[Fic short อ้นรีน]come back การกลับมาของเธอ..

ข้อมูลเบื้องต้น

B ♔ W ♕ ♬C.oDe M u S i c AreA♬ ♕

เนื้อเรื่อง

. . . "น้องรีน!! น้องรีน!!!!"

. . "ทำใจซะเถอะอ้น น้องรีน...จากเราไปแล้ว" .

 . "ไม่จริง! พี่คุณอย่ามาล้อผมเล่นผมไม่เชื่อ!!!!! ฮือออ~ "

 . . 15 ปีต่อมา

.. "เฮ้ย! ยัยแอป!! นี้ฉันกลับมาจากเมกาแล้วนะ! " หญิงสาววัย19ย่าง20 อย่างฉันพูดด้วยน้ำเสียงสดใสผ่านโทรศัพท์หาเพื่อนที่ไม่มีวันตัดขาดได้อย่างยัยแอปเปิ้ล

 (จริงดิ!!! แล้วแกอยู่ไหนเนี่ย!!?)

"ฉันว่าจะมาเซอร์ไพรส์พี่อ้นที่บริษัทน่ะ"

(แล้วแกรู้หรอ? พี่อ้นคนไหน) ก็จริง..นี้มันก็ตั้ง15ปีแล้วนี้หน่าที่ฉันจากบ้านเกิดไป ดราม่าแปบ

"แกก็ส่งรูปพี่อ้นมาสิ"

(เออออ~ ไปอยู่เมกาฉลาดขึ้นนะเนี่ย)

 "แน่นอน เดี๋ยวเเกหาว่าฉันฉลาดน้อยหรอเนี่ย???!"

 (เก๊าเปล่านะตะเองงงงง งั้นเดี๋ยวเก๊าส่งรูปพี่อ้นไปให้นะจิบิจุ๊บๆ) ตุ๊ด.. ฉันเกลียดตุ๊ดนี้!!! (มันเสียงตัดสายต่างหาก!!:ไรท์)

ตึง! มาแล้วๆรูปพี่อ้น 15 ปี หน้าตาพี่จะเปลี่ยนไปขนาดไหนนะ เด็กๆพี่ยังร้องไห้ขี้มูกโป่งเอาอมยิ้มมาขอฉันแต่งงานอยู่เลย 🍭🍭 พูดแล้วก็เขินแฮะ ><!

เอิ๊ก! หล่อโฮกเลยยยยย >0<!!! ไม่เจอกันตั้งนานยังหล่อเหมือนเดิมดูลักยิ้มที่ฉันชอบเอานิ้วจิ้มเล่นสิ! เปล่าซนนะ เจรงๆ!!! แต่ถ้าหล่อขนาดนี้สาวก็ตัองเยอะแหงๆ เผลอๆมีแฟนแล้วแน่ๆเลย แงงงงง!!! ฉันได้แต่โอดครวญในใจพรางซูมเข้าไปในรูขุดขนของพี่อ้น (ถ้าแกจะดูขนาดนี้นะยัยรีนนนน!! : ไรท์)

 ตึก!

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะๆ" ได้เรื่องแล้วๆงยัยรีน!!! มัวแต่จ้องโทรศัพท์จนไม่มองทาง! กาแฟหกใส่เขาหมดแล้ว!!

"มะ..ไม่เป็นไร" เสียงเรียบจังเขาจะโกรธฉันไหมนะ? คงไม่หรอกมั้งงงงง

 "เอ่อ.." ฉันหยิบผ้าเช็คหน้าสีฟ้าบ๊องแบ๊วสุดๆออกมาที่มีลายเซ็นพี่คุณกำกับยอยู่ด้วย!!! จริงๆผ้าเช็ดหน้าฉันมีลายเซ็นพี่คุณทุกผืนนะ บ้าคลั่งพี่ชายตัวเองแปบนึงงงงง ><!

 "ฮึก!" ฉันเเถบจะเอาหน้าซุกถังขยะแถวนี้ เมื่อคนในรูปกระโดดออกมาอยู่หน้าฉัน อ๊ากกกก!!!!!! ทำไงดีเนี่ย!!! &);฿&#^}][+€$~_¥

 "เธอ.. เธอ.. ยัยเซ่อ!!"

 "คะ..ค่ะ!!!?" แหม่..ดูเรียกเข้าสิ เดี๋ยวบัดจับจูบสะเลยนิ! >0<!!!

 "หันดูทางหน่อยมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่นั้นล่ะ!! เด็กสมัยนี้เป็นแบบนี้กันหมดเลยรึไง?" อะ..อ้าวววว เฮ้!!! คิดจะไปก็ไป แต่เดี๋ยว!!! เอาผ้าเช็ดหน้าฉันคืนมา!! มันเป็นของลิมิเตดเอดิชั่นที่ฉันมีเป็นร้อยๆผืนเลยนะ (?) เอามาคืนฉัน now!!!

...กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~!!!!!!

"เฮ้ย!! ที่บ้านไม่มีกริ่งให้กดหรอว่ะ!!!?" ตอบกวนteenแบบนี้เป็นใครไม่ได้นอกจากยัยแอปชัวร์!!!

 "มีเว้ย!! แต่ฉันชอบกริ่งบ้านแกมากกว่า!!!" ฉันตอบกวนประสาทยัยแอปกลับ

 "ยัยรีน!!!! นี้เองนึกว่าเด็กมัดจุกที่ไหน ^^"

 "จุกนี้ฉันมัดหน้าม้าขึ้นต่างหาก!!"

"เออๆ เข้ามาก่อนๆ"

 "อย่าพึ่งงงงง~ พี่อ้นกลับมายัง?" ฉันสอดส่องหารถสปอตร์คู่ใจสีขาวนามว่า 'อาลิซาเบธ' ชื่ออลังการมากเถอะ!!!

"วันนี้พี่อ้นมีประชุมผู้จัดการรายใหญ่"

 "งั้นป่ะเข้าบ้าน!!" แค่ฟังจากคำว่ารายใหญ่ประชุมสัก5ชั่วโมงก็ยังไม่เสร็จแน่ๆเลย ดีล่ะ!! ฉันจะได้สำรวจบ้านนี้อีกครั้งหลังจากไม่ได้มาตั้งนานนน...

