊ก็จะเเพลมออกมาเรื่อยๆ ล่ะ ความในใจ
- เรื่องวอนฮยอก จริงๆ คุณวอนเค้าก็กลัวๆ ฮยอกอยู่นะ สังเกตดิ ฮยอกพูดอะไรหน่อยก็น้อยใจตลอดอ่ะ ทำตัวเด็กน้อย ต้องให้ฮยอกคอยเอาใจ เเต่วอนก็รักฮยอกเนาะ ดูน่ารักอ่ะคู่นี้ ชอบเหมือนกัน ><
- เม้นเลยค่ะ ไม่รำคาญ เเต่กลัวน้องออมเหนื่อยที่ต้องพิมพ์เยอะ ช่วงนี้พี่ยังว่าก็เลยตอบเม้นได้ เเต่พอทำงานก็คงไม่ได้มาตอบเเล้วล่ะ TT เศร้า จะพยายามรีบเเต่งรีบลงให้จบค่ะ ไม่อยากให้ค้างไว้ (ทำงานเเล้วดองชัวร์) 55
- เรื่องเจี๊ยบรำคาญวอน ขอโทษด้วยค่ะที่พี่ใช้คำรุนเเรงไป แต่ไม่ได้เจตนานั้นนะค่ะ คือที่วอนมาเกาะเเกะ เจ๊าะเเจ๊ะะ เจี๊ยบก็ชอบค่ะ เเต่บางครั้งเขินก็ต้องเเสร้งเเสดงว่าไม่ชอบอะไรอย่างงี้ ไม่ได้รำคาญเเบบไม่รักนะ
- ฝันดีค่ะ เเล้วเจอกันพรุ่งนี้เนาะ
Name : onranpo |
- ชอบมุขเอาของกินมาล่อเหมือนกันค่ะ เฮก็ดูจริงจังมากๆ เลยเนาะ
- ออเฟียสเองเวลาอ่านทวนก็เห็นเป็น ‘พี่กินทงเฮ’ เหมือนกัน เเล้วก็กรี๊ดอยู่คนเดียวเงียบๆ ค่ะ ยังเเก้ให้เป็นคำนี้จริงๆ ไม่ได้เพราะไม่ถึงเวลา 55
- ชายโจวโชวสปิริตบอกรักน้องเเล้วเนาะ คิดว่าคงถูกใจเเม่ยกน้องเฮไม่บ้างก็น้อย (อย่างกับคำนำรายงาน 55)
- อ่า ใกล้จบเเล้วค่ะ ไม่อยากให้ยาว เพราะยาวเเล้วออเฟียสจะดอง ไม่ชอบเเต่งขาดตอนด้วยค่ะ อารมณืฟิคมันจะไม่เหมือนเดิม (รีบเเต่งก่อนได้งานทำค่ะ ตอนนี้ jobless อยู่ ^^) รีบเม้นนะค่ะ เดี๋ยวอดเม้น จะจบเเล้วค่ะ เเต่ก็มีให้ลุ้นๆ กันอีกนิดหน่อย ^^
Name : Hudchild |
อย่าตบโจว ให้เอามือเเปะหน้าได้เบาๆ ครุคริ >< ออเฟียสไปแปะด้วย ชอบที่โจวล่อน้องด้วยของกินเหมือนกัน รู้สึกมันเอ็นดูน้องยังไงไม่รู้ 55 ขอบคุณสำหรับคอมเม้น เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
Name : BoNuS |
ขอบคุณสำหรับเม้นค่ะ จริงๆ ชอบอ่านเม้นมากกว่า ^^ จะได้คุยกันด้วยไงค่ะ ขอบคุณที่ชอบฟิคค่ะ เดี๋ยวจะไปขอค่านายหน้าจากเด็กดีด้วย 55 ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยค่ะ ออเหียสอยากเเต่งฟิคตลกค่ะ (ดราม่าหลายตอนเชียวได้ข่าว) เลยคิดว่าไอ้ที่ขำขันน่าจะมาจากคาเเรกเตอร์ได้ น้องเฮเลยออกมาเเก่นๆ เเต่ไม่ใช่เด็กโผงผางเเต่อารมณ์เอาเเต่ใจมากกว่า ลุ้นดีว่าเเต่ละวันน้องจะเอามุขอะไรมาเเสบกับพี่โจวได้บ้าง หลังๆ เเสบไม่ออก 55 โดนตาโจวดุใส่ แต่ตอนนี้ก็เริ่มกรี๊ดได้อีกแล้วเนาะ เย้ ผ่านช่วงดราม่าออเฟียสก็ฮาเฮเหมือนกันค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : Scorpio ★|| |
