นวนิยายแฝงปรัชญานุรักษ์ประชาศาสน์ เป็นได้ทั้งนิยาย กวีนิพนธ์ วรรณคดี และคัมภีร์ทางศาสนาในเรื่องเดียว
บอกตรงๆ ว่าหลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านตอนแรกทำไมพล็อตมันแปลกพิกล อ่านแล้วรู้สึก เหมือนกับนักเขียนเป็นอาจารย์สอนสังคม และนักภาษาศาสตร์ในบุคคลคนเดียว บรรยายได้ละเอียดมากละเอียดทุกเม็ด แล้วใช้คำที่เป็นศัพท์เฉพาะ บรรยายได้เห็นภาพชัดเจน และก็ภาษาสวยงามมากๆ แล้วก็เกิดติดพัน ถึงจะไม่ได้หวานแหววแนวเราชอบอ่านก็ตาม เหตุก็เพราะ ดังนี้ค่ะ
ขอคารวะนักเขียนที่ฉีกทุกกฎ เป็นนิยายที่เต็มไปด้วย พุทธศาสตร์ คาถา ไสยเวทย์ เดวา บทสวดบูชา ตรงนี้สารภาพว่าอ่านข้ามค่ะ ช่างไม่คุ้มกับที่นักเขียนสรรสร้าง
แต่ไปอ่านอย่างพิจารณา และได้อรรถรสตรงพงศาวดารเชิงชาตินุรักษ์ ประวัติศาสตร์ไทย ที่แทรกในวรรณกรรมเข้ามา ทั้งอรรถรสที่ได้รับฟังและได้อ่าน จากความจริงอิงนิทานที่นักเขียนหรือผู้แต่งได้แทรกเข้ามาในนวนิยาย เพื่อให้ความรู้เชิงปรัชญาแก่ผู้อ่าน ทั้งนักเขียนยังได้นำความรู้ จริตมนุษย์ กามารมณ์ และสัจธรรม รวมถึงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่สามารถใช้ได้จริงๆมาบวกเข้ากับวิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบันให้คละเคล้ากันไป
ขอคาระวะอีกรอบกับการกล้าเขียนเรื่องปฏิวัติ ณ. เวลานี้ สะใจกับการที่ทหารชนะผู้ร้ายในนิยาย เพราะในความจริงดูข่าวสูญเสียครั้งใด พาให้นึกถึงครอบครัวผู้กล้าทุกครา
และก็แปลกใจเช่นกันว่าทำไมนิยายดีๆแบบนี้ถึงมีคนอ่านน้อยมากทั้งๆที่ควรเป็นนิยาย ที่ควรค่าแก่การบรรจุลงในหลักสูตรภาษาไทยของกระทรวงศึกษาธิการอย่างเช่นวรรณคดีต่างๆ เลยทีเดียว เพราะนวนิยายเรื่องนี้เป็นทั้งวรรณกรรมเยาวชน วรรณกรรมเชิงปรัชญา วรรณคดีเชิงร้อยแก้ว รวมทั้งวิทยานิพนธ์ และกวีนิพนธ์ในเรื่องเดียวกัน เพราะการบรรยายของนักเขียน ไม่ได้มีแค่บรรยายเพื่อให้ความบันเทิงจากเรื่องตามจินตนาการเท่านั้น แต่ผู้ประพันธ์ ได้บรรยายให้รู้สึกประหนึ่งเหมือนว่าเราเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ เพราะว่าเราได้แสวงหาความรู้ไปกับตัวละครด้วย ตัวละครรู้สึกอะไรเราก็รู้สึกและสัมผัสด้วย ตัวละครศึกษาอะไรเราก็ได้ศึกษาในสิ่งที่ตัวละครศึกษาด้วยจริงๆ
นักเขียนมีความสามารถมากทั้งในเรื่องของการเรียบเรียงร้อยแก้วออกมา และในการแต่งบทประพันธ์ร้อยกรองออกมาใช้ในเนื้อหาในเรื่องก็ทำผลงานออกมาได้ดีมาก รวมทั้งเป็นคนที่มีภูมิปัญญาและวุฒิความรู้มากที่จะนำมาใช้ในการประพันธ์นิยายไม่ว่าจะเป็นในความรู้ในเรื่องทางการทูต ทางการทหาร ทางภาษา ทางวัฒนธรรม ประเพณี และประวัติศาสตร์ ชาติพันธ์
อีกทั้งตัวละครเองก็ยังมีเสน่ห์ และมีที่มาที่ไปละเอียดลออมาก ไม่ว่าจะเป็น ปภพ โชติกุล ตัวละครเอกของเรื่อง ที่ผู้เขียนให้การบรรยายเอาไว้ได้ละเอียดเสียจนนึกว่าเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงๆ เลยทีเดียว ดังข้อความบรรยายที่ดิฉันได้ขออนุญาติผู้แต่งมาในคำวิจารณ์นี้ ความว่า.....