 "แล้วแกกลับมาอยู่บ้านหลังเดิมรึป่าว??" ฉันพยักหน้าตอบยัยแอปพรางหยิบคุกกี้เข้าปาก "แล้วแกอยู่กับใครหรอ??" "คนเดียวสิ" เพราะบรรดาพี่ๆและปะป๋ามาม๋าอยู่เมกากันหมดแล้วผลักไสไล่ส่งกันมาดื้อๆ แถมให้มาอยู่คนเดียวอีก คิดแล้วก็แค้นนน!!

"อันตรายจะตายพี่คุณกล้าปล่อยแกมาได้ไง?"

 "ไม่รู้สิ."

 "ยิ่งคิดยิ่งแปลกพี่ๆหวงแกยังกับอะไรดี" ยัยแอปทำหน้าคิดหนัก จะคิดหนักทำไมละเนี่ย!!!

 "เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ..ฉันอยากไปดูห้องพี่อ้นอ่ะ ห้องเดิมใช่ไหม??" ยัยแอปพยักรับก่อนที่ฉันจะกระโดดตัวปลิวไปที่ห้องของพี่อ้น ขอบอกว่าตอนเด็กฉันเข้าออกห้องพี่เขาประจำแหละ หลับตาเดินยังถูกเลยยยย

แอ๊ดดด~

"ขออนุญาตินะค่ะ" ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง น้ันคือวิธีการเชิญตัวเองเข้าห้องคนอื่นของฉันเอง 555

...ภายในห้องยังเป็นโทนสีเทาขาวที่พี่อ้นชอบเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือรูปของเจ้าของห้องที่โตไปตามกาลเวลา และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆในยุคนี้ แล้วรูปของเราล่ะ?? มันเคยอยู่ที่โต๊ะนี้?? หรือว่าพี่อ้นจะทิ้งมันไปแล้ว...

 "ยัยรีน!! พี่อ้นมา!!!" ยัยแอปวิ่งเข้ามาในห้องหน้าตั้ง!

 "ฮ่ะ!!? มาได้ไง!!? แล้วจะทำยังไงดี??"

 "หาที่ซ่อนเร็ว!!"

 "ในห้องนี้เนี่ยนะ???" -0-? "ฉันยืนอ้าปากเหวอ จะบ้ารึเปล่า!!

 "หรือแกจะให้พี่อ้นรับรู้ว่าตลอดเวลา15ปี เขาโดนหลอกกันฮ่ะ?? มีหวังนิวเคลียลงบ้านแน่ๆ!!" ยัยแอปพูดก็เป็นความจริง..แต่เราไม่ได้โกหกหนิพี่คุณต่างหากที่เป็นคนโกหกว่าเราตาย แต่มันใช่เวลาไหมเนี่ย!!?

"แอปเปิ้ล!!!" สะ..เสียงพี่อ้นนนนน!!!

 "ค่ะ!!!?" ยัยแอปตะโกนตอบไปก่อนจะผลักหัวฉันให้ลงไปใต้เตียง

"เบาๆ ฉันเจ็บ!"

 "หุบปากไปเลยยัยรีน!" ยัยแอปเปิ้ลยืนเหยียดตรงเมื่อยัดหัวฉันเข้าไปใต้เตียงสำเร็จก่อนที่พี่อ้นจะเข้ามาในห้อง

"เข้ามาทำอะไรในห้องพี่??"

 "เปล่า แอปแค่มาหาของน่ะ"

 "แล้วของของแอปจะอยู่ห้องพี่ได้ยังไง??"

 "นั้นนะสิเนอะ งั้นแอปออกไปก่อนดีกว่าพี่อ้นจะได้พักผ่อน..."

 "เดี๋ยว!!!" เอิ่ม...เฮียแกจะโหดไปไหนนี้ขนาดฉันนอนเงียบอยู่ใต้เตียงยังสะดุ้งไปตั้งหลายที

 "อะ..อะไรค่ะ??"

 "เมื่อกี้พี่ได้ยินแอปพูดว่ารีน?" ซวยแล้วไง!!!

"เอ่อคือ..กิฟฟารีนนะค่ะ ^^ แอปคุยโทรศัพท์สั่งซื้อของนะ" แถเก่งมากเพื่อนฉัน

"งั้นหรอ? แล้วไป" ยัยแอปยิ้มเจื่อนๆให้พี่อ้นก่อนจะเดินออกไป เดี๋ยว!! เฮ้ย!! แล้วฉันหล่ะ??! กลับมาก่อนยัยเพื่อนบ้า!!! พี่อ้นค่อยๆย้ายร่างลงมานั่งที่เตียงก่อนจะถอดถุงเท้า เนกไท นาฬิกา บราๆๆออก

"ฮึ? ของยัยแอปรึเปล่า?" พี่อ้นก้มลงหยิบต่างหู ฮ่ะ!!? นั้นมันของฉ๊านนนนนนะ!! สงสัยหลุดตอนที่ยัยแอปพยายามผลักหัวฉันยัดใต้เตียงแน่ๆเลย!!! พี่อ้นวางต่างหูอีกข้างของฉันไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ดีล่ะ!! ได้การแล้ว!! ฉันรีบใช้วิชานินจาคลานออกมาจากใต้เตียงก่อนจะเดินไปหยิบต่างหูที่โต๊ะ แล้วเดินไปที่ประตู

 "แอปเปิ้ลใช่ไหม!! หยิบผ้าเช็ดตัวให้พี่หน่อยสิ พี่ลืม เร็วๆนะแชมพูเข้าตาพี่" ฮะ..ฮ่ะ!!? ฉันรีบมองหาผ้าเช็ดตัวก่อนจะเคาะประตูห้องน้ำแล้วแอบๆยื่นให้พี่อ้น

 "ไปทำอะไรมาขาวขึ้นรึป่าวเรา??" พี่อ้นรับผ้าจากฉันก่อนจะจับแขนฉันไว้ งืออออ~ โทรจิตหาพี่คุณมาช่วยแปบดิ

 "..."

