END เช่นทินกรอ่อนแสง (กาศ&บี๋)

คำโปรย

แม้ตะวันที่มากแสงก็มีวันอ่อนแรงได้เช่นกัน

“ตอนที่ผมเอ่ยคำว่ารักออกไป ผมคาดหวังอย่างมากที่จะได้คำว่ารักกลับคืน”

คำตอบปนเสียงสะอื้นนั้น ช่างบาดหัวใจคนฟังอย่างผม

 

เรื่องย่อ

                    ไม่มีความรักของใครไม่เจ็บปวด แต่ใครที่เจ็บปวดกว่ากัน คนห้าคนที่มีเจ็บปวดจากความรักของตัวเอง กับความเห็นแก่ตัวที่มีไม่ต่างกัน สุดท้ายจะมีสักกี่คนที่สมหวัง นิยายที่จะทำให้คุณค้นพบความหมายของ การได้รักอย่างเป็นสุข

                                   'บี๋’ ที่งมงายกับคนที่รู้ว่ารักไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

‘                                  'กาศ’ ที่ไม่มีปัญญาจะรักแต่ก็ตัดใจไม่ได้ 

                                   ‘เบย์’ ที่รักไม่เป็นจนต้องเสียรักไปไม่มีวันได้คืน 

                                   ‘โปรด’ ที่ไม่เคยได้ความรักที่แท้จริงแต่ก็ยังรั้นจะรัก 

                                   ‘โม’ ที่รักทั้งที่รู้ว่ารักผิดคน 

จากใจคนเขียน

ทุกคนมีความเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ไม่เว้นตัวเอกในนิยาย เช่นทินกรอ่อนแสงจะเป็นเส้นเรื่องสีเทาหม่น สำหรับคนที่ท้อใจอ่านแล้วอาจจะช่วยให้คิดอะไรออกบ้าง เพราะนิยายก็เหมือนชีวิตจริงไม่อย่างนั้นเราจะอินได้ยังไง

 ทักทายสอบถามเชิญในทวิตค่ะ ^^

นิยายโดย SymbolA

double_B