ปภพ โชติกุล นายทหารอากาศผู้ไม่มีวันตาย อายุนับสองร้อยปี มีประสงค์อยู่เพื่อปกป้องประเทศ และรอคอยคนรักกลับมา
อุปนิสัย เจ้าระเบียบ มีความคิดของตัวเอง มีสภาวะความเป็นผู้นำสูงมากๆ แต่ไม่ชอบบังคับคน ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งกับตัวเองเพราะกูแน่... ประหนึ่งว่าหักได้ไม่ยอมงอกับเรื่องของระเบียบการทางหาร เป็นคนเด็ดเดี่ยวใจสู้ไม่เกรงกลัวต่อความชั่วร้ายที่กำลังจะทำร้ายตนเอง แต่อีกมุมมองหนึ่งเขาจะเป็นคนที่รักน้อง ครอบครัว และคนรอบข้างมาก
แม้จะไม่กลัวภัยร้ายที่จะทำลายตนเองก็ตาม แต่เขาจะกลัวตลอดเวลาถ้าเกิดมีภัยร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับคนที่เขารัก ยอมตายแทนคนอื่นได้แม้คนๆ นั้นจะไม่รู้จักกันมาก่อนเลย ถ้าเกิดคนๆ นั้นเป็นประชาชน และผู้บริสุทธิ์ ปภพก็ขอยอมพลีชีวิตถ้าเกิดจะให้คนๆ นั้นมีชีวิตรอดได้ หนักแน่นในหน้าที่การงาน แต่เวลาอยู่กับคนรักจะเป็นคนขี้เล่นสนุกสนาน และมีมุมหน้ารักเวลาอยู่กับสามี(ปภพเป็นเกย์)
และยังเป็นผู้มีวิชาอาคมขั้นสูง สามารถกตาภินิหารได้ และยังมีอิทธิฤทธิ์จากการฝึกกรรมฐานจนชำนาญ มีภพภูมิที่แท้จริงเป็นพรหม จึงมีผู้คนยำเกรง และยังทรงอิทธิพลอันดับต้นๆ ของโลก และมีอำนาจอิทธิฤทธิ์ทรงพลัง แต่ต้องทรมานกับการรอคอยคนรัก ที่ไม่รู้เลยว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด
ลักษณะรูปร่างหน้าตา
น้ำหนัก 63
สูง 176
รอบอก 49' มีกล้ามเนื้อหน้าอกและซิกแพกแน่นนันต์ งามล้ำเลิศ เชิดปฐพี
รอบเอว ๓๔
ดวงตาแววเพชรแพรวพราวราวเทวะ สมชาติทหารไทยไร้หม่นหมอง
ไร้ยีนส์ด้อยไม่กร่อยกายละม้ายทอง ดวงหน้าผ่องผิวทองคมคล้ำสมชาย
จมูกโด่งสันคมพ่องามหล่อนัก มีรูปพักตร์ลักษณ์องอาจบาดแหลมหลาย
ปากกระจับกระชับไซร้เพชรพริ้งพราย โสภณกายเห็นแจ้งเด่นไม่เร้นคม
เกศาเส้นเช่นเทวา ดกดำหนาหน้าคมคาย
ใครเห็นเป็นละลาย อิจฉาชายนายคนดี
คางเรียวเพรียวลบเหลี่ยม หน้าใสเยี่ยมเปี่ยมราศรี
ผิวคล้ำแต่พอดี บารมีอร่ามตา
เนื้อมวลแกร่งแข็งแรง เห็นชัดแจ้งแหล่งมังสา
กล้ามทรงองค์ชายชา- ตรีค่าดั่งนพรัตน์พลอย
ปฏิบัติขจัดหนาม จิตใจทรามปรามไว้ก่อน
ธำรงอยู่คู่บวร รู้ถาวรในพระธรรม
สันดานปภพบา- รมีกล้าแกร่งแรงธรรม