 "พี่ถามทำไมไม่ตอบ"

"คือ...แอปไม่ค่อยเจอแดดนะ วันๆอยู่แต่ในห้องเรียน" แอ๊บเสียงได้เหมือนมากเถอะ พี่อ้นออกเดินมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว!! กรี๊ดสลบ!! ฝรั่งที่ว่าแน่ก็ยังแพ้พี่ดำของเชอรีนนน!!!

 "เธอเป็นใคร???" พี่อ้นค่อยๆใช้มือขยี้ตาเนื่องจากแชมพูเข้าตาเมื้อกี้

 "ขะ..ขอโทษค่ะ!!!" ฉันสะบัดมือจนหลุดแล้วรีบวิ่งออกมา

 "เฮ้ย!! เธอ!! เดี๋ยวก่อนสิ!!!" พี่อ้นตะโกนไล่หลังฉัน

 "ยัยแอปฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้see you!!" ฟิ้ววววว~ ใส่เกียร์หมาวิ่งมาบ้านฉันที่อยู่ในซอยถัดมาจากซอยบ้านยัยแอปแค่ซอยเดียวเท่านั้น!!

"พี่รีน!!!!!" เอ๊ะ? ใครบังอาจเรียกคนสวยย??

 "ค่ะ? เรียกพี่หรอ?" ฉันชี้ตัวเองอย่างงงๆ

"ก็ใช่นะสิ! มันน่าน้อยใจนะบังอาจลืมน้องคนนี้ได้!"

 "น้องดี!!!" อ๊าก! นึกว่าสาวน้อยหัวแอ๊ฟโฟล่ที่ไหน~ ที่แท้ก็น้องดีเพื่อนที่ดับเบิ้ลเกรียนกับฉันตอนเด็กนี้เองงงง

 "งือออ~! มาตอนไหนทำไมไม่บอกกันเลยฮ่ะ?"

 "แฮะๆ พอดีมาเเบบกะทันหันไปหน่อย '___'"

"พี่รีนมาก็ดีเลยๆ มีไรจะเมาส์เยอะมากกกก~!!!" น้องดีใส่แอคติ้งในการพูดคือนางคงจะอยากเมาส์จริงๆ ตายละฉันไปขอหมอนกับผ้าห่มอยู่บ้านมานอนเมาส์อยู่บ้านน้องดีดีกว่า..

#วันต่อมา

..อะไรคือฉันต้องสอบมหาลัย!!!! ไม่เอาาาาาาาาาาาา~!!! TT

"เลิกทำหน้าซากศพแล้วลุกขึ้นมาอ่านหนังสือเลยยัยรีน!" ยัยแอปทำเสียงโหดใส่ฉัน เพราะว่านางก็ต้องไปสอบเหมือนกัน และที่สำคัญไปกว่านั้น! ฉันก็ต้องติดที่เดียวกันกับนางงงงงง จุฬาเชียวนะแกรรรร~

"พี่อ้นล่ะ?" ฉันเงยหน้าจากหนังสือขึ้นถามยัยแอป

 "อยู่ในบ้าน"

 "พี่อ้นจะออกมาไหม?"

 "น่าจะเย็นๆ"

 "แล้วพี่อ้นโกรธฉันไหม?"

 "คงไม่หรอก ไม่เห็นพูดถึง" โฮ้~~ ไม่พูดถึงข้าอย่างงั้นหรอ บังอาจ!

 "แล้วพี่อ้นทำไรอยู่?"

 "เข้าไปถามเองเลยไหม?!!!" ยัยแอปโวยวายใส่ฉัน -.- ข้าทำอะไรผิดแค่ถามเฉยๆนะ

 "ได้หรอ? งั้นแปบนะ" 55 -.- ก็เหมือนมันจะประชดนะ แต่ข้าหารู้สึกแบบนั้นไม่?

 "ยัยรีน!!! ยัยรีน!! ฉันล้อเล่นกับมาอ่านหนังสือเดี๋ยวนี้ยัยเพื่อนบ้า!!@&(;:" มาเป็นชุด แต่อย่าคิดว่าฉันจะกลับไปตกหลุมนรกขุมที่เจ็ดของยัยแอปโดยเด็ดขาด 555

โอ~ ชา~ ลา~ ล่า~ ลา~ ล่า~ รู้สึกแกจะมีความสุขเกินไปนะยัยรีน ฮุฮุ หนียัยแอปมาได้คือลาภอันประเสิรฐ

 "ฮัลโหล ..อะไรกันพี่ไม่ได้ไปเยี่ยมแค่สองวัน ทำมาเป็นน้อยใจ" เอ๊ะ..? เสียงนี้มัน? ฉันค่อยยื่นหน้าไปในห้องครัวเมื่อมีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา แล้วฉันเดาว่าน่าจะเป็นพี่อ้น "ครับๆ คิดถึงเหมือนกัน ^^" แล้วใช่ยิ่งกว่าใช่!! TT คุยกับใครกันน่ะ หวานเชียววว หรือจะแฟน(?) แต่ยัยแอปบอกว่าพี่อ้นโสดไม่ใช่หรอ?

 "งั้นแค่นี้ก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยเดี๋ยวไว้พี่จะไปเยี่ยมนะครับ จุ๊บ" T^T!! มีจุ๊บด้วย!! งือออ~ แต่ก่อนไม่เห็นหวานกับใครเลยนะ มีแต่หวานกับเราคนเดียวแท้ๆๆๆ !!!