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ การกินทำให้นายเอกเราน่าเอ็นดูขึ้นมากเลยค่ะ ^^ ส่วนตอนนี้พี่โจวก็เฉลยใจเเล้วเนาะ เล่นเอาน้องเป็นลมเลย 55 ตอนหน้าหน้ามีวอนฮยอกนิดหน่อยค่ะ เเต่คิดว่าวอนๆ คงจะไม่ได้เนียนเท่าไหร่ เจอกันค่ะ
Name : FayFai |
ตอนให้นอนตัก น่ารักมาก >< อินน์ค่ะ มันดูอบอุ่นเนาะ เหมือนน้องก็เข้าใจว่าพี่กำลังเหนื่อย ก็อยากให้พี่มาพักที่ตัวเอง เป็นไงล่ะ ได้ผลอยู่นะหมวย ตอนนี้พี่เล่นเอาซะเป็นลมเลย ^^ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : darkreaction |
ขอบคุณค่ะที่ติดตาม เเม้ว่าจะหาอินเตอร์เนตลำบาก 55 ก็รอได้เสมอค่ะ มาอัพรอทุกวันนะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจเเละคอมเม้นด้วยค่ะ
Name : iearnbaa |
รอดูดีกว่าว่าน้องเฮจะเล่นตัวหรือเปล่า ฮี่ๆ ตอนนี้พี่โจวเล่นออกตัวเเรงเสียขนาดนั้น ^^ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
Name : Spongebob |
1 ค่ะ จะเข้าช่วงสดใสเเล้ว
- กลับมาคอมเมดี้ยากเหมือนกัน เพราะคนเเต่งเองก็อินน์กับดราม่าตกค้าง เเต่ว่ามันก็เป็นพัฒนาการตัวละครค่ะ อาจจะจิกกัดน้อยลงเเล้วหวานกันเพิ่มอีกหน่อย
- พระเอกเราเฉลยใจเเล้วค่ะ
- อ่า มองโลกในเเง่ดีค่ะ เราหาความสุขได้จากสิ่งรอบตัวเสมอ ทงเฮเลยไม่ค่อยเครียดอะไร จริงๆ น้องเข้าใจชีวิตประมาณหนึ่งค่ะ เลยเข้าใจว่าพี่คยูกำลังจิตไม่ปกติ 55 ทำให้สามารถรับมือกับไอ้หนุ่มของเราได้
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : Ai-inny |
สวัสดีค่ะ ตอนนี้คงเฉลยได้ทุกอย่างเเล้วนะค่ะว่าคยูเขาคิดอะไรอยู่ ความโมเอ๊ของน้องเฮจะมีมาเรื่อยๆ หลังจากนี้ค่ะ นายเอกเราลดอายุลงเเล้วค่ะ ^^ ชอบที่พี่คยูเอาอาหารมาล่อ ดูเข้าอกเข้าใจน้องเนาะ ^^ หวานกันเบาๆ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : kissjuaer |
น้องเก่ง ^^ ยอจนเฮลอยเเล้ว ช่วงนี้ออเฟี่ยสดูคลิปเฮบ่อยมาก น้องเป็น shining star จริงๆ Charming on stage สุดๆ ใครอยู่ด้วยไม่รักไม่หลงก็บ้าเเล้วเนาะ พี่คยูจะทนไม่รักน้องได้ยังไง >< เเต่ในคอน น้องก็พยายามเเมนอยู่นะค่ะ ฮ่าฮ่า หน้าน้องระทวยใจพวกพี่ไปโดยไม่รู้ตัวเเล้วค่ะ ^^ ขอบคุณสำหรับคอมเม้น เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : dreamydeil |
1.สวัสดีค่ะ ตอนนี้น่าจะกรี๊ดดังกว่าตอนที่เเล้ว 55