คงฌานอยู่คู่กรรม ขอตรากตรำเพื่อคนไทย
มั่นคงตรงสัตย์ซื่อ ยึดถือคือรักยิ่งใหญ่
รักแท้นิรันดร์ใจ มิแปรไปจากใจตน
บุญเก่าเจ้าภพมี กรรมดีนี้มียุคล
แผ่นดินถิ่นชาติชน อยู่คู่ฟ้ามาพันปี
ภูมิแน่แท้คือพรหม แต่ยอมตรมขมชีวี
เพื่อสยามที่รักนี้ ภพยอมพลีชีวิตตาย
อำนาจจิตฤทธา สูงวิชาฤทธิ์มากมาย
พระเวทย์และญาณนาย คู่ดวงจิตนิตย์นิรันดร์
ใจรักและภักดี ในรักนี้ชั่วอานันท์
ใจภพดำรงมั่น ไม่ผันจากกฤตติวงศ์
ดิฉัน ศรีวรา จึงขอยกให้นวนิยายเรื่องรักอมฤตนี้ เป็น
“นวนิยายแฝงปรัชญาชาตินุรักษ์ ประชาศาสน์แห่งทศวรรษ ฉีกทุกกฎแห่งนวนิยายไทย เป็นได้ทั้งวรรณกรรม กวีนิพนธ์ และวรรณคดีเชิงสัจธรรม และคัมภีร์ทางศาสนาในเรื่องเดียวอย่างไม่อาจจะมีคำไหนเหมาะสมไปกว่านี้อีกแล้ว แล้วท่านล่ะ ได้เข้า ไปดำเนินชีวิต กับปภพ โชติกุล แล้วหรือยัง?”
รอๆ
ทำให้คอวายไม่รู้กัน ทั้งที่นิยายสนุกมาก
ส่วนตัวกลัวผีนะ แต่ดันมีซิกเซนอ่อน
ปล. ทุกฉากNC ของ รักอมฤต มี NC สองฉากครับ ฉากแรกคือฉากที่ใช้ในหนังสือนิยายและลงในเด็กดีได้ เป็นเรต ๘+แนะนำ ส่วนฉากที่สอง เป็นฉาก NC 25+ ย้ำนะครับ ว่า 25+
*ต้องใช้เหรียญหรือกุญแจปลอดล็อคเข้าอ่านฉาก 25+ เพื่อป้องกันไม่ให้เยาวชนที่ต่ำกว่าเกณฑ์เข้าอ่าน*
แต่สำหรับใครที่ต่ำกว่า 25 แต่อยู่ในช่วงอายุระหว่าง 15ปี ขึ้นไป ควรเข้าใจนะครับ ว่าคำที่ใช้จะมีทั้งหยาบคาย มีความรุนแรง หรือคำที่กล่าวถึงอวัยวะเพศตรงๆ เช่น ค... ด้วย ดังนั้น ควรใช้วิจารณญานในการอ่านและตีความ ดีๆ
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 9 สิงหาคม 2560 / 21:43
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 9 สิงหาคม 2560 / 21:48
สนุกมากค่ะท่าน
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 9 สิงหาคม 2560 / 21:47
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 9 สิงหาคม 2560 / 21:45
หมายเหตุ: ในบทที่แปดมีดราม่านะครับ มีความตายเกิดขึ้นกับบ้านโชติกุล แต่จะเรียกว่าตายก็คงไม่ได้หรอกครับ เพราะมันไม่ได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
จะเกิดอะไรขึ้นก็ติดตามกันนะครับ
ส่วนเรื่องความเห็น ท่านผู้อ่านคิดเห็นอย่างไรบ้างครับกับเนื้อหาของนิยาย