..พี่อ้นหยิบกาแฟกับจานขนมไปที่ห้องรับประทานอาหาร ..!! เยส! ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องครัว อะไรจะะเป็นใจเยี่ยงนี้แสดงว่าพระเจ้าคงชี้ทางให้เรารู้ว่าคนที่คุยกับพี่อ้นคือใคร (มโนเองไปเรื่อย -.- : ไรท์) ..ฉันค่อยๆใช้วิชานินจาที่เรียนมาจากเจ้ณินเพราะรายนั้นใช้วิธีย่องเบาจับผิดสาวๆของเฮียณานบ่อยมาก 5555 ไม่อยากจะโม้ (แลดูภูมิใจ) ฉันค่อยๆปลดล็อกโทรศัพท์พี่อ้น -.- อะเอ๊ะ?? ระ..รหัส!? เอาอะไรดีๆๆ วันเกิดๆๆ (ไม่ได้!) พ.ศ. เกิด (ไม่ได้!) เลขที่บ้าน (ไม่ได้!) ทะเบียนรถ(!) T^T ขนมาเกือบหมดแล้วนะเนี่ย! อันสุดท้ายเป็นไงเป็นกัน! ดะ..ได้แล้ว!!! น้ำตาจิไหลพรากกก รายชื่อ~ รายชื่อ~ เบอร์ที่รับสายล่าสุด~ 'แพตตี้' ใครฟ่ะ!

"ทำอะไรน่ะ?!!" "ฮ่ะ -0-?!!" ฉันหันควับทันที

"พี่อ้น!!

" "เธอทำอะไรกับโทรศัพท์ฉัน? แล้วเธอเป็นใครรู้จักฉันได้ยังไง แต่เดี๋ยวนะ เธอ..."

 อ๊ากกก!! อย่าบอกนะว่าจำฉันได้แล้วน่ะ

 "ยัยเชอรี่!!" อะ..เอ๋?

 "เพื่อนแอปหรอ?" "ใช่ค่ะ พอดีเรามาติวหนังสือกัน งั้นขอตัวก่อนนะค่ะ" แล้วยัยแอปก็มาลากฉันไปจากจุดๆนั้น T0T เห็นยัยแอปนิสัยดีก็ตอนนี้แหละ 55

 #สวนหลังบ้าน

 "ยัยรีนๆๆ ยัยเพื่อนบ้าสร้างปัญหาอีกจนได้ ไปทำอีท่าไหนล่ะ? พี่อ้นถึงจ้องเขม็งอย่างนั้น"

"เก๊าป่าวน้าา~ แค่อยากรู้ว่าพี่อ้นคุยกัยใครเห็นพูดแบบ หวานเยิ้มมมม~ มดกัดขนาดนั้น"

 "เป็นไปไม่ได้! พี่อ้นยังไม่มีแฟน เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!!" เราสองคนนี้ไม่ต่างกันเลยเนอะเรื่อง 'หวงพี่ชาย' 5555

 "-.- วันนี้พี่อ้นจะแวะไปหาแพตตี้ด้วยนะ"

 "นังคนนั้นชื่อแพตตี้หรอ?" ฉันป่าวจุดไฟนะยัยแอปมันจุดของมันเอง 55

"ใช่แล้ว"

"งั้นวันนี้เราไปจับตาดูกัน!" ฉันพยักหน้าเป็นการตอบรับ

 "อะแฮ่ม!! ไหนว่าอ่านหนังสือไง? แล้วทำไมไม่เปิดหนังสือกัน?!" มาตอนไหนเนี่ยพี่อ้น!! ไปๆมาๆเหมือนผีเลยหนิ -__- "มองทำไม? เชอรี่? ชื่อแปลกดีเนอะคนสมัยนี้" พี่อ้นกอดอกก่อนจะนั่งลงข้างๆยัยแอป แปลกจริงๆแหละ ยัยแอปก็สรรหาชื่อได้แบบคุณหนู๊คุณหนู ชื่อมีตั้งมากมาย ลำไยก็ได้ก็ไม่เรียก เฮ้ออ

 "พะ..พี่อ้น มานั่งทำอะไรตรงนี้ค่ะ?" ยัยเเอปเก็บอาการให้อยู่หน่อยเพื่อนคนนี้

 "พี่มาเฝ้าพวกเธออ่านหนังสือ ถ้าเข้าใจข้อไหนถามได้นะ พี่เนี่ยจบเกียรตินิยมเชียวนะ" -0- โด่วว ทำมาเป็นคุย เดี๋ยวฉันจะเรียนจบเกียรตินิยมให้ได้คอยดูเถอะ! พี่ดำ!

 #สักพัก

กริ๊ง~ กริ๊ง~ เสียงโทรศัพท์พี่อ้นดังก่อนที่เจ้าตัวจะลุกไปคุยโทรศัพท์ที่อื่น แล้วก็เดินกลับมา

"พี่ออกไปข้างนอกก่อนนะ ตั้งใจอ่านหนังสือเข้าล่ะ เข้าใจไหมน้องเชอรี่..?" -.-

 "ยัยเชอรี่!!" ยัยแอปสะกิดฉันแรงๆ

"ฮ่ะ!?"

 "พี่อ้นบอกเข้าใจไหม?"

 "ขะ..เข้าใจค่ะ ^^" แหม่!! มันก็ยังไม่ชินนี้หน่า! เชอรี่ เชอรี่ ท่องไว้ข้าชื่อเชอรี่

 "ดีมาก งั้นพี่ไปล่ะ"

 "เกือบทำเสียแผนนะยัยรีน!"

 "ก็มันยังไม่ชินนี้หน่า!!"

 "เออๆๆ เก็บของเร็วพี่อ้นออกไปแล้ว" ไม่รอช้าฉันรีบรวบรวมหนังสือใส่กระเป๋าก่อนจะเดินอ้อมไปหน้าบ้านกับยัยแอป ก่อนจะโบกแท็กซี่แล้วตามพี่อ้นไปแต่มีเสียงดังขึ้นก่อน

 "ดีไปด้วย!!"

"น้องดี!" ฉันกับยัยแอปประสานเมื่อจู่ๆ น้องดีก็กระโดดขึ้นรถกับพวกเรา

 "ออกรถเลยค่ะ ตามคันข้างหน้าไป" น้องดีสั่งคนขับรถก่อนจะหันมายิ้มกว่าให้พวกเรา

 "ดีรู้ได้ไงว่าเราตามพี่อ้นอยู่?" ฉันถามขึ้น

 "ดีเดาเอานะค่ะ ^^ เพระถ้าพี่รีนรีบร้อนขนาดนี้มีอยู่เรื่องเดียว" ฉลากไปแล้วนะน้องฉัน

 "แสนรู้ ^^"

 "พี่แอปค่ะ นั้นมันน้องหมาค่ะ!"

