บอกแล้วไง! อย่าปล่อยให้แม่เล่นเกม

นิสา คุณแม่เลี้ยงเดี่ยววัยเข้าเลข 4 ทำงานสู้ชีวิตชนิดขายวิญญาณ เงินมีมากขึ้นก็จริง แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับลูกชายกลับต้องเรียกว่า ดิ่งลงเหว วันหนึ่งลูกชายสารภาพกับเธอว่า ‘อยากเป็นเกมเมอร์’ แม่ลูกจึงทะเลาะกันใหญ่โต สุดท้ายลูกชายหนีออกจากบ้าน ไปปักหลักเล่นเกมในบริษัท ดรีมพาวเวอร์ บริษัทปริศนาผู้ผลิตเกมเสมือนจริงสุดล้ำอย่าง ดรีมเทอร่า ขึ้นมา

ในเมื่อลูกไม่ยอมออกมาให้เธอง้อ แม่อย่างเธอก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าไปตามหาลูกในเกม ภัยพิบัติระดับแจ่วบองภายในโลกแห่งเกมจึงบังเกิด ด้วยความป่วนจากสิ่งมีชีวิต ชนิดที่เรียกว่า มนุษย์แม่

แวะคุยกันตรงนี้ก่อนเด้อ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ลองฉีกแนวมาเขียนแนวเกม แนวระบบ คือนึกไอเดียขึ้นมาได้แล้วเขียนเลย ดังนั้นจะลงให้อ่านเพื่อทดลองกระแสก่อนนะคะ ถ้านักอ่านมีกระแสตอบรับดีก็จะเขียนต่อ ถ้าคนอ่านแล้วไม่มีฟีดแบคอะไรเลย หรืออ่านน้อยมากอาจเทนะคะ จะไม่ติดเหรียญจนกว่าจะแน่ใจว่าสามารถเขียนจนจบได้ จึงแจ้งมาให้นักอ่านที่น่ารักทราบก่อน

เกมดีไซน์ในเรื่องนี้ไม่เน้นสมจริง แต่เน้นเกินจริงเพื่อสอดรับกับพล็อทเรื่อง ที่เป็นเช่นนี้มีเหตุผล แต่ต้องไปติดตามในเรื่องว่าสาเหตุที่เกมนี้มันเกินจริงเพราะอะไร ไม่ขอสปอยล์

ธรรมเนียมปฏิบัติต่างๆ ของตัวละครในเรื่อง ไม่ได้ยึดติดกับวิถีของชาติไหนเป็นพิเศษ แต่เป็นการเอาธรรมเนียมของหลายชาติ หลายอารยธรรมมายำรวมกัน เพื่อให้เหมาะกับเนื้อเรื่องในส่วนนั้นๆ

ถ้าเข้าใจตรงกันแล้ว ก็เริ่มผจญภัยไปกันกับขุ่นแม่ได้เลยค่ะ

อ่านสนุกอย่าปล่อยผ่าน ช่วยกันแชร์ ช่วยกันทวีตให้เพื่อนได้อ่านกันด้วยเด้อ ขอบคุณค่ะ
 

(ปกเป็นปกชั่วคราวที่ไรท์วาดขึ้นเอง แต่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เด้อ ไว้ตัดสินใจจะเขียนจนจบค่อยวาดปกจริง)