สนุกไหม ชอบหรือเปล่า ไม่ชอบตรงไหน เกลียดใครมากที่สุดในเรื่อง ซึ้งหรือไม่ ขลังดีไหม ได้ความรู้บ้างหรือไม่อย่างไร ทางผู้ประพันธ์รักอมฤตก็ขอร้องให้แสดงความรัก เป็นความคิดเห็นด้วยนะครับ เหมือนเป็นการให้กำลังใจนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ ที่ไม่เก่งเอาเสียเลย
ยอมรับความด้อยของตนเอง ผมเป็นคนโง่ครับ ไม่เก่ง มีแต่พวกท่านนี่แหละครับ ที่จะช่วยเกื้อหนุนให้ผมแสวงหาความรู้มาพัฒนาผลงานกันต่อไป
ทั้งนี้อธิธานศัพท์เฉพาะ และคำสมาทที่ผมสมาทสนธิขึ้นเอง ก็จะเอาลงให้เมื่อถึงเวลานะครับ ผมไม่ได้เก่งอะไรมาก ภาษาก็งั้นๆ ใครคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับการใช้ภาษาไทยของผมบ้าง ช่วยแนะนำด้วยครับ คำเชยไปไหม อักษรสวยหรือเปล่า การออกเสียงคล้องจองในเนื้อหาเป็นอย่างไร
และความเห็นของท่านคิดว่าเนื้อเรื่องดำเนินต่อไปแบบนี้แล้ว ในสภาพความเป็นจริง น่าจะเป็นแบบในเรื่องไหม ขอความเห็นด้วยนะครับผมจะขอบคุณมาก
ปล. และสุดท้ายขอฝากไว้ด้วยว่า "บทที่ ๘ สูญเสีย อีกครั้ง" มีNC นะครับ ตามไปอ่านกันได้นะครับ มีทั้งเอ็นซีที่ประพันธ์เพิ่มเอง และ NC ที่จะใช้ในเนื้อหาของนิยายเล่ม เพราะต้องตอบแทนและยินดีรับใช้ท่านผู้อ่านตามความต้องการของท่านในบางกลุ่มที่มีประสงค์อย่างยิ่งในการอ่านฉาก NC แบบ 25+
ย้ำนะครับว่า 25+ เพราะแรงมากจริงๆ และหยาบด้วย
ปล๒. NC ที่ลงได้ในเด็กดีจะเป็นเรต ๘+ แนะนำ นะครับ
"ขอบคุณมากครับที่อ่านกันถึงตอนนี้"
ขอบคุณ มากๆ ครับ
ฉากที่เฉือนทั้งเอ็นและบอลนั่นล่ะ
- แอบกลัวตอนที่ท่องคาถา มันรู้สึกได้ถึงความขลัง ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
- ทำดีแล้ว แต่งต่อไปนะคะ มันเป็นความสุขของคุณ ใครจะว่าอะไรยังก็ขอให้คุณอย่าท้อ ฟังและเก็บมาปรับปรุงงานของ คุณแต่ต้องสู้และอย่ายอมแพ้
- เป็นกำลังใจให้คุณแต่งต่อไปคะ
ไม่เข้าใจทำไมคนอ่านน้อยมาก
รับปากหลวงลุงแล้วแท้ๆ...ในวัดมันไม่ควรนะศิษย์พี่... (ขอโทษทีอินจัด 555) คนแต่งขอรับ
ช่วยไปต่อนาคาได้ไหมขอรับบบบบบ
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ นะๆๆๆๆ *0*
อ่านแล้วยังมีคำที่สะกดผิดอยู่ และการวางคำผิดตำแหน่ง เช่น ดูแลมาประเทศ หรือ ครู่ ไม่ใช่คู่