"อ่อๆ พี่ขอโทษจ้า~ ^^"

เอี๊ยด~!

 "สยาม?! พี่อ้นมาทำอะไรที่สยามเนี่ย?" ฉันบ่นเบาๆ

"ดีว่ามาหาสาวแน่ๆเลยค่ะ!"

"จ่ายตังแล้วรีบลงไปเถอะ" ยัยแอปสะกิดฉันเบาๆก่อนที่เราจะลงมาจากรถ

#ร้านบูทตุ๊กตา

"พี่อ้นมาทำอะไรเนี่ย??" ฉันบ่นเบาๆกับตัวเองรอบสอง

 "มาซื้อของให้สาวแน่ๆเลยค่ะ" น้องดีตอบฉัน

"ให้กำลังใจเจ๊ดีมากเลยเธอ" ฉันพึมพำเบา

"เราต้องส่งคนไปสอดแนม"

"ใครละยัยแอป??"

 "ฉันกับแกก็ติวหนังสืออยู่บ้านที่เหลือก็มีแต่..." ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเราจ้องใคร ^^'

 "อย่ามองมาได้ไหม? อย่าส่งยิ้มได้ไหม อยู่ไกลๆอย่างงั้นอย่างเดิม.." น้องดีมาเป็นเพลง อย่าคิดว่าจะรอดนะ!!

 #ในร้าน ..น้องดีหันมาสายตาวิงวอนแบบแอบแช่งฉันกับยัยแอปในใจ -.- ฮุฮุ ใครบอกให้แกพรวดพลาดขึ้นรถมากับพวกฉันละ?

 "อ้าว! พี่อ้น สะ..สวัสดีค่ะ ^^" ธรรมชาติค่ะลูกๆๆ อย่ามีพิรุธสิลูกกกกก~ *_*!!

"อ้าว แม่สาวหัวฟูว่าไง? ^^"

 "ทักซะอยากเดินออกไปจากตรงนี้เลยนะค่ะ55"

 "อ่อๆ พี่ล้อเล่น ว่าไงน้องดี มาทำอะไรหรอ?"

"ดีมาซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนนะค่ะ แล้วพี่อ้นละค่ะ?"

 "พี่ก็เหมือนกัน ^^ งั้นพี่ขอตัวนะ เลือกได้แล้ว" อะ..อ้าว!! แล้วพี่อ้นก็เดินไปจ่ายตังแล้วเดินออกไป "น้องดีๆๆ มาเร็ว!!!" ยัยแอปกวักมือเรียกน้องดีก่อนที่เราจะตามพี่อ้นไปต่อที่...

 #โรงพยาบาล!!

 "แกๆๆ ฉันว่ามันชักแปลกๆแล้วนะ พี่อ้นมาทำอะไรที่นี้?" ยัยแอปดึงแขนฉันกับน้องดีไว้

 "ฉันว่ามันก็แปลกๆนะ"

 "น้องดีว่าไม่แปลกหรอกค่ะ คนที่ชื่อแพตตี้อาจเป็นพยาบาลไม่ก็หมอก็ได้นะค่ะ!!" -.- เอิ่ม..ช่างคิดเสียจริง

 "งั้นเรารีบตามไปดูดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไม่ทัน"

 #ในโรงบาล

 "พี่อ้นหายไปไหนแล้วนะ ไวจริงๆ" คนหรือลิงลมเนี่ย -.-!!

 "ยัยรีนฉันว่าเราแยกกันหาดีกว่านะ" ยัยแอปเสนอ

"ได้ๆๆ"

 "น้องดีไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่กลัว" อะ..อ้าว เฮ้ย!? แล้วฉันไม่กลัวหรอ ทิ้งกันไว้อย่างงี้เลย ให้มันได้อย่างงี้สิ!!

 "ไปทางไหนดีนะ ทางนั้นละกัน!" จับโพยจับพายได้ทางซ้ายมือ 555 ..หายไปไหนฟ่ะเนี่ยยยย~ ! ถ้าจะไวขนาดนี้นะ พรึ่บ!

"อะ..อุ๊บ!" ><!! เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยผู้เลอโฉมอย่างเชอรีน(?) ถูกมือนางอิจฉาคนไหนมาปิดปากเนี่ย!!

 "เธอตามฉันมาทำไม?" เอ๋? -0-? มีสองทางให้เลือกระหว่างหันหน้าไปมอง และกระทืบเท้าแล้ววิ่งหนี แต่หลักการของฉันน่าจะเบี่ยงเบนไปอย่างหลังมากกว่า !

ตุ๊บ!

 "นึกว่ารู้ไม่ทันเด็กอย่างเธอหรอ?" อะ..โอ๊ย~ กระทืบซะเต็มแรงเลย! เเต่โดน..! โดนแค่พื้น -.-!

 "อ่อนอันอะ!!!" (ปล่อยฉันนะ)

 "ฉันไม่ปล่อยเธอหรอก..แม่สาวน้องนิชคุณ" อ๊าก!! รู้จักพี่ฉันด้วย! เห็นไหม?บอกแล้วพี่ฉันดังจะตาย! (มันใช่เวลาไหมฮ่ะ? :เบาหวาน) "อ่อยยยยยย!!!" (ปล่อยยยย!!!)

 "บอกฉันมา ว่าตามมาทำไม!"

 "เอาอือออก!"

 "ฮ่ะ? -0-?"

"เอาอือออก!!!!" "พูดอะไรของเธอเนี่ยยัยบื้อ!" โอ๊ย! บอกให้เอามืออออกไอ้บ้า!! เล่นปิดปากกันซะขนาดนี้ ใครกันแน่ที่บื้อ!

"โอ๊ยยยย!!!" อย่างงี้ต้องกัดให้เข็ด! กล้าว่าฉันบื้อหรอ?!

"ฉันบอกให้เอามือออกไอ้....พี่อ้น!!" อ๊ากกก!! ฉันน่าจะเอะใจต้องแต่เขาบอกว่าตามเขามาทำไมแล้วนะ TT!! พลาดแล้วยัยรีนนนน

 "พี่เจ็บนะ! ทำอะไรของเธอเนี่ย!"