- อยากให้คยูเฮเรียว มากๆ เเต่งเองเเล้วอินน์ ดูคลิปน้องไปก็อินน์ค่ะ เวลาน้องทำหน้าเขินน่ารักเนาะ
- ตอนน้องบอกให้คู่พัก ออเฟียสก้รู้สึกว่าอุ่นมาก ดูน้องเข้าใจพี่คยูมากๆ ค่ะ เเล้วก็มันไม่ต้องมีคำหวานมากมาย เเค่เราเหนื่อเเล้วมีคนมาอาสาเป็นที่ให้พัก ออเฟียสคิดว่ามันสุดยอดมากๆ เลยอ่ะ เเบบเหมือนน้ำเปล่าอ่ะค่ะที่ดื่มได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ ไม่ใช่พวกน้ำหวานที่มาเเล้วก็ไป ^^ เทียบอะไรงงๆ มั้ยค่ะ
- ฮ่าๆ ตอนเเรกจะใช้ cow เอ๊ะนั้นมันตัวเมีย ^^
- ออเฟียสพยายามจะเข้าใจทุกคนในเรื่อง topic คยู เฮ มิน ก็ถกกับเพื่อนๆ นานเหมือนกันค่ะว่า คนเราจะรักใครสองคนพร้อมกันได้มั้ย เเล้วถ้าคนรักเก่าตายจะทำยังไง เรื่องนี้รู้สึกละเอียดอ่อนมาก เเต่ก็ได้รับคำเเนะนำที่ดีค่ะ เลยเข้าใจมากขึ้น
- เม้นถึงตอนจบเลยนะค่ะ ไม่เบื่อเเน่นอน ^^ ขอบคุณค่ะ อ่านเเล้วกระชุ่มกระชวยจริงๆ ฝันดีค่ะคืนนี้เเล้วเจอกันอีกทีพรุ่งนี้เนาะ
Name : หงส์เหนือมังกร |
สวัสดีค่ะ พยายามอัพทุกวันค่ะ กลัวดองเเล้วเเต่ต่อไม่ได้ TT อ่า ตอนนี้คยูเคลียร์ทุกอย่างเเล้วนะค่ะ ได้เพื่อนวอนช่วยลับเขาให้ค่ะ มาลุ้นตอนหน้ากันดีกว่าว่าจะเป็นยังไงบ้าง ^^
Name : Namsai |
ตอนหน้า วอนกับหมอฮยอกมาเยี่ยมไข้เเน่ๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ เเล้วเจอกัน ^^
Name : Oiiiii |
ตอนนี้คุณโจวทำคะเเนนได้ดีมั้ยค่ะ ^^ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : im jeab |
ขอบคุณที่เม้นท์ให้ทุกครั้งเหมือนกันค่ะ มีกำลังใจเเต่งเวลาอ่านคอมเม้นนี่เเหละ เย้ๅ ตอนนี้คยูก็เคลมทุกข้อเสียหายเเล้วนะค่ะ ได้ใจกรรมการบ้างเนาะ 55 ส่วนเพื่อนวอนเเละน้องเจี๊ยบก็จะโผล่มาเเจมอีกตอนหน้าค่ะ คู่ขวัญใจมหาชน ^^ เจอกันตอนหน้าค่ะ
Name : ออน |
อยู่ๆ ก็มาบอกชอบ เค้าเขินนะตัว ขอบคุณสำหรับเม้นท์ เเล้วเจอกันตอนหน้านะค่ะ ไม่เม้นตอนหน้าจะงอนให้ อิอิ
Name : iamploynin |
เอาผ้ามาอุดจมูกไว้ค่ะ
Name : kamoo |
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ หวานขึ้นเรื่อยๆ เเน่นอนเเต่จะไม่เลี่ยนค่ะ เพราะน้องเฮเอาเเต่จะฮ้าวตลอดเลย น้องเป็นทอม >< 55 เจอกันตอนหน้านะค่ะ
Name : mook-love-shinee |
สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ฟิค ^^ ขอตอบรวบ 1-18 เลยนะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำชมเเละกำลังใจค่ะ เเล้วเจอกันตอนกน้าค่ะ (สัญญาว่าจะตอบยาวกว่านี้ อิอิ ^^)
ความคิดเห็น