 "รีนขอโทษษษ" ฉันรีบเข้าไปจับมือพี่อ้นขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเป่าเบาๆ เพราะพี่คุณชอบทำแบบนี้เวลาฉันล้มแล้วมีแผล ป่าวซนนะ เจรงๆๆๆ~ ><

"ไม่เปลี่ยนเลยนะ แล้วไหนบอกว่าชื่อเชอร์รี่ละฮ่ะ?" พี่อ้นยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างกวนประสาท เดี๋ยวบัดตีคิ้วแตกเลย!!! "อะ..เอ่อ เอ่อ.."

 "กลับมาแล้ว อย่าหนีพี่ไปอีกนะ" พี่อ้นยิ้มบ้างๆก่อนจะรวบตัวฉันเข้ามากอดไว้ อึ้งแปบดิ.. นี้มันเกิดอารายขึ้นนนนน~ "ยัยรีน เอ้ย! ยัยรี่!!!" ยัยแอปกับน้องดีวิ่งเข้ามาหาฉันที่อึ้ง ทึ้ง แต่ไม่เสียว ก่อนที่พี่อ้นจะผลักตัวออกจากฉัน

"รี่ไหนหรอ? ที่นี้ไม่มีหรอกมีแต่เชอรีน " พี่อ้นยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป

 "พี่อ้นจะไปไหนค่ะ?" ฉันหันหลังกลับไปถาม

"อย่าลืมสิ พี่โกรธเราเรื่องที่โกหกพี่ไว้ตอนเด็กๆอยู่นะ " พี่อ้นพูดไปยิ้มไป แต่หารู้ไม่? ยิ่งเขายิ้มนั้นแหละยิ่งหน้ากลัว

 "ยัยรีน! พี่อ้นรู้ความจริงแล้ว?" ฉันพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้ยัยแอป งือออ~ TT จะทำยังไงดีละเนี่ยยย

 "อย่าพึ่งทำหน้าเศร้าไปนะค่ะเรา มีเรื่องดีมาบอก"

"ว่าไงน้องดี?" "คนที่ชื่อแพตตี้ไม่ใช่นางพยาบาลหรือคุณหมอที่พี่อ้นมาอี๋อ๋อด้วยค่ะ แต่เป็นเด็กผู้หญิง"

 "เด็กผู้หญิง?" เดี๋ยวนี้พี่อ้นเปลี่ยนแนวมากินเด็กแล้วเป็นอมตะแล้วหรอเนี่ยยย?

 "ใช่! ที่สำคัญหน้าเหมือนแกเลยยัยรีน! สงสัยพี่อ้นคงคิดถึงแกมากกกก 555 แต่น้องเขาร่างกายอ่อนแอต้องมาโรงบาลบ่อย พี่อ้นเลยอาสารับค่าใช้จ่ายในโรงบาลให้น้อง" พ่อพระของรีนนน ><~ (เดี๋ยวๆๆ! เมื่อกี้แกยังเศร้าอยู่เลยนะ : เบาหวาน) เออ! ลืมเศร้าต่อ ~ -..-

 #บ้าน ..

อ๊าก!! เรื่องนี้ต้องปรึกษาพี่คุณ only!!!

"ฮัลโหลที่รักกกกก~"

(แหนะๆ เสียงหวานเชียวว เป็นไงๆๆ ถูกไอ้อ้นเล่นซะเเล้วสินะ)

"หมายความว่าไง? พี่คุณ!!! นี้พี่คุณรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ?!"

 (555 จะไม่รู้ได้ไง ก็ไอ้อ้นเป็นคนขอให้พี่ส่งตัวรีนไปไทยเอง แล้วมันบอกจะดูแลอย่างดี)

"ละ..แล้วพี่อ้นรู้ได้ไง!!? ว่ารีนยังไม่ตาย"

 (พี่เขียนจดหมายไปบอกมันตั้งแต่มันอยู่ ม.2 แล้ว)

"งั้นจดหมายที่ผ่านมาที่พี่คุณบอกว่าคือเพื่อนที่ไทย คือ..พี่อ้น?!"

 (ช่ายแล้วววววว~) ดีเกินไปแล้วนะ 0.0! พี่ฉัน เฮ้อออ..

"พี่คุณมาไทยเมื่อไหร่เตรียมตัวโดนจับทุ่มได้เลย!!"

 (ข้าน้อยยอมรับข้อกล่าวหานี้ ไปซ้อมก่อนนะ เพื่อนเรียกแล้ว จุ๊บๆ) ตุ๊ด ตุ๊ด.. เอาอีตุ๊ดนี้ออกไปจากชีวิตฉัน! แล้วนี้ฉันควรจะโกรธหรือไปง้อเขาดี ฉันต้องโกรธใช่ไหม?! ฉันต้องโกรธ! ไม่ง้อแล้ว!

 กริ๊ง~ กริ๊ง~

"มาแล้วค่ะๆ" ฉันรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันทีเพื่อพี่คุณจะสำนึกผิดแล้วรีบบินมาหาฉัน! (เร็วเกิ๊น) "มาทำไม?"

"มาซื้อดอกไม้"

 "ตลก" หน้าฉันเหมือนคนอารมณ์ดีหรอ ไอ้บ้าอ้น!

 "ตอนเด็กๆ ชอบเล่นไม่ใช่หรอ?" ทำไมนะ? พอเขาพูดถึงเรื่องเมื่อตอนเด็กๆทีไร ฉันต้องหวั่นไหวทุกที!

"ดอกอะไร?" นั้นไง! พูดยังไม่ทันขาดคำ โตปานนี้ยังจะเล่นนะยัยรีน!

"ดอกกุหลาบ" พี่อ้นยิ้มแฉ่งก่อนจะหยิบช่อกุหลาบในรถมายื่นให้ฉัน "กุหลาบขาวด้วย "

 "ไหนว่างอน? ไม่งอนต่อแล้วหรอ?" หยิ่งไว้รีนนนนน

 "พี่คุณโทรมาบอกพี่แล้ว ถึงว่าเจ๊าท์กันเนอะ " ดูๆๆ น้องแท้ๆยังไม่มีเวลาโทรมาหา โทรไปก็ไม่ค่อยจะรับ แต่กับคนอื่น แหม่.... ใครน้องใครเพื่อนเนี่ยยย~

"เจ๊าท์กัน? ก็ได้! งั้นหายกัน" ฉันหลังกลับเข้าบ้านทั้งที่ไม่ยอมเปิดประตูและรับดอกไม้จากพี่อ้น เดี๋ยวคอยดูเถอะ! ฉันอ่านเจอมาหลายเรื่องแล้ว 55

 1

 2

 3

 "รีน!" นั้นงายยยย~ "ฮ่ะ?" "เข้าบ้านดีๆนะพี่ไปละ" ฮะ..ฮ่ะ!!? ไปเเล้ว ไปเฉยเลย! TT!! เล่นงี้เลยหรอ!!! เออ! ก็ได้!!

#ตอนค่ำ ..ยิ่งคิดก็ยิ่งเกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด (ยืมเพลงเนเจอร์กิฟแปบบบ)

"คอยดูนะ! ถ้ามาง้ออีกจะไม่ให้อภัยเลยคอยดู" ฉันบ่นไปมาอย่างี้สิบกว่ารอบเเล้ว! ยิ่งบ่นยิ่งหิว ลงไปออกหากินดีกว่าาาา~ >0<!!

ดา ดี๊ ดา~ ...เอ๊ะๆ ฉันที่กะจะเดินเข้าไปในครัว แต่ต้องรีบถอยกรูมาที่โต๊ะในห้องรับแขก ช่อดอกไม้? กุหลาบสีขาว? ของพี่อ้น...มาได้ไง?!!!

 "เชอรีน!!!!"

 "กรี๊ดดด!!!!!"

ตุ๊บ! เหวี่ยงมัดไปด้วยความเร็วแสง~!

 "โอ๊ย~! หมัดหนักชะมัด"

"พี่อ้น?! 0_0! มาได้ไง?"

"ประตูล็อค พี่ก็ปีนเข้ามาสิถามแปลกๆ -.-"

"ที่แปลกนนั่นคือพี่ต่างหาก! นี้มันกี่ทุ่มแล้วฮ่ะ?"

 "4ทุ่มตรงเป๊ะ!"

 "ตลก" เฮอะๆๆ

"พี่ขอโทษ หายงอนพี่นะๆๆ" พี่อ้นพูดพร้อมโดดไปโดดมาเหมือนเด็ก ตลกชะมัด 5555

 "ยิ้มแล้วแสดงว่าหายโกรธพี่แล้วใช่ไหม เยส!"

"เรื่องเก่าหายโกรธแล้ว แต่เรื่องใหม่ยังไม่หาย!"

 "เรื่องอะไรอีกละ!?" พี่อ้นขมวดคิ้วยุ่ง

 "ก็เรื่องที่พี่อ้นปีนบ้านรีนเข้ามาไง?!"

 "ถ้าพี่ไม่ปีนเข้ามา พี่จะได้อยู่สองต่อสองกับเชอรีนหรอ? ^^" ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม? ผู้ชายคนนี้ยิ่งยิ้มเท่าไหร่ยิ่งน่ากลัวเท่านั้น และยิ่งในเวลาแบบนี้!!!

 "ยะ..อย่าเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวนะ! ไม่งั้นรีนจะฟ้องพี่คุณ!"

 "โทรศัพท์รีนอยู่นี้!! ^^" พี่อ้นพูดก่อนจะยกโทรศัพท์ฉันขึ้นมา อ๊าก!!

 "พี่ถามอย่างหนึ่งสิ?"

 "อะไร?" ฉันยืนกอดอกแน่น -.- ขโมยของคนอื่นไปยังจะมาถามนู้นถามนี้อีก เชอะ!!

 "ตอนอยู่เมการีนเคยมีแฟนไหม?"

"เคย หล่อมากด้วยชื่อสตีฟ ผมสีทองตาสีฟ้า รูปร่างสูงโปร่ง~" ซะทีไหนเล่า! มโนเองทั้งนั้นเลยยัยรีน -0-! ก็ฉันรักพี่อยู่จะให้ไปรักใครเล่า! "ทำไมพี่คุณไม่เคยบอกพี่!!" เฮ้ๆ จะโกรธทำไมละนั่น "No no เรื่องนี้ปิดบังพี่คุณมากว่าสองปีเลยนะ" 5555 ยังจะเล่น

 "แล้วมันเคยทำอะไรรีนไหม?"

 "จูบแรกรีนเอง!" รู้สึกภูมิใจในการมโน 55

0_0!!! <<<< It's a หน้าอ้นตอนนี้

 "ฮัลโหลพี่คุณชัดไหม?" "เอ๋?" -0- พูดอะไรละนั้น??

(ชัดมาก!!!!) พี่อ้นยกโทรศัพท์ที่ทำการต่อสายไปหาพี่คุณเรียบร้อยแล้วก่อนจะเปิดลำโพงให้ฉันได้ยินชัดๆ ไม่นะ!!!! OMG!

(ไอ้อ้น จัดการเลย! ปิดบังมาตั้ง2ปีเลยหรอ 2ปี!!!! ฝากไว้ก่อนเถอะยัยรีน พี่จะไปคิดบัญชีทีหลัง!) ตุ๊ด! อ๊ากกกก!!!! "ตอนนี้แม้แต่พี่คุณก็ช่วยรีนไม่ได้แล้ว ^^" พี่อ้นยิ้มแบบแปลกๆ ก่อนจะพุ่งมาหาฉัน อ๊ากก!! ไม่เอานะ!! อย่าเข้ามาสิเฟ้ย! หยิบหมอนได้ปาหมอน หยิบอะไรได้ปาไปหมดเลย

 "รีนระวัง!!"

กรี๊ด!! มัวมองแต่ข้างหลังจนไม่มองข้างหน้ายัยรีนเอ๋ย! สะดุดกับพื้นต่างระดับต่ำๆ ได้แบบโง่มากกกก นางเอกนิยายเป็นแบบนี้ทุกคนเชื่อสิ พรึ่บ! เอ๋? พื้นๆๆ ทำไม?รู้สึกเหมือนตัวลอยได้ ฉันค่อยๆหรี่ตาขึ้นดูก็เจอใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ต้องศัลยกรรมอะไรทั้งนั้น ดั้งนี้คมปานสันเขื่อน ขนตายาวกว่าฉันสะอีก!!!

 "รีน.."

"ค่ะ?" หลับตาปิบๆให้ดูน่ารักหน่อย

 "ลุกได้ยังพี่หนัก" ....! จะซึ้งแล้วเชียว!! ฉันผลักพี่อ้นออกก่อนจะยืนตัวตรง ไอ้บ้า! เรื่องน้ำหนักมันเป็นเรื่องอ่อนไหวสำหรับผู้หญิงนะเว้ย!!

 "รีน.."

 "อะไรอีกละ" ฉันหันหลังกลับมาหาพี่อ้นแต่ก็พบว่าพี่อ้นตอนนี้อยู่ใกล้ฉันมากกกก ใกล้จนเรา..ได้ยินเสียงหัวใจของพี่อ้น(?) หรือจะเป็นเสียงหัวใจเรานะ?

 ตึก ตัก ตึก ตัก~

"พี่ไม่รู้ว่าไอ้ฝรั่งหน้าไหนบังอาจมาแย่งจูบแรกรีนไปจากพี่ แต่พี่จะทำจูบนี้ให้เป็นจูบที่รีนจะลืมพี่ไม่ลงและจะเป็นจูบกับคนสุดท้ายในชีวิตที่รีนจะต้องอยู่ด้วยไปจนตาย" -/- พูดเหมือนบังคับเลยเนอะ แต่เขินดี 55

"หลับตาลงสิสาวน้อย "

 "ไม่ละ รีนไม่อยากหลับตา รีนอยากเห็นหน้าพี่อ้นใกล้ๆ"

 "โรคจิตเปล่าเนี่ย??"

"-0-! บ้าหรอ! ป่าวซะหน่อย"

"งั้นก็หลับตาซะ!"  งือออ~ ก็ได้~ (0_0) (_ _) ..ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่มือหนาของพี่อ้นจะประคองใบหน้าฉันเอาไว้ ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆปะทะกับแก้มของฉันก่อนที่จะมีความนุ่มของริมฝีปากชมพูของพี่อ้นประกบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูกเลย~ มันรู้สึกเบาๆเหมือนปุยนุ่น แต่รู้สึกดีมากที่คนที่เรารักมากได้เป็นจูบแรกของเรา >///< ลืมไม่ลงจริงๆ พี่อ้นค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาข้างในปากฉัน โอ๊ะโอ~!! จูบไม่หวานไม่เหมือนเดิมเเต่ร้อนแรงชะมัด (เบาหวานว่าเชอรีนออกแนวโรคจิตจริงๆแล้วแหละ555) พี่อ้นบดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากฉันก่อนที่ลิ้นหนาจะเกี่ยวลิ้นบางของฉันไปมา

 "อื้อ~!" อะ..คร่อกๆ หายใจเริ่มไม่ออกแล้วแฮะ -..- โถ่ว~ กำลังฟิน! พี่อ้นผลักฉันออกเบาๆก่อนจะยิ้มร่า

"^^ เชอรีนโอเคนะ?"

 "โอเคค่ะ -//-"

 "ตอนนี้แค่นี้ก่อน ดีนะที่พี่ห้ามใจได้! เรียนจบแล้วค่อยว่ากันนะ ^^" ฉันชูนิ้วแปดนิ้ว

 "อะไร?" พี่อ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย

"8ปี รีนจะเรียนจนถึงด๊อกเตอร์เลย!"

 "ฮ่ะ? 0_0!! ไม่เอาๆ! ถึงขนาดนั้นพี่รอจนรากงอกพอดี"

 "รักจริงรอได้ค่ะ^^" 555 ข้าจะเล่นคืนบ้าง บังอาจจจจโทรไปฟ้องพี่คุณ!!

 "งั้นต้องมีมัดจำไว้ก่อนนะ แต่..มากกว่าจูบ" "ไม่เอา!!!"

 "ถ้าไม่มัดจำต้องเรียน4ปี ห้ามมีต่อ เพราะพี่รอไม่ไหว!" ฉันส่ายหัวไปมา

 "งั้นต้องมีมัดจำ!!" พี่อ้นกระโดดข้ามโซฟาก่อนจะมากอดฉันไว้จากด้านหลัง..

 "ยัยรีน..! 0_0!!?"

 "แอปเปิ้ล!!" ดีๆๆ ขนกันมาทั้งพี่ทั้งน้อง

 "อ้าว! พี่อ้นก็อยู่ด้วย แล้วนี้..." ยัยแอปชี้พวกเราที่กอดกันกลมดิ๊กก่อนจะยิ้มออกมา

 "อ่อ! พวกเราปรับความเข้าใจกันแล้ว" พี่อ้นยิ้มบางๆ

 "งั้นแอปไม่กวนแล้วนะ นี้หนังสือแกลืมไว้ ฉันไปละ"

 "ยัยแอปกลับมา!!! วันนี้ฉันไปนอนกับแก! กับมารับฉันก่อน now!!"

 " ได้ไง? คืนนี้รีนต้องนอนกับพี่!"

 "งั้นพี่อ้นก็นอนโซฟาไปนะค่ะ!!" ตุ๊บ! คราวนี้ข้าไม่พลาดแน่นอนเพราะพี่อ้นกำลังได้ใจจนเผลอ เต็มๆเท้าค่ะ ^^!

 "ฝันดีนะค่ะพี่อ้นนนน~ >0<!!" ฉันพูดก่อนจะวิ่งขึ้นบันได

 "ลงมาเดี๋ยวนี้นะยัยตัวแสบ!"

 "ลงไปให้โง่หรอค่ะ?!"

"พรุ่งนี้ถ้าลงมาจะจับจูบสักสิบรอบเลย!!" พี่อ้นคาดโทษฉันไว้ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา ส่วนฉันก็ดี๊ด๊าขึ้นห้องไป.. .